Η περιπέτεια του Βίκτωρα (Το μυστικό της Νίκης 2)

Η δεύτερη ιστορία από την καμπάνια κατά της παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης!

Πολλές φορές αυτό που χρειάζεται για να είμαστε ασφαλείς και χαρούμενοι είναι να γνωρίζουμε απλούς κανόνες. Αυτό είναι κάτι που έχει διδαχθεί ο Βίκτωρας από τη Νίκη και θα τον προστατεύσει στην περιπέτειά του. 

Όσο κι αν προσπαθήσει ένα μεγαλύτερο αγόρι να τον βλάψει, εκείνος θα προστατεύσει τον εαυτό του, γιατί γνωρίζει τον κανόνα του εσώρουχου. 

Απολαύστε την ιστορία του Βίκτωρα που έρχεται να διδάξει με έναν ψυχαγωγικό αλλά και εκπαιδευτικό τρόπο σε όλα τα παιδιά ότι το σώμα τους, τους ανήκει. 

Μαθαίνει σε αγόρια και κορίτσια πότε ένα άγγιγμα ή ένα μυστικό είναι καλό και πότε κακό, πότε ένα δώρο γίνεται δωροδοκία και πώς μπορεί ένα παιδί ν’ αποφύγει μια κατάσταση που ενδεχομένως να απειλήσει την ασφάλειά του.

fthis

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Μεσόγειος – ένα ξεχωριστό τραγούδι για την ελπίδα των παιδιών που γλίτωσαν απ’ τους πολέμους

Η Μεσόγειος είναι ένα θαυμάσιο τραγούδι, με ένα υπέροχο βίντεο. Είναι, επίσης, η ιστορία ενός πατέρα που «στ’ ανοιχτά ταξιδεύει για να μείνουμε παιδιά». 
Στο τραγούδι «Μεσόγειος» (youtube) με την ιδιαίτερη μελωδία παρουσιάζεται η αγωνία, η προσπάθεια, η δύναμη και η ελπίδα των γονιών και κυρίως των παιδιών που χτυπήθηκαν από τους πολέμους.

Η ερμηνεία είναι του Στέλιου Βραχιόλογλου και της μικρής Κυριακής Μαστοροπούλου (8 ετών), σε μουσική του Στέλιου Βραχιόλογλου και στίχους του Διονύση Μαστορόπουλου.

Μέσα από το τραγούδι επιχειρείται η ευαισθητοποίηση του κόσμου που απλά παρακολουθεί τις καταστροφές και τους κυνηγημένους από τους πολέμους γονείς με τα παιδιά τους.

Lifo | in2life
Ευχαριστίες στην Ε.ΤPosted by Ζωντανό Ιστολόγιο
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Πώς να μάθετε στο παιδί σας να κολυμπάει σωστά

Χρησιμοποιώντας παιχνίδια
Ενώ τα μαθήματα μπορεί να είναι αρκετά αποδοτικά, υπάρχουν ορισμένα μικρά κόλπα τα οποία ανταποκρίνονται αμεσότερα στην ψυχοσύνθεση των παιδιών και τα βοηθούν να εξοικειωθούν με το κολύμπι. Στόχος είναι να άνετε την εμπειρία του παιδιού σας διασκεδαστική, ώστε να ξεπεράσει τυχόν φόβους του και να συνδέσει το κολύμπι με μία θετική εμπειρία. Παίξτε μαζί του με παιχνίδια, μάθετέ του να πλατσουρίζει, συνοδεύστε την κίνηση με τραγούδια και γενικότερα βεβαιωθείτε ότι περνάει ευχάριστα την ώρα του στο νερό.

Σταδιακά διδάξτε του την κίνηση στο νερό
Όταν ξεκινήσετε να μαθαίνετε στο παιδί σας πώς να κολυμπάει μόνο του θα πρέπει να στηρίζεται σε εσάς ώστε να νιώθει ασφάλεια. Αφού τυλίξει τα χέρια του στον λαιμό σας, ενώ έχει το πρόσωπό του προς τα  εσάς, χρησιμοποιήστε τα χέρια σας  και κουνήστε τα πόδια του για εξάσκηση, μέχρι να μάθει να κλωτσάει από μόνο το στο νερό.

Βοηθήστε το να επιπλεύσει
Η βασική αρχή που πρέπει να διδαχτεί το παιδί ώστε τελικά να καταφέρει να κολυμπήσει είναι να μάθει να επιπλέει και να ισορροπεί στο νερό χωρίς φόβο. Με την δική σας στήριξη δείξτε του να εμπιστεύεται το νερό και να μην νομίζει ότι θα βουλιάξει μόλις το αφήσετε από τα χέρια σας.
Πρώτα κάντε μία επίδειξη για το πως επιπλέετε εσείς οι ίδιοι, ώστε  να διαβεβαιώσετε το  παιδί σας ότι δεν υπάρχει κίνδυνος. Στην συνέχεια είτε στηρίζοντάς το στην πλάτη, είτε  με κάποιο αντικείμενο που επιπλέει καθοδηγήστε το ώστε να επιπλεύσει. Το  σημαντικότερο είναι να μπορέσει να χαλαρώσει.


Διδάξτε του να αναπνέει υποβρυχίως
Τελικό βήμα είναι το παιδί να μάθει να μην ταράσσεται όταν για κάποιον λόγο βρεθεί κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Στην αρχή βουτώντας μόνο το κεφάλι και στην συνέχεια ολόκληρο το σώμα στη θάλασσα θα συνηθίσει στην ιδέα του να παραμένει ήρεμο,  όταν δεν μπορεί να αναπνεύσει. Το βασικότερο σε αυτό το  βήμα είναι να μην πανικοβάλλεστε εσείς οι ίδιοι και του δώσετε την ιδέα ότι πρόκειται για κάτι ακίνδυνο.
Γενικότερα το ζήτημα  είναι να παρακινείτε το παιδί σας  να εξερευνήσει τον θαλάσσιο κόσμο, ώστε να  επιθυμεί και το ίδιο να μάθει να κολυμπάει. Το τελευταίο ζήτημα  που  πρέπει να σας ενδιαφέρει είναι η τεχνική του, αυτό είναι κάτι που αποκτιέται με την εξάσκηση, το μέλημά σας πρέπει να είναι να εμπιστευτεί το νερό και να μην φοβάται την επαφή μαζί του.

Συντάκτης: Μαρία Βαγδούτη 
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Προσφέρετε στο μικρό παιδί διεξόδους, αντί να του προκαλείτε φόβο

Ένα παράδειγμα

Μερικές φορές, μια συναισθηματικώς φορτισμένη αντίδραση εκ μέρους μας ενδέχεται να τρομάξει το παιδί. Αυτό συμβαίνει όταν εκείνο προβαίνει σε μια επισφαλή πράξη, ή όποτε εμείς παίρνουμε προσωπικά τις πράξεις ή τα λόγια του.

Πρέπει να έχουμε πάντοτε κατά νου πως οι ενέργειες των παιδιών δεν έχουν στο στόχαστρο τους γονείς. Σκοπός τους δεν είναι να μας δυσκολέψουν τη ζωή, αλλά να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες τους. Με την επίθεσή του σε κάποιον ή κάτι, το παιδί εκφράζει μια ανάγκη, ένα συναίσθημα. Όταν ενεργεί παράτολμα, οι προθέσεις τον είναι αγνές και δεν υπάρχει ίχνος δόλου στις μεθοδεύσεις του, έστω κι αν εμείς, ως γονείς, του έχουμε επισημάνει πάμπολλες φορές το σφάλμα του. Πόσες υπενθυμίσεις χρειαζόμαστε, άλλωστε, κι εμείς οι μεγάλοι, προκειμένου να μας γίνουν κάποια πράγματα δεύτερη φύση; Τα λόγια ή οι πράξεις του παιδιού δεν αξίζουν ποτέ την οργή, την επίκριση και τη στέρηση της αγάπης του γονιού. Ακόμη κι όταν εμποδίζετε το καμάρι σας να βλάψει κάποιον άλλον ή τον εαυτό του, τα λεγόμενα και οι αντιδράσεις σας μπορούν να αποτελέσουν έναν σύνδεσμο αγάπης και στοργής.

Όταν επιστρατεύετε εκφράσεις τρυφερότητας προκειμένου να αποτρέψετε μια ενέργεια, το παιδί καταλαβαίνει πως είστε με το μέρος του και δεν θα καλλιεργήσει αισθήματα φόβου απέναντί σας.

Αν, λόγου χάρη, του φωνάξετε, «Άσε αμέσως κάτω την κούκλα της αδερφής σου!» θα αφυπνίσετε μέσα τον τον φόβο και την απαξίωση. Αν, αντιθέτως, καταφύγετε σε επικυρωτικά σχόλια του τύπου, «Θέλεις να παίξεις με την κούκλα, αλλά την έχει η Ρουθ», δείξετε ενδιαφέρον και προσφέρετε εναλλακτική διέξοδο, το παιδί Θα εισπράξει γονική στοργή και δεν θα απαξιώσει τον εαυτό του.
Όταν τρομοκρατείται, το παιδί αντιμετωπίζει τον γονιό όχι ως σύμμαχο αλλά ως εχθρό, κάτι σαν τον μπαμπούλα. Μοιραία, θα καλλιεργήσει αισθήματα φόβου και θα στραφεί εναντίον σας. Ακόμη κι όταν λαμβάνετε άμεσα μέτρα για να γλιτώσετε το παιδί σας από επιπλοκές, αναγνωρίστε τον φόβο του και βρείτε τον τρόπο να καλύψετε την ανάγκη που πυροδότησε την παράτολμη πράξη. Όποτε τρομάζετε το παιδί σας, πρέπει να εκθέτετε τα συναισθήματά σας και να προσφέρετε λύσεις, αντί να επιβάλλετε μαθήματα.

Μπαίνοντας στο δωμάτιο με τα παιχνίδια, η Ντάνα έπνιξε μια κραυγή όταν αντίκρισε τον γιο της, τον Σον, καθισμένο στο περβάζι. Το διαμέρισμα βρισκόταν στον τέταρτο όροφο τον κτιρίου και μολονότι το παράθυρο ήταν κλειστό, εκείνη φοβήθηκε πως το παιδί θα υιοθετούσε τη συνήθεια να κάθεται εκεί ακόμη και στις περιπτώσεις που θα το έβρισκε ανοιχτό.

Χωρίς να χάσει την αυτοκυριαρχία της, η Ντάνα πήρε ένα σκαμνί και το έβαλε μπροστά στο παράθυρο. «Σου αρέσει να χαζεύεις τον δρόμο», είπε. «Να, ανέβα στο σκαμνί. Από εδώ θα μπορείς να παρακολουθείς με ασφάλεια την κίνηση». Τον βοήθησε να κατεβεί από το περβάζι και τον φίλησε στο μέτωπο. Έπειτα πρόσθεσε: «Σον, όταν σε βλέπω να κάθεσαι στο παράθυρο, αισθάνομαι μεγάλο φόβο». Ο πιτσιρίκος την κοίταξε. «Μα, δεν θα πέσω, μαμά», είπε. «Το ξέρω, αλλά εγώ και πάλι φοβάμαι. Άκου τι θα γίνει. Θα αφήσω εδώ το σκαμνί. Μου υπόσχεσαι ότι Θα ανεβαίνεις σ’ αυτό αντί να κάθεσαι στο περβάζι όποτε θέλεις να χαζέψεις τον δρόμο;» «Ναι, βλέπω μια χαρά κι από ‘δώ». «Σ’ ευχαριστώ, Σον», είπε ήσυχη πια η Ντάνα.

Η Ντάνα είχε ήδη πει στον γιο της να μην κάθεται στο περβάζι τον παραθύρου. Θα μπορούσε να καταφύγει στην κλασική, αποτρεπτική επωδό: «Μα, πόσες φορές σου έχω πει να μην…;» Εκείνη όμως προτίμησε να προσφέρει εναλλακτική λύση και να εκφράσει τα συναισθήματά της, χωρίς να θίξει το παιδί. Δεν είπε, «Με τρόμαξες», αλλά «Αισθάνομαι μεγάλο φόβο». Αντί να αμφισβητήσει το αίσθημα ασφάλειας τον παιδιού, διατύπωσε το αίτημα για χάρη μιας δικής της ανάγκης, για να καλύψει τη δική της ανασφάλεια.

Όταν έρχεται σε επαφή με τα συναισθήματα του γονιού και δεν εισπράττει μομφή ή επίπληξη, το παιδί ανταποκρίνεται άμεσα στις γονικές αξιώσεις. Επειδή μας έχει εμπιστοσύνη και ξέρει πως είμαστε στο πλευρό του, μας αντιμετωπίζει σαν συμμάχους, ενώ με την πάροδο του χρόνου υιοθετεί ανάλογη στάση και προς τρίτα πρόσωπα και έξω από τον στενό οικογενειακό κύκλο.

Naomi Aldort «Αναθρέφοντας τα παιδιά μας, αναθρέφουμε τον εαυτό μας»

THE MAMAGERS TEAM

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Διδάσκοντας στο παιδί μας να διαχειρίζεται την αποτυχία

Δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν θα έρθει αντιμέτωπος στη ζωή του με κάποιου είδους αποτυχία. Όλοι έχουμε κληθεί να διαχειριστούμε εμπειρίες αποτυχίας από μικρή ηλικία. Έτσι, είναι κρίσιμο για ένα παιδί να μάθει από νωρίς να τις διαχειρίζεται δημιουργικά και οι γονείς του μπορούν να συμβάλλουν σημαντικά σε αυτό.

1. Μην προστατεύετε το παιδί από χαμηλού ρίσκου φυσικές συνέπειες.

Για παράδειγμα, αν δεν έχει μελετήσει αρκετά και αποτύχει σε μία δοκιμασία στο σχολείο, μην τρέξετε αμέσως να το υπερασπιστείτε, να καλύψετε την αποτυχία του και να χειριστείτε εσείς την κατάσταση αλλά αφήστε το ίδιο να διαχειριστεί τις συνέπειες, ενισχύοντάς το.

2. Χρησιμοποιήστε εμπειρίες αποτυχίας ως ευκαιρία ανάπτυξης και μάθησης. 

Μιλήστε για την αποτυχία που βίωσε το παιδί και συζητήστε τι θα μπορούσε να κάνει με διαφορετικό τρόπο την επόμενη φορά. Δεν έχει νόημα να «κλαίμε πάνω από το χυμένο γάλα» αλλά να δούμε ψύχραιμα τι έπαιξε ρόλο και δεν πήγαν τα πράγματα καλά. Πέρα από εξωγενείς παράγοντες που είναι πέρα από τον έλεγχό μας, έχει νόημα να εξετάσουμε τι κάναμε εμείς που συνέβαλε στην αποτυχία ώστε να το διορθώσουμε στην επόμενη προσπάθεια. Διδάξτε το παιδί με το παράδειγμά σας πώς να χειρίζεται κι εκείνο με αυτόν τον τρόπο την αποτυχία του.

3. Υπενθυμίστε στο παιδί σας ότι τα αρνητικά συναισθήματα που συνοδεύουν τις εμπειρίες αποτυχίας είναι φυσιολογικά. 

Η δυσφορία, ο θυμός, η θλίψη που συνοδεύουν μία αποτυχία είναι φυσιολογικά συναισθήματα. Έχει νόημα να αφήσουμε χρόνο στην έκφραση και βίωση αυτών των συναισθημάτων χωρίς όμως να μένουμε μόνο σε αυτά. Τα παιδιά θα πρέπει να τα αισθάνονται, να μην τα ακυρώνουν και στη συνέχεια, όπως είπαμε παραπάνω, να μπαίνουν σε δράση και να προχωρούν στην επόμενη προσπάθεια με διαφορετικό τρόπο. Κάθε εμπειρία αποτυχίας μας φέρνει πιο κοντά στην επιτυχία γιατί μας μαθαίνει τι δε λειτουργεί απ’ ό,τι κάναμε ως τώρα και τι πρέπει να αλλάξουμε.

4. Δώστε αυθεντική και ειλικρινή επιβράβευση και έπαινο για την προσπάθεια του παιδιού («προσπάθησες σκληρά», «επέδειξες μεγάλη επιμονή» κ.α.), αλλά μη δίνεται ανειλικρινή και υπερβολικό έπαινο όταν τα παιδιά στην πραγματικότητα δεν έκαναν τίποτα.

Δυνατός δεν είναι αυτός που δεν αποτυγχάνει αλλά αυτός που διαχειρίζεται τις αποτυχίες του με δυναμικό και παραγωγικό τρόπο.

Δώρα Αναστασίου

Ψυχολόγος

social-consultancy.blogspot.com
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι