Σκέψεις που μας καταστρέφουν. Μαθήματα ζωής για μας και τα παιδιά μας

Όλοι γνωρίζουμε ότι θα πρέπει να κοιτάζουμε μπροστά, να αφήνουμε πίσω μας το παρελθόν και ό,τι δεν υφίσταται πλέον, μόνο που αυτό δεν γίνεται από μόνο του με κάποιο μαγικό τρόπο. 

Χρειάζεται προσπάθεια και εκπαίδευση και κυρίως, χρειάζεται να αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε. 

Υπάρχουν κάποιες «κλισέ» σκέψεις που έχουν καταγραφεί από διάφορες αιτίες μέσα στο μυαλό μας και που είναι απαραίτητο να εξαλειφθούν, προκειμένου να προχωρήσουμε μπροστά και να αντιμετωπίσουμε με θάρρος και αισιοδοξία, το μέλλον μας αλλά και τη ζωή μας γενικότερα.

Δεν έχω άλλη επιλογή
Αυτή είναι μια πολύ συνηθισμένη σκέψη που μας κρατά αλυσοδεμένους σε μια ανεπιθύμητη κατάσταση. 

Με αυτή τη σκέψη, καταδικάζουμε πολλές φορές τον εαυτό μας, να παραμένει παθητικός, σε μια σχέση, εργασία ή κατάσταση. 

Το "πεπρωμένο" μας ορίζεται από τις επιλογές που κάνουμε. 

Αν θεωρούμε ότι δεν έχουμε άλλη επιλογή, τότε, ορίζουμε το μέλλον μας, όπως ακριβώς είναι και το ανεπιθύμητο παρόν μας. Αφήστε την τεμπελιά στην άκρη. 

Πάντα υπάρχουν περισσότερες επιλογές. 

Σκεφτείτε με ψυχραιμία και διαύγεια και σίγουρα θα τις βρείτε και τότε, ΤΟΛΜΗΣΤΕ!!! 

Τολμήστε να κάνετε νέα πράγματα με νέους τρόπους και μην επιτρέψετε στον εαυτό σας να ακολουθήσει τους παλιούς γνωστούς και λανθασμένους τρόπους του, μόνο και μόνο επειδή του είναι γνωστοί και ευκολότεροι. 

Βάλτε του το ερώτημα «θέλεις να είσαι αιχμάλωτος του παρελθόντος ή να ανοίξεις καινούργιους δρόμους και προοπτικές για το μέλλον;»

Τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει.
Συχνά, όταν βρισκόμαστε σε μια ανεπιθύμητη κατάσταση, ιδιαίτερα όταν συνεχίζεται για μεγάλο διάστημα, έχουμε την τάση να νομίζουμε ότι αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ. 

Αποδεχόμαστε ότι η ζωή μας θα είναι πάντα η ίδια, με αυτές τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε και καταφεύγουμε σε ευχάριστες αναπολήσεις του παρελθόντος για να βρούμε παρηγοριά, 

αντί να δούμε μπροστά, στο μέλλον και να το οραματιστούμε υπέροχο, κάτι που θα μας δώσει τη δύναμη να σταθούμε όρθιοι στο παρόν και να ψάξουμε για τα μέσα και τους τρόπους που θα αλλάξουν τη ζωή μας. 

Θυμηθείτε: «μετά την καταιγίδα βγαίνει ο ήλιος», τίποτα δεν είναι στατικό, όλα περνούν. 

Δώστε χρόνο στον εαυτό σας για να θεραπεύσει τις πληγές του, μη βιάζεστε, όλα θέλουν το χρόνο τους και ύστερα προχωρήστε μπροστά. 

Η ευτυχία σας βρίσκεται κάπου εκεί έξω και σας περιμένει.

Με κυνηγάει η ατυχία

Αυτή η απαισιόδοξη σκέψη, κυριολεκτικά μας καταστρέφει τη ζωή και το μέλλον μας. 

Ακόμη και αν κάτι διαγράφεται θετικό και αισιόδοξο, η σκέψη ότι είμαστε άτυχοι, μας ωθεί υποσυνείδητα, στο να μη το διαχειριστούμε σωστά ή ακόμη και να το απορρίψουμε. 

Κανείς δεν γνωρίζει για κανένα, πώς μπορεί να εξελιχθεί η ζωή του. Δεν υπάρχει επίσης κανένας που να χαρίζει τύχη ή ατυχία στους ανθρώπους. 

Την "τύχη" ή την "ατυχία", την προσφέρει ο καθένας στον εαυτό του, σύμφωνα με τον τρόπο που σκέφτεται και που αυτό καθορίζει τη στάση του απέναντι στη ζωή και στα πράγματα.

Όλοι οι άλλοι τα καταφέρνουν καλλίτερα από εμένα
Για να τοποθετηθεί κανείς έτσι, σημαίνει ότι συγκρίνει διαρκώς τον εαυτό του με τους άλλους. 

Δίνει χώρο στις ανασφάλειές του και στη χαμηλή αυτοεκτίμησή του, να εξάγουν συμπεράσματα ανάλογα, που φυσικά τον φέρνουν πάντα σε μια θέση κατώτερη από αυτή των άλλων. 

Άλλος είναι εξυπνότερος, άλλος ομορφότερος, άλλος πιο θαρραλέος…….. 

Μείνετε μέσα στον εαυτό σας και ακούστε την εσωτερική σας φωνή. 

Μη συγκρίνετε τον εαυτό σας με κανέναν άλλο. 

Ο καθένας έχει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά και τα εφόδια που του χρειάζονται, για να ακολουθήσει τον δικό του προσωπικό δρόμο. Εστιαστείτε λοιπόν στο δικό σας δρόμο, στη δική σας ζωή, δείτε τα δικά σας χαρίσματα και κάντε το καλλίτερο για εσάς.

Αυτά δεν γίνονται
Ποιος το λέει αυτό; 

Ας μην ξεχνάμε ότι, οι μεγαλύτερες ανακαλύψεις έγιναν από ανθρώπους που πίστευαν σ’αυτό που οι άλλοι θεωρούσαν ακατόρθωτο. Γιατί να μην πιστέψετε ότι θα σας συμβεί κάτι υπέροχο, κάτι που δεν φανταζόσασταν ποτέ ότι θα σας συμβεί, κάτι που θα σας κάνει ευτυχισμένους; 

Πιστέψτε στα θαύματα, γίνονται και υπάρχουν παντού γύρω μας. 

Βγείτε κάποιες φορές από τον ακλόνητο ρεαλισμό σας. 

Η ίδια η ζωή είναι ένα θαύμα, το ίδιο και η δική σας. Ξεκινήστε τη μέρα σας λέγοντας στον εαυτό σας «σήμερα θα ζήσω ένα θαύμα».

Θα ήθελα αλλά…….
Βγάλτε αυτή τη φράση από το μυαλό και το λεξιλόγιό σας και αντικαταστήστε την με τη φράση «θα κάνω». 

Ξεκινήστε ένα πρωί, καταγράφοντας τις επιθυμίες σας, μικρές και μεγάλες. Διαλέξτε μία από αυτές και πείτε στον εαυτό σας «σήμερα θα κάνω αυτό» και κάντε το. 

Ύστερα, διαγράψτε την από το χαρτί. Δώστε υπόσχεση στον εαυτό σας ότι, κάθε μήνα, εβδομάδα ή όποτε εσείς αποφασίσετε, θα πραγματοποιείτε και μια επιθυμία σας. 

Με αυτό τον τρόπο, θα φτάσετε κάποια στιγμή στο σημείο, όπου δεν θα χρειάζεται πια να γράφετε σε χαρτί αυτό που θέλετε να κάνετε, αλλά απλά, θα το κάνετε.

Να θυμάστε: 

Ο μεγαλύτερος εχθρός του ανθρώπου είναι ο εαυτός του. Σταματήστε να νικάτε διαρκώς τον εαυτό σας και δείτε τη ζωή σας να αλλάζει.
Η συνταγή είναι δοκιμασμένη, επιτυχημένη!

enallaktikidrasi
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

«— Άμα τη σημαία την σηκώνει ο Αντετοκούμπο, έχεις πρόβλημα; — Άλλο αυτό... »

— Υπερπαραγωγή χτες η παρέλαση !!

— Ναι ρε φίλε, αλλά δεν γουστάρω, να σηκώνει την σημαία μαύρος … Κάτι με χαλάει …

— Ναι «φίλε» μου, αλλά να ξέρεις, αυτός ο μαύρος που σηκώνει τη ελληνική σημαία, γίνεται ο καλύτερος πρεσβευτής της Ελλάδας στην πατρίδα του.

—  Εντάξει ρε φίλε, αλλά, δεν πάει, να σηκώνει τη σημαία, μαύρος, Αλβανός ή ό,τι άλλο.

— Κοίτα να δεις, αυτός ο πρόσφυγας ή ο μετανάστης που σηκώνει τη δική μας σημαία, έχει μια περηφάνια, καμαρώνει, θέλει να την σηκώσει, την τιμάει, δεν το κάνει με το ζόρι.

—  Εεεε, καλά τώρα, έτσι σιγά-σιγά θα μας τα πάρουν όλα.

—  Άμα τη σημαία την σηκώνει ο Αντετοκούμπο, The Greek Freak, έχεις πρόβλημα;

— Άλλο αυτό …

— Τι «άλλο αυτό»;

— Κοίτα να δεις, άμα είναι δεύτερης γενιάς μετανάστης, δεν έχω πρόβλημα.

—  Και πώς θα γίνει δεύτερης γενιάς, άμα δεν αφήσουμε τον … πρώτης;

— Εντάξει ρε φίλε, κι εγώ έχω ένα διαμέρισμα και το νοικιάζω σε κάτι αλβανούς, αλλά τί να κάνω, έχω ανάγκη.

— Ναι, έτσι είναι, ξέρεις ότι δεν βρίσκεις Έλληνα εργάτη ή μάστορα; Όλοι αλλοδαποί είναι. Άμα δούλευαν οι Έλληνες, δεν θα χρειαζόταν να νοικιάζεις το διαμέρισμα σε αλβανούς.

—  Το ξέρω ρε φίλε, αλλά, τι να κάνουμε; Εργάτες θα γίνουμε;

Η συζήτηση μπορεί να κρατήσει μέχρι την άλλη μέρα, … στο ίδιο μοτίβο.

--------------
Είναι μια ελληνική ταινία, «Πλατεία Αμερικής» την λένε, [Amerika Square (2016)], με τον Γιάννη Στάνκογλου, όπου στην Πλατεία Αμερικής μαζεύονται όλοι οι πικραμένοι της γης που δεν έχουν μοίρα στη πατρίδα τους. 
Είναι λοιπόν κι ένας τύπος, Έλληνας, 38 χρονών, άνεργος, ζει και τον ταΐζουν οι γονείς του και τάχει βάλει με τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Αυτός λοιπόν, συλλαμβάνει το εξής σχέδιο, ζυμώνει ψωμί και βάζει μέσα δηλητήριο και κρεμάει τα καρβελάκια σε πλαστικές σακούλες στους κάδους απορριμάτων. 
Οι ρακοσυλλέκτες αλλοδαποί βρίσκουν τα ψωμάκια και τα παίρνουν να τα φάνε. 
Αλλά, τρώει και η μάνα του ελληναρά, από το φρέσκο, ζεστό ψωμάκι και πέφτει του θανατά, αλλά ευτυχώς την σώζει ένας πρόσφυγας, μπροστά στον απεγνωσμένο κανακάρη της.

Ε, λοιπόν, ο ελληναράς αυτός, μυαλό δεν έβαλε. Γι’ αυτό σας λέω, δεν βγάζει πουθενά η συζήτηση, αλλά οφείλετε να την κάνετε, επειδή πρέπει να γνωρίζουν όλοι αυτοί, ότι εσείς, δεν είστε ίδιοι μ’ αυτούς. Ότι εσείς, αγαπάτε την πατρίδα μας με τον τρόπο που μας διδάσκει το βαρύ φορτίο της κληρονομιάς μας.

Το Χαμομηλάκι

Πόσα βιβλία έχουν οι Έλληνες στα σπίτια τους και πώς αυτό επηρεάζει το μέλλον των παιδιών;

«Η επαρκής έκθεση σε βιβλία στο πατρικό σπίτι ενός ανθρώπου ενισχύει δια βίου τις γνωστικές ικανότητες οι οποίες με τη σειρά τους προωθούν τα εκπαιδευτικά και επαγγελματικά επιτεύγματα»

Ένα παιδί που μεγαλώνει σε ένα σπίτι με τουλάχιστον 80 βιβλία θα έχει κατά πάσα πιθανότητα έφεση στη λογοτεχνία και την αριθμητική κατά την ενηλικίωσή του, ενώ θα έχει τα εφόδια για την αναζήτηση της γνώσης πάντα στη ζωή του.

Οι ερευνητές τόνισαν πως η ανατροφή ενός παιδιού σε μια οικία με μεγάλη βιβλιοθήκη συνοδεύεται με αυξημένες δεξιότητες διαχείρισης της γλώσσας, της πληροφορικής αλλά και της αριθμητικής.

Nikolaj Bogdanov Belsky, Το βιβλίο. 1915.

Αυτό αναφέρει δημοσίευμα του weforum, τονίζοντας μάλιστα πως ένα νοικοκυριό στην Αμερική έχει κατά μέσο όρο στα ράφια του περίπου 114 βιβλία.
Οι συγγραφείς της μελέτης που κατέληξε και στο σχετικό συμπέρασμα απηύθυναν για την διεξαγωγή της ερωτήματα σε 160.000 ενήλικες το διάστημα 2011-2015.

Η μελέτη που εκπονήθηκε με επικεφαλής την Δρ. Τζοάνα Σικόρα από το Κρατικό Πανεπιστήμιο της Αυστραλίας σημείωσε πως τα περισσότερα οφέλη αποκομίζονται όταν σε ένα σπίτι βρίσκονται 80 έως 350 βιβλία. Δεν παρατηρήθηκαν περαιτέρω κέρδη για την περίπτωση που υπάρχουν παραπάνω βιβλία.

Αξιοσημείωτο είναι επίσης πως οι οικογένειες στις σκανδιναβικές χώρες έχουν τις μεγαλύτερες συλλογές. Το 14% των Νορβηγών και το 13% των Σουηδών έχουν στο σπίτι τους περισσότερα από 500 βιβλία. 

Μόνο σε μερικές χώρες οι άνθρωποι δεν είναι βιβλιόφιλοι ή τουλάχιστον δεν διαθέτουν πολλά χρήματα για να αγοράσουν βιβλία. Πρόκειται για την Χιλή, την Ιταλία, την Τουρκία, την Σιγκαπούρη και δυστυχώς και την Ελλάδα.

«Η επαρκής έκθεση σε βιβλία στο πατρικό σπίτι ενός ανθρώπου ενισχύει δια βίου τις γνωστικές ικανότητες οι οποίες με τη σειρά τους προωθούν τα εκπαιδευτικά και επαγγελματικά επιτεύγματα», 

τονίζουν οι ειδικοί.

Μια λογική ερώτηση που θα πρέπει βέβαια να θέσουμε στο σημείο αυτό είναι κατά πόσο στο φαινόμενο της απουσίας βιβλίων από τα σπίτια παίζει ρόλο η άνθιση των ψηφιακών. 

Η μελέτη βέβαια υποβαθμίζει τον αντίκτυπο της τάσης αυτής σημειώνοντας χαρακτηριστικά ότι η αντίληψη πως η εποχή των παραδοσιακών βιβλίων έχει περάσει είναι ένα βιαστικό συμπέρασμα και ότι οι δύο μορφές βιβλίων μπορεί να συνδυαστούν μια χαρά.

***

huffingtonpost

antikleidi

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι