Κι ένα τέταρτο μητέρας αρκεί για δέκα ζωές, και πάλι κάτι θα περισσέψει που να το ανακράξεις σε στιγμή μεγάλου κινδύνου.
Οδυσσέας Ελύτης
👪👪👪👪👪
... τα χέρια των παιδιών σου"
Όταν γίνεσαι μαμά, κάπως ο κόσμος αλλάζει. Κάπως τα χρώματα, τα αρώματα, οι εικόνες, τα συναισθήματα, όλα γίνονται πιο μεγάλα. Και πιο μαγικά...
Γιατί όταν γίνεσαι μάνα ο κόσμος σου σταματάει να περιστρέφεται γύρω από εσένα. Ξαφνικά ένα μικροσκοπικό πλάσμα αποκτά σημασία αμύθητου θησαυρού και σου κλέβει μια για πάντα την καρδιά.
Φέτος για τη γιορτή της μητέρας αποφάσισα να μοιραστώ μαζί σας 10 στιγμές, 10 εικόνες που κάθε φορά που τις αναπολώ, τα μάτια μου γεμίζουν δάκρυα.
Είμαι κι εγώ από εκείνες που την ίδια ώρα που γκρινιάζω και λέω " άντε να μεγαλώσουν λίγο να μπορούμε να συνεννοούμαστε" το ίδιο δευτερόλεπτο εύχομαι να παραμείνουν για πάντα μωρά, για να μη χάσω ποτέ αυτή τη μωρουδίλα, αυτές τις πρώτες φορές για τα πάντα, αυτές τις αγκαλιές και τα φιλιά.
1. Η πρώτη γιορτή της μητέρας είναι η πρώτη φορά που νιώθεις το μωρό σου.
Αχ! Τότε ξαφνικά αισθάνεσαι μαμά. Μπορεί να μην το έχεις κρατήσει ακόμα στα χέρια σου όμως ξαφνικά εσύ και εκείνο το μικροσκοπικό πλάσμα που κολυμπάει μέσα σου είστε άρρηκτα συνδεδεμένοι.
Τώρα ξέρεις, είναι εκεί.
Κολυμπάει, σε ακούει, σε νιώθει. Του μιλάς, το χαϊδεύεις και ανυπομονείς για το επόμενο χτύπημα. Και όσο πιο δυνατό, τόσο πιο μεγάλη η χαρά. Να μια πατουσίτσα! Ένας αγκώνας! Λες αυτό να είναι το κεφαλάκι του;;;
2. Η πρώτη αγκαλιά.
Όταν έχω μια δύσκολη μέρα, κλείνω τα μάτια μου και σκέφτομαι εκείνες τις στιγμές. Το πρώτο της κλάμα, το άγχος μου αν θα το ακούσω, όταν την είδα για πρώτη φορά και μου την έδωσαν αγκαλιά...
Την πρώτη φορά που την αγκάλιασε ο μπαμπάς της και της είπε "γειά σου Μπιθάκι, καλώς ήρθες στην οικογένειά μας", την φωτογραφία με την πατουσίτσα της, οι φίλοι μας που με περίμεναν έξω από την αίθουσα τοκετού...
Πόσο τυχεροί είμαστε οι άνθρωποι όταν βιώνουμε τέτοιες συγκινήσεις...
3. Ο θηλασμός.
Αυτή η μοναδική επαφή. Ο θηλασμός είναι η απόλυτη σύνδεση της μάνας με το παιδί της. Δύσκολος, επίπονος και απαιτητικός, τουλάχιστον στη δική μου περίπτωση, αλλά ταυτόχρονα τόσο μοναδικά μαγικός...
4. Οι στιγμές που καταλαβαίνεις ότι... μεγαλώνει.
Τα άλματα ανάπτυξης των παιδιών είναι αδιανόητα. Η επαφή τους με την τεχνολογία είναι σχεδόν σοκαριστική και το μυαλό τους μοιάζει με μεγάλο σφουγγάρι έτοιμο να απορροφήσει κάθε πληροφορία. Ακόμα και εκείνη που θα πεις με σιγανή φωνή στον άντρα σου, εκείνα την ακούν. Και τη θυμούνται!
Μια νέα γενιά πολιτών του 2030 έρχεται φουριόζα!! Ετοιμαστείτε!!
5. Οι άπειρες αλλαγές πάνας!
Ποιος θα το έλεγε πως αυτή η στιγμή που πριν γίνεις γονιός φαντάζει Mission impossible, γίνεται τώρα ίσως η αγαπημένη καθημερινή συνήθεια! Με το Babylino στο χέρι προσπαθείς να ηρεμήσεις το μικρό αγρίμι που θέλει να χοροπηδήξει στον καναπέ!!
Και τότε βλέπεις δυο όμορφα μπουτάκια που θες να τα δαγκώσεις!!
Και σου γελάει και γελάς κι εσύ και η αλλαγή πάνας αντί για ένα λεπτό κρατάει 10 !
6. Οι βόλτες...
Αχ αυτές οι βόλτες. Στα ομολογουμένως δύσκολα αθηναϊκά πεζοδρόμια, προσπαθείς με το ένα μωρό στο καρότσι και το άλλο αγκαλιά να τα βγάλεις, να ρουφήξουν εικόνες και παραστάσεις.
"Τα μωρά είναι σαν τα δέντρα" μου έλεγε η παιδίατρός μας.
Όσο πιο πολλές εικόνες βλέπουν τόσο πιο πολύ μεγαλώνουν τα κλαδιά τους και ανθίζουν...
7. Το πριν και το μετά... σε μια αγκαλιά.
Τις βλέπεις αγκαλιά και συγκινείσαι. Κάθε φορά. Το πριν σου και το μετά σου σε μια εικόνα.
Μια αγκαλιά. Άρρηκτα συνδεδεμένες με μια αγάπη που "μόνο η γιαγιά ξέρει", επιβεβαιώνει πως του παιδιού μου το παιδί είναι δυο φορές παιδί μου...
8. Το πρώτο μας ταξίδι.
Εκεί που λες θα τα καταφέρουμε; Πώς θα μπούμε στο καράβι, θα περάσουν καλά, τα πήρα όλα μαζί; Χιλιάδες άγχη και αγωνίες και τελικά τα μικρά πλασματάκια απολαμβάνουν τις διακοπές, τη θάλασσα και τη χαλάρωση όσο οι μεγάλοι.
Και το ταξίδι αλλάζει. Αποκτά άλλο νόημα.
Γιατί πλέον είστε μαζί. Και είναι ωραία...
9. Οι δυο τους μαζί.
Στο ημερολόγιο του Οδυσσέα, όταν γεννήθηκε η Ιριάνα, του έγραψα: "Στη ζωή σου θα προσπαθήσω να σου παρέχω ό,τι περισσότερο μπορώ, όμως σήμερα σου φέραμε με τον μπαμπά σου το πιο σημαντικό και σπουδαίο δώρο.
Την αδερφή σου".
Είμαι μοναχοπαίδι και έχω ζήσει με το άγχος της μοναξιάς.
Πάντα "ζήλευα" τις φίλες μου που είχαν αδέρφια. Αγαπώ τις μεγάλες οικογένειες και πιστεύω όσο τίποτα στον δεσμό του αίματος. Όταν τα βλέπω μαζί πάντα συγκινούμαι.
Είναι κάτι που δεν μπορώ να ξεπεράσω....
10. Η μητρότητα.
Το πιο ιερό πράγμα στον κόσμο. Είτε γεννήσεις φυσιολογικά είτε υιοθετήσεις ένα παιδάκι έχεις τη μοναδική τύχη να βιώσεις το απόλυτο συναίσθημα.
Να αγαπήσεις χωρίς όρους και χωρίς όρια ένα άλλο πλάσμα.
Να βάλεις τον εαυτό σου ένα βήμα πίσω και να ζεις, να αναπνέεις και να υπάρχεις για να είναι αυτό το πλασματάκι υγιές και ευτυχισμένο.
Φέτος στη Γιορτή της Μητέρας κάντε διπλή αγκαλιά.
Μία μεγάλη στα παιδιά σας και μία ακόμα πιο μεγάλη στη μαμά σας.
Με όλη μου την αγάπη,
Μυρτώ
No comments:
Post a Comment