Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε το Παιδί να διαχειριστεί την Απογοήτευση;;

Παιδί και απογοήτευση: 

Η απογοήτευση είναι ένα σύνηθες συναίσθημα που όλοι οι άνθρωποι θα κληθούν να αντιμετωπίσουν κάποια στιγμή της ζωής τους. 

Όσο και αν θέλουν οι γονείς το παιδί τους να βιώνει μόνο θετικά συναισθήματα και εμπειρίες, η απογοήτευση είναι αναπόφευκτο συναίσθημα.

Όσο κοινό είναι αυτό το αίσθημα τόσο διαφέρουν τα αποτελέσματα του από άνθρωπο σε άνθρωπο. Μερικοί άνθρωποι βγαίνουν γρήγορα από αυτή την κατάσταση χωρίς να επηρεαστεί ιδιαίτερα η ζωή τους, σε αντίθεση με κάποιους άλλους οι οποίοι βιώνουν τα ψυχοφθόρα αποτελέσματα της απογοήτευσης για αρκετό καιρό αδυνατώντας να τη διαχειριστούν.

Καίριο ρόλο στη διαχείριση της απογοήτευσης διαδραματίζουν οι πρώιμες εμπειρίες ενός παιδιού γύρω από αυτό το θέμα. 

Επομένως, οι γονείς το πιο χρήσιμο που μπορούν να κάνουν είναι να διδάξουν στα παιδιά αποτελεσματικούς τρόπους διαχείρισης της απογοήτευσης.

Πως μπορεί να απογοητευτεί ένα παιδί;

Όπως για έναν ενήλικα υπάρχουν πολλές περιπτώσεις απογοήτευσης και για πολλούς λόγους το ίδιο ισχύει και για τα παιδιά. 

Ας δούμε μερικά παραδείγματα απογοήτευσης στην παιδική ηλικία.

😔 Το διαγώνισμα στο σχολείο δεν είχε τα αποτελέσματα που περίμενε το παιδί.

😔 Το παιδί περίμενε ότι στο σχολείο θα είχε αρκετούς φίλους αλλά δυσκολεύεται με τις κοινωνικές επαφές και τα άλλα παιδιά δεν το ευκολύνουν με τη συμπεριφορά τους.

😔 Ξεκίνησε πρόσφατα μαθήματα καλαθόσφαιρας (ή όποια άλλη νέα δραστηριότητα) και φαίνεται ότι δεν τα καταφέρνει και τόσο καλά.

😔 Οι φίλοι του κάποια απογεύματα παίζουν χωρίς να τον/την καλέσουν.

😔 Στα μαθηματικά (ή όποιο άλλο μάθημα) φαίνεται ότι το παιδί δεν τα καταφέρνει και τόσο καλά.

😔 Αυτός ο συμμαθητής που του άρεσε να κάνουν παρέα δεν τον κάλεσε στα γενέθλια του.

Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς;

Ένα μικρό παιδί δεν ξέρει να διαχειριστεί αυτό το αρνητικό συναίσθημα, δεν μπορεί να εκλογικεύσει καταστάσεις, ούτε το άγχος που βιώνει σχετικά με την απογοήτευση. 

Χρειάζεται τα απαραίτητα εφόδια που θα το συντροφεύουν όλη του τη ζωή όταν θα έρχεται αντιμέτωπο με τέτοιες καταστάσεις. 

Οι κατάλληλοι καθοδηγητές για τέτοιες καταστάσεις είναι οι γονείς, τα άτομα που εμπιστεύονται και που αγαπούν περισσότερο τα παιδιά. 

Ας δούμε τι μπορούν να κάνουν οι γονείς για να βοηθήσουν τα παιδιά τους.

Να είναι σε θέση να αναγνωρίζουν τα συναισθήματα των παιδιών τους, πότε είναι θυμωμένα, λυπημένα, χαρούμενα και απογοητευμένα.

Να διδάξουν στα παιδιά τη σημαντικότητα της συζήτησης και της έκφρασης (όχι καταπίεσης) των συναισθημάτων και να τους δείξουν ότι είναι πάντα πρόθυμοι να τα ακούσουν (είναι σημαντικό τα παιδιά να γνωρίζουν ότι δεν είναι μόνα τους).

Να δίνουν την ευκαιρία και το «χώρο» στο παιδί να είναι ανεξάρτητο. Όταν υπάρχει ένα πρόβλημα προτιμότερο να μην τρέξουν οι γονείς να το λύσουν αλλά να βοηθήσουν το παιδί να σκεφτεί πιθανές λύσεις και χειρισμό της κατάστασης.

Να του τονίζουν τη σημασία της προσπάθειας, αναφέροντας ότι όταν γίνει κάτι αρνητικό δεν είναι το τέλος του κόσμου. 

Η προσπάθεια ανατρέπει πολλές καταστάσεις.

Όταν η απογοήτευση εκφράζεται επιθετικά (θυμός, φωνές) δεν πρέπει να τιμωρούν το παιδί. Αντιθέτως πρέπει να προσπαθούν να το ηρεμήσουν με μια αγκαλιά, ένα χάδι ή με ασκήσεις χαλάρωσης.

Να δίνουν στο παιδί το καλό παράδειγμα. Τα παιδιά πάντα μιμούνται τις συμπεριφορές των ενηλίκων. Δείξτε στα παιδιά ότι μέσα από κάθε αρνητική κατάσταση πάντα υπάρχει κάτι θετικό. Εξηγήστε ότι δεν σταματούμε ποτέ την προσπάθεια και αντιμετωπίστε τέτοιες καταστάσεις με ψυχραιμία και ηρεμία.

Χαρίκλεια Πολυνίκη, Εγγεγραμμένη Κλινική Ψυχολόγος

Πηγή

Το Χαμομηλάκι