Μπορεί ένα προικισμένο παιδί να μην είναι καλός μαθητής;

Όλα τα παιδιά έχουν μοναδικά χαρακτηριστικά, κλίσεις και ταλέντα.

Κάποια παιδιά όμως, χαρακτηρίζονται ως προικισμένα ή ταλαντούχα. Όσο και αν φαίνεται παράδοξο, τα προικισμένα παιδιά δεν είναι πάντοτε καλοί μαθητές.
Βέβαια το αρχικό ερώτημα είναι αν το προικισμένο παιδί γεννιέται ή όχι. Ξεκάθαρη απάντηση δεν υπάρχει. Μπορεί μερικά παιδιά να έχουν ένα επιπλέον πλεονέκτημα με μία κλίση που είναι εμφανής από πολύ νωρίς ενώ η πορεία άλλων παιδιών εξαρτάται από το περιβάλλον στο οποίο ζουν.
Αυτές οι κλίσεις εκδηλώνονται σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό από την παιδική ηλικία. Σ' ένα προικισμένο παιδί παρουσιάζονται ως ένα ταλέντο ή μία εξαιρετική ικανότητα σ' έναν ή περισσότερους τομείς, γεγονός που το κάνει να διαφέρει και να υπερέχει από τα άλλα παιδιά.
Η ζωή έχει να επιδείξει πολλά παραδείγματα «κακών» μαθητών που με το μετέπειτα έργο τους έμειναν στην ιστορία. Ο δάσκαλος του Mπετόβεν διατυμπάνιζε ότι ο μαθητής του «δεν έχει μάθει τίποτα και ποτέ του δεν θα μάθει τίποτα» , ενώ ο Αϊνστάιν απορρίφθηκε στις εισαγωγικές εξετάσεις στο Πολυτεχνείο της Zυρίχης!

Ο λόγος που ένα προικισμένο παιδί μπορεί να μην έχει καλές επιδόσεις στο σχολείο είναι γιατί το σύστημα διδασκαλίας καλύπτει τις ανάγκες των παιδιών που πληρούν το μέσο όρο και όχι όσων «προχωρούν» πολύ γρήγορα.
Σύμφωνα με τους ειδικούς, τα προικισμένα και χαρισματικά παιδιά έχουν ανάγκη από ένα σύστημα διδασκαλίας που θα λειτουργεί ως πρόκληση για τις ικανότητές τους και θα τα ενθαρρύνει να αναπτύξουν την πρωτοτυπία και τη φαντασία τους.
Γι' αυτό είναι σημαντικό οι γονείς που ανακαλύπτουν ότι το παιδί τους είναι προικισμένο να συμβουλευτούν έναν ειδικό, ο οποίος θα τους υποδείξει τον τρόπο που πρέπει να κινηθούν χωρίς να διαταραχθεί η ανάπτυξη του παιδιού.

newsbomb.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Ένα αλλεργικό παιδί στο σχολείο

Τι μπορεί να εμφανίσει ένα αλλεργικό παιδί στο σχολείο;

Η έναρξη της σχολικής χρονιάς μπορεί να είναι μια αγχωτική εμπειρία για όλους τους γονείς, πόσο μάλλον όταν ένα παιδί πάσχει από κάποια σοβαρή αλλεργία.

Αν και είναι απόλυτα φυσιολογικό ως γονείς να ανησυχείτε, πρέπει να γνωρίζετε ότι η συναισθηματική σας φόρτιση μπορεί να επηρεάσει πολύ αρνητικά την ψυχολογία του παιδιού σας.
Βοηθείστε το να ξεπεράσει τον κοινωνικό αποκλεισμό στο σχολείο. Σύμφωνα με την Ελληνική Εταιρεία Αλλεργιολογίας και Κλινικής Ανοσολογίας θα πρέπει να ενημερωθείτε σωστά, να οργανώσετε με τον γιατρό σας ένα γραπτό σχέδιο δράσης σε περίπτωση ανάγκης για το παιδί σας και να επικοινωνήσετε το πρόβλημά σας εγκαίρως στο σχολείο.

Συμπτώματα

• Επιδείνωση εκζέματος
•  Κρίση βρογχικού άσθματος
• Ρινίτιδα- επιπεφυκίτιδα
• Τροφική αλλεργία
• Κνίδωση – αγγειοοίδημα
• Αναφυλαξία
• Αλλεργία στα υμενόπτερα ( μέλισσα, σφήκα).

Συμπερασματικά

• Ενημέρωση των αρμόδιων εκπαιδευτικών( δασκάλου τάξης, καθηγητή σωματικής αγωγής) από τους γονείς του ασθματικού παιδιού. Να υπάρχει γραπτό πλάνο αντιμετώπισης μιας κρίσης
• Εκπαίδευση στη χρήση των φαρμάκων
•  Μέριμνα για ελαχιστοποίηση των ερεθιστικών ουσιών του σχολικού περιβάλλοντος όπως περιγράφτηκε παραπάνω.
• Τα παιδιά με άσθμα πρέπει να ασκούνται. Λαμβάνουν αν χρειάζεται προθεραπεία και κάνουν προσεκτική προθέρμανση
• Ενθάρρυνση πλήρους συμμετοχής στις αθλητικές δραστηριότητες όταν είναι καλά, και δικαίωμα διακοπής ή τροποποιημένης άσκησης όταν έχουν συμπτώματα.

Το “μυστικό” για την ευεξία των αλλεργικών παιδιών στο σχολείο είναι η ανάπτυξη μιας σχέσης συνεργασίας ανάμεσα στο σχολείο, την οικογένεια και τον θεράποντα ιατρό με στόχο τη δημιουργία ενός ασφαλούς μαθησιακού περιβάλλοντος.
Στόχος είναι το πέρασμα του παιδιού από την “ασφάλεια” του σπιτιού στον κόσμο του σχολείου να γίνεται με τον πιο ομαλό τρόπο. Οι γονείς των παιδιών διαδραματίζουν βασικό ρόλο. Με τις κατάλληλες οδηγίες που θα έχουν από τον θεράποντα ιατρό, θα πρέπει να ενημερώσουν κατάλληλα το σχολικό προσωπικό και να δημιουργήσουν μια συνεχή γραμμή επικοινωνίας.
Ασφαλές περιβάλλον στο σχολείο σημαίνει θετική ψυχολογία και αυτοπεποίθηση παιδιών-γονέων-εκπαιδευτικών.

mothersblog.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Το καλύτερο μάθημα για ένα παιδί, είναι να σε βλέπει να φροντίζεις τον εαυτό σου

Το πιο σημαντικό που μπορεί να κάνει ένας γονιός για να φροντίσει επαρκώς και υγιώς το παιδί του, είναι να φροντίζει με συνέπεια τον εαυτό του, τόσο σωματικά όσο και ψυχικά.
Η έλλειψη της γονεϊκής αυτοφροντίδας επηρεάζει τη σχέση του γονιού με το παιδί και την ψυχική ανάπτυξη του παιδιού. Ένας γονιός που παραμελεί τον εαυτό του και πιθανά δομεί τη ζωή του μόνο γύρω από το γονεϊκό του ρόλο και χωρίς να δίνει χώρο στα υπόλοιπα κομμάτια του, δεν μπορεί να μεγαλώσει ένα ψυχικά υγιές και ασφαλές παιδί.
Στο άρθρο αυτό θα επιχειρήσω να ξεδιπλώσω διάφορες σημαντικές πτυχές της γονεϊκής αυτοφροντίδας και να εξηγήσω γιατί είναι σημαντικές για την ψυχική ευημερία του παιδιού.

1. Καλλιεργώντας την αποδοχή του εαυτού μας, καλλιεργούμε την αποδοχή του παιδιού μας

Ο βαθμός στον οποίο είμαστε συνδεδεμένοι με τα συναισθήματα, τις σκέψεις και τις δυσκολίες μας, καθορίζει και το βαθμό στον οποίο θα είμαστε ανοιχτοί στην εμπειρία του παιδιού, όπως αυτό την εκφράζει. Όσο πιο κοντά είμαστε στον εαυτό μας, τόσο πιο έτοιμοι είμαστε να ακούσουμε και να αποδεχτούμε τα συναισθήματα του παιδιού. Έτσι, όσο φροντίζουμε τη σύνδεση με τον εαυτό μας, φροντίζουμε ουσιαστικά τη σχέση με το παιδί μας.
Για παράδειγμα, αν δυσκολευόμαστε να αποδεχτούμε τα δικά μας αρνητικά συναισθήματα (φόβο, θυμό ή άγχος) θα θέσουμε ασυνείδητα ένα απαγορευτικό στην έκφραση των συναισθημάτων αυτών από το παιδί μας. Το παιδί θα λάβει ως μήνυμα ότι κάποιες συναισθηματικές εμπειρίες του είναι μη αποδεκτές και θα εκπαιδευτεί στο να τις αρνείται ή να τις καλύπτει, αφήνοντάς τες έξω από τη σφαίρα του συνειδητού, εις βάρος της ψυχικής του συνεκτικότητας.

2. Σεβόμενοι τα όριά μας, μπορούμε να είμαστε αυθεντικά παρόντες στη σχέση με το παιδί

Ο γονιός έχει φυσικά και ψυχικά όρια και χρειάζεται να τα σέβεται. Ένας γονιός που εξαντλείται κάνοντας πράγματα για ή με το παιδί που τον υπερβαίνουν, δεν μπορεί να είναι αυθεντικά παρών και να επικοινωνεί με αποδοχή. Ένας εξαντλημένος γονιός έχει πολλές πιθανότητες να νιώσει θυμό, όταν το παιδί εκφράσει κάποια ανάγκη του σε «άσχημη στιγμή».
Επιπλέον, ένας γονιός που ταυτίζει τη γονεϊκότητα με την άνευ ορίων δοτικότητα και έχει υπερβολικές προσδοκίες από τον εαυτό του, ματαιώνεται και αισθάνεται ένοχος κάθε φορά που έρχεται αντιμέτωπος με τα όριά του. Και ενώ ουσιαστικά επικρίνει ο ίδιος τον εαυτό του, ενδέχεται να προβάλει αυτή την εσωτερική επίκριση στο παιδί και να θυμώσει, αισθανόμενος ότι το παιδί του καθρεπτίζει μία εικόνα ανεπαρκούς και «κακού» γονιού, σαν ένας σιωπηρός επικριτής.
Έχοντας αισθανθεί θυμό, κάποιοι γονείς μπορεί να εκδηλώσουν στιγμιαία ανεξήγητη επιθετικότητα προς το παιδί. Σε άλλες περιπτώσεις, ο θυμός παραμένει ανέκφραστος, όμως το παιδί τον αντιλαμβάνεται, όπως αντιλαμβάνεται και όλα τα συναισθήματα του γονιού του.
Η επικοινωνία αυτή με το παιδί μπορεί εύκολα να καταλήξει σε φαύλο κύκλο, αφού ο γονιός έχοντας θυμώσει ή έχοντας επιτεθεί, αισθάνεται ακόμα μεγαλύτερες ενοχές και υπερβαίνει ακόμα περισσότερο τα όριά του για να φροντίσει.
Το παιδί λαμβάνει έτσι δύο αντικρουόμενα μηνύματα : το πρώτο ότι ο γονιός μπορεί να είναι άνευ ορίων διαθέσιμος και το δεύτερο ότι μπορεί να θυμώσει ή να τιμωρήσει όταν το παιδί έχει κάποια ανάγκη. Χωρίς κανόνα για το ποιες ανάγκες ικανοποιούνται και ποιες τιμωρούνται, το παιδί είναι αντιμέτωπο με ένα σχεσιακό χάος, μέσα στο οποίο δυσκολεύεται να βρει τη θέση του και φυσικά να αποδεχτεί τον εαυτό του.

3. Αναγνωρίζοντας τις ανάγκες μας, μπορούμε να τις διαφοροποιήσουμε ξεκάθαρα από αυτές του παιδιού μας

Ένας γονιός που δυσκολεύεται να αναγνωρίσει τις προσωπικές του ανάγκες ή να πάρει την ευθύνη να τις ικανοποιήσει, είναι πιθανό να τις μετατοπίσει στο παιδί του ή ακόμα να επιχειρήσει να τις ικανοποιήσει άστοχα μέσα από το γονεϊκό του ρόλο.
Ο γονιός μπορεί να προβάλει τις δικές του, μη εκπληρωμένες, ανάγκες στο παιδί του.
Η δική του ακάλυπτη ανάγκη για φροντίδα ή προστασία μπορεί να μετατραπεί σε υπερβολική φροντίδα και υπερπροστασία του παιδιού του. Σε αυτή την περίπτωση, υπάρχει ο κίνδυνος να υπονομεύσει την αυτορρύθμιση και την αυτονόμηση του παιδιού και να το καταστήσει εξαρτημένο από μία φροντίδα που ουσιαστικά δεν χρειάζεται, παρεμποδίζοντας έτσι την ανάπτυξή του.
Επιπλέον, ένας γονιός , που δυσκολεύεται να αναγνωρίσει, να αποδεχτεί και να καλύψει ανάγκες που έχουν να κάνουν με την αυτοπραγμάτωση και την αναζήτηση νοήματος στη ζωή του, μπορεί να επιχειρήσει να τις καλύψει μόνο μέσα από το ρόλο του ως γονιός. Μπορεί να γίνεται σημαντικός και να βρίσκει νόημα στη ζωή του, μόνο μέσα από τη φροντίδα του παιδιού, το οποίο όμως εγκλωβίζεται και θυσιάζει την αυτονομία του στο βωμό της ανάγκης του γονιού του. Αν αρχίσει να τα καταφέρνει μόνο του, ο γονιός παύει να αισθάνεται σημαντικός και πλήρης.
Τέλος, αν ένας γονιός έχει προσδοκίες ή επιθυμίες σχετικά με την προσωπική του εξέλιξη, το επάγγελμα, τις σπουδές, τις σχέσεις, που δεν πραγματώθηκαν, ενδέχεται να τις κληροδοτήσει στο παιδί του, καθιστώντας το εκπρόσωπο των γονεϊκών ονείρων ζωής. Το παιδί εγκλωβίζεται σε προσδοκίες που δεν το αφορούν και δεν έχει τη δυνατότητα να εξερευνήσει τις δικές του επιθυμίες και να οικοδομήσει έναν διαφοροποιημένο εαυτό.

4. Φροντίζοντας τον εαυτό μας, επιτρέπουμε στο παιδί μας να μένει στο ρόλο του χωρίς να χρειάζεται να μας «φροντίσει»

Ένας γονιός που φροντίζει τον εαυτό του, επιτρέπει στο παιδί να παραμένει στο ρόλο του παιδιού. Αντίθετα, ένας γονιός που δυσκολεύεται να φροντιστεί μπορεί να καλέσει ασυνείδητα το παιδί να πάρει διάφορους ρόλους μέσα από τους οποίους να αναλάβει εκείνο τη φροντίδα του γονιού του.
Σε κάποιες οικογένειες τα παιδιά δεν είναι απλώς παιδιά. Έχουν αναλάβει να φροντίζουν τους γονείς τους μέσα από ένα γονεϊκό ή συντροφικό ρόλο. Τα παιδιά προσπαθούν να ενδυναμώσουν τους γονείς τους και να τους κάνουν ευτυχισμένους.
Προσδοκούν ότι, αν φροντίσουν αρκετά τους γονείς τους, τότε εκείνοι θα μπορέσουν να σταθούν ως γονείς και να αντιγυρίσουν  χώρο, φροντίδα και στήριξη.
Η θέση αυτή όμως «καταργεί» το παιδί, γιατί δεν αφήνει χώρο στην παιδικότητά του. Για να λάβει την φροντίδα που κανονικά θα έπρεπε να έχει αβίαστα, χρειάζεται να καταβάλει μεγάλο κόπο. Το παιδί μένει σε μια κατάσταση στέρησης που ενέχει παράπονο και συχνά ανέκφραστο θυμό.
Εξάλλου οι προσπάθειές του ποτέ δεν είναι αρκετές, διότι εξ’ ορισμού ένα παιδί δεν μπορεί να φροντίσει το γονιό του. Έτσι το παιδί αισθάνεται ανεπαρκές και αδύναμο. Νιώθει ότι κάτι δεν κάνει καλά, κάτι δεν καταφέρνει.

5. Φροντίζοντας τον εαυτό μας, διδάσκουμε στο παιδί την αυτοφροντίδα

 Το παιδί χτίζει τον εαυτό του ταυτιζόμενο με τους γονείς και εσωτερικεύει ρητές και άρρητες πεποιθήσεις και επιταγές του οικογενειακού του συστήματος που το διαμορφώνουν ως ενήλικα. Ο γονιός αποτελεί το πρώτο και το πιο σημαντικό παράδειγμα ζωής!
Ο τρόπος με τον οποίο ένας γονιός ακούει και φροντίζει τις δικές του ανάγκες, αποτελεί ένα μοντέλο σχέσης με τον εαυτό που το παιδί εσωτερικεύει καθώς μεγαλώνει. Έτσι, ο βαθμός στον οποίο το παιδί θα γίνει ένας ενήλικας που φροντίζει τον εαυτό του, εξαρτάται από το πόσο είχε την εμπειρία γονιών που φρόντιζαν τον εαυτό τους.

6. Φροντίζοντας τον εαυτό μας, επιτρέπουμε στο παιδί να προχωρήσει χωρίς να κοιτάζει διαρκώς «πίσω»

Είναι ιδιαίτερα δύσκολο για κάθε παιδί να διαφοροποιηθεί από τους γονείς του και να βαδίσει σε μία πορεία αυτοπραγμάτωσης στη ζωή του, όταν αισθάνεται ότι αφήνει πίσω του γονείς που είναι παραιτημένοι, στερημένοι ή πληγωμένοι.
Ακόμα και αν οι γονείς δεν ζητούν από το παιδί φροντίδα και αφοσίωση στα πλαίσια της σχέσης τους ή της καθημερινότητας, το παιδί δυσκολεύεται να δώσει στον εαυτό του την άδεια να αποδεσμευθεί ψυχικά και να προχωρήσει σε μία ζωή πιο ικανοποιητική και χαρούμενη από αυτή που έζησαν οι γονείς του. Σε αυτή την περίπτωση συχνά το παιδί σαμποτάρει με διάφορους ασυνείδητους τρόπους την πορεία του, παραμένοντας ψυχικά δέσμιος του οικογενειακού συστήματος και κουβαλώντας τη βαριά κληρονομιά της προηγούμενης γενιάς.
Είναι βέβαιο ότι κάθε γονιός δεν θα τα καταφέρνει πάντα να ακούει τις ανάγκες και τις επιθυμίες του και να φροντίζεται. Δεν θα είναι λίγες οι φορές εκείνες που μπορεί να χάσει την άκρη του νήματος που τον συνδέει με τον εαυτό του. Αυτό που μπορεί όμως πάντα να κάνει, είναι να αναζητά την επίγνωση. Να προσπαθεί δηλαδή να ανακαλύψει τα σημάδια που του δίνει ο εαυτός του όταν μένει αφρόντιστος. Και μαθαίνοντας να ακούει αυτά τα σημάδια, θα μπορεί να επανασυνδέεται με τα παραμελημένα κομμάτια του και να προσπαθεί να τα φροντίσει όσο καλύτερα μπορεί.

Από την Πατσουλέ Αθηνά, Ψυχολόγο – Ψυχοθεραπεύτρια – Οικογενειακή Θεραπεύτρια, athenapatsoule.gr

THE MAMAGERS TEAM 
madame.figaro.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Τα παιδιά της Δευτέρας Δημοτικού

Έχετε πλέον μπροστά σας ένα παιδάκι που μπορεί να διαβάσει και να γράψει μόνο του.

Οι απλές λέξεις και προτάσεις είναι πλέον παιχνιδάκι για το παιδί σας που ξεκίνησε την Β' Δημοτικού.

Eίναι πλέον έτοιμο να χτίσει την ευχέρεια του στη γλώσσα αλλά και να αναπτύξει περισσότερο την κατανόηση κι άλλων εννοιών.

Η δυσκολία στην πρόσθεση και στην αφαίρεση είναι πλέον παρελθόν και τώρα σειρά έχουν πιο περίπλοκες δοκιμασίες.

Θα παρατηρήσετε πως το διάβασμα για το σπίτι θα είναι περισσότερο αυτόν το χρόνο και ίσως δυσκολευτείτε λίγο στην αρχή για να συνηθίσετε και να προσαρμοστείτε και εσείς αλλά και το παιδί σας στα νέα δεδομένα.

Δείτε ποιες θα είναι οι φετινές αλλαγές για το παιδάκι σας που ξεκίνησε την Δευτέρα δημοτικού, με συμβουλές για το πώς μπορείτε να το βοηθήσετε να προσαρμοστεί όσο καλύτερα γίνεται.

Διάβασμα

Στο σχολείο: 

Τα παιδιά θα αρχίσουν να αναγνωρίζουν και να χρησιμοποιούν σωστά τα ουσιαστικά και τα ρήματα, να αναγνωρίζουν απλά προθέματα και επιθέματα αλλά και απλές λέξεις πολλαπλών εννοιών.

Στο σπίτι: 

Βοηθήστε το παιδί σας προτείνοντας του να πάρει μια κάρτα από τη βιβλιοθήκη του σχολείου ή της γειτονιάς σας, αν υπάρχει, ώστε να αρχίσει να εγκλιματίζεται με διάφορα είδη βιβλίων ή ακόμα και περιοδικών.

Είτε τα διαβάζει μαζί σας ή μόνο του, είναι σημαντικό να συζητάτε μαζί του το τι διάβασε και να το ενθαρρύνετε να συζητήσει μαζί σας τι του άρεσε από το βιβλίο του ή τι αποκόμισε.

Γράψιμο

Στο σχολείο: 

Μέχρι το τέλος της Δευτέρας τάξης, τα παιδιά σας θα είναι πλέον ικανά να γράψουν μια ιστορία με αρχή μέση και τέλος. 

Θα μπορούν ακόμα να παρέμβουν στο κείμενο τους, κάνοντας το πιο ξεκάθαρο και διορθώνοντας τυχόν λάθη στην γραμματική, στην ορθογραφία, στα σημεία στίξης αλλά και στα κεφαλαία ή μικρά.

Στο σπίτι:

Ενθαρρύνετε το μικρό σας να γράφει που και που ιστοριούλες δημιουργώντας στην τελική ένα δικό του βιβλίο. 

Αυτή η τεχνική θα του δώσει κίνητρο να βελτιώσει τις αδυναμίες του στο γράψιμο. Ακόμα μπορείτε να του ζητήσετε να γράφει τη λίστα του σουπερμάρκετ αντί για εσάς.

Αριθμοί

Στο σχολείο: 

Πέρα από το διάβασμα, το γράψιμο και το μέτρημα μέχρι το 1000, τα παιδάκια της Δευτέρας δημοτικού, μαθαίνουν προσθαφαιρέσεις με διψήφια νούμερα με περισσότερη ακρίβεια και ταχύτητα.

Ακόμα θα μάθουν να προσθέτουν και να αφαιρούν έως και τριψήφιους αριθμούς και θα ξεκινήσουν τα πρώτα στάδια του πολλαπλασιασμού.

Στο σπίτι: 

Προσπαθήστε όσο μπορείτε να του αναθέτετε να λύνει απλά μαθηματικά προβλήματα της καθημερινότητας. Αρχίστε να το εξοικειώνετε με τα χρήματα για παράδειγμα.

Ρωτήστε το ποια είναι τα ρέστα σας όταν αγοράζετε κάτι ή πόσα ακόμα πρέπει να δώσετε.

Μέτρηση και Γεωμετρία

Στο σχολείο: 

Τα παιδιά της Δευτέρας τάξης θα ξέρουν να μετρούν το μήκος σε εκατοστά. Θα μπορούν να περιγράψουν τα γεωμετρικά σχήματα και να τα ταξινομήσουν ανάλογα με τις πλευρές τους, τις γωνίες τους και τις γεωμετρικές άκρες τους.

Στο σπίτι:

Έχετε μία μεζούρα ώστε να προτείνετε που και που στο μικρό σας να μετράει διάφορα σημεία του σώματος του. Τον καρπό του, το χέρι του, το πόδι του.

Πείτε του να τα συγκρίνει με άλλες μετρήσεις π.χ ενός φίλου του, ώστε να δούνε τις διαφορές τους. «Παίξτε» με τα καθημερινά αντικείμενα (π.χ ένα κουτί δημητριακών) για να το βοηθήσετε να έχει μια καλύτερη αντίληψη των γεωμετρικών σχημάτων και πλευρών.

Η ώρα

Στο σχολείο: 

Τα παιδιά σε αυτή την φάση θα μπορούν να περιγράψουν την ώρα στο πιο κοντινό τέταρτο της ώρας. Θα είναι σε θέση να αναγνωρίζουν και να διαχωρίζουν τις ώρες από τα λεπτά και τα δευτερόλεπτα και να ξέρουν πόσες ώρες έχει μια μέρα, πόσα λεπτά έχει μια ώρα και πόσες μέρες έχει ένας μήνας.

Στο σπίτι: 

Από τη στιγμή που το παιδί σας αντιλαμβάνεται το τέταρτο της ώρας, αρχίστε να το εξοικειώνετε με τα πεντάλεπτα της ώρας.

Θυμίζετε του πότε περνάνε για παράδειγμα τα 5 λεπτά που είπε πως θα κάνει στην τουαλέτα. 

Καλό είναι να του πάρετε ένα ρολογάκι να φοράει ώστε να παρατηρεί μόνο του τις αλλαγές του δείκτη και να αρχίσει να εξοικειώνεται ακόμα καλύτερα με αυτή τη δύσκολη έννοια της ώρας.

mothersblog

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Πώς οι οθόνες μεταμορφώνουν τα παιδιά μας σε ψυχωτικούς τοξικομανείς

Είναι «ψηφιακή ηρωίνη»

Η Σούζαν αγόρασε στον 6χρονο γιο της ένα iPad όταν πήγαινε πρώτη Δημοτικού. «Σκέφτηκα «Γιατί να μην δοκιμάσει;», μου είπε κατά τη διάρκεια μια συνεδρίας μας. 

Το σχολείο του Τζον είχε αρχίσει να χρησιμοποιεί τις συσκευές σε όλο και μικρότερες τάξεις, ο δάσκαλος τεχνολογίας εκθείαζε τα εκπαιδευτικά τους ωφέλη, οπότε η Σούζαν θέλησε να κάνει ότι ήταν καλύτερο για το ξανθό της αγοράκι που λάτρευε να διαβάζει και να παίζει μπέιζμπολ.
Αρχικά άφηνε τον Τζον να παίζει διάφορα εκπαιδευτικά παιχνίδια στο iPad του. Ώσπου ο μικρός ανακάλυψε το Minecraft, το οποιο ο δάσκαλος τεχνολογίας χαρακτήρισε «ηλεκτρονικό Lego». 

Θυμόταν πόσο λάτρευε η ίδια ως παιδί να χτίζει και να παίζει με τα τουβλάκια της, οπότε άφησε το γιο της να παίζει Minecraft το απόγευμα.

Στην αρχή η Σούζαν ήταν αρκετά ευχαριστημένη. 

Ο Τζον έμοιαζε να απασχολείται με δημιουργικό παιχνίδι καθώς εξερευνούσε τον κόσμο του ηλεκτρονικού παιχνιδιού. Παρατηρησε μεν οτι το παιχνίδι δεν ηταν ακριβώς όπως τα Lego που θυμόταν -στα παιδικα της χρόνια δεν χρειαζόταν να… σκοτώσει ζώα και να βρει σπάνια στοιχεία για να επιβιώσει και να πάει στο επόμενο επίπεδο. Αλλά ο Τζον έμοιαζε να χαίρεται πολύ, ενώ το σχολείο του είχε μέχρι και όμιλο Minecraft, οποτε… πόσο ασχημο μπορεί να ήταν;

Παρ’ ολ’ αυτα, η Σούζαν δεν μπορουσε να αρνηθεί πως έβλεπε αλλαγές στον Τζον. 

Είχε αρχίσει να απορροφάται όλο και περισσότερο από το παιχνίδι του, είχε χάσει το ενδιαφέρον του για το μπέιζμπολ και το διάβασμα βιβλίων και αρνούταν να βοηθήσει στις δουλειές του σπιτιού. Μερικά πρωινά ξυπνούσε και της έλεγε οτι εβλεπε τετράγωνα στα όνειρά του.
Αν και αυτο την απασχολούσε, πίστευε πως ο γιος της μπορεί απλά να είχε ζωηρή φαντασία. Καθώς η συμπεριφορά του συνέχιζε να χειροτερεύει, προσπάθησε να του πάρει το παιχνίδι, αλλά ο Τζον άρχισε να έχει κρίσεις θυμού. Οι εκρήξεις του ήταν τόσο άσχημες που ενέδιδε, προσπαθώντας να πείσει τον εαυτό της ξανά και ξανά ότι «ειναι εκπαιδευτικό»

Τότε μια νύχτα συνειδητοποίησε πως κάτι δεν πήγαινε καθόλου καλά.
«Μπήκα στο δωμάτιο του για να τον ελέγξω. Υποτιθεται πως θα κοιμόταν… Και τρόμαξα τόσο!«
Tον βρήκε να κάθεται στο κρεβάτι του και να κοιτάζει με τεράστια μάτια στο κενό, ενώ το φωτεινό του iPad βρισκοταν διπλα του. Έμοιαζε να είναι σε έκσταση. 

Μέσα στον πανικό της, η Σουζαν χρειάστηκε να...