Οὐαὶ ὑμῖν, ... ὑποκριτές

• Οὐαὶ ὑμῖν, ... ὑποκριταί, ὅτι κατεσθίετε τὰς οἰκίας τῶν χηρῶν καὶ προφάσει μακρὰ προσευχόμενοι· διὰ τοῦτο λήψεσθε περισσότερον κρῖμα.
  
  
• Οὐαὶ ὑμῖν, ... ὑποκριταί, ὅτι κλείετε τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν εμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων· ὑμεῖς γὰρ οὐκ εἰσέρχεσθε, οὐδὲ τοὺς εἰσερχομένους ἀφίετε εἰσελθεῖν.
   
• Οὐαὶ ὑμῖν, ... ὑποκριταί, ὅτι περιάγετε τὴν θάλασσαν καὶ τὴν ξηρὰν ποιῆσαι ἕνα προσήλυτον, καὶ ὅταν γένηται, ποιεῖτε αὐτὸν υἱὸν γεέννης διπλότερον ὑμῶν.
   
• Οὐαὶ ὑμῖν, ὁδηγοὶ τυφλοί, οἱ λέγοντες ὃς ἂν ὀμόσῃ ἐν τῷ ναῷ, οὐδέν ἐστιν, ὃς δ᾿ ἂν ὀμόσῃ ἐν τῷ χρυσῷ τοῦ ναοῦ, ὀφείλει.
   
• Οὐαὶ ὑμῖν, ... ὑποκριταί, ὅτι ἀποδεκατοῦτε τὸ ἡδύοσμον καὶ τὸ ἄνηθον καὶ τὸ κύμινον, καὶ ἀφήκατε τὰ βαρύτερα τοῦ νόμου, τὴν κρίσιν καὶ τὸν ἔλεον καὶ τὴν πίστιν· ταῦτα δὲ ἔδει ποιῆσαι κἀκεῖνα μὴ ἀφιέναι.
   
• Οὐαὶ ὑμῖν, ... ὑποκριταί, ὅτι καθαρίζετε τὸ ἔξωθεν τοῦ ποτηρίου καὶ τῆς παροψίδος, ἔσωθεν δὲ γέμουσιν ἐξ ἁρπαγῆς καὶ ἀδικίας.
   
• Οὐαὶ ὑμῖν, ... ὑποκριταί, ὅτι παρομοιάζετε τάφοις κεκονιαμένοις, οἵτινες ἔξωθεν μὲν φαίνονται ὡραῖοι, ἔσωθεν δὲ γέμουσιν ὀστέων νεκρῶν καὶ πάσης ἀκαθαρσίας.
   
• Οὐαὶ ὑμῖν, ... ὑποκριταί, ὅτι οἰκοδομεῖτε τοὺς τάφους τῶν προφητῶν καὶ κοσμεῖτε τὰ μνημεῖα τῶν δικαίων, καὶ λέγετε· εἰ ἦμεν ἐν ταῖς ἡμέραις τῶν πατέρων ἡμῶν, οὐκ ἂν ἦμεν κοινωνοὶ αὐτῶν ἐν τῷ αἵματι τῶν προφητῶν.

Από το κεφάλαιο 23, του ευαγγελίου του Ματθαίου,
Το Χαμομηλάκι

«ὡς οἱ παῖδες» «Για Σένα πήραμε, Χριστέ, σαν τα παιδιά στα χέρια μας τα νικητήρια βάγια... »

Για Σένα πήραμε, Χριστέ, σαν τα παιδιά
στα χέρια μας τα νικητήρια βάγια,
σαν τότε οπού στην εμπασιά της Άγιας της Πόλης,
από τ’ άδειο πια του Λάζαρου γυρνώντας 
το μνημούρι,

του φοβερού θανάτου μας ελπιδοφόρος νικητής
και δωρητής φιλεύσπλαχνος του δώρου 
της ανάστασης,

γύρω σου κι ολοτρόγυρα

παιδιά φωνάζαν «Ωσαννά», βλογούσαν τ’ όνομά Σου,

τιμούσαν τον Πατέρα Σου, που σ’ έστειλε κοντά μας.

Αξίωσέ μας, 
Δέσποτα Συ και της ζωής μας Κύριε,

μαζί μ’ εκείνα τα παιδιά, 
παιδιά κι εμείς δικά Σου,

αγαπημένα από Σε, φίλοι πιστοί κι αδέρφια Σου,

το «Ωσαννά», το «Δόξα Σοι» -για Σε που κατοικείς

στα ύψιστα του Ουρανού τα μέρη-

από καρδιά, από ψυχή και σκέψη 

και διάνοια

ολημερίς, ολονυχτίς να ανυμνολογούμε

κι ας παραστέκει, τώρα σαν πρώτα, 

όχλος αχάριστος

με στόματα μαυρόψυχα, που ουρλιάζουν

«Σταυρωθήτω».

Βασιλική Π. Δεδούση

tetradia
πρώτη ανάρτηση

Χαμομηλάκι

Βαΐων Κυριακή ή Βαϊοφόρος

Την Κυριακή προ του Πάσχα, από τον 9ο μ.Χ αιώνα η Εκκλησία έχει καθιερώσει την εορτή των Βαΐων εις ανάμνηση της θριαμβευτικής εισόδου του Χριστού στα Ιεροσόλυμα. 

Την ημέρα εκείνη πλήθος κόσμου προϋπάντησε και επευφήμησε τον Κύριο, ως νικητή του θανάτου, κρατώντας «Βάια των Φοινικών» και κράζοντας «Ωσαννά, Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου».

Από τα φύλλα της φοινικιάς, τα βάγια, γίνονται οι Σταυροί που μοιράζονται στους ναούς την Κυριακή των Βαΐων. Ο κάθε Χριστιανός θα πάρει στο σπίτι του τον σταυρό από βάι, θα τον τοποθετήσει με ευλάβεια πλάι στο εικόνισμα του σπιτιού.

Η φοινικιά, γνωστή στην αρχαιότητα ως Φοίνιξ φυόταν στη χώρα μας από προϊστορική εποχή, άλλωστε σύμφωνα με την μυθολογία η Λητώ γέννησε κάτω από Φοινικιά στη Δήλο τον Απόλλωνα, τον θεό του φωτός. Εκεί δίπλα ανεγέρθη και βωμός αυτού του Θεού.

Τη Φοινικιά από πάντα οι άνθρωποι την θεώρησαν σύμβολο του Ήλιου, της αγαλλίασης, της δικαιοσύνης. Επειδή αυτό το δένδρο αναπτύσσεται πάντα ορθίως, θεωρείται σύμβολο ευλογίας, θριάμβου και νίκης. Ο Πλούταρχος αναφέρει; «Η Φοινικιά ποτέ δεν ρίχνει το φύλλωμά της, είναι πάντα στολισμένη με το ίδιο πράσινο. Αυτή τη δύναμη του δένδρου οι άνθρωποι τη θεωρούν σύμφωνη και κατάλληλη για να αντιπροσωπεύσει τη νίκη!!!»

Είναι ένα δένδρο της ζωής. Συμβολίζει παράλληλα το σφρίγος και τη γονιμότητα. Επίσης, επειδή καρποφορεί σε μεγάλη ηλικία, συμβολίζει παράλληλα τη μακροζωία και τα ανθηρά γεράματα. Είναι απίστευτο πόσο ο άνθρωπος μελέτησε τον Φοίνικα. Τον ονόμασαν: «το δένδρο του ημερολογίου». Κι αυτό γιατί κάθε μήνα αποβάλλει ένα κλαδί, όπως το ημερολόγιο αποβάλλει ένα φύλλο.

Δόξα και θρίαμβοςΤα κλαδιά της Φοινικιάς έχουν πολλούς και σπουδαίους συμβολισμούς. Παράλληλα, υποδηλώνουν τη Δόξα και τον θρίαμβο. Στον Χριστιανισμό οι κλάδοι της Φοινικιάς που υποδέχθηκαν τον Ιησού στα Ιεροσόλυμα συμβόλιζαν όχι μόνο την θριαμβευτική είσοδό στην πόλη, αλλά και τον θρίαμβό του πάνω στον θάνατο. 

Όπως περιγράφουν τα Ιερά Ευαγγέλια ο Ιησούς έκανε το θαύμα ανασταίνοντας τον Λάζαρο που είχε πεθάνει.

Για τους πρώτους Ρωμαίους Χριστιανούς ήταν και έμβλημα επικήδειο. Ήταν ένα γνώρισμα για εκείνον που έκανε προσκύνημα στους Άγιους Τόπους, εξ’ ου και η λέξη palmer (προσκυνητής) που προέρχεται από τη λατινική λέξη palma που σημαίνει φοίνικας.

Απεικονίσεις της εισόδου του Ιησού στα Ιεροσόλυμα, μπορεί κανείς να θαυμάσει στη μονή Δαφνίου (ια’ αι.) σώζεται θαυμάσια απεικόνιση σαν μωσαϊκό. Παρόμοια υπάρχει και στον Άγιο Μάρκο στη Βενετία ( ιβ’ αι.) Οι πιο σπουδαίες εικονογραφήσεις είναι του Μυστρά (ιδ’αι.) στην Περίβλεπτο και Παντάνασσα. Είναι οι ωραιότερες συνδέσεις.

Φοινικιά – ΧουρμαδιάΗ φοινικιά (Phoenix dactylifera) που καλλιεργείται στην Αίγυπτο, Αραβία κ.α χώρες είναι αυτή που υπάρχει και στις Κυκλάδες και ήταν γνωστή πριν από 5.000 χρόνια περίπου.

Υπάρχει όμως και ένα δεύτερο είδος Φοινικιάς που εξαπλώνεται στο ανατολικό άκρο της Κρήτης και σχηματίζει το γνωστό φοινικόδασος της Σητείας το Βάι. Είναι μια μεγάλη αμμώδης παραλία με κυρίαρχο είδος τον ενδημικό φοίνικα του Θεόφραστου (Phoenix theophrastii). Είναι μοναδικής σημασίας δάσος για την Ευρώπη αφού Phoenix theophrastii είναι ένα από τα δύο μόνο ευρωπαϊκά είδη φοίνικα.

Μήπως αυτό το είδος φοίνικα προήλθε από πειρατές που πήγαν κάποτε κατανάλωσαν χουρμάδες και φύτρωσαν μετά σπόροι που πέταξαν;

Μήπως, ίσως, ποιος ξέρει…η Κρήτη ήταν συνδεδεμένη με την Αίγυπτο πριν χιλιάδες χρόνια…

Υ.Γ: σημαντικές πληροφορίες από τον Καθηγητή Γεωπονικής κ. Γιώργο Σαρλή.
koinignomi.gr

Τη λέξη "Βάΐο" την έχει πάρει η εκκλησία μας από το Ευαγγέλιο του Ιωάννη (12,121) που σημειώνει, ότι μετά την ανάσταση του Λαζάρου, όταν ο Ιησούς πήγαινε στα Ιεροσόλυμα, "όχλος πολύς... έλαβαν τα Βάϊα των φοινίκων και εξήλθον εις απάντησιν αυτώ".

Για να διευκρινίσουμε όμως τα πράγματα και να καταλάβουμε τι ακριβώς συμβαίνει, πρέπει να εξηγήσουμε το τι σημαίνει η λέξη βάγιο. 

Είναι ο νέο βλαστός που βγαίνει από τα δένδρα της άνοιξης, εποχή που πάντα πέφτει η Μεγάλη Εβδομάδα και το Πάσχα του Χριστού μας. 

Έτσι μόνο στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη, προσδιορίζεται το ποια βάγια πήρε ο όχλος για να προϋπαντήσει τον Ιησού, γράφοντας «τα βάγια των φοινίκων», που από παλιά συμβόλιζαν τη βασιλική δόξα.

Την Κυριακή αυτή κάθε τόπος την εορτάζει με τη δική του μεγαλοπρέπεια και μάλιστα έχει και τα δικά του βάγια που είναι σύμφωνα με τη χλωρίδα του τόπου του.
ΔΑΜΟΥΛΙΑΝΑΤΑ

Όλες οι εκκλησίες στολίζονται με κλαδιά βαΐων ή με δαφνόφυλλα και μοιράζονται στους πιστούς και κλαδιά σε διάφορες πλέξεις και σχήματα όπως σταυρούς, φεγγάρια που τα τοποθετούν στο εικονοστάσι του σπιτιού. 

Το έθιμο αυτό έχει συμπεριλήφθη στις συνήθειες των λαών από τον 9ο αιώνα περίπου και από τότε πλήθος γυναικών μαζεύονταν για την κατασκευή όλων αυτών των « ταμάτων.

Στα πρώτα χριστιανικά χρόνια, στα Ιεροσόλυμα, ο επίσκοπος έμπαινε στην πόλη «επί πώλου όνου», αναπαριστάνοντας το γεγονός, ενώ στα βυζαντινά γίνονταν «ο περίπατος του αυτοκράτορα», από το Παλάτι προς τη Μεγάλη Εκκλησία.

Στη διαδρομή αυτή ο αυτοκράτορας μοίραζε στον κόσμο βάγια και σταυρούς και ο Πατριάρχης σταυρούς και κεριά. Με τα βάγια οι πιστοί στόλιζαν τους τοίχους των σπιτιών και το εικονοστάσι τους.

cretalive.gr
Το Χαμομηλάκι

Πόσα χρόνια δίσεχτα - 1969

Στίχοι: Κ.Χ Μύρης

Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Ερμηνεία: Νίκος Ξυλούρης
Από την ταινία του Νίκου Κούνδουρου: Τα Χρόνια της Φωτιάς

 

Πόσα χρόνια δίσεκτα μέσα σε μιαν ώρα

βάσταξες αδάκρυτη, μάνα Παναγιά.

Πόσα βόλια σπείρανε, γιε μου, σε μιαν ώρα

και σε μαρμαρώσανε στην ξερολιθιά.

Μέσα στα ερείπια στέκει σαν αηδόνα

το καταμεσήμερο και θρηνολογεί.

Κάλεσε το Χάροντα σε κρυφό αγώνα

πες και στη Χαρόντισσα να σε λυπηθεί.

Κάποια ξημερώματα σε μακρύ τραπέζι

θά ‘ρθουν να καθίσουνε μάνες και παιδιά.

Μέρα αναστάσιμη κι ο λαός θα παίζει

τα πολλά τραγούδια του για τη λευτεριά.

Τραγούδια της Φωτιάς - 1974 Ν. Κούνδουρος

Τη νύχτα του Λαζάρου, ξημερώματα της Κυριακής των Βαϊων...

Τη νύχτα του Λαζάρου, στις 10 του Απρίλη του 1826, ξημερώματα της Κυριακής των Βαΐων...

Λένε πως έτρωγαν άλογα, σκυλιά, γάτες και ποντίκια για να επιβιώσουν.
Λένε πως οι μάνες έσφαζαν τα μωρά τους για να μη πέσουν στα χέρια του οχτρού και μετά αυτοκτονούσαν με το ίδιο ματωμένο μαχαίρι.
Λένε πως ένας Τούρκος πήγε να σκυλέψει το άψυχο κορμί ενός παιδιού και η μάνα, αφού έβγαλε το μαχαίρι που είχε χώσει πριν λίγο στο στήθος της, τον έσφαξε.
Λένε πως ο ήχος της έκρηξης από την ανατίναξη ακούστηκε στον Άδη και τάραξε τον Χάρο.
Γιατί ο Χάρος άκουσε την έκρηξη και περίμενε τους Μεσολογγίτες, μα πιότεροι Τούρκοι κατρακύλησαν κάτω εκεί θαρρώ.

https://www.youtube.com/watch?v=a6S9GBOw2lE&t=267s

Λένε πως κάποιος πρόδωσε την ΕΞΟΔΟ.
Λένε πως τη νύχτα του Λαζάρου το Μεσολόγγι ανέστησε την Ελλάδα.
Λένε πως τα βόλια και οι οβίδες που χάλασαν οι οχτροί μπορούσαν να καλύψουν τη γη ολάκερη τρεις φορές, μα πάλι το Μεσολόγγι δεν έπεφτε.

Λένε πως τις νύχτες οι Μεσολογγίτισες τραγουδούσαν τραγούδια θάρρους για τους άντρες τους.
Λένε πως οι γενναίοι έβγαιναν από τα τείχη και κορόιδευαν τους απεκεί για να τους εκνευρίσουν.
Λένε πως ο Βύρωνας αγάπησε τόσο πολύ το Μεσολόγγι που εδώ άφησε την τελευταία του ανάσα. Γιατί εδώ θεώρησε πως είναι η πατρίδα του πλέον.
Λένε πως μετά την ΕΞΟΔΟ θέριεψε το φιλελληνικό κίνημα.
Λένε πως από τους 11.000 περίπου Μεσολογγίτες που ήταν μέσα από τα τείχη, οι 3.500 μπορούσαν να πολεμήσουν. Κι όμως...
Λένε πως κάθε μέρα πέθαιναν 150 από τους δικούς μας.
...................
Η ΕΞΟΔΟΣ του Μεσολογγίου αποτελεί, ίσως, την κορυφαία και την πλέον συγκινητική στιγμή του Αγώνα του Έθνους μας για λευτεριά. Συγκαταλέγεται, δε, στις σημαντικότερες στιγμές της παγκόσμιας ιστορίας.
Όλα αυτά έγιναν τη νύχτα του Λαζάρου στις 10 του Απρίλη του 1826, ξημερώματα Κυριακή των Βαΐων.
 
Στη μπαρουταποθήκη κάτω από τον προμαχώνα του Μάρκου Μπότσαρη, ο Χρήστος Καψάλης (Έλληνας προύχοντας και πολεμιστής) συγκέντρωσε 400 ψυχές (γυναίκες, παιδιά, ασθενείς και γηραιούς).
Αποφάσισαν να μην παραδοθούν, αλλά να θυσιαστούν. Όλη τη νύχτα έψελναν νεκρικές ακολουθίες.
Ο Καψάλης κρατούσε σφιχτά στο χέρι ένα αναμμένο δαδί όλη νύχτα.
Τα χαράματα, όταν οι Τούρκοι μπήκαν στην Ιερή Πολ, ο Καψάλης αναφώνησε «Μνήσθητι μου Κύριε» και άφησε το δαδί πάνω στα βαρέλια με το μπαρούτι……
 
Πέρασαν στην αιωνιότητα.
Και η πομπή του Σαββάτου, η αναπαράσταση την ανατίναξης και η πομπή της Κυριακής, δεν είναι γιορτές.
Είναι μνημόσυνο.
Ο αγώνας ήταν άνισος.
Ήταν άνισος για τους οχτρούς.
Γιατί εκείνοι ήταν πολύ ''λίγοι'' σε σχέση με εμάς.
Πολύ ''λίγοι''.
Και η ιστορία το έγραψε.
Και ολάκερος ο ντουνιάς το έμαθε.
Και η γης ήπιε το αίμα των νεκρών.
Και οι νεκροί δοξάστηκαν ως Έλληνες.
Γιατί αν είσαι τέτοιος Έλληνας είσαι και ήρωας.

πηγή
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι