Ένα παιδί ποτέ δε θα σπαταλήσει το χρόνο του για να κάτσει θυμωμένο... Εγώ;

Όχι, ένα παιδί δε θα σπαταλήσει λεπτό από το χρόνο του για να κάτσει κατσουφιασμένο για κάτι που δεν έγινε έτσι όπως το ήθελε ή το περίμενε. Εγώ που είμαι ενήλικας, αλήθεια τι κάνω όταν βρεθώ στη θέση του;

Ένα παιδί μπορεί να χτυπήσει πάνω στο παιχνίδι, μπορεί να τσακωθεί με άλλα παιδιά, μπορεί να θυμώσει πολύ ή λίγο (δεν έχει  σημασία), μπορεί να κλάψει, μπορεί να σηκωθεί και να φύγει παρατώντας τους φίλους του. Πολλά μπορεί να κάνει ένα παιδί μέσα στο θυμό του. 

Αλλά ότι κι αν κάνει, δεν θα το κάνει για πολύ. Θα εκνευριστεί, θα κλάψει, θα πει τη γνώμη του, θα μαλώσει με τους φίλους του αλλά... αλλά μόνο για λίγο.

Ένα παιδί δε θα κρατήσει μούτρα στο φίλο του επειδή εκείνος του πήρε τη μπάλα ή επειδή έκανε αδικία στο ποδόσφαιρο ή επειδή χτύπησε κατά τη διάρκεια του κρυφτού. Μόλις του περάσει ο θυμός, χωρίς καμιά λογική, κανένα "πρέπει" και κυρίως χωρίς κανέναν εγωισμό, ένα παιδί θα σηκωθεί και θα συνεχίσει το παιχνίδι του!

Απλά τα πράγματα! τόσο απλά που δεν παίρνει άλλο.

Εγώ όμως τι θα κάνω όταν με τσαντίσει κάποιος ενήλικας; πόσο γρήγορα θα αφήσω να μου περάσει ο θυμός και τα νεύρα; Και πόσο εύκολα θα το προσπεράσω όλο αυτό και θα συνεχίσω την πορεία μου; Άσχετα αν αυτόν τον κάποιον τον αφήσω να συνεχίσει σουλατσάρει στη ζωή μου; Πόσο εύκολα εγώ σαν ενήλικας αφήνω πράγματα και καταστάσεις πίσω μου και συνεχίζω ανάλαφρη αλλά και με περισσότερη γνώση και σοφία;

Δε θέλω να πω τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο με αυτή την ανάρτηση.,... απλή τροφή για σκέψη είναι!

Ίσως και μια υπόνοια πως η συμπεριφορά των παιδιών, μερικές (πολλές) φορές είναι παράδειγμα προς μίμηση!

Καλησπέρες φίλοι!!

καρυδότσουφλο

Το Χαμομηλάκι