Το ποδόσφαιρο που λάτρεψα από μικρό παιδί παίζεται σε μια αλάνα με μπάλα ξεφούσκωτη και δυο μπουφάν για δοκάρια.
Είναι εκείνο που κάθε Κυριακή πρωί χύνει κιλά ιδρώτα ο 14χρονος γιος μου και που, όταν τελειώσει, φεύγει αγκαλιά με τους αντιπάλους του χάσει κερδίσει...
Το ποδόσφαιρο που λάτρεψα από μικρό παιδί δεν μπήκε ποτέ του στο κουπόνι κάποιου στοιχήματος μιας χώρας μακρινής.
Το ποδόσφαιρο που λάτρεψα από μικρό παιδί δεν μπήκε ποτέ του στο κουπόνι κάποιου στοιχήματος μιας χώρας μακρινής.
Είναι εκείνο που κανένας δεν γνωρίζει πριν ξεκινήσει ο αγώνας ποιος θα νικήσει και ποιος θα χάσει, που δεν συζητάς για ποσοστά και πιθανότητες αλλά για ανάποδα ψαλίδια και ντρίπλες...
Το ποδόσφαιρο που λάτρεψα από μικρό παιδί δεν έχει την όψη πλαστικού κουτιού τυλιγμένου με πλουμιστές κορδέλες και στολίδια.
Το ποδόσφαιρο που λάτρεψα από μικρό παιδί δεν έχει την όψη πλαστικού κουτιού τυλιγμένου με πλουμιστές κορδέλες και στολίδια.
Είναι εκείνο που τους αγκαλιάζει όλους δίχως να μετράει το βάρος του πορτοφολιού τους κι έχει πάνω του τη μυρωδιά του φρεσκοκομμένου γρασιδιού και κολλημένη λάσπη στα παπούτσια και όχι στην ψυχή των ποδοσφαιριστών...
Το ποδόσφαιρο που λάτρεψα από μικρό παιδί δεν έχει για αστέρια προέδρους και παράγοντες με πούρα στο στόμα και κουμπούρια στις ζώνες αλλά εκείνους που κλωτσάνε τη μπάλα με περίσσιο πάθος και μπόλικη τρέλα. Δεν παίζεται στα γραφεία των εφοπλιστών ούτε και χωράει στα αμπάρια ενός καραβιού με σημαία Λιβερίας και ''ύποπτο'' φορτίο.
Το ποδόσφαιρο που λάτρεψα από μικρό παιδί είναι εκείνο που τα παιδιά το βράδυ, όταν πέφτουν για ύπνο, ρίχνουν μια ματιά στην αφίσα του αγαπημένου τους ποδοσφαιριστή που τους καληνυχτίζει πάνω από το κρεβάτι τους και συντροφεύει τα όνειρα τους...
Αυτό είναι το ποδόσφαιρο που συνεχίζω να λατρεύω και που ακόμα κάνει την καρδιά μου να χτυπάει με τρελούς ρυθμούς κάθε φορά που τα μάτια μου αντικρίζουν μια μπάλα να κυλάει στο χορτάρι.
Το άλλο, το δικό σας, χάρισμα σας...
enfo
Το Χαμομηλάκι
Το ποδόσφαιρο που λάτρεψα από μικρό παιδί δεν έχει για αστέρια προέδρους και παράγοντες με πούρα στο στόμα και κουμπούρια στις ζώνες αλλά εκείνους που κλωτσάνε τη μπάλα με περίσσιο πάθος και μπόλικη τρέλα. Δεν παίζεται στα γραφεία των εφοπλιστών ούτε και χωράει στα αμπάρια ενός καραβιού με σημαία Λιβερίας και ''ύποπτο'' φορτίο.
Το ποδόσφαιρο που λάτρεψα από μικρό παιδί είναι εκείνο που τα παιδιά το βράδυ, όταν πέφτουν για ύπνο, ρίχνουν μια ματιά στην αφίσα του αγαπημένου τους ποδοσφαιριστή που τους καληνυχτίζει πάνω από το κρεβάτι τους και συντροφεύει τα όνειρα τους...
Αυτό είναι το ποδόσφαιρο που συνεχίζω να λατρεύω και που ακόμα κάνει την καρδιά μου να χτυπάει με τρελούς ρυθμούς κάθε φορά που τα μάτια μου αντικρίζουν μια μπάλα να κυλάει στο χορτάρι.
Το άλλο, το δικό σας, χάρισμα σας...
enfo
Το Χαμομηλάκι
No comments:
Post a Comment