Μαμά, έγινα κι εγώ μαμά και τώρα κατάλαβα…

Ξέρεις μαμά, καταλαβαίνω πια όλες τις μαμάδες! 

Τις κοιτάω που κοιμούνται. Η μία στο πλάι, έτσι από μικρή. Η άλλη ανάσκελα, με το μικροσκοπικό ποδαράκι της να κρέμεται έξω από την κούνια. Το ακουμπάω απαλά πάνω στο σεντόνι. Πώς μπορείς να αγαπάς κάποιον τόσο πολύ από ό,τι τελικά οι λέξεις μπορούν να περιγράψουν;

Αυτή είναι η αγάπη της μαμάς. 

Για τη μαμά μου λοιπόν…

Είμαι 35 και σε κοιτάω σαν να είμαι 5. Εσύ ξέρεις πάντα τι να μου πεις, ξέρεις τι έχω, ξέρεις τι με απασχολεί χωρίς να σου πω λέξη και ξέρεις πώς θα με κάνεις να νιώσω καλύτερα. Και είναι κι αυτή η μαγική αγκαλιά σου, είναι αυτή η μυρωδιά, η τόσο οικεία από την πρώτη μέρα που γεννήθηκα, που απορροφάει κάθε έγνοια, κάθε δισταγμό, κάθε πίκρα.

Ξέρεις μαμά, έκλαψα την πρώτη μέρα που η κόρη μου είπε «μαμά». Δεν έχω ακούσει ωραιότερη λέξη στη ζωή μου. Μόνο όταν κρατήσεις το μωρό σου στα χέρια μπορείς να καταλάβεις όλα αυτά τα υπερβολικά συναισθήματα που ακούς από άλλες μητέρες. Νιώθεις πως θα σου βγει η καρδιά από το σώμα τόσο δυνατά που χτυπάει κάθε φορά που το αγκαλιάζεις. Προσπαθείς να το περιγράψεις. Δεν μπορείς.

Ξέρεις μαμά, πάντα σε αγαπούσα αλλά πλέον σ΄αγαπάω πιο πολύ. Μπορεί πιο ώριμα αλλά το ίδιο παθιασμένα.

Η Angelo di Spirito Rosa με μία καμπάνια που μας πλημμυρίζει συναισθήματα κι ένα βίντεο υψηλής αισθητικής διηγείται την ιδιαίτερη σχέση αγάπης και τρυφερότητας, τον ισχυρό δεσμό που βάζει τη σφραγίδα του σε όλη την οικογένεια: στη μητέρα, στην κόρη και στις γενιές που ακολουθούν.

Οι μαμάδες είναι ευτυχισμένες αρκεί να βλέπουν τα παιδιά τους χαρούμενα και τα κορίτσια θέλουν όταν μεγαλώσουν να αγαπούν τα παιδιά τους όπως ακριβώς αγαπήθηκαν οι ίδιες.

Το βίντεο που ακολουθεί θα σας θυμίσει εικόνες που όλοι έχουμε ζήσει και στιγμές που έχουμε μοιραστεί…

Ξέρεις μαμά, καταλαβαίνω πια όλες τις μαμάδες! 

Καταλαβαίνω όλες τις αγωνίες, τα άγχη, την ζακέτα που μου φώναζες να πάρω και δεν έπαιρνα ποτέ, το γιατί άργησες να σηκώσεις το τηλέφωνο, τα πρόσεχε, τα μη, το γιατί δεν τρως, το γιατί τρως και πάχυνες. Όλα, όλα τα καταλαβαίνω.

Ποτέ δε σε ρώτησα αν με αγαπάς. 

Γιατί άραγε; Τώρα ξέρω. Ξέρω ότι το να είσαι μαμά δεν είναι μόνο χάδια και αγκαλιές. Είναι πανικός, είναι φόβος, είναι άγχος. Είναι κούραση, τόση κούραση, που δεν φεύγει σχεδόν ποτέ. Είναι έλλειψη ελεύθερου χρόνου, είναι τύψεις, είναι τρόμος μην πάθει κάτι παιδί σου κι αν πάθει θέλεις να το κάνεις καλά, ως δια μαγείας, χωρίς να ταλαιπωρηθεί καθόλου.

Μαμά είναι αγάπη. 

Είναι η γυναίκα που όταν σε πληγώνουν εκείνη σε γιατρεύει, όταν ερωτεύεσαι εκείνη φοβάται, όταν πληγώνεσαι εκείνη σπάει, όταν πετυχαίνεις εκείνη σε σταυρώνει για το κακό μάτι και σε προσγειώνει για να μην πέσεις απότομα, και τραυματιστεί η ψυχή σου, όταν γεννάς εκείνη πονάει μαζί σου, όταν κάνεις παιδί, αρχίζεις και της μοιάζεις.

Μαμά, μεγάλωσα κι ας μη το βλέπεις. Κι όταν στο λέω μην με ακούς, εσύ να με βλέπεις πάντα σαν το μωρό σου…

Σε λίγες μέρες είναι η γιορτή της μητέρας, η γιορτή σου μαμά, μία ημέρα παγκοσμίως αφιερωμένη σε εκείνες τις γυναίκες που εξαιτίας τους υπάρχουμε, ζούμε, αναπνέουμε και που ζουν για εκείνο το χαμόγελό μας που τις πλημμυρίζει χαρά και δύναμη.

Ας μην ξεχνάμε τις γυναίκες που επέλεξαν να γίνουν μητέρες, τις γυναίκες που μεγαλώνουν μόνες τους τα παιδιά τους, τις μητέρες που δεν γέννησαν αλλά κυρίως τις μητέρες που αγάπησαν. 

Όσο αυτονόητο κι αν ακούγεται, η μαμά δίνει ό,τι έχει και δεν έχει για τα παιδιά της, για να τους δώσει τα εφόδια και τις αρχές που θα τα ακολουθούν μια ζωή.

Ας θυμηθούμε το χάδι, την αγκαλιά της μαμάς μας κι ας σκεφτούμε κι εκείνες που μεγαλώνουν μόνες τους τα παιδιά τους. 

Η «Κιβωτός του Κόσμου» υπάρχει για αυτές τις γυναίκες, τις γυναίκες που μετράνε τις δυνάμεις που κρύβονται μέσα τους και με αποθέματα ψυχής παλεύουν για τα παιδιά τους μόνο και μόνο για να τα δουν χαρούμενα κι ευτυχισμένα.

Και δεν είναι μόνη της σε αυτό. 

Η Angelo di Spirito Rosa στηρίζει έμπρακτα και με μία συγκινησιακά φορτισμένη καμπάνια το πρόγραμμα «Στέγη για τη μητέρα και το παιδί» της «Κιβωτού του Κόσμου» προσφέροντας μέρος των συνολικών της εσόδων του Μαΐου για τη μαμά που μεγαλώνει μόνη το παιδί της.

Και τώρα πια που μεγάλωσα κι έγινα μαμά, ξέρω τι εννοούσε και δική μου μαμά όταν έλεγε «πως αυτή η αγάπη που νιώθεις για το παιδί, είναι άλλη αγάπη, μοναδική, διαφορετική».

Λίγο πριν φύγω από το δωμάτιό τους, κοντοστέκομαι και κοιτάω τις κόρες μου ξανά και το νιώθω... Κάποια μέρα, αργότερα, όταν θα γίνουν κι εκείνες μανούλες θα έρθουν και θα μου πουν «μαμά, έγινα κι εγώ μαμά και καταλαβαίνω όσα νιώθεις». Θα είναι το μυστικό μας...

newsbeast

Το Χαμομηλάκι