Οι ενδείξεις ότι το νηπιαγωγείο του παιδιού είναι κακό

Οι κανόνες ασφαλείς για παιδιά είναι παντού κοινοί και δεν πρέπει να κυκλοφορούν μόνα τους έξω ή να μην υπάρχουν έξοδοι διαφυγής

Είναι μία πολύ σημαντική στιγμή για το παιδί όταν ξεκινάει να πηγαίνει παιδικό σταθμό ή προνήπιο. Είναι το πρώτο μεγάλο βήμα μακριά από το σπίτι και από εσάς. Εσείς πρέπει να ξεκινήσετε την έρευνα αρκετό καιρό πριν ώστε να είστε σίγουρη για την καταλληλότητα. Τα παρακάτω προειδοποιητικά σημάδια θα σας διευκολύνουν.
Έχει πάρει μέτριες κριτικές από άλλους γονείς. Αν έχετε ακούσει μέτριες ή κακές κριτικές από το στόμα άλλων γονέων, αυτό αποτελεί σημαντική πληροφορία. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να είστε απόλυτοι γιατί η δική σας εντύπωση, όταν θα επισκεφθείτε το σχολείο, είναι και αυτή που μετράει περισσότερο.
Πολύ χαλαροί κανόνες. Οι κανόνες και οι ρυθμίσεις είναι σημαντικοί για κάθε ίδρυμα. Αν οι κανόνες για το ωράριο ή για τα επείγοντα περιστατικό δεν είναι ξεκάθαροι, θα υπάρχουν παντού οργανωτικά προβλήματα. Αν δεν υπάρχει κανονισμός για τα παιδιά που αρρωσταίνουν και ότι πρέπει να μείνουν στο σπίτι για 24 ώρες τουλάχιστον, είναι πολύ πιθανό να αρρωστήσουν και τα υπόλοιπα.
Ανεπαρκές προσωπικό. Αν δεν έχουν εκπαιδευτεί καταλλήλως για τη θέση τους αλλά και για τα επείγοντα περιστατικά, αυτό είναι πρόβλημα. Θα πρέπει επίσης να είναι ενθουσιώδεις, υπεύθυνοι και σωστά προετοιμασμένοι. Το ίδιο ισχύει και για την ποσοτική επάρκεια των νηπιαγωγών και αν καλύπτονται οι ανάγκες όλων των παιδιών.
Βρώμικες και μη ασφαλείς εγκαταστάσεις. Τα πατώματα, οι τοίχοι και η κουζίνα πρέπει να είναι πάντοτε καθαροί. Το φαγητό πρέπει να ετοιμάζεται μακριά από την τουαλέτα, οι κάδοι να μην υπερχειλίζουν και να υπάρχει ο σωστός κλιματισμός. Οι κανόνες ασφαλείς για παιδιά είναι παντού κοινοί και δεν πρέπει να κυκλοφορούν μόνα τους έξω ή να μην υπάρχουν έξοδοι διαφυγής.

vita.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Είμαι άνεργη/ος. Τι δώρο να χαρίσω στα παιδιά μου;

Τα Χριστούγεννα έρχονται τρέχοντας να χτυπήσουν και την δική μας πόρτα.
Χαρούμενα χαμόγελα παιδιών φωτίζουν τα πρόσωπά τους, γεμάτα προσδοκία για το δώρο τους.
Σίγουρα η απογοήτευση θα 'ναι μεγάλη εάν δεν πάρουν ένα δωράκι..
Πώς να το κάνουμε, τα παιδιά σ' αυτή την ηλικία καμαρώνουν στα άλλα παιδιά για τα καινούργια παιχνίδια τους 

Φτιάξτε super χριστουγεννιάτικα δώρα
πανεύκολα και οικονομικά!

Μπορούμε άραγε να κάνουμε τα παιδάκια μας χαρούμενα μ' ένα δώρο φτωχό στα υλικά δημιουργίας του αλλά πλούσιο σε αγάπη;

Θα το ξαναπώ τα παιδιά δεν γίνονται ευτυχισμένα με τα πιο ακριβά παιχνίδια ούτε θα μείνουν στη μνήμη τους ως κάτι σπουδαίο ίσα-ίσα θα το αντιμετωπίσουν ως κάτι συνηθισμένο που σε λίγες ώρες θα το βαρεθούν και θα το παρατήσουν.
Για τη δυσκολία της εποχής δεν χρειάζεται να αναλύσουμε διότι είναι γνωστό το θέμα της ανεργίας εδώ και κάτι χρόνια.

Τι δώρο αγάπης μπορούμε να φτιάξουμε με απλά υλικά χειροτεχνίας για τα μικρά μας;
Δείτε το video και χρησιμοποιήστε αυτές τις όμορφες ιδέες.

https://www.youtube.com/watch?v=fhIv0UZS0Kw

e-manoula
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Το Παίδων "Αγία Σοφία" μετατρέπεται σε αποθήκη ψυχών Δεκάδες τα εγκαταλελειμμένα παιδιά

Μεγάλος αριθμός παιδιών έχουν εγκαταλειφθεί και φιλοξενούνται στο Νοσοκομείο Παίδων «Αγία Σοφία», κατόπιν εισαγγελικής εντολής, λόγω έλλειψης κατάλληλων δομών, καταγγέλλει η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων στα Δημόσια Νοσοκομεία. Πρόκειται για «40 παιδιά, ηλικίας από μηνών έως 14 ετών και κάποια βρίσκονται στο Νοσοκομείο έως και 10 χρόνια».

Σύμφωνα με την Ομοσπονδία «πολλά εξ αυτών εμφανίζουν παραβατική συμπεριφορά, επιθετικότητα προς το προσωπικό και άλλα νοσηλευόμενα παιδιά. Δρουν ως συμμορίες κλέβοντας συνοδούς και προσωπικό. Είναι κρίμα να μετατρέπεται το Παίδων Αγία Σοφία σε αποθήκη ψυχών».

Σήμερα εργαζόμενοι στο Νοσοκομείο «Αγία Σοφία» πραγματοποίησαν συγκέντρωση διαμαρτυρίας και παράσταση στον Διοικητή, στην οποία συμμετείχαν και στελέχη της ΠΟΕΔΗΝ, τονίζοντας ότι πρέπει να δοθεί λύση με συνεννόηση των δύο υπουργών Υγείας και Εργασίας στο οποίο ανήκει η αρμοδιότητα των Μονάδων Κοινωνικής Φροντίδας.

«Τα παιδιά που φιλοξενούνται στο Νοσοκομείο Παίδων θα πρέπει άμεσα να μεταφερθούν σε Προνοιακές Μονάδες, που διαθέτουν την υποδομή φιλοξενίας, προκειμένου να κινήσουν τις διαδικασίες αναδοχής, υιοθεσίας και τα μεγαλύτερα παιδιά να ζουν με αξιοπρέπεια συμμετέχοντας σε προγράμματα αποϊδρυματοποίησης», αναφέρει η ΠΟΕΔΗΝ.

Προσθέτει ότι παράλληλα θα πρέπει να υπάρξει συνεννόηση των δύο Υπουργείων με τις Εισαγγελικές Αρχές της χώρας προκειμένου για τα εγκαταλελειμμένα παιδιά να διατάσσουν τη φιλοξενία τους σε Προνοιακές Μονάδες σε συνεννόηση με τις κοινωνικές υπηρεσίες των αντίστοιχων Μονάδων και ταυτόχρονα να ενισχυθούν οι Προνοιακές Μονάδες με προσωπικό για να έχουν τη δυνατότητα φιλοξενίας των παιδιών.

madata
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

«Θέλουμε, λέμε, την ευτυχία των παιδιών μας. Μήπως εννοούμε την επιτυχία;»

Αν πραγματοποιούταν μια έρευνα που θα έθετε στους Έλληνες γονείς την ερώτηση «επιτυχία ή ευτυχία είναι αυτό που θέλετε για τα παιδιά σας;», η συντριπτική πλειοψηφία θα απαντούσε, χωρίς δεύτερη σκέψη, «την ευτυχία τους, εννοείται». 

Κάποιοι πιθανόν να απαντούσαν: «μα η επιτυχία βοηθάει στην ευτυχία, άρα και τα δύο». Κανείς όμως δεν θα απαντούσε σκέτο «επιτυχία». 

Το συμπέρασμα λοιπόν της έρευνας θα ήταν ότι οι Έλληνες γονείς αισθάνονται ως πρώτη τους επιθυμία την ευτυχία των παιδιών τους και μετά έρχεται η επιτυχία τους. 

Προσωπικά όμως θα είχα εντελώς διαφορετική άποψη: 

θα θεωρούσα την έρευνα άκυρη και ένα τέτοιο συμπέρασμα ψευδές. 

Ψευδές, όχι γιατί οι γονείς θα απαντούσαν ηθελημένα ψέματα αλλά γιατί έχουν μια ψευδή ιδέα όσον αφορά τις προσδοκίες που έχουν από τα παιδιά τους. Άλλα όνειρα έχουν για τα παιδιά τους και άλλα θέλουν να πιστεύουν ότι έχουν.

Ποιες είναι οι πιο συνηθισμένες ευχές που δίνουμε στα παιδιά; «Καλή πρόοδο», 
«καλή επιτυχία στις εξετάσεις», 
«συγχαρητήρια που πήρες το τάδε δίπλωμα ή πτυχίο».

Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει γονείς να εκφράζουν ως απολογισμό ζωής: «κατάφερα και σπούδασα τα παιδιά μου» ή «έβγαλα ένα γιατρό και μια δικηγόρο»; 

Καμαρώνουμε για τα παιδιά μας όταν είναι καλοί μαθητές, επιτυχόντες σε εξετάσεις, επιτυχημένοι επαγγελματίες και καλά κάνουμε. 

Αλλά πότε ήταν η τελευταία φορά που καμαρώσαμε επειδή απλά είδαμε το παιδί μας να χαμογελάει, επειδή το είδαμε να νοιάζεται για άλλους ανθρώπους ή να κάνει μία καλή πράξη ή επειδή είπε ένα ωραίο αστείο ή ανέπτυξε ένα καλό επιχείρημα σε μια συζήτηση; Πότε νιώσαμε ότι αυτό το πλάσμα είναι απλά ένα δώρο που δεν χρειάζεται κανένα παράσημο, καμία επιτυχία, καμία λάμψη για να μας ομορφαίνει τη ζωή; 

Αλήθεια κοιτάμε ποτέ τα παιδιά μας με τα δικά μας μάτια ή μόνο με τα μάτια των άλλων;

Τα μάτια των άλλων
Αυτά τα μάτια των άλλων δυστυχώς είναι αιτία πολλών δεινών. Συγκρινόμαστε, ετεροπροσδιοριζόμαστε και ανταγωνιζόμαστε ποιος έχει τα πιο επιτυχημένα παιδιά. 

Κάθε φορά που το παιδί μας έχει μια επιτυχία ερχόμαστε και του λέμε: «δεν ξέρεις πόσο υπερήφανους μας έκανες;». 

Στην πραγματικότητα εννοούμε: «μας έδωσες μετρήσιμους λόγους για να μπορούμε να υπερηφανευόμαστε στους άλλους».

Ας είμαστε ειλικρινείς. 

Οι γονείς στη χώρα μας έχουμε απίστευτα απωθημένα με την κοινωνική καταξίωση μέσω των επιτυχιών των παιδιών μας, σε τέτοιο βαθμό που φτάνει να καθορίζει απόλυτα τη σχέση μας με αυτά. 
Απόδειξη είναι ότι ολόκληρη βαριά βιομηχανία έχει αναπτυχθεί εξαιτίας αυτών των απωθημένων. Είναι η βιομηχανία επιτυχόντων και προσόντων. 
Πτυχία, διπλώματα, αριστεία, βραβεία, έπαινοι, γεμίζουν ασφυκτικά τα δωμάτια των παιδιών μας και κρύβουν από τα μάτια μας τα ίδια μας τα παιδιά. 
Και όλα αυτά για το «τι θα πει ο κόσμος». 
Και το χειρότερο από όλα είναι ότι στην πραγματικότητα ο κόσμος δεν δίνει δεκάρα. Έχει τα δικά του προβλήματα και απωθημένα να αντιμετωπίσει. Δηλαδή όλο αυτό το κατασκεύασμα της μέσω των παιδιών κοινωνικής αναρρίχησης ουσιαστικά πρόκειται για μια πλάνη, μια φούσκα που υπάρχει μόνο στο δικό μας μυαλό. 
Το τραγικό λάθος που κάνουμε είναι που αντιμετωπίζουμε την γονεϊκή ικανότητα ως μετρήσιμο μέγεθος που αντικειμενοποιείται από τις επιτυχίες των παιδιών μας ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για κάτι εντελώς υποκειμενικό και άρα μη αξιολογήσιμο. Στο φινάλε, στα μόνα που πέφτει λόγος να μας αξιολογήσουν ως γονείς είναι τα ίδια μας τα παιδιά και εμάς μας ενδιαφέρει μόνο η γνώμη όλων των άλλων.

Όταν τα παιδιά επενδύουν στην ευτυχία τους
Σίγουρα η σχολική και η επαγγελματική επιτυχία είναι συστατικά που μπορούν να βοηθήσουν έναν άνθρωπο να γίνει πιο ευτυχισμένος, αλλά δεν είναι τα μόνα. Υπάρχουν πολλά άλλα που πρέπει να καλλιεργήσει ένα παιδί ώστε αύριο ως ενήλικας να είναι ένας ισορροπημένος, ώριμος, δημιουργικός και εντέλει ευτυχισμένος άνθρωπος. 

Αυτές τις «άλλες» επενδύσεις ευτυχίας θα αναφέρουμε παρακάτω:

1. Να επιτρέπεται στα παιδιά μας να ζήσουν την παιδική τους και την εφηβική τους ηλικία. Σήμερα έχουμε το φαινόμενο του πρόωρου διωγμού των παιδιών από τον παράδεισο της παιδικής τους ηλικίας. Έχουμε την πρόωρη ευθυγράμμιση του παιδιού με τον ενήλικο. Όμως κάθε πράγμα στην ώρα του. Να το πούμε και αλλιώς: πως μπορεί κάποιος «να μεγαλώσει» όταν δεν έχει αφεθεί να υπάρξει ποτέ του μικρός;
2. Να αναγνωρίζουν την εκ διαμέτρου διαφορά μεταξύ της δύναμης και της σκληρότητας. Ότι ο πραγματικά δυνατός άνθρωπος δεν είναι ποτέ σκληρός και ότι εκείνος που είναι σκληρός στην πραγματικότητα είναι αδύναμος. Δηλητηριάζουμε τα παιδιά μας όταν τους λέμε ανοησίες του τύπου: «η ζωή είναι μια μάχη και ο σκληρότερος επιβιώνει».
3. Να μάθουν να βλέπουν την ομορφιά του κόσμου μας ξέροντας ότι υπάρχει και ασκήμια. Ούτε να ζουν στον δικό τους παραμυθένιο κόσμο όπου όλα είναι αγγελικά πλασμένα αλλά ούτε και να τα βλέπουν όλα χάλια. Να μάθουν να χαίρονται τα όμορφα πράγματα και να προσπαθούν να βελτιώσουν ή τουλάχιστον να αντέχουν τα άσκημα.
4. Να κυνηγούν με πάθος τη βελτίωση αλλά να φυλάγονται από της τελειομανίας την παγίδα. Ο στόχος τους να είναι να ξεπεράσουν τον δικό τους εαυτό και όχι να επικρατήσουν έναντι των άλλων λες και η ζωή είναι καμία μονομαχία.
5. Να μάθουν να μην έχουν αδιέξοδα, δηλαδή πως ακόμα και αν αισθανθούν ότι τα πράγματα έχουν ζορίσει να αναζητούν εναλλακτικούς τρόπους αντιμετώπισης μιας κατάστασης. Να παλεύουν με όλες τους τις δυνάμεις αλλά να μη διστάζουν να ζητούν βοήθεια όταν το πρόβλημα είναι πιο δυνατό από εκείνα. Να ξέρουν ότι το να δηλώσεις αδυναμία και να ζητάς βοήθεια από ανθρώπους που νοιάζονται δεν είναι ντροπή. Ντροπή είναι να ζητάς ελεημοσύνη και χάρες από ανθρώπους που δεν δίνουν δεκάρα για σένα.
6. Να εμπιστεύονται τους άλλους ανθρώπους. Να έχουν μεν τα μάτια τους ανοικτά αλλά χωρίς καχυποψία, προκαταλήψεις, στερεότυπα. Να ξέρουν ότι το να πληγωθούν από σχέσεις είναι μέσα στο παιγνίδι και ο μόνος τρόπος για να ωριμάσουν. Όταν κάποιος είναι κλειστός με τους ανθρώπους πιθανόν αυτό να τον προφυλάσσει από το να πληγωθεί από εκείνους. Όμως δεν συνειδητοποιεί ότι πληγώνει βαθιά τον ίδιο του τον εαυτό. Το αίσθημα της συντροφιάς και της επικοινωνίας είναι το ίδιο απαραίτητο στον άνθρωπο με αυτό της τροφής. Λέμε στα παιδιά πολλές φορές: «πρόσεξε με ποιον σχετίζεσαι γιατί μπορεί να πληγωθείς». Ε λοιπόν λίγος πόνος δεν κάνει κακό και σίγουρα δεν είναι χειρότερο από το να μην εμπιστεύεσαι κανέναν.
7. Να έχουν το θάρρος της γνώμης τους, δηλαδή να μπορούν να διαφωνούν με επιχειρήματα χωρίς να γίνονται επιθετικά ή να προσβάλλουν, να μην είναι πνεύματα αντιλογίας και να μην διστάζουν να αλλάξουν γνώμη όταν συνειδητοποιούν ότι δεν έχουν δίκιο. Να ακούνε χωρίς να προσπαθούν να διακόψουν τους άλλους και να θεωρούν τον έντονο διάλογο τρόπο επικοινωνίας και όχι επιβολής γνώμης.
8. Να μην παίρνουν πάντα τον εαυτό τους στα σοβαρά, να μπορούν με όπλο το χιούμορ και τον αυτοσαρκασμό να τσαλακώσουν την εικόνα τους. Να γνωρίζουν την διαφορά μεταξύ της σοβαρότητας και της σοβαροφάνειας. Να ξέρουν διαισθητικά ότι μια δόση ελαφρότητας απέναντι στα πράγματα μπορεί να αποδειχτεί σωτήρια απέναντι σε πολλές στραβοτιμονιές της ζωής.
9. Να μπορούν αύριο ως επάγγελμα να κάνουν αυτό που αγαπούν και να αγαπούν αυτό που κάνουν. Για να βρουν όμως τι αγαπούν πρέπει να είναι διατεθειμένα να δοκιμάσουν διάφορα. Άρα πρέπει να είναι ανοικτά σε νέες προκλήσεις, σε νέα ερεθίσματα και να ψαχθούν πριν καταλήξουν. Να επιλέξουν τελικά να κάνουν αυτό που θα θέλουν με λαχτάρα τα ίδια και όχι αυτό που τους είπαν οι γονείς τους να θέλουν.
10. Να σέβονται το διαφορετικό, τις άλλες πατρίδες, το άλλο φύλο, τις άλλες θρησκείες, το άλλο χρώμα δέρματος, τις άλλες αντιλήψεις και ιδεολογίες, τους άλλες παραδόσεις και πολιτισμούς. Να χαίρονται με πάθος την ποικιλομορφία του κόσμου τούτου.
11. Να επιτρέπουν στον εαυτό τους να κάνουν λάθη και να έχουν αποτυχίες. Να γνωρίζουν ότι μόνο αυτός που ρισκάρει και κάνει λάθη έχει μεγάλες πιθανότητες να πετύχει τους στόχους στη ζωή του ή να μάθει. Βέβαια εδώ τα παιδιά θα βρεθούν απέναντι σε ένα ολόκληρο σύστημα που όχι απλά δεν καλωσορίζει τα λάθη τους αλλά τα τιμωρεί και από πάνω: οι περισσότεροι γονείς και εκπαιδευτικοί αφιερώνουν υπερβολικά μεγάλο μέρος της ενέργειά τους στην εξαφάνιση των λαθών των παιδιών μην επιτρέποντας, πολλές φορές, ούτε καν την εκδήλωσή τους. Όμως με αυτό τον τρόπο τα λάθη αυτά ποτέ δεν διορθώνονται απλά μπαλώνονται όπως-όπως με συνέπεια την επανεμφάνισή τους. Και το χειρότερο είναι η πλήρης απενεργοποίηση ενός σπουδαίου εργαλείου μάθησης όπως είναι τα λάθη των παιδιών.
12. Να καλλιεργούν το πάθος τους για την γνώση, την περιέργειά τους και την φαντασία τους. Δυστυχώς τα παιδιά σήμερα βλέπουν την γνώση χρησιμοθηρικά και με μια μόνο μάλιστα χρήση: να τα βοηθήσει να πάρουν καλό βαθμό ή να έχουν επιτυχία σε εξετάσεις.
13. Να μάθουν να νοιάζονται για άλλους ανθρώπους έξω από τον εαυτό τους. Τα παιδιά βέβαια κοιτάζουν τον κόσμο μέσω ενός εγωκεντρικού πρίσματος. Πρέπει όμως μεγαλώνοντας να καταλάβουν ότι δεν είναι το κέντρο του σύμπαντος αν και η ελληνική οικογένεια δεν βοηθάει προς αυτή την κατεύθυνση αφού είναι ακραία παιδοκεντρική. Αυτού του είδους παντοδυναμία των παιδιών τελικά είναι σίγουρο ότι θα βλάψει τα ίδια. Είναι κρίσιμο να συνειδητοποιήσουν τα παιδιά ότι δεν γίνεται μόνο να παίρνουν αλλά και να δίνουν.

Αντί επιλόγου: Αν η επιτυχία είναι το παν, τότε τα παιδιά που δεν την έχουν δεν αξίζουν τίποτα;

Ας μην κοροϊδευόμαστε. 
Οι επιτυχίες των παιδιών είναι το απόλυτο τοτέμ της ελληνικής οικογένειας. Εκεί προσκυνάει, εκεί ελπίζει, εκεί πιστεύει. Μπορεί να νομίζουμε ότι θέλουμε την ευτυχία των παιδιών μας αλλά στην πραγματικότητα αυτό που μας ενδιαφέρει είναι η δική μας, δηλαδή η αυτοεπιβεβαίωσή μας μέσω των επιτυχιών τους. Ας προσέξουμε καλά όμως. 
Τα παιδιά μας χρειάζονται πολύ περισσότερα πράγματα για να είναι ευτυχισμένα πέρα από την επιτυχία και αν επενδύσουν μόνο σε αυτήν μαθηματικά και αργά ή γρήγορα θα οδηγηθούν στην ματαίωση. Και ας έχουμε κατά νου ότι πολλά παιδιά πιθανόν να μην έχουν καν επιτυχία, ούτε σχολική, ούτε επαγγελματική. 
Και μας ακούνε. Και νιώθουν ότι μας απογοήτεψαν και ότι είναι «το απόλυτο τίποτα». Όμως η ζωή δεν είναι πρωταθλητισμός, είναι παιχνίδι όπου όλοι μπορούν να παίξουν με τον δικό τους τρόπο.
Δημήτρης Τσιριγώτης. Φυσικός

netakias
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Απομνημόνευση: Τεχνικές για να θυμάστε όλα όσα διαβάζετε - 9 tricks for remembering everything you read

Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να αποστηθίζεις ή να θυμάσαι αυτά που μελετάς/ διαβάζεις;
Το ζήτημα της απομνημόνευσης είναι κάτι που προβληματίζει και ενίοτε ταλαιπωρεί πολλούς ανθρώπους, από φοιτητές που θέλουν να αποστηθίσουν κάποιο μάθημα μέχρι απλούς αναγνώστες που διαβάζουν κάτι και δυσκολεύονται αργότερα να το ανακαλέσουν στη μνήμη τους.

9 tricks for remembering everything you read

Ένας χρήστης του Quora, ιστοσελίδας με απαντήσει για διάφορα ερωτήματα τα οποία απαντούν οι υπόλοιποι χρήστες, ρώτησε πρόσφατα: «Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να αποστηθίζεις ή να θυμάσαι αυτά που μελετάς/ διαβάζεις;». 

Αμέσως δεκάδες άνθρωποι έσπευσαν να του απαντήσουν με βάση τις προσωπικές τους εμπειρίες αλλά και έρευνες.

Ο Independent συγκέντρωσε μερικές από αυτές και ζήτησε τη γνώμη ειδικών για το πώς να ανακαλούμε όσο γίνεται περισσότερα πράγματα από όσα διαβάζουμε, είτε πρόκειται για επιστημονικά βιβλία, είτε για μυθιστορήματα, είτε απλώς για άρθρα ειδήσεων. 

Αυτές είναι τα 9 τεχνικές που προτείνει:

📕 Ρίξτε μια ματιά πρώτα σε ολόκληρο το κείμενο
Σύμφωνα με άρθρο του καθηγητή νευρολογίας Bill Klemm, πρόκειται για στρατηγική τεχνική στην ανάκληση πληροφοριών. Η πρόταση εδώ δεν είναι να αποφύγετε να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο, αλλά να ρίξετε πρώτα μία γρήγορη ματιά εντοπίζοντας τα σημαντικά θέματα και τις λέξεις-κλειδιά ώστε να ξέρετε τι να περιμένετε όταν στη συνέχεια το διαβάσετε εξονυχιστικά. Με το να εξοικειωθείτε με τα γενικά θέματα, θα καταστεί ευκολότερο να θυμηθείτε αργότερα τα επιμέρους.

📕 Κρατείστε σημειώσεις στη σελίδα
«Ποτέ μην διαβάζετε χωρίς μολύβι» συμβουλεύει κάποιος χρήστης. 

«Υπογραμμίστε προτάσεις που βρίσκετε δυσνόητες, ενδιαφέρουσες ή σημαντικές. Τραβήξτε γραμμές δίπλα από παραγράφους που έχουν σημασία. Φτιάξτε διαγράμματα για να δείτε τη δομή των βασικών ιδεών» προτείνει.

📕 Κάντε στον εαυτό σας ερωτήσεις σχετικές με το περιεχόμενο
Η Ingrid Spielman από το University of Delaware προτείνει «αλληλεπίδραση» με το κείμενο, ήτοι να κάνουμε ερωτήσεις στον εαυτό μας καθώς το διαβάζουμε. 

Αν διαβάζετε κάποιο βιβλίο, μπορείτε για παράδειγμα να κάνετε την ερώτηση: «Ποια είναι η βασική ιδέα αυτού του κεφαλαίου;».

📕 Αποτύπωση- Συσχετισμός- Επανάληψη
Η μνήμη έχει τρία στάδια και το πρώτο είναι η αποτύπωση. Μπορούμε να βελτιώσουμε την εντύπωση που μας κάνει ένα κείμενο με το να κάνουμε εικόνα στο μυαλό μας την κατάσταση ή να φανταστούμε τον εαυτό μας να παίρνει μέρος σε αυτά που περιγράφει. 

Το δεύτερο στάδιο είναι ο συσχετισμός, το να συνδέσουμε δηλαδή αυτό που διαβάζουμε με κάτι που γνωρίζουμε ήδη. Για παράδειγμα, ίσως κάποιος από τους χαρακτήρες ενός βιβλίου να έχει το ίδιο όνομα με κάποιον φίλο μας. 

Το τρίτο στάδιο είναι η επανάληψη- όσο περισσότερο διαβάζουμε κάτι, τόσο ποιο δυνατή γίνεται η μνήμη. Αν λοιπόν δεν θέλετε να ξαναδιαβάσετε από την αρχή ένα ολόκληρο βιβλίο, δοκιμάστε να υπογραμμίσετε κάποια σημεία του κειμένου στα οποία θα μπορείτε αργότερα να ανατρέχετε.

📕 Μοιραστείτε τις πληροφορίες με άλλους
Σε μια ομιλία του TED, ο ψυχολόγος Peter Doolitle είπε πως αν θέλουμε να θυμόμαστε αυτά που βιώνουμε, είναι σημαντικό να κάνετε κάτι με όλες αυτές τις πληροφορίες καθώς η συζήτηση γύρω από αυτά που διαβάζουμε είναι ένας χρήσιμος τρόπος επεξεργασίας του νέου υλικού. 

Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε στους άλλους τι νομίζουμε πως μάθαμε από όσα διαβάσαμε. Κι αν δεν το καταφέρουμε, ανατρέχουμε στο κείμενο και το ξαναδιαβάζουμε.

📕 Διαβάστε δυνατά
Ο καθηγητής ψυχολογίας Art Markman λέει πως το να διαβάζουμε δυνατά προς τον εαυτό μας μάς βοηθά να καταλάβουμε και να θυμόμαστε όσα διαβάσαμε. 

Ωστόσο, επισημαίνει πως αυτή η τεχνική ενδεχομένως λειτουργεί μόνο σε περίπτωση που αυτά που πρέπει να αποστηθίσουμε είναι λίγα. Κι αυτό γιατί οι προτάσεις που κάνουμε ανάγνωση φωναχτά ή ακόμη και ψιθυρίζοντας, μοιραία ξεχωρίζουν.
Θυμόμαστε να τις αναπαράγουμε και να τις ακούμε οπότε η μνήμη για αυτές λειτουργεί εντελώς διαφορετικά από τις λέξεις που διαβάζουμε σιωπηλά.

📕 Διαβάστε σε χαρτί
Το e-reading είναι ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο όταν θέλουμε να αποφύγουμε έναν τόνο βιβλία μέσα στο σπίτι μας, αφού πλέον μπορούμε να κάνουμε download σχεδόν τα πάντα μέσω διαδικτύου.

Ωστόσο οι έρευνες υποστηρίζουν πως αυτό αποδυναμώνει την μνήμη μας. Σύμφωνα με μελέτη, όταν οι άνθρωποι διαβάζουν την ίδια ιστορία σε χαρτί και στο ίντερνετ, στην πρώτη περίπτωση θυμούνται πολλά περισσότερα.

Αυτό συμβαίνει ίσως επειδή ο σωρός χαρτιών στα χέρια μας δημιουργεί μια «χειροπιαστή αίσθηση προόδου» την οποία σε άλλη περίπτωση δεν νιώθουμε. Στο μεταξύ, άλλη έρευνα απέδειξε πως οι μαθητές έχουν καλύτερες επιδόσεις όταν διαβάζουν κάτι τυπωμένο και μετά καλούνται να απαντήσουν σε ερωτήσεις παρά όταν το διαβάζουν σε μια οθόνη υπολογιστή.

📕 Διαβάστε «ακανόνιστα»
Ο καθηγητής πληροφορική Ben Y. Zhao υποστηρίζει πως το να προσπαθούμε να αποστηθίσουμε όλα όσα διαβάζουμε σε μια σελίδα είναι απλώς χάσιμο χρόνου. 

Αντ’ αυτού συμβουλεύει να διαβάζουμε «ακανόνιστα». 

«Μην προσπαθείτε να απομνημονεύσετε τα πάντα το ίδιο καλά. Αντιθέτως, εστιάστε σε σημεία-κλειδιά που αποτελούν τη βάση των υπολοίπων. Αν αφιερώσετε το χρόνο σας στο να μάθετε το πιο σημαντικό σημείο ή ιδέα, τότε θα μπορέσετε να ανακαλέσετε κι άλλα κομμάτια μέσω του συσχετισμού ή της παραγωγικής λογικής» τονίζει.

Χρησιμοποιείστε τη μέθοδο «Cornell» για να κρατήσετε σημειώσεις

Η τεχνική του Cornell University για να κρατάμε σωστές σημειώσεις χωρίζεται σε πέντε τμήματα:

Καταγραφή: Κρατείστε σημειώσεις πάνω σε αυτά που διαβάζετε.
Ερωτήσεις: Σκεφτείτε ερωτήσεις βάσει αυτού που διαβάζετε και σημειώστε τις.
Απαγγελία: Καλύψτε τις σημειώσεις σας και προσπαθήστε να απαντήσετε τις ερωτήσεις που γράψατε νωρίτερα.
Συλλογισμός: Συλλογιστείτε βαθύτερα τα όσα διαβάσατε.
Επανεξέταση: Αφιερώστε τουλάχιστον 10 λεπτά την εβδομάδα για να ξαναδιαβάζετε τις σημειώσεις σας.

**************

Πηγή: lifo μετάφραση από τον independent
Αντικλείδι , https://antikleidi.com
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι