Αξιολάτρευτα σκίτσα που δείχνουν την τρυφερή σχέση πατέρα και κόρης

Τον ιδιαίτερο δεσμό πατέρα και κόρης εικονογραφεί η Snezhana Soosh και δημοσιεύει τις ζωγραφιές της στο IG. Αυτές οι εικόνες από νερομπογιά πραγματικά απεικονίζουν με μεγάλη επιτυχία αυτήν την ιδιαίτερη και τρυφερή αγάπη με τον πιο εξαίσιο τρόπο. 

Δείτε παρά κάτω μερικές αξιολάτρευτες εικόνες που μας θυμίζουν την αληθινή δύναμη του μπαμπά μας, στο πόσο καλός, προσεκτικός και ευγενικός είναι με την πριγκίπισσα του. 

Ένας μεγάλος μπαμπάς μπορεί να γίνει μικρός για το χατήρι της αγαπημένης κόρης του.
 

Δείτε περισσότερα στο InstaGram

omorfhzwh.gr

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Σε έξαρση τα Σεξουαλικώς Μεταδιδόμενα Νοσήματα

Οι ειδικοί ανησυχούν ιδιαίτερα για την αύξηση των ανθεκτικών στα αντιβιοτικά ΣΜΝ.

Ένα εκατομμύριο νέες σεξουαλικά μεταδιδόμενες λοιμώξεις συμβαίνουν κάθε μέρα, σύμφωνα με εκτιμήσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ). Αυτό σημαίνει περισσότερες από 376 εκατομμύρια νέα κρούσματα ετησίως από τέσσερις λοιμώξεις – χλαμύδια, γονόρροια, τριχονάδες και σύφιλη.
Ο ΠΟΥ υπογραμμίζει την έλλειψη προόδου όσον αφορά την παρεμπόδιση της εξάπλωσης των Σεξουαλικά Μεταδιδόμενων Νοσημάτων (ΣΜΝ) και αναφέρει ότι τα αριθμητικά στοιχεία θα πρέπει να μας αφυπνίσουν. Οι ειδικοί ανησυχούν ιδιαίτερα για την αύξηση των ανθεκτικών στα αντιβιοτικά ΣΜΝ.

 Ο ΠΟΥ αξιολογεί τακτικά τον παγκόσμιο αντίκτυπο των τεσσάρων κοινών σεξουαλικά μεταδιδόμενων λοιμώξεων. Εξετάζει τις δημοσιευμένες έρευνες από αναφορές των εργαζομένων του σε χώρες όλου του κόσμου. Σε σύγκριση με την τελευταία ανάλυσή του το 2012, ο ​​ΠΟΥ αναφέρει ότι δεν υπάρχει ουσιαστική μείωση των ποσοστών των νέων ή των υφιστάμενων λοιμώξεων. Υποδεικνύει ότι περίπου ένας στους 25 ανθρώπους παγκοσμίως έχει τουλάχιστον ένα από αυτά τα τέσσερα ΣΜΝ, ενώ μερικοί αντιμετωπίζουν ταυτόχρονα πολλαπλές λοιμώξεις.
Τα στοιχεία δείχνουν ότι μεταξύ των ατόμων ηλικίας 15-49 ετών το 2016 υπήρχαν:

• 156 εκατομμύρια νέα κρούσματα τριχομονάδων
• 127 εκατομμύρια νέα κρούσματα χλαμυδίων
• 87 εκατομμύρια νέα κρούσματα γονόρροιας
• 6,3 εκατομμύρια νέα κρούσματα σύφιλης

  Τα συμπτώματα των ΣΜΝ μπορεί να περιλαμβάνουν εκκρίσεις των γεννητικών οργάνων, πόνο κατά την ούρηση και αιμορραγία μεταξύ των περιόδων για τις γυναίκες. Ωστόσο, σε πολλές περιπτώσεις δεν έχουν συμπτώματα, άρα δεν γνωρίζει κάποιος ότι είναι φορέας τους. Σοβαρές επιπλοκές μπορεί να περιλαμβάνουν φλεγμονώδη νόσο της πυελού και υπογονιμότητα για τις γυναίκες από τα χλαμύδια και τη γονόρροια και καρδιαγγειακή και νευρολογική ασθένεια από τη σύφιλη. Εάν μια γυναίκα προσβληθεί από ΣΜΝ ενώ είναι έγκυος, το αποτέλεσμα μπορεί να είναι θνησιμότητα για το έμβρυο, πρόωρος τοκετός, χαμηλό βάρος γέννησης και προβλήματα υγείας για το μωρό, όπως πνευμονία και τύφλωση.
Ο Δρ Peter Salama, του ΠΟΥ, δήλωσε:

«Βλέπουμε μια σχετική έλλειψη προόδου στην παρεμπόδιση της εξάπλωσης των ΣΜΝ παγκοσμίως. Απαιτείται μια συντονισμένη προσπάθεια για να εξασφαλιστεί ότι ο καθένας, παντού στον κόσμο, θα έχει πρόσβαση στις υπηρεσίες που χρειάζονται για να αποφύγει ή να θεραπευτεί από αυτές τις εξουθενωτικές ασθένειες».

Το ασφαλές σεξ, ιδίως μέσω της χρήσης προφυλακτικών και η καλύτερη πρόσβαση σε εξετάσεις είναι δύο κρίσιμοι παράγοντες για να μειωθεί η εξάπλωση των ΣΜΝ, σύμφωνα με τον ΠΟΥ.

Πηγή: iatrikanews.gr
clickatlife.gr

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Έτσι προστατεύουμε τα παιδιά από το αλκοόλ

Ο θάνατος του 16χρονου Παναγιώτη Στεφανή και η παραμονή 13χρονης στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, είναι ο απολογισμός δύο σοβαρών περιπτώσεων υπερβολικής κατανάλωσης αλκοόλ από ανήλικους, το τελευταίο διάστημα. Γεγονότα που προκαλούν ανησυχίες, για την αντιμετώπιση του κοινωνικού φαινομένου, το οποίο βρίσκεται σε έξαρση.

Η συνδρομή της οικογένειας θεωρείται πολύ σημαντική, ώστε να υπάρξει η ορθή ενημέρωση προς τους ανήλικους και θα πρέπει να σταθούν αρωγός στην αποτροπή τέτοιων περιστατικών. Σημαντική είναι, εκτός από τη συνδρομή των γονιών, και αυτή των εκπαιδευτικών, σύμφωνα με όσα είπε η Κλινική Ψυχολόγος Δρ, Αριστονίκη Θεοδοσίου στο Sigmalive.

Κατά την κ. Θεοδοσίου, τρία είναι τα βασικά στοιχεία που πρέπει να δει η κοινωνία σε βάθος, ώστε να μην βρεθούμε και πάλι αντιμέτωποι με τέτοιες περιπτώσεις, και αυτά είναι:

«Θα πρέπει να γίνεται σωστή ενημέρωση από τους γονείς. Δηλαδή θα πρέπει να ενημερώνουν τα παιδιά τους ότι η υπερβολική χρήση οποιασδήποτε εξαρτησιογόνου ουσίας», είπε η κ. Θεοδοσίου.

Δεύτερο στοιχείο θεωρεί την εκμάθηση, μέσα από μαθήματα που προσφέρονται στα σχολεία, των αποτελεσμάτων που μπορούν να επιφέρουν στον οργανισμό οι ουσίες. «Τα παιδιά πρέπει να γνωρίζουν πώς μπορεί να αντιδράσει μια τέτοια ουσία στο αίμα, με τη βοήθεια των μαθημάτων που παρακολουθούν, όπως για παράδειγμα τη Βιολογία. Επίσης, θα μπορούσαν να υπάρχουν μαθήματα κατά τη διάρκεια των οποίων να γίνεται ιδιαίτερη μνεία στις ουσίες».

Πρόσθεσε, μάλιστα, πως θα πρέπει να ελέγχεται κατά πόσον η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ από κάποιον ανήλικο γίνεται από πειράγματα ή ακόμη να βρεθούν οι τρόποι εκείνοι από τους οποίους θα διαφαίνεται ότι ένα παιδί είναι επιρρεπές στις ουσίες αυτές. «Σε μια τέτοια περίπτωση, το παιδί χρήζει ψυχολογικής στήριξης», εξήγησε η κ. Θεοδοσίου.

Το τρίτο και τελευταίο στοιχείο είναι το να γίνονται γνωστά τα πρότυπα που έχει το παιδί, εάν δηλαδή τα παιδιά που φαίνονται ευάλωτα στην κατανάλωση ουσιών βρίσκονται σε οικογενειακό περιβάλλον που οι γονείς πίνουν ή καπνίζουν.

«Μπορεί κάποια παιδιά να έχουν γονείς οι οποίοι πίνουν πολύ στην καθημερινότητά τους και σε μια τέτοια περίπτωση υπάρχει ο κίνδυνος να καταλήξουν στην ίδια θέση», είπε η κ. Θεοδοσίου.

Σε ερώτηση εάν θεωρεί ότι τα παιδιά που καταφεύγουν συνήθως στις ουσίες έχουν στην οικογένειά τους άτομα που εξαρτιούνται από ουσίες, η Δρ. Θεοδοσίου είπε πως μπορεί να είναι οποιοδήποτε παιδί. «Σίγουρα, όμως, η καθοδήγηση από το σπίτι και το σχολείο παίζουν καθοριστικό ρόλο».

Όσον αφορά την περίπτωση που γονιός αντιληφθεί ότι ένα παιδί έχει μια τέτοια τάση, η κ. Θεοδοσίου είπε πως η καλύτερη αντιμετώπιση είναι ο γονιός να δείξει αρχικά κατανόηση και στη συνέχεια να τον συμβουλεύσει.

«Συμβουλές, όπως να εξηγήσει τι συμβαίνει στον οργανισμό όταν ξεπεράσει κάποιος το όριο, να ζητήσει να μάθει σε ποιους χώρους συχνάζει όταν πίνει, να προσέχει το ποτό που πίνει γιατί μπορεί να είναι νοθευμένο και γενικότερα να δώσει στο παιδί κατά κάποιον τρόπο βασικές δεξιότητες για το πώς να ζούμε και πώς να προστατεύουμε τον εαυτό μας», είπε, τέλος, η κ. Θεοδοσίου.

sigmalive.com
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Πέντε κοινοί μύθοι για την Ψυχολογία

Την τελευταία δεκαετία οι ψυχολογικοί όροι και οι ψυχολογικές θεωρίες έχουν γίνει πολύ δημοφιλείς και χρησιμοποιούνται καθημερινά από το ευρύ κοινό. Οι ψυχολογικές ανακαλύψεις διευκολύνουν τους ανθρώπους ολοένα περισσότερο να εντρυφούν και να εμβαθύνουν στην κατανόηση του ανθρώπινου πόνου και της ανθρώπινης κατάστασης γενικότερα.

Παρόλα αυτά πολλοί μύθοι για την ψυχολογία επιμένουν, σύμφωνα με άρθρο του αναπληρωτή καθηγητή ψυχολογίας Στέφεν Ιλάρντι του Πανεπιστημίου του Κάνσας στην «Ουάσιγκτον Ποστ», που αναδεικνύει πέντε από αυτούς.

Μύθος 1ος: Χρησιμοποιούμε μόνο το 10% του εγκεφάλου μας 
Η ιδέα ότι ένα μεγάλο μέρος του εγκεφάλου μας παραμένει αδρανές, είναι μία από τις πιο διαδεδομένες στρεβλώσεις.
Πώς δημιουργήθηκε;
Ο μύθος αυτός έχει πιθανώς τις ρίζες του στην άποψη του Αμερικανού ψυχολόγου Ουίλιαμ Τζέιμς (1907) ότι «χρησιμοποιούμε μόνο ένα μικρό κομμάτι των πιθανών πνευματικών και φυσικών μας πόρων». Το ποιο είναι αυτό το ποσοστό, πιθανότατα προήλθε από τον συγγραφέα Λόουελ Τόμας, ο οποίος, παραφράζοντας τον Τζέιμς, έγραψε πως «ο μέσος άνθρωπος αναπτύσσει μόνο το 10% της λανθάνουσας πνευματικής του ικανότητας» (1936). Αργότερα πολλές ήσαν οι ταινίες επιστημονικής φαντασίας που υποστήριξαν πως αν κάποιος καταφέρει να χρησιμοποιήσει περισσότερο απο το 10% του εγκεφάλου του, θα γίνει κοινωνός ιδιαίτερων γνωστικών ικανοτήτων.
Ποιά είναι η αλήθεια;
Η νευροεπιστήμη δεν επιβεβαιώνει αυτές τις αντιλήψεις. Αντίθετα, παρά το ότι ο εγκέφαλος αποτελεί μόνο το 2% της ανθρώπινης σωματικής μάζας, αντιπροσωπεύει το 20% των θερμιδικών δαπανών. Αυτό συμβαίνει διότι στον εγκέφαλο υπάρχουν πάνω από 86 δισεκατομμύρια νευρώνες, οι οποίοι είναι προγραμματισμένοι να αυτοκαταστρέφονται, αν δεν μπορούν να είναι λειτουργικοί και να συμμετέχουν σε κάποιο χρήσιμο κύκλωμα δραστηριοτήτων. Αν, λοιπόν, καταστρέφονταν όλοι οι νευρώνες εκτός του 10% που υποτίθεται ότι χρησιμοποιούνται, τότε θα επρόκειτο για έναν εξαιρετικά συρρικνωμένο εγκέφαλο και για ένα άτομο με μη φυσιολογικές νευρογνωστικές λειτουργίες.

Μύθος 2ος: Μας βοηθάει να μιλάμε για τα προβλήματα μας
Πώς δημιουργήθηκε;
Πριν από περίπου έναν αιώνα ο Σίγκμουντ Φρόυντ μίλησε για τη «θεραπεία μέσω του λόγου», γνωστή ως ψυχοθεραπεία. Σύμφωνα με τον ίδιο, όλοι έχουμε την κακή συνήθεια να καταπιέζουμε τις σκέψεις και τα συναισθήματα που μας προκαλούν αναστάτωση. Η πεποίθηση αυτή συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Υποτίθεται ότι είναι πάντα βοηθητικό να μιλήσει ένας άνθρωπος που περνάει δυσκολίες. Όπως έγραψε ένας ψυχοθεραπευτής στο περιοδικό ψυχολογίας «Psychology Today», είναι τόσο απελευθερωτικό να μοιράζεσαι αυτά που σε προβληματίζουν.
Ποιά είναι η αλήθεια;
Τα ερευνητικά δεδομένα όχι μόνο δεν επιβεβαιώνουν αυτή την πεποίθηση, αλλά υπάρχουν ενδείξεις ότι η θεραπεία δια του λόγου μπορεί να έχει και αρνητικά αποτελέσματα. Αυτό υποστηρίζει π.χ. ο Σκοτ Λίλλιενφελντ, καθηγητής του Πανεπιστημίου του Έμορι στην Ατλάντα, στην έρευνα του «Ψυχολογικές θεραπείες που προκαλούν βλάβες». Περίπου το 10% των ατόμων που κάνουν ψυχοθεραπεία, χειροτερεύουν εξαιτίας της και μόνο οι μισοί εμφανίζουν βελτίωση. Ο λόγος κατά τον ίδιο είναι ότι πολλοί ψυχοθεραπευτές δεν χρησιμοποιούν τεχνικές επιστημονικά τεκμηριωμένες και επιβεβαιωμένες από κλινικές μελέτες.

Μύθος 3ος: Η ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή εκδηλώνεται με υπερ-οργανωτικότητα
Αυτοί που έχουν εμμονή με την τάξη και την καθαριότητα, χαρακτηρίζονται από το ευρύ κοινό ως ιδεοψυχαναγκαστικοί.
Πώς δημιουργήθηκε;
Πλήθος τηλεοπτικών σειρών και ταινιών έχουν φτιάξει μια αναπαράσταση αυτής της διαταραχής με τέτοιο τρόπο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Μόνικα Γκέλερ από τα «Φιλαράκια», η οποία είχε 11 διαφορετικές κατηγορίες πετσετών για ξεχωριστή χρήση την κάθε μία.
Ποιά είναι η αλήθεια;
Οι άνθρωποι που πάσχουν από ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, συνήθως δεν είναι τακτικοί. Κατακλύζονται όμως από μια σειρά ανεξέλεγκτων δυσάρεστων σκέψεων και εικόνων, τις οποίες αισθάνονται υποχρεωμένοι να απομακρύνουν με χρονοβόρες τελετουργίες. Μία μικρή μειονότητα των πασχόντων έχει πραγματικά καταναγκαστικές τελετές για το πλύσιμο των χεριών. Αλλά ο υπερβολικός καθαρισμός είναι μόνο μία πιθανότητα σε ένα ευρύ σύμπλεγμα συμπτωμάτων της ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής (OCD).

Mύθος 4ος: Οι μεταβολές της διάθεσης είναι το σήμα κατατεθέν της διπολικής διαταραχής
Πώς δημιουργήθηκε;
Πέρα από το γεγονός ότι πολύ γνωστές προσωπικότητες έχουν διαγνωσθεί με αυτή τη διαταραχή, παλαιότερα γνωστή ως μανιοκατάθλιψη (π.χ. Κάθριν Ζέτα Τζόουνς, Ράσελ Μπραντ, Μαράια Κάρεϊ, Κάρι Φίσερ κ.α.), ένα μεγάλο κομμάτι των διαδικτυακών μέσων στηρίζει αυτό το μύθο για τις γρήγορες εναλλαγές διάθεσης ως ένα από κλασικά συμπτώματα. Ακόμη και η ιστοσελίδα της γνωστής αμερικανικής κλινικής Mayo περιγράφει τη διπολική διαταραχή ως «κατάσταση ψυχικής υγείας που προκαλεί ακραίες μεταβολές της διάθεσης».
Ποιά είναι η αλήθεια;
Οι εναλλαγές της διάθεσης δεν συγκαταλέγονται στα επίσημα συμπτώματα και διαγνωστικά κριτήρια της διπολικής διαταραχής. Οι πάσχοντες βιώνουν βέβαια ακραίες φάσεις μανίας και κατάθλιψης, αλλά διαρκούν για εβδομάδες και μήνες και σπάνια μεταβάλλονται γρήγορα. Επίσης συνοδεύονται από άλλες -πολύ πιο ανησυχητικές από την αλλαγή διάθεσης- συμπεριφορές. Οι κρίσεις της κατάθλιψης συχνά προκαλούν συντριπτική αίσθηση εξάντλησης, αδιαπέραστη ομίχλη στον εγκέφαλο, μεγάλη αγωνία και άλλα. Η μανία μπορεί να προκαλέσει παρορμητικές, ακανόνιστες συμπεριφορές σεξουαλικού ή καταναλωτικού περιεχομένου, οδηγώντας σε απερισκεψίες, καταστροφικές δαπάνες, ακόμη και βίαιες φιλονικίες.

Μύθος 5ος: Η φαρμακευτική αγωγή είναι ο μόνος τρόπος για να διορθωθεί μια χημική ανισορροπία
Πώς δημιουργήθηκε;
Οι φαρμακευτικές εταιρείες διαφημίζουν ότι τα μη φυσιολογικά επίπεδα των χημικών ουσιών στο σώμα και οι ανισορροπίες τους στον εγκέφαλο είναι υπεύθυνα για τις ψυχικές ασθένειες και ότι μέσω των φαρμάκων μπορούν να αντιμετωπιστούν.
Ποιά είναι η αλήθεια;
Πρόκειται για υπεραπλούστευση. Αφενός οι ψυχικές διαταραχές, όπως η κατάθλιψη, σχετίζονται με μια σειρά διαταραχών του εγκεφάλου και όχι απλά με μια χημική ανισορροπία. Αφετέρου τα φάρμακα είναι μεν μια από τις υπάρχουσες θεραπείες, αλλά υπάρχουν πολλοί άλλοι τρόποι αλλαγής του νευροχημικού «προφίλ» μας, όπως η τακτική άσκηση, η σωστή διατροφή και η ψυχοθεραπεία.

***

Πηγή: washingtonpost ΑΠΕ – ΜΠΕ – kathimerini

Αντικλείδι
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Η δυστυχία μας δεν πρόκειται να πάρει τέλος αν δεν θεραπευθεί πρώτα η ψυχή μας

Πάντως, αυτό βάλ’ το καλά στο μυαλό σου: η δυστυχία μας δεν πρόκειται να πάρει τέλος αν δεν θεραπευθεί πρώτα η ψυχή μας, κι αυτό μόνο με τη φιλοσοφία μπορούμε να το πετύχουμε. Αφού κάναμε λοιπόν την αρχή, ας αφεθούμε στα χέρια της για να μας θεραπεύσει. Θα γίνουμε σίγουρα καλά, αρκεί να το θέλουμε.

Εγώ μάλιστα θα επεκταθώ περισσότερο: δεν θα ασχοληθώ απλώς με το θέμα της θλίψης, αν κι αυτό θα είναι το πρωτεύον ζητούμενο μας, αλλά με το σύνολο των διαταραχών, όπως τις λέω εγώ – ή «ασθενειών», όπως προτιμούν να τις ονομάζουν οι Έλληνες.

Και, πρώτα απ’ όλα, αν δεν έχεις αντίρρηση, θα συνοψίσω τα επιχειρήματά μου, κατά το σύστημα των Στωικών. Ύστερα θα αφήσω τη συζήτηση να κυλήσει ελεύθερα, όπως κάνω πάντα.

Ο γενναίος άνθρωπος είναι και θαρραλέος- δεν θα πω τολμηρός, γιατί αυτή η λέξη χρησιμοποιείται λανθασμένα με κακή έννοια, μολονότι παράγεται από την τόλμη, η οποία βέβαια είναι αξιέπαινη. Όμως, όποιος είναι θαρραλέος, είναι βέβαιο ότι δεν αφήνει τον φόβο να τον κυριεύσει, διότι το θάρρος απέχει πολύ από τη δειλία.

Ωστόσο, ο άνθρωπος που κινδυνεύει από τη θλίψη κινδυνεύει και από τον φόβο. Διότι, όταν κάτι μας θλίβει με την παρουσία του, η ιδέα ότι μας απειλεί και ότι από στιγμή σε στιγμή θα εμφανιστεί κοντά μας γεννά στην ψυχή μας τον φόβο. Άρα η θλίψη δεν συμβιβάζεται με τη γενναιότητα. Ο άνθρωπος που απειλείται από τη θλίψη απειλείται επίσης και από τον φόβο, όπως και από την αθυμία και τη μελαγχολία. Όσοι προσβάλλονται από παρόμοιες διαταραχές, νιώθουν επίσης ένα αίσθημα υποταγής και είναι έτοιμοι να ομολογήσουν, αν χρειαστεί, πως έχουν ηττηθεί. Όμως, όποιος παραδέχεται κάτι τέτοιο, ομολογεί ταυτόχρονα πως είναι άτολμος και δειλός.

Ο σοφός άνθρωπος δεν έχει καμία από αυτές τις ιδιότητες. Άρα είναι απρόσβλητος από τη θλίψη. Κανείς δεν είναι σοφός αν δεν είναι γενναίος. Άρα ο σοφός άνθρωπος δεν απειλείται από τη θλίψη.

Συν τοις άλλοις, ο σοφός οφείλει να είναι μεγαλόψυχος, και ο μεγαλόψυχος είναι αήττητος· όποιος είναι αήττητος περιφρονεί τις ανθρώπινες μικρότητες και τις αντιμετωπίζει αφ’ υψηλού. Όμως, κανείς δεν μπορεί να περιφρονήσει τα αίτια της θλίψης του. Οπότε ο γενναίος άνθρωπος δεν πάσχει ποτέ από θλίψη. Ωστόσο, όλοι οι σοφοί είναι γενναίοι. Άρα ο σοφός δεν απειλείται από τη θλίψη. Κι όπως όταν έχει κάποιο πρόβλημα το μάτι μας δεν είναι σε θέση να λειτουργήσει σωστά και να εκπληρώσει την αποστολή του -το ίδιο ισχύει και για τα υπόλοιπα όργανα και για ολόκληρο το σώμα μας-, έτσι και η ψυχή μας, όταν είναι ταραγμένη, δεν μπορεί να επιτελέσει σωστά το έργο της.

Όμως, το έργο της ψυχής είναι η ορθή χρήση της λογικής, και η ψυχή του σοφού είναι πάντοτε σε θέση να χρησιμοποιήσει τη λογική με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Επομένως, δεν πάσχει ποτέ από διαταραχές. Η θλίψη είναι ψυχική διαταραχή. Άρα ο σοφός άνθρωπος θα είναι πάντοτε απαλλαγμένος από τη θλίψη.

Είναι επίσης πιθανόν ο μετρημένος άνθρωπος – οι Έλληνες τον αποκαλούν σώφρονα και την αρετή του σωφροσύνην τη λέξη αυτή εγώ άλλοτε τη μεταφράζω ως εγκράτεια», άλλοτε ως «μετριοπάθεια», άλλοτε, πάλι, ως «σεμνότητα». Αναρωτιέμαι αν θα ήταν σωστό να την αποδώσουμε και ως «χρηστότητα», διότι ο ελληνικός όρος περιορίζει τη σημασία της.

Οι Έλληνες αποκαλούν τους «χρηστούς» ανθρώπους χρησίμους., πράγμα που σημαίνει απλώς ότι έχουν κάποια χρησιμότητα. Η δική μας λέξη έχει πολύ πλατύτερη έννοια. Δηλώνει ταυτόχρονα εγκράτεια και έλλειψη κακίας· γι’ αυτό το τελευταίο οι Έλληνες δεν έχουν λέξη, εκτός ίσως από την αβλάβειαν. Η έλλειψη κακίας είναι η ιδιότητα της αθώας ψυχής που δεν μπορεί να βλάψει κανέναν άρα η «χρηστότητα» εμπεριέχει όλες τις άλλες αρετές. Αν δεν είχε τόσο πλατύ νόημα και περιοριζόταν στη στενή σημασία με την οποία συνήθως χρησιμοποιείται, η λέξη αυτή δεν θα είχε αποδοθεί ως εγκωμιαστικό επίθετο στον Λ. Πείσωνα.

Και επειδή ο χρηστός άνθρωπος συνήθως δεν εγκαταλείπει τη θέση του από φόβο, διότι αυτό είναι δείγμα δειλίας, ούτε είναι τόσο φιλάργυρος ώστε να κρατάει για τον εαυτό του κάτι που του έδωσαν ως δάνειο, διότι αυτό είναι δείγμα αδικίας, ούτε διεκπεραιώνει ασυλλόγιστα μια υπόθεσή του, διότι αυτό είναι δείγμα αφροσύνης, η «χρηστότητα» περιλαμβάνει και τις τρεις αρετές ταυτόχρονα: γενναιότητα, δικαιοσύνη, φρόνηση· αν κι αυτό συμβαίνει συχνά με τις αρετές: πάντα υπάρχει κάποιο κοινό χαρακτηριστικό που συνδέει τη μία με την άλλη.

Άρα θεωρώ και τη ‘’χρηστότητα’’ ως τέταρτη, κατά σειρά, αρετή. Αυτή έχει ως στόχο της να εξουσιάζει και να καταστέλλει τις σφοδρές επιθυμίες της ψυχής και, στήνοντας συνεχή πόλεμο με την φιληδονία, να εξασφαλίζει ηρεμία και σταθερότητα σε όλες τις περιστάσεις, Η ‘’χρηστότητα’’, αν δεν κάνω λάθος, προέρχεται από το ρήμα χρή, το οποίο σημαίνει «πρέπει, είναι ανάγκη» -τώρα το παράκανα με τις ετυμολογίες· δεν πειράζει όμως, ας προσπαθήσω, κι αν η προσπάθειά μου δεν με οδηγήσει πουθενά, πες πως πρόκειται γι’ αστείο, ενώ η «αχρηστία» δηλώνει κάτι που δεν έχει καμία απολύτως χρησιμότητα- γι’ αυτό τον άσωτο άνθρωπο τον αποκαλούμε και «άχρηστο».

Όποιος λοιπόν είναι «χρηστός», ή, αν προτιμάς, μετρημένος και εγκρατής, είναι επόμενο να έχει σταθερό χαρακτήρα. Ο άνθρωπος που έχει σταθερό χαρακτήρα είναι γαλήνιος και η ψυχή του δεν υποφέρει από διαταραχές, άρα ούτε και από θλίψη. Όλα αυτά είναι δείγματα σοφίας. Άρα η θλίψη δεν αγγίζει τον σοφό.

***

Κικέρων -Το φάρμακο της λύπης. 
Τρίτη Τουσκουλανή διατριβή. μετάφραση: Όλγα Παπακώστα. Ωκεανίδα
Αντικλείδι
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι