Παραδοσιακοί χοροί: Γιατί να ξεκινήσει το παιδί μου

Υπάρχουν πολλοί λόγοι και είναι όλοι καλοί!
Τσάμικος, Καλαματιανός, Ικαριώτικος, πεντοζάλη, μπάλος. 

Οι ελληνικοί παραδοσιακοί χοροί είναι πολλοί, όπως και τα οφέλη τους στην ψυχοκινητική ανάπτυξη των παιδιών. 

Τι μπορεί να προσφέρει ο παραδοσιακός χορός στο παιδί; 

Χορός, είναι η τέχνη, η οποία καλλιεργεί το σώμα και το νου.
Μέσα από το χορό εκφραζόμαστε, ψυχαγωγούμαστε, επικοινωνούμε αλλά και ασκούμαστε. Ο παραδοσιακός χορός διαθέτει όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά, αλλά με την προσθήκη του στοιχείου του λαϊκού πολιτισμού, μέσα από τον οποίο εκφράζονται έντονα συναισθήματα για τον τόπο και το λαό, την ιστορία του, τη λεβεντιά του.
Ο παραδοσιακός χορός δεν είναι μόνο χορός για ένα παιδί. Είναι ο δρόμος για την διατήρηση της παράδοσης και του λαϊκού πολιτισμού.
Μέσα από τα μαθήματα χορού το παιδί μπαίνει στο πνεύμα της παράδοσης από μικρή ηλικία και έρχεται σε επαφή με τις αξίες και τις παραδόσεις του τόπου του.
Ο παραδοσιακός χορός (περισσότερο από όλα τα άλλα είδη χορού), μαθαίνει στο παιδί τι είναι αυτό που χορεύι, γιατί χορεύεται έτσι, τι σημασία έχει, τι συμβολισμό και ποια αξία.

Με τον παραδοσιακό χορό το παιδί μαθαίνει να λειτουργεί συλλογικά.
Ο κυκλικός χορός που κρατιόμαστε σφιχτά από τα χέρια ενσαρκώνει το συλλογικό πνεύμα. Το παιδί αντιλαμβάνεται ότι ανήκει σε ένα σύνολο με αμοιβαιότητα. Ο ένας στηρίζει τον άλλο και στηρίζεται απ’ αυτόν, λαμβάνει υπόψη του τα βήματα (δηλαδή τα δικαιώματα) του άλλου, αλλά περιμένει να τον υπολογίζουν και οι άλλοι.

Με τον παραδοσιακό χορό το παιδί αναπτύσσει μέσα του η αίσθηση της ισότητας και του δικαίου.
Η μουσική και ο ρυθμός καλλιεργούν στο παιδί την αντίληψη της αρμονίας και του ωραίου, αλλά και του διδάσκουν την πειθαρχία και στον αυτοέλεγχο.

Ο παραδοσιακός χορός δεν ασκεί απλώς το σώμα, αλλά παρέχει σωστή στάση σώματος και παράστημα.
Η διδασκαλία των παραδοσιακών χορών συνεισφέρει σημαντικά στην ψυχοκινητική ανάπτυξη ενός παιδιού, την καλή του ισορροπία, τη σωματική άσκηση, την αισθητική του καλλιέργεια, την κοινωνικοποίησή του, την καλή συνεργασία και το πνεύμα ομαδικότητας που αναπτύσσεται στους κόλπους της ομάδας.

Οι παραδοσιακοί ελληνικοί χοροί είναι εξωστρεφείς και δίνουν χαρά στα παιδιά.
Επειδή διακρίνονται για την ιδιαίτερη αισθητική, τη ρυθμικότητά, το συντονισμό χεριών και ποδιών, την έκφραση υψηλών ιδανικών, αλλά και την αισιόδοξη διάθεση τους. Γι’ αυτό δίνουν την ευκαιρία στα παιδιά, να εκδηλώσουν τη ζωντάνια τους, να νιώσουν τη χαρά της δημιουργικής έκφρασης, να τραγουδήσουν, να συγκινηθούν, να αποκτήσουν σχέση με την ελληνική μουσική και το τραγούδι.

Τέλος ένας ελληνικός παραδοσιακός χορός, διδάσκει στο παιδί την περηφάνια, ενώ με την αναβίωση των ηθών, εθίμων και συνηθειών της λαϊκής μας παράδοσης γίνεται το μέσο που συνδέει το παρελθόν και την ιστορία με τη σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα.

imommy
Χορευτικά Σχήματα Σαντορίνης!
Εμείς και η Κοινωνία μας
Το Χαμομηλάκι

Το Ποδόσφαιρο που Λάτρεψα από Μικρό Παιδί

Το ποδόσφαιρο που λάτρεψα από μικρό παιδί είναι το ποδόσφαιρο που καθρεφτίζεται στα μάτια του αγαπημένου μου ποδοσφαιριστή, του Vieirinha την ώρα που ορθώνει το ανάστημα του μπροστά στον εργοδότη του αρνούμενος να δεχτεί πως το άθλημα που λατρεύει και υπηρετεί παίζεται έξω από τις τέσσερις γραμμές που το οριοθετούν...

Το ποδόσφαιρο που λάτρεψα από μικρό παιδί παίζεται σε μια αλάνα με μπάλα ξεφούσκωτη και δυο μπουφάν για δοκάρια. 

Είναι εκείνο που κάθε Κυριακή πρωί χύνει κιλά ιδρώτα ο 14χρονος γιος μου και που, όταν τελειώσει, φεύγει αγκαλιά με τους αντιπάλους του χάσει κερδίσει...

Το ποδόσφαιρο που λάτρεψα από μικρό παιδί δεν μπήκε ποτέ του στο κουπόνι κάποιου στοιχήματος μιας χώρας μακρινής. 

Είναι εκείνο που κανένας δεν γνωρίζει πριν ξεκινήσει ο αγώνας ποιος θα νικήσει και ποιος θα χάσει, που δεν συζητάς για ποσοστά και πιθανότητες αλλά για ανάποδα ψαλίδια και ντρίπλες...

Το ποδόσφαιρο που λάτρεψα από μικρό παιδί δεν έχει την όψη πλαστικού κουτιού τυλιγμένου με πλουμιστές κορδέλες και στολίδια. 

Είναι εκείνο που τους αγκαλιάζει όλους δίχως να μετράει το βάρος του πορτοφολιού τους κι έχει πάνω του τη μυρωδιά του φρεσκοκομμένου γρασιδιού και κολλημένη λάσπη στα παπούτσια και όχι στην ψυχή των ποδοσφαιριστών...

Το ποδόσφαιρο που λάτρεψα από μικρό παιδί δεν έχει για αστέρια προέδρους και παράγοντες με πούρα στο στόμα και κουμπούρια στις ζώνες αλλά εκείνους που κλωτσάνε τη μπάλα με περίσσιο πάθος και μπόλικη τρέλα. Δεν παίζεται στα γραφεία των εφοπλιστών ούτε και χωράει στα αμπάρια ενός καραβιού με σημαία Λιβερίας και ''ύποπτο'' φορτίο.

Το ποδόσφαιρο που λάτρεψα από μικρό παιδί είναι εκείνο που τα παιδιά το βράδυ, όταν πέφτουν για ύπνο, ρίχνουν μια ματιά στην αφίσα του αγαπημένου τους ποδοσφαιριστή που τους καληνυχτίζει πάνω από το κρεβάτι τους και συντροφεύει τα όνειρα τους...

Αυτό είναι το ποδόσφαιρο που συνεχίζω να λατρεύω και που ακόμα κάνει την καρδιά μου να χτυπάει με τρελούς ρυθμούς κάθε φορά που τα μάτια μου αντικρίζουν μια μπάλα να κυλάει στο χορτάρι.
Το άλλο, το δικό σας, χάρισμα σας...
enfo
Το Χαμομηλάκι