Αγωγή δεν είναι μόνο η γλώσσα, τα μαθηματικά, κλπ!

Μέρος της αγωγής δεν (θα έπρεπε να) είναι μόνο η γλώσσα, τα μαθηματικά, κλπ!

Τα Γιαπωνεζάκια στην Α΄ Δημοτικού

Στην Ιαπωνία τα παιδιά όταν πηγαίνουν σχολείο στην πρώτη τάξη δεν μαθαίνουν ανάγνωση και αριθμητική άλλα κάνουν μαθήματα πολιτισμού και συμπεριφοράς !!
Προχωράμε

Μια μέρα σε ένα σχολείο της Φινλανδίας
A day at a Finnish school

Συχνά ακούγεται πως το Φιλανδικό εκπαιδευτικό σύστημα είναι από τα καλύτερα του κόσμου. Τι είναι όμως αυτό που το κάνει ξεχωριστό; Πόσο διαφέρει από το δικό μας; Τι μαθήματα διδάσκονται; Δίνει ευκαιρίες στους εκπαιδευτικούς να καινοτομήσουν; Τι μέσα έχουν στη διάθεση τους; Ποιος ο ρόλος των μαθητών; Με τα ερωτήματα αυτά ίσως να έχετε έρθει αντιμέτωποι πολλές φορές. Είχα την ευκαιρία να επισκεφτώ τη Φινλανδία στα πλαίσια του προγράμματος ενδουπηρεσιακής κατάρτισης Comenius. Ήταν μια όμορφη εμπειρία, που μου έδωσε την ευκαιρία να δω από κοντά τον τρόπο λειτουργίας των σχολείων εκεί. Αυτή την εμπειρία θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας με το βίντεο που ακολουθεί. Το σχολείο που θα δείτε είναι το Juvanpuiston Koulu στην περιοχή Espoo, σε απόσταση αναπνοής από το Ελσίνκι. Είναι ένα δημόσιο και συνηθισμένο σχολείο.

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Παιδεραστία, trafficking και το ξέπλυμα της εξουσίας

Μεγάλο μέρος της δημόσιας συζήτησης για την καταδίκη του Ν. Γεωργιάδη κάνει λόγο για την «παιδεραστία» που διέπραξε. Μόνο που με τα μέχρι τώρα στοιχεία και βέβαια την ποινή του δικαστηρίου παιδεραστία δεν υπάρχει. Για να υπάρξει, απαιτείται το θύμα να είναι ανήλικο άτομο κάτω των 15 ετών, αφού μέχρι αυτή την ηλικία θεωρεί ο νόμος ότι ένα άτομο ΔΕΝ μπορεί να συναινέσει με κανέναν τρόπο και κάτω από καμία συνθήκη σε σεξουαλική πράξη, κάτι που συνδέεται με την ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη και ωρίμανσή του.

Αυτό που σίγουρα υπάρχει, σύμφωνα με την ποινή, είναι ασέλγεια σε ανήλικο με χρηματικό αντάλλαγμα. Όχι παιδιού που δεν δύναται σε καμία περίπτωση να προβεί σε συναινετική σεξουαλική πράξη, αλλά ανηλίκου που το χρηματικό αντίτιμο θεωρείται ότι μπορεί να άρει την ουσιαστική συναίνεσή του, αφού δεν προβαίνει σε πράξη μετά από ώριμη σκέψη, αλλά λόγω της επιρροής που είχε η προτεινόμενη αμοιβή στην απόφασή του (πόσο μάλλον όταν βρίσκεται σε σοβαρά δυσμενή κοινωνικά και οικονομικά θέση, όπως τα θύματα της υπόθεσης Γεωργιάδη).
Η εν λόγω πράξη αποτελεί πλημμέλημα, αυτό όμως δεν μειώνει την τεράστια ηθική απαξία που θα έπρεπε να φέρει ένας προνομιούχος (πρώην) πολιτικός που προβαίνει σε μια τέτοια εκμεταλλευτική πράξη, ως απεσταλμένος του ΟΗΕ σε μια από τις φτωχότερες χώρες του δυτικού κόσμου. Ένας ανώτατος αξιωματούχος, κοινωνικοοικονομικά ισχυρός, που επιλέγει να ασελγήσει σε βάρος ανηλίκων ενώ βρίσκεται υπό καθεστώς ασυλίας –εκμεταλλευόμενος κάθε ένα από τα προνόμια που έχει και που τα ανήλικα άτομα της υπόθεσης είναι δύσκολο ακόμα και να φανταστούν ότι θα μπορούσαν ποτέ να απολαύσουν στη ζωή τους.
Αυτό που επίσης υπάρχει στην υπόθεση, όπως αυτή φαίνεται να έχει σχηματιστεί στη Μολδαβία, αλλά απουσιάζει εκκωφαντικά από το κατηγορητήριο (και την ποινή) του Ν. Γεωργιάδη στην Ελλάδα είναι το ότι υπάρχουν στοιχεία που καταδεικνύουν ότι οι ανήλικοι υπήρξαν θύματα κυκλώματος σωματεμπορίας - trafficking. Και εδώ χρειάζεται μάλλον να σταθούμε λίγο παραπάνω.
Το trafficking είναι ένα από τα παραβιαστικότερα πεδία ανθρώπινης εκμετάλλευσης και κακοποίησης. Τα θύματά του υπόκεινται σε ακραία εκμετάλλευση, πολύ συχνά οικονομική και σεξουαλική ταυτόχρονα. Υποχρεώνονται σε παροχή υπηρεσιών σεξ, βιάζονται, κακοποιούνται και αποστερούνται έπειτα το μεγαλύτερο (ή όλο) κομμάτι της χρηματικής «αμοιβής» της εκμετάλλευσής τους. Τα κυκλώματα αυτά εκμεταλλεύονται ως σκλάβους χιλιάδες ανθρώπους, γυναίκες αλλά και ανήλικα άτομα κάθε φύλου, και αποτελούν το σκλαβοπάζαρο του 21ου αι. στη δικαιωματική Ευρώπη.
Και εδώ η ηθική απαξία της πράξης του Ν. Γεωργιάδη, εφόσον ισχύουν τα παραπάνω, πολλαπλασιάζεται. Γιατί θα σήμαινε ότι γνώριζε, χρησιμοποίησε και χρηματοδότησε ένα από αυτά τα κυκλώματα. Και απόλαυσε «υπηρεσίες» θυμάτων, ξανά και ξανά. Συμβάλλοντας στη συνέχιση της παραβίασής τους, στην πλήρη υποτίμηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και στην ακραία εργασιακή εκμετάλλευση. Μάλιστα ακριβώς λόγω της πολλαπλής παραβιαστικότητας και ακραίας βίας που συνεπάγεται η χρήση των υπηρεσιών trafficking, στον ελληνικό ποινικό κώδικα προβλέπεται η τιμωρία και των ληπτών των υπηρεσιών αυτών (Ν. 3064/2002).
Η σωματεμπορία, επίσης, δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τη σεξουαλική εργασία ενηλίκων μετά από ελεύθερη, συνειδητή επιλογή τους -συχνά όμως γίνεται αυτή η σύγχυση. Στη σωματεμπορία, ανεξάρτητα από την ηλικία των θυμάτων, συναίνεση δεν μπορεί να υπάρξει ποτέ και με κανέναν τρόπο.
Η κοινωνία μας πολλές φορές θεωρεί ότι κάθε σεξουαλική εργασία είναι καταναγκαστική –ενώ δεν είναι. Εργαζόμενες/οι στον τομέα των σεξουαλικών υπηρεσιών σε όλη την Ευρώπη –και στην Ελλάδα- ζητούν το δικαίωμα για ασφαλή και νόμιμη οδό στην εργασία τους και καταπολέμηση των κυκλωμάτων σωματεμπορίας.
Απασχόλησε εξίσου την κοινή γνώμη το ότι πιθανόν κακώς δεν διερευνήθηκε ή δεν καταδικάστηκε για λήψη υπηρεσιών trafficking ο Ν. Γεωργιάδης με το ότι τα θύματα ήταν ανήλικα σε βαθμό να μιλάμε για παιδεραστία; Όχι και τόσο.
Καταδικάστηκε μήπως η σωματεμπορία ανάλογα με την παιδεραστία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης; Επίσης όχι.
Γιατί στα μάτια της ελληνικής κοινωνίας, η σεξουαλική εκμετάλλευση είναι κάτι συχνό και σιωπηρά αποδεκτό. Και αν δεν διαχωρίζεται από την ελεύθερη σεξουαλική εργασία, τότε κάθε παροχή υπηρεσίας σεξ, ακόμα και αν είναι παραβιαστική, σίγουρα δεν είναι ασυνήθιστη.
Το trafficking συντελείται μέρα μεσημέρι δίπλα στο Α.Τ. Ομονοίας, δίπλα στο Εθνικό Τυπογραφείο, δίπλα στα σπίτια του «μέσου Έλληνα» που χρησιμοποιεί τις υπηρεσίες του, ακόμα και επειδή απλά δεν θεωρεί αρκετά σημαντικό να διερευνήσει τι είδους υπηρεσία επιλέγει. Και τα θύματά του είναι πολλές φορές ανήλικα, αλλά και νεαρά κορίτσια κι αγόρια 18 και 19 ετών.
Αρκεί ένα τόσο παραβιαστικό αδίκημα, αν δεν συνιστά παιδεραστία, να αφυπνίσει τις συνειδήσεις;
Αρκεί η –ακόμα και χωρίς παιδεραστία- ακραία εκμετάλλευση σε βάρος κοινωνικά μη προνομιούχων ανηλίκων για να θεωρηθεί μια πράξη ειδεχθής και καταδικαστέα από θεσμούς, κόμματα και φορείς συνολικά;
Και εδώ η απάντηση μπορεί δυστυχώς να είναι η ίδια: μάλλον όχι.

Έλενα-Όλγα Χρηστίδη, ψυχολόγος, επιστημονικά υπεύθυνη Ελληνικού Προγράμματος Πιστοποίησης Θυμάτων Βασανιστηρίων, επιστημονικά υπεύθυνης Orlando LGBT+

efsyn.gr
netakias.com
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Αγία Σοφία: Ταξίδι σε 1.500 χρόνια ιστορίας

Το μνημείο σύμβολο της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς σε κάθε λεπτομέρεια του. Από τον γλυπτό διάκοσμο μέχρι το ψηφιδωτό της Δέησης. 

Η Αγία Σοφία την περίοδο της ακμής της, μέσα από ένα βίντεο - ταξίδι ανακάλυψης.

Το μνημείο-σύμβολο της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, το θαύμα της βυζαντινής αρχιτεκτονικής, την Αγία Σοφία, παρουσιάζει έρευνα των στελεχών και επιστημονικών συνεργατών του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού, μέσα από ένα βίντεο - ταξίδι ανακάλυψης, σε μία υπερσύγχρονη Θόλο Εικονικής Πραγματικότητας.

Τα στοιχεία αυτά συνθέτουν το "σκηνικό" της νέας διαδραστικής παραγωγής "Αγία Σοφία: 1500 Χρόνια Ιστορίας" που αποτελεί μία πλήρη ψηφιακή αναπαράσταση του ναού της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη.

Η Αγία Σοφία, σύμβολο πνευματικό και πολιτικό της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, ένα θαύμα της βυζαντινής αρχιτεκτονικής, επιβίωσε ως τις ημέρες μας παρά τις αντιξοότητες και αποτελεί ένα μνημείο της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς.

Αναπαρίσταται, με πλήρη λεπτομέρεια, το εσωτερικό του ναού, ο αρχιτεκτονικός του σχεδιασμός, ο γλυπτός και ψηφιδωτός διάκοσμος και παράλληλα, παρουσιάζονται οι διάφορες φάσεις κατασκευής του μνημείου και σημαντικά ιστορικά, κοινωνικά και οικονομικά στοιχεία της ζωής του Βυζαντίου. 

Παράλληλα, η νέα διαδραστική παραγωγή δίνει την ευκαιρία στο κοινό να επισκεφθεί τον εμβληματικό αυτό χώρο και να τον παρατηρήσει όπως ήταν στην περίοδο της ακμής του.

Γνωρίστε το αρχιτεκτονικό και καλλιτεχνικό αριστούργημα μέσα από την παραγωγή του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού.

Στο εσωτερικό της Θόλου...
Η εικονική περιήγηση ξεκινά με την κατασκευή του μεγάλου ναού μετά την καταστροφή της παλαιότερης βασιλικής της Αγίας Σοφίας, κατά την Στάση του Νίκα, το 532 μ.Χ.. Ο Ιουστινιανός αναθέτει την μελέτη και την κατασκευή στους αρχιτέκτονες και μαθηματικούς Ανθέμιο και Ισίδωρο.

Όταν, λίγα χρόνια αργότερα, ο τρούλος που κατασκεύασαν οι δύο αρχιτέκτονες καταστρέφεται εξαιτίας ενός μεγάλου σεισμού, ο Ιουστινιανός αναθέτει στον Ισίδωρο το Νεότερο την κατασκευή ενός ψηλότερου και σταθερότερου τρούλου.

 

Φθάνοντας στο τέλος της περιόδου της εικονομαχίας, με την βοήθεια του Πατριάρχη Φωτίου βλέπουμε τις πρώτες ψηφιδωτές εικόνες του ναού και μαθαίνουμε για την «εν Αγία Σοφία Οικουμενική Σύνοδο» του 879 μ.Χ.

 

Η περιήγηση συνεχίζεται με την παρουσίαση των περίφημων ψηφιδωτών της Αγίας Σοφίας, με αποκορύφωμα το ψηφιδωτό της Δέησης. Η Αγία Σοφία υπέστη πολλά δεινά από τους σταυροφόρους μετά την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης το 1204 μ.Χ..

 

Τα δεινά αυτά λήγουν το 1261 μ.Χ., όταν ο Μιχαήλ Παλαιολόγος ανακαταλαμβάνει την Πόλη. Παρακολουθούμε την στέψη του Μιχαήλ ως αυτοκράτορα στην Αγία Σοφία και την προσπάθειά του για την ανόρθωση της αυτοκρατορίας μετά την εκδίωξη των Λατίνων από την Πόλη.

 

Για πληροφορίες σχετικά με τις μέρες και ώρες προβολής: www.hellenic-cosmos.gr

news247.gr
Το Φως της Αγίας Σοφίας
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Η απίστευτη ανακατασκευή της Αθήνας του Χρυσού Αιώνα

Η ανασύσταση της Αθήνας του 5ου αιώνα π.Χ. αποτέλεσε μία δουλειά πολλών ατόμων βάσει αρχαίων γραπτών και αρχαιολογικών καταλοίπων για την εμφάνιση των σωστών κτιρίων τη συγκεκριμένη περίοδο.

Ιδιαίτερα ωραία, η εμφάνιση της κατασκευής πολλών από τα μνημεία με γερανούς και τεχνολογικά εργαλεία, για να τονίσουν, την τεχνολογική ανάπτυξη της πόλης.

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Συναισθηματική κακοποίηση: Αυτά που κάνετε στην ενήλικη ζωή και «αποκαλύπτουν» την παιδική σας ηλικία

Ο βαθμός τοξικότητας των παιδικών μας χρόνων -ευτυχώς- μπορεί να προσδιοριστεί από τη σύγχρονη ψυχολογία και να αντιμετωπιστεί. 
Η σύγχρονη ψυχολογία ωστόσο είναι άκρως βοηθητική στο να εντοπίσουμε τον βαθμό που μία ενήλικη συμπεριφορά αποτελεί αντανάκλαση μίας τέτοιας τραυματισμένης παιδικότητας. 

Βάσει αυτής, μπορεί εύκολα να εντοπίσει κανείς τον βαθμό τοξικότητας της παιδικής του ηλικίας και με την κατάλληλη συμβουλευτική ή έστω την προσωπική δουλειά με τον εαυτό του να αμβλύνει τον αντίκτυπο του στην ενήλικη ζωή. 

Να, ορισμένα από αυτά: 

1. Δεν αντέχετε τη σύγκρουση. Οι φωνές, οι καβγάδες, η παραμικρή ένταση είναι το δικό σας σινιάλο για να εγκαταλείψετε τον χώρο που βρίσκεστε άμεσα. 

2. Αδυνατείτε να αποδεχθείτε ή να πιστέψετε τις φιλοφρονήσεις και τα καλά λόγια. Ως παιδιά είχατε συνηθίσει να ακούτε μόνο για τα λάθη και τα ελαττώματά σας. 

3. Καταβάλετε υπερπροσπάθεια σε οτιδήποτε κάνετε, μόνο και μόνο για να αποδείξετε ότι αξίζετε. 

4. Κατά βάθος, όμως, πιστεύετε πως οτιδήποτε κάνετε είναι λάθος, ό,τι κι αν σας λένε οι γύρω σας. 

5. Είστε πάντα απολογητικοί και ζητάτε πάντα συγνώμη για ό,τι πήγε στραβά, ακόμη κι αν δεν φταίτε, νιώθοντας ότι στο τέλος, ούτως ή άλλως, κάπως θα κατηγορηθείτε. 

6. Έχετε την τάση να απομονώνεστε, θεωρώντας το σπίτι σας ως τη μοναδική ασφαλή κρυψώνα. 

7. Δεν εμπιστεύεστε σχεδόν κανέναν και όταν το κάνετε έχει προηγηθεί μεγάλη πάλη με τον ίδιο σας τον εαυτό. 

8. Είστε πάντα ανασφαλής αναφορικά με τις επιλογές σας, καθώς σας έχουν πείσει ότι θα είναι οι λανθασμένες. Είναι και ο λόγος που σας αποτρέπει από το να γίνετε οι ίδιοι γονείς. 

9. Προτιμάτε να μένετε ουδέτεροι σε αντιπαραθέσεις, προκειμένου να μη χρειαστεί να διαφωνήσετε ανοιχτά με κάποιον. 

10. Είστε μονίμως σε θέση άμυνας, σε βαθμό που κάποτε γίνεστε ψυχροί ή αρνητικοί, αλλά αυτός είναι ο τρόπος οχύρωσής σας. 

11. Αισθάνεστε άβολα με τις εκδηλώσεις αγάπης, κυρίως γιατί πιστεύετε ότι ποτέ δεν είναι άδολη και άνευ όρων. 

12. Πολύ συχνά καταβάλετε υπερπροσπάθεια για να ικανοποιήσετε πρόσωπα που βρίσκονται σε θέση εξουσίας. 

13. Έχετε την ανάγκη να εξηγείτε κάθε τι που κάνετε, καθώς και τον λόγο που σας οδήγησε εκεί. Επίσης, σας είναι εξαιρετικά δύσκολο να λέτε «όχι». 

14. Δεν ζητάτε βοήθεια σχεδόν ποτέ, κυρίως γιατί φοβάστε το αντάλλαγμα που θα σας ζητηθεί. Κάπως έτσι όμως αδυνατείτε να αποκτήσετε στενούς φίλους. 

15. Είστε καχύποπτοι σχεδόν σε όλες σας τις σχέσεις και αποφεύγετε τις σοβαρές δεσμεύσεις, φιλικές και προσωπικές. 

16. Είστε συνεσταλμένοι και σχεδόν ποτέ δεν θα υψώσετε πρώτοι τη φωνή. Ούτε για να κάνετε κάποιο αστείο, πόσω μάλλον, για μία αντιπαράθεση. 

17. Φροντίζετε να καμουφλάρετε τις «σκοτεινές» πτυχές του εαυτού σας, να μην αποκαλύπτετε ποτέ τα ελαττώματα σας, περισσότερο από φόβο ότι θα σας απορρίψουν, παρά από κάποια άλλη σκοπιμότητα. 

18. Ό,τι κι αν καταφέρατε, όσο ψηλά κι αν φτάσατε, ποτέ δεν θα πιστέψετε ότι είστε τόσο έξυπνοι ή τόσο ικανοί. Τα όσα αρνητικά ακούσατε στην παιδική σας ηλικία έχουν πάντα προτεραιότητα για εσάς. 

19. Δυσκολεύεστε ή αδυνατείτε να πιστέψετε ότι υπάρχουν άνθρωποι που πραγματικά σας αγαπούν και νοιάζονται για εσάς, χωρίς να περιμένουν κάτι σε αντάλλαγμα. 

20. Αποφεύγετε την άμεση οπτική επαφή με τους ανθρώπους του περίγυρου σας. Κάποιοι το εκλαμβάνουν ως αλαζονεία ή υπεκφυγή, αλλά είναι ο φόβος σας απέναντι στους ανθρώπους. 

21. Έχετε σοβαρό πρόβλημα έκφρασης των συναισθημάτων σας, κάτι που συχνά μπορεί να οδηγήσει σε κρίσεις άγχους, ακόμη και κατάθλιψη. 

22. Προτιμάτε να διακόψετε τις σχέσεις με έναν άνθρωπο που σας ενόχλησε, παρά να του αντιμιλήσετε ή να ξεκινήσετε έναν καβγά ή να διατυπώσετε μία απλή παρατήρηση. 

23. Για οτιδήποτε κακό συμβαίνει στην ακτίνα δραστηριοποίησης σας, θα αναζητήσετε το μερίδιο εμπλοκής και ευθύνης σας. 

24. Σπανίως θα αποκαλύψετε τα πραγματικά πιστεύω σας για οτιδήποτε. Πολύ συχνά αναρωτιέστε αν έχετε τέτοιους προβληματισμούς και με τρόμο ανακαλύπτετε ότι «όχι». Είναι γιατί για καιρό τα βασικά προβλήματα της ζωής σας ήταν άλλα και ήσασταν απασχολημένοι με την επίλυση αυτών και δικαίως. 

25. Ανακαλύπτετε συχνά ότι είστε θυμωμένοι, οργισμένοι για την ακρίβεια, χωρίς να ξέρετε το γιατί. Τα social media είναι το δικό σας κανάλι διοχέτευσης αυτού του θυμού, πάντα προστατευμένοι πίσω από μία οθόνη.

Με στοιχεία από Independent, PsycologyToday.com, Mighty.com 
Πηγή: lifo.gr 
by Αντικλείδι
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Κάπνισμα στην εφηβεία: Πώς να βοηθήσετε το παιδί να μην αρχίσει αυτήν τη βλαβερή συνήθεια

Σήμερα, οι βλαβερές επιπτώσεις του καπνίσματος είναι ευρέως γνωστές. Κανείς δεν μπορεί να αποδώσει την κακή του συνήθεια στην άγνοια. Απαγορεύεται σε κλειστούς χώρους και θεωρείται ανθυγιεινό και πολυέξοδο. 

Παρόλα αυτά, πολλοί νέοι εξακολουθούν να θεωρούν το κάπνισμα μαγκιά. 

Το ξεκινούν σε νεαρή ηλικία, συνήθως στην εφηβεία, χωρίς να αντιλαμβάνονται πως είναι κάτι πολύ παραπάνω από μία κακή συνήθεια: είναι ένας επικίνδυνος εθισμός που βλάπτει σοβαρά την υγεία. 

Παρόλο που πολλά μικρά παιδιά δείχνουν να απεχθάνονται τη μυρωδιά του τσιγάρου και αρνούνται κατηγορηματικά να το δοκιμάσουν (όπως, ίσως, οι γονείς τους), στην εφηβεία το ξεκινούν και τις περισσότερες φορές το συνεχίζουν και ως ενήλικες. 

Εάν θέλουμε να προστατέψουμε τα έφηβα παιδιά μας από αυτήν τη συνήθεια, η οποία ενδέχεται να τους ακολουθεί για αρκετά χρόνια, είναι πολύ σημαντικό να καταλάβουμε τα αίτια που τα οδηγούν εκεί. 

Οι πιο συνηθισμένοι λόγοι που ωθούν τους νέους στο κάπνισμα, είναι οι εξής: 

Προσπαθούν να ενσωματωθούν σε μία παρέα: 

 καθώς ο έφηβος βγαίνει από το στενό πλαίσιο της οικογένειας, έχει απόλυτη ανάγκη να ανήκει κάπου – να είναι μέλος μίας ομάδας. Εάν οι φίλοι του καπνίζουν, είναι πιθανό να υιοθετήσει αυτήν τη συνήθεια μόνο και μόνο για να μην ξεχωρίζει. 

Καπνίζει ο γονιός ή το άμεσο συγγενικό του περιβάλλον: 

τα παιδιά τείνουν να μιμούνται τους γονείς ή τους μεγαλύτερους ανθρώπους που θαυμάζουν. Εάν, λοιπόν, καπνίζετε, είναι πολύ πιθανό να ακολουθήσει το παράδειγμά σας. 

Δεν έχουν πεισθεί για τις βλαβερές επιπτώσεις του τσιγάρου: 

 και πώς να πειστούν, άλλωστε, αφού το 42,8% των ενήλικων Ελλήνων καπνίζουν αρειμανίως! Όσα αρνητικά κι αν ακούν για το τσιγάρο δεν πείθονται εύκολα, αφού δεν βλέπουν να εφαρμόζεται και να τηρείται o αντικαπνιστικός σας λόγος. 

Κάνουν την επανάστασή τους: 

η εφηβεία είναι η περίοδος που αποδομείς όλα όσα έμαθες μέχρι τότε και τα ξαναχτίζεις από την αρχή. Κάνεις την επανάστασή σου και εναντιώνεσαι έντονα στους γονείς σου. Το κάπνισμα, λοιπόν, θα μπορούσε να είναι μία από τις πρακτικές των εφήβων για να πάνε κόντρα στους γονείς. 

Έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση: 

 η χαμηλή αυτοεκτίμηση, χαρακτηριστικό των εφήβων στο δρόμο προς την ενηλικίωση, συνοδεύεται, συχνά, από αυτοκαταστροφικές τάσεις. Η πεποίθηση κάποιων νέων πως δεν αξίζουν τίποτα, δείχνει έλλειψη αυτοσεβασμού που, πιθανότατα, τα οδηγεί σε τέτοιου είδους παραβατικές συμπεριφορές. 

Τι μπορείτε να κάνετε για να αποτρέψετε τα παιδιά από το κάπνισμα 

Το πρώτο και βασικότερο που μπορείτε να κάνετε, είναι να τους μιλήσετε ειλικρινά και μάλιστα από μικρή ηλικία. 

Μιλήστε τους για τις επιπτώσεις του τσιγάρου στην υγεία και την εμφάνισή τους: 

ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να μην ξεκινήσει ο νέος να καπνίζει, είναι να ξέρει από μικρός τις επιπτώσεις της νικοτίνης. Πείτε του για το πόσο επηρεάζει η μακροχρόνια χρήση της την υγεία με επιστημονικά στοιχεία και στατιστικές.

Οι καπνιστές έχουν 10 φορές περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν από καρκίνο του πνεύμονα σε σχέση με τους μη καπνίζοντες, ενώ η νικοτίνη διπλασιάζει τον κίνδυνο για καρδιακό έμφραγμα. 

Καλό, όμως, είναι να εστιάσετε όχι μόνο στις επιπτώσεις στην υγεία, αλλά και στην εμφάνισή του παιδιού. 

Για παράδειγμα, η βλάβη που προκαλεί στο δέρμα, στα δόντια ή τα μαλλιά, ενδέχεται να έχουν πιο δυνατή επιρροή επάνω τους. Όταν είσαι νέος, είναι δύσκολο να συνειδητοποιήσεις πως στα 50 σου θα υποφέρεις από καρδιά, σε αντίθεση με το ότι μπορεί να μην φαίνεσαι ελκυστικός και υγιής 

Μιλήστε τους για τα κοινωνικά μειονεκτήματα του τσιγάρου: 

 τα περισσότερα παιδιά ξεκινούν το τσιγάρο για κοινωνικούς λόγους. Τους ενδιαφέρει πολύ να ενταχθούν σε μια ομάδα και να ανήκουν κάπου. 

Εστιάστε, λοιπόν, στο πόσο μπορεί να επηρεάσει η κακή συνήθεια του καπνίσματος την μελλοντική κοινωνική ζωή τους. 

Πλέον το τσιγάρο δεν είναι αποδεκτό όπως παλιά, ενώ κάποιο εργοδότες μπορεί να σε απορρίψουν εξαιτίας του τσιγάρου. Σε ορισμένες χώρες, μάλιστα, οι καπνιστές δεν γίνονται καθόλου εύκολα αποδεκτοί ενώ η απαγόρευση του καπνίσματος είναι πολύ πιο αυστηρή απ’ ότι στην Ελλάδα. 

Προετοιμάστε το παιδί για τη στιγμή που κάποιος φίλος θα του προσφέρει τσιγάρο: 

 εκτός από τα επιχειρήματα που μπορούμε να αναπτύξουμε για τις βλαβερές επιπτώσεις του τσιγάρου, είναι σημαντικό να συζητήσουμε και τα θετικά του να μην καπνίζεις. Βρείτε παρέα τους λόγους που δεν θέλετε να καπνίζετε και ενθαρρύνετε το παιδί να τους χρησιμοποιήσει σε φίλους που ενδέχεται να το προτρέψουν στο κάπνισμα. 

«Αφού καπνίζει και η Άννα. Δεν θα με κάνει παρέα εάν δεν καπνίζω κι εγώ…»: 

στην προβολή αυτού του επιχειρήματος, εξηγήστε στο παιδί πως δεν είναι το τσιγάρο που χαρακτηρίζει την Άννα. Δεν την διάλεξε για φίλη του επειδή καπνίζει, αλλά επειδή ταιριάζει μαζί της. Έπειτα, κάντε του την ερώτηση: 

 «Εάν η Άννα δεν κάπνιζε, θα έπαυες να την κάνεις παρέα; Θα μείωνε την αγάπη σου για εκείνη; Γιατί, λοιπόν, να πάψει να σε κάνει παρέα η Άννα επειδή δεν καπνίζεις;». 

Η αξία της πραγματικής φιλίας είναι πολύτιμη και η διδαχή της ένα σπουδαίο δώρο στα παιδιά μας. 

Αν είστε καπνιστές, καλό είναι να μην λειτουργήσετε ενοχικά. 

Μοιραστείτε μαζί του την εμπειρία σας αλλά και τα λάθη σας. Εξηγήστε του πως πριν 30 χρόνια τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Το τσιγάρο παρουσιαζόταν πιο αθώο, δεν απαγορευόταν σε δημόσιους χώρους όπως σήμερα και δεν γνωρίζαμε τις επιπτώσεις του όπως σήμερα. 

Τι μπορείτε να κάνετε εάν το παιδί καπνίζει ήδη συστηματικά 

Καταρχάς, βεβαιωθείτε πως το κάπνισμα είναι η μόνη κακή συνήθεια που έχει υιοθετήσει και που μοιράζεται με την παρέα του. Παράλληλα, θα ήταν καλό να μην έρθετε σε αντιπαράθεση μαζί του. 

Οι φωνές και οι τιμωρίες δεν λειτουργούν. 

Δείξτε του πως είστε δίπλα του και το υποστηρίζετε, ότι το σέβεστε και το εμπιστεύεστε και πως θα το στηρίξετε στην προσπάθειά του να το κόψει. 

Μπορείτε να επισκεφθείτε παρέα έναν γιατρό για ενημέρωση της βλάβης που προκαλεί το τσιγάρο, ενώ αν καπνίζετε κι εσείς, δεσμευθείτε πως θα το κόψετε παρέα. 

mama365.gr

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Χαμομηλάκι καί ἀγάπη

Στήν ἄκρη ἑνός ἀπόκρημνου βράχου, μιάν φορά καί ἕναν καιρόν, ἐφύτρωσε ἕνα μικρό χαμομηλάκι.
Καί μοσκοβόλαγε τό σύμπαν ὁλάκερο. 

Πολλοί τό ζήλεβαν, οἱ σοφοί τό καλοτύχιζαν!

Ξεπρόβαλε, λοιπόν, πρῶτος, μιάν μέρα ποὔμοιαζε σάν τίς ἄλλες μέ τούς ἀνθρώπους νά συνωστίζονται καί ν’ ἀνταγωνίζονται μεταξύ τους στό τρέξιμο στίς μεγαλουπόλεις τους, ὁ Ἄνεμος. Παγερός καί ὁρμητικός σάν θύελλα χιμᾶ στό χαμομηλάκι καί θέλει νά τό ξεπαστρέψει. 

Ἐκεῖνο, ὅμως, ὀρθώνει τό ἀνάστημά του καί, ἄν καί μικροκαμωμένο, βάζει ὅλη του τή δύναμη καί ἀπωθεῖ μακριά, πολύ μακριά τό μανιασμένο Ἀγέρα.

Μετά ἀπ’ ὀλίγο, πρίν προλάβει νά ξεκουραστεῖ κι ἀνάσα νά πάρει ἀπό τή δύσκολη ἀμάχη, νέος κίντυνος παραμονεύει γιά τό μικρό χαμομηλάκι. 

Βροχή ἀπ’ τον οὐρανό ἄρχισε νά πέφτει, δυνατή Νεροποντή νά μουσκεύει τά πάντα. Πλησίαζε ἀπειλητική. Ἤτανε ἕτοιμη νά πνίξει καί τό χαμομηλάκι, μά ἐκεῖνο ἀσκώθηκε καί με πρωτοφανέρωτη δύναμη τή Βροχή ἔδιωξε ἀπό τόν ἀπόκρημνο βράχο πέρα νά χαθεῖ στά βάθη τοῦ μαυροσυγνεφιασμένου ὁρίζοντα…

Τότε, λοιπόν, ἐμφανίστηκε καί ὁ Ἥλιος. 

Καί χαμογελαστός καί διώχνοντας ὅλες τίς μαῦρες νεφέλες καί τά μαυρούλικα συννεφάκια τους, κοντοσιμώνει φωτεινός καί ὁλόλαμπρος στήν ἄκρη τῶν βράχων. Σκύβει καί, σάν φτάνει στη γῆ, ρωτᾶ τό χαμομηλάκι: «Πές μου πῶς τά κατάφερες καί κατανίκησες καί τή Βροχή καί τόν Ἄνεμο καί δέν σέ ξολοθρέψανε ἄν καί εἶσαι φῶς – φανάρι μικρότερός τους καί μέ γυμνό μάτι φαίνεσαι πιό ἀδύναμός τους; Σ’ ἔβλεπα ἀπό τόν οὐρανό καί σέ θαύμαζα, ἀποροῦσα μέ τίς ἐπιτυχίες σου!»

«Μά δεν τό ξέρεις το μυστικό μου;», γυρίζει καί τοῦ λέει τό χαμομηλάκι κορδώνοντας ἀπό περηφάνια καί κοιτάζοντας τόν Ἥλιο κατάματα. 

«Ἡ ἀγάπη γιά τή ζωή μοῦ δίνει θάρρος, δύναμη καί αὐτοπεποίθηση. Καί ὁπλίζοντάς με, συνάμα, καί μ’ αἰσιοδοξία, δέ μ’ ἀφήνει ποτέ νά σκύψω τό κεφάλι σ’ αὐτούς πού θέλουνε νά μέ βλάψουνε, τούς μικρόψυχους καί ἀνόητους ἐγωιστές! Αὐτό νά μήν τό ξεχνᾶς ποτέ, Ἥλιε μου!», 

συμπλήρωσε!
«Ποτέ!», εἶπε βροντερά, γιά ν’ ἀκουστεῖ ἀπ’ ὅλους καί παντοῦ, καί ὁ Ἥλιος. Μιά στιγμή ἀργότερα, δωρίζοντας στό χαμομηλάκι μιά δέσμη ἡλιαχτίδες, πέταξε σ’ ἄλλο σημεῖο τῆς γῆς, ὅπου οἱ ἄνθρωποι τύχαινε νἄχουν ἀνάγκη τήν πλημμυρισμένη φῶς ἀγάπη καί τή γεμάτη ζέστη θαλπωρή του, χωρίς νά νοιάζονται πῶς σέ βάρος τοῦ γείτονα θά γεμίζουν τό δικό τους πορτοφόλι καί θά πληγώνουν κάθε συνάνθρωπό τους γιά νά νιώθουν καλύτερα ἐκεῖνοι…

τοῦ Γ. Ἀπτεραίου
aixmi-news.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Ένα παιδί που του έκαναν bullying

Υπερασπίστηκε ένα παιδί που του έκαναν bullying, όμως δεν φανταζόταν ότι 4 χρόνια αργότερα θα συμβεί ΑΥΤΟ!

 

Πριν από 4 χρόνια, ο Jock έκανε μια μικρή πράξη που εν αγνοία του έσωσε μία ζωή.
Μια μέρα, συνάντησε ένα μικρότερο σε ηλικία παιδί που κουβαλούσε τα βιβλία του στο χέρι και προσπαθούσε να ξεφύγει από μία παρέα που τον κυνηγούσε. Ο Jock τους ακολούθησε και τους είδε να πετάνε κάτω τα βιβλία του και τα γυαλιά του.

Κατάφερε να τους τρομάξει απειλώντας ότι θα τα πει όλα στους γονείς τους και ύστερα βοήθησε τον πιτσιρικά να σηκωθεί και να μαζέψει τα πράγματά του. Ακόμη όμως δεν ήξερε την σπουδαιότητα της πράξης του…

Ο Kyle και ο Jock έμεναν στην ίδια γειτονιά αλλά ποτέ δεν είχαν ξαναμιλήσει μέχρι εκείνη τη μέρα. Περπατώντας προς το σπίτι τους όμως, ο Jock τον κάλεσε την επόμενη μέρα να παίξει ποδόσφαιρο με αυτόν και την παρέα του και κάπως έτσι ξεκίνησε μία φιλία που κρατάει μέχρι και σήμερα.

Τέσσερα χρόνια αργότερα, έφτασε η ημέρα της αποφοίτησης. Ο Kyle είχε την υψηλότερη βαθμολογία στο σχολείο και έτσι του ζήτησαν να μιλήσει εκ μέρους των συμμαθητών του.

Όλοι πάγωσαν… Άρχισε να εξιστορεί τα περιστατικά της ημέρας που γνώρισε τον Jock και πως είχε ήδη προγραμματίσει για αργότερα εκείνη την ημέρα να αυτοκτονήσει για να γλιτώσει από τους δυνάστες του. Κανείς δεν είχε την παραμικρή ιδέα, ούτε καν οι γονείς του!

Τι τον κράτησε ζωντανό; Η υπόσχεση ενός παιχνιδιού την επόμενη ημέρα και μία σπάνια φιλία…

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

The water only needs seconds of distraction to kill a kid

The water only needs seconds of distraction to kill a kid

To all parents and adults

Αφιερώστε λίγο χρόνο για να κοιτάξετε τη ζωγραφιά του παιδιού σας!

Λέει τόσα πολλά!!!
Οι παιδικές ζωγραφιές δεν είναι απλά χαριτωμένες απεικονίσεις ή μουτζούρες χωρίς νόημα.

Σύμφωνα με τους ειδικούς κρύβουν πολλά μηνύματα και μέσα από αυτές μπορούμε να λάβουμε πληροφορίες για την νοητική αλλά και την συναισθηματική ανάπτυξη ενός παιδιού.

Παράλληλα μπορούμε να λάβουμε στοιχεία για την προσωπικότητά του, τα ενδιαφέροντα ή για οτιδήποτε μπορεί να το απασχολεί και αποφεύγει ή δεν μπορεί να το εκφράσει λεκτικά.

Ανεξάρτητα, όμως, από αυτό, όταν ένα παιδί μας δείχνει την ζωγραφιά του, μοιράζεται μαζί μας κάτι πολύ σημαντικό γι’ αυτό.

Μη κάνετε το λάθος και προσπεράσετε αυτή τη στιγμή λόγω των τρελών ρυθμών της ημέρας σας. 

Αφιερώστε λίγο χρόνο για να κοιτάξετε τη ζωγραφιά του, να τη θαυμάσετε κι ίσως και να συζητήσετε με το παιδί σας γύρω από αυτή, αν το επιθυμεί.

Σίγουρα θέλετε να είστε εσείς αυτός/ή που θα του δώσετε την ενθάρρυνση που χρειάζεται για να συνεχίσει!

Δείτε το παρακάτω animation μικρού μήκους με την ιστορία της μικρής Alice και θα καταλάβετε τι εννοούμε…

https://www.youtube.com/watch?time_continue=3&v=phQDinMbmic

https://www.viralnet.gr/permalink/4480.html

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Alike: Μία συγκινητική Ταινία μικρού μήκους για τη σχέση Πατέρα και γιου

Σε έναν πολυάσχολο κόσμο, ο Copi είναι ένας πατέρας που προσπαθεί να διδάξει στον γιο του, τον Paste, το σωστό. 

Αλλά… ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να το πετύχει; 

Αυτή είναι η υπόθεση του «Alike», μίας από τις ομορφότερες ταινίες μικρού μήκους της χρονιάς που μας πέρασε.

Είναι σκηνοθετημένη από τους Ισπανούς Daniel Martínez Lara και Rafa Cano Méndez και διηγείται με μοναδικό τρόπο τη σχέση πατέρα και γιου.

Ο πατέρας, όπως όλοι οι ενήλικες σήμερα, είναι πλήρως απορροφημένος από την καθημερινότητα του, αγχωμένος με τη δουλειά του και με τα προβλήματά του. 

Ο γιος του, όπως όλα τα παιδιά, βλέπει την καθημερινότητα με άλλο μάτι, με ενθουσιασμό, χαρά και… χρώματα. 

Μέρα με τη μέρα όμως και ο ίδιος χάνει αυτό τον ενθουσιασμό, εξαιτίας του αγχωμένου πατέρα του. 

Μέχρι που μια μέρα ο Copi καταλαβαίνει πως κάτι πρέπει να αλλάξει…

Δείτε την υπέροχη ταινία που θα σας κάνει σίγουρα να συγκινηθείτε και να σκεφτείτε αλλιώς τη ζωή!

newsone.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Τα Παιδιά δεν χρειάζονται Ψυχολόγο αλλά…

Όσα χρειάζονται τα παιδιά αντί του ψυχολόγου

Γιατί οι σημερινοί γονείς 

καταφεύγουν τόσο συχνά στους παιδοψυχολόγους;

Οι σημερινοί γονείς είναι διαφορετικοί από τους πιο παλιούς. Αλλιώς μεγάλωσε τα παιδιά της η γιαγιά μου, αλλιώς μεγαλώνουμε εμείς τα δικά μας. 

Η γιαγιά έστελνε τα παιδιά στις αλάνες για παιχνίδι, εμείς τα μαντρώνουμε σε παιδότοπους και εξωσχολικές δραστηριότητες. 

Η γιαγιά έδινε το ελεύθερο στον δάσκαλο να κάνει ό,τι καταλαβαίνει για να μάθει το παιδί γράμματα, ενώ εμείς ασχολούμαστε διεξοδικά με την εκπαίδευσή του. 

Ο συναισθηματικός κόσμος του παιδιού δεν υπήρχε ούτε σαν έννοια ενώ οι οθόνες και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια ήταν επιστημονική φαντασία.

Τότε, τα παιδιά ήταν απλώς παιδιά και είχαν πολύ ξεκάθαρο ρόλο μέσα στην οικογένεια. 

Στη δική μου γενιά, αντίθετα, η διαπαιδαγώγηση των παιδιών είναι η βασική μας προτεραιότητα και συχνά, διυλίζουμε τόσο πολύ τον κώνωπα, που τελικά αισθανόμαστε ανεπαρκείς να τα μεγαλώσουμε σωστά. 

Επιπρόσθετα, οι παιδαγωγικές μέθοδοι είναι, πλέον, πολλές αλλά και αντικρουόμενες μεταξύ τους. Μπερδευόμαστε, σαστίζουμε, αναρωτιόμαστε και όταν κάτι δεν πάει καλά, καταφεύγουμε στη γνώμη των ειδικών.

Τα παιδιά δεν χρειάζονται ψυχολόγο αλλά…

... την αγάπη μας
Το νέο κοινωνικό πλαίσιο αποτελείται από δύο γονείς που, συνήθως, δουλεύουν αρκετά, παιδιά που απασχολούνται πολλές ώρες σε εξωσχολικές δραστηριότητες, ελάχιστη επαφή με τη φύση και λίγο ελεύθερο χρόνο. Όλα αυτά, σε συνδυασμό με τις ανασφάλειες των γονιών που προαναφέραμε, τους γεμίζουν ενοχές τις οποίες καλύπτουν με υλικά αγαθά και πολλά χατίρια! 

Ένα παιδί, όμως, δεν "γεμίζει" συναισθηματικά με ύλη αλλά με αγάπη. Η αγάπη είναι το μέσο που θα το ολοκληρώσει, κι αυτό επιζητά πίσω από τις απαιτήσεις του.

Η παιδική ηλικία είναι η περίοδος που γεμίζουμε την προσωπική μας τράπεζα αγάπης! Συγκεντρώνουμε μπόλικα αποθέματα από τους δικούς μας ανθρώπους, στα οποία καταφεύγουμε στην ενήλικη ζωή μας όταν κάτι δεν πάει καλά.

… όρια και κανόνες
Εκτός από αγάπη, ή μάλλον για να γίνει αντιληπτή η αγάπη μας, τα παιδιά χρειάζονται όρια και κανόνες. Πρέπει να γνωρίζουν πως στη ζωή, όλες οι διαδικασίες διέπονται από κανόνες – άλλοτε ευχάριστους, άλλοτε δυσάρεστους. Ένα οριοθετημένο παιδικό περιβάλλον, λοιπόν, επιτρέπει στην οικογένεια να συμβιώνει αρμονικά, να εκφράζεται ελεύθερα και να λειτουργεί με σεβασμό και χωρίς περιττές εντάσεις. 

Δημιουργεί, δηλαδή, ένα ασφαλές περιβάλλον μέσα στο οποίο το παιδί μεγαλώνει σωστά και μαθαίνει να είναι προσαρμοστικό και ευέλικτο σε κάθε νέο, οριοθετημένο περιβάλλον.

… κατανόηση και αποδοχή
Συχνά, επηρεασμένοι από την εποχή που τρέχει ιλιγγιωδώς και αλλάζει δομές και απαιτήσεις μέρα τη μέρα, οι απαιτήσεις που έχουμε από τα παιδιά μας είναι πέρα από την ηλικία και την παιδικότητά τους. Κοινώς, ξεχνάμε ότι είναι παιδιά και αδυνατούμε να τα καταλάβουμε και να τα αποδεχτούμε. Δεν είναι τυχαίο πως το όριο ηλικίας της εφηβείας, της πρώτης τους σεξουαλικής επαφής ή της πιο ώριμης συμπεριφοράς τους έχει κατέβει τουλάχιστον 3 χρόνια. 

Ωστόσο, η μη κατανόηση και η μη αποδοχή της παιδικότητάς τους, κάνουν τους γονείς να παρανοούν ή να μην βλέπουν καν αυτό που χρειάζεται ένα παιδί για να μεγαλώσει και να σταθεί στα πόδια του. 

Το αποτέλεσμα είναι ολέθριο, αφού αυτό που αρνείσαι να δεις, έχει ως αποτέλεσμα έντονες ή βίαιες αντιδράσεις, εξαρτήσεις, παραβατικότητα και ψυχολογικά προβλήματα.

… να αποδεχτούμε πως δεν είμαστε τέλειοι
Όλοι οι γονείς είμαστε άνθρωποι και όχι ρομπότ. Τις σχέσεις μας με τα παιδιά μας τις διακατέχουν πολλά και διαφορετικά συναισθήματα, πάθος, φαντασία ή προσδοκίες και άρα σπάνια είμαστε απόλυτα αντικειμενικοί ή νηφάλιοι. Τα λάθη, λοιπόν, είναι αναπόφευκτα. Το ζητούμενο είναι να τα αντιλαμβανόμαστε, να τα παραδεχόμαστε και να τα διορθώνουμε. 

Να υιοθετήσουμε έναν τρόπο ζωής με ανοιχτούς ορίζοντες, ελεύθερη σκέψη, αντίληψη και τη δύναμη να ζητάμε συγνώμη, να σκύβουμε πάνω από τα λάθη και τα προβλήματά μας, να τα λύνουμε και να πηγαίνουμε παρακάτω.

… να κοιτάζουμε με αγάπη και προσοχή όσα μας λένε τα παιδιά μας

Είναι γεγονός πως, όταν παρακολουθούμε με προσοχή και συγκεντρωμένα τα παιδιά μας, εννέα στις δέκα φορές μας επικοινωνούν την ανάγκη τους και μας λένε πώς ακριβώς θέλουν να τους φερθούμε. Κι αν έχετε αμφιβολία επ’ αυτού, σας θυμίζω την περίοδο που το παιδί ήταν νεογέννητο αλλά, παρόλα αυτά, είχε έναν μαγικό τρόπο να επικοινωνεί μαζί μας. Κανείς δεν μπορεί να είναι τέλειος.

Αρκεί να είναι κοντά στο παιδί του, να το ακούει, να το καταλαβαίνει, να το δέχεται και να το αγαπάει. Από κοντά αλλά και απόσταση ασφαλείας, δίνοντάς του το περιθώριο να «αναπνέει» και να ανθίζει συνεχώς.

ilovestyle
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Τα παραμύθια της γιαγιάς... τελειωμό δεν είχαν, μέχρι που έκλειναν τα μάτια μας.

Η καλοσύνη, είπ' η γιαγιά, μονάχα η καλοσύνη·
όλα στον κόσμο χάνονται, μόνη απομένει εκείνη.
Στα λόγια της μαζεύτηκαν προσεκτικά τ' αγγόνια.
Ω χρόνια των παραμυθιών, αθώα, ωραία χρόνια. 

Έξω το χιόνι αναγελά την άγρια ανεμοζάλη
κι εδώ στα μισοσκότεινα, τριγύρω στο μαγκάλι,
που κρύβει ανάρια χόβολη κι ονείρατα ανασταίνει,
άλλο απ' τ' αγγόνια πρόσχαρο τα χέρια του ζεσταίνει,
άλλο με στόμα ορθάνοιχτο δείχνει την προθυμιά του,
άλλο καθίζει στην προβιά που 'ναι στρωμένη κάτου,
άλλο σταυροποδίζοντας μαζεύεται παρέκει,
άλλο στο πλάγι κάθεται κι έν' άλλο ολόρθο στέκει,
κι όλα μαζί με μια ψυχή, μ' έναν παλμό στα στήθη
θωρούν στα μάτια τη γιαγιά που αρχίζει παραμύθι...

Ιωάννης Πολέμης

👵👴👵👴👵👴

Μιά φορά κι έναν καιρό, στα παλιά χρόνια..............

αλλά ας πάρουμε τα πράγματα απ'την αρχή. 

Τα καλοκαίρια τα περνούσαμε πάντα στο χωριό. Θυμάμαι ακόμα εκείνα τα καλοκαίρια όταν αποσπερίζαμε στην αυλή, με τη γιαγιά και τον παππού, ακούγοντας ώρες ατέλειωτες ιστορίες μιας εποχής, τόσο μακρινής, τόσο μαγικής και τόσο όμορφης. 

Ίστορίες με όντα αλαφροΐσκιωτα, με νεράιδες και ξωτικά, νάνους και μάγισσες, γεμάτες μυστήριο, όπως τις άκουσαν απ' τον πατέρα τους, ανθρώπους απλοϊκούς, που με την πείρα και τη σοφία τους, τους δίδαξαν τις γνώσεις και τα μηνύματα της φύσης, τα μηνύματα της ίδιας της ζωής, όπου το κακό τιμωρείται και οι αρετές πάντα επιβραβεύονται.

Παραμύθια και ιστορίες χωρίς βασιλιάδες και βασιλόπουλα αλλά το ίδιο όμορφα, για τα ζώα και τα δέντρα, τον όφιο, τον μυλωνά και τους καλικάντζαρους, τον τσαγκάρη και τα ξωτικά, τον τρελογιάννη και τους ληστές, τα ζωάκια... που μιλούσαν, που θύμωναν, που μαγείρευαν, που χόρευαν και τραγουδούσαν και έφερναν λαχανικά από το δικό τους κήπο πριν ακόμα ξημερώσει για να μαγειρέψει η γιαγιά. να φάνε τα εγγονάκια της, (αν βέβαια ήταν φρόνιμα).  

Και έτσι ξεγελιόμασταν και τρώγαμε του παππού τα φασολάκια, που μα την αλήθεια δεν υπήρχαν πιο νόστιμα (έξυπνη ιδέα του παππού να φάμε λαχανικά).

Λοιπόν.........στα παλιά χρόνια, όπως έλεγε ο παππούς, ήταν μια μάγισσα..... κι εμείς, στο άκουσμά της, κουρνιάζαμε στην αγκαλιά τους και περιμέναμε τη συνέχεια. 

Κι άρχιζε τις ιστορίες για τη γριά μάγισσα που ζούσε σε κάτι χαλάσματα, κάστρα μισογκρεμισμένα και με τα χρόνια έγινε γκρινιάρα και παράξενη και έψαχνε αφορμή να χαλάσει ότι καλό γινόταν στο χωριό. 

Μας άρεσε αυτή η μάγισσα που ήταν διαφορετική από τα παραμύθια της μαμάς.

Πετούσε με την αχυρένια σκούπα της τα βράδια με φεγγάρι και έριχνε φίλτρα μαγικά που έφτιαχνε από μαγικά φυτά και βότανα στο μεγάαλο καζάνι (άνοιγε ο παππούς τα χέρια για να μας δείξει πόσο μεγάλο ήταν) που έκανε πράσινες μπουρμπουλίθρες. 

Άδειαζε ένα σιχαμερό πράσινο ζουμί στο μπαξέ και έκανε τα πιπέρια να καίνε τόσο πολύ, που όταν έτρωγε ο παππούς κοκκίνιζαν τα μάγουλά του, έτρεχαν δάκρυα απ' τα μάτια του, κι όλο έλεγε: α την άτιμη, α την άτιμη, αυτή τη φορά το παράκανε με το πιπέρι κι εμείς γελούσαμε.
Ααα ξέχασα... έλεγε ο παππούς και χτυπούσε με το χέρι του το γόνατο. Οι νάνοι που ζούν στο νανοχώρι, στο μεγάλο δάσος, προχθές είχαν γιορτή. Τους είδα, αλήθεια λέω, όταν πήγα για ξύλα στο βουνό. Μαζεύτηκαν στο ξέφωτο παρέα με τις νεράιδες και όλα τα ζώα του δάσους και τραγουδούσαν και χόρευαν κι έλεγαν ιστορίες. Κι άρχιζε ένα σωρό όμορφες ιστορίες ... με την υπόσχεση την επόμενη φορά να μας πάρει μαζί του.
Και πες-πες καθώς ξετυλίγονταν το παραμύθι, η φαντασία ζωντάνευε όλα τα απίθανα που μπορούσαν να συμβούν στη μικρή μας αυλή. 

Και στα σκοτεινά μικρά βατραχάκια χοροπηδούσαν χαρούμενα κοάζοντας, βρε-κε-κεξ- βρε-κε-κεξ. 

Και ο τρελογιάννης που είδε τον παλιό ουρανό να πέφτει, έγινε τόσο συμπαθητικούλης κι ας μην είχε κουκούτσι μυαλό ο καημένος και η καμήλα που έπεφτε απ 'τον ουρανό κάθε πρωτοχρονιά φορτωμένη δώρα και οι νεράιδες που λούζονταν κάτω στο ποτάμι και τα γέλια τους ακούγονταν στο χωριό και ....και... 

και τελείωνε πάντα με το "ήμουνα κι εγώ εκεί με ένα κόκκινο βρακί... κι αν θέλετε το πιστεύετε"

Τελειωμό δεν είχαν οι ιστορίες, μέχρι που έκλειναν τα μάτια μας. 

Στη μέση του ουρανού ένα φεγγάρι έριχνε το ασημένιο του φως και τα σκοτάδια και οι σκιές διαλύονταν μαζί με τους φόβους μας. Τα λαγουδάκια κουρασμένα κι αυτά πήγαιναν για ύπνο και οι νάνοι έσβηναν τις μεγάλες φωτιές κουρασμένοι αλλά χαρούμενοι έπεφταν στ' αχυρένια κρεβατάκια τους. 

Ακόμη και η μάγισσα με τη μεγάλη αχυρένια της σκούπα χαζογελούσε όταν σκεφτόταν τις σκανταλιές της επόμενης μέρας. Και 'κει που τελείωναν τα παραμύθια άρχιζαν το τραγούδι τα τριζόνια. Γεμάτοι με εικόνες, ήρεμοι κι ευτυχισμένοι πηγαίναμε για ύπνο για να συνεχίσουμε την ιστορία στα όνειρά μας, εκεί που η φαντασία ζωντανεύει και οι ευχές γίνονται πάντα πραγματικότητα νικώντας το φόβο.
Πάντως ζήσανε αυτοί καλά και μεις σίγουρα καλύτερα. 

Και κάπως έτσι μεγαλώσαμε αφήνοντας τον παππού και τη γιαγιά να πιστεύουν πως τάχα μας ξεγελούν. Το σίγουρο είναι πως μέσα απ' τη μαγεία των παραμυθιών, μέσα από απίθανα και απίστευτα γεγονότα, αποκτήσαμε ένα πλούσιο συναισθηματικά κόσμο, κατανοήσαμε πιο εύκολα αξίες και παραδόσεις και αποκτήσαμε το προζύμι για τα δικά μας εγγόνια στο μέλλον.

Κι εσείς αν θέλετε το πιστεύετε... Καληνύχτα σας

mustikaannas
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Σεξουαλική κακοποίηση παιδιών, ένα διαρκές έγκλημα που παραμένει κρυφό

Στην Ελλάδα 1 στα 6 παιδιά θα δεχθεί κάποια μορφή σεξουαλικής βίας στη ζωή του, 1 στα 13 παιδιά θα έχει και σωματική επαφή με τους δράστες και 1 στα 30 θα έχει μια εμπειρία βιασμού ή απόπειρας βιασμού.

Το 80-85% των πράξεων σεξουαλικής κακοποίησης στα παιδιά είναι από κάποιον που γνωρίζει καλά το θύμα: γείτονας, φίλος, οικογενειακό μέλος κλπ. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ) περίπου 1 στα 5 παιδιά πέφτει θύμα κάποιας μορφής σεξουαλικής βίας ή κακοποίησης. Στην Ελλάδα 1 στα 6 παιδιά θα δεχθεί κάποια μορφή σεξουαλικής βίας στη ζωή του, 1 στα 13 παιδιά θα έχει και σωματική επαφή με τους δράστες και 1 στα 30 θα έχει μια εμπειρία βιασμού ή απόπειρας βιασμού.

Τις διαστάσεις, τα χαρακτηριστικά και τη λήψη μέτρων ενάντια στη σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων συζήτησαν οι συμμετέχοντες στο Διεθνές Συνέδριο, που διοργάνωσε «Το Χαμόγελο του Παιδιού» με τίτλο: «Σεξουαλική κακοποίηση παιδιών: Τα επόμενα βήματα για την ολιστική στήριξη των παιδιών» στο Κεντρικό Κτίριο του Πανεπιστημίου Αθηνών. Η σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων συμβαίνει, συνήθως, από άτομα υπεράνω υποψίας, ανεξάρτητα από κοινωνικά ή οικονομικά κριτήρια. Τα αγόρια και τα κορίτσια διατρέχουν σε παρόμοιο βαθμό τον κίνδυνο κακοποίησης. Όμως, τα καταγγελλόμενα περιστατικά σε όλων των ειδών τις υπηρεσίες δεν φτάνουν ούτε στο 1 τοις χιλίοις.

Ενδεικτικό είναι το γεγονός, ότι το 2018 από τις περίπου 729 κλήσεις, που έλαβε η Εθνική Γραμμή SOS 1056 του «Χαμόγελου», μόνο οι 4 αφορούσαν καταγγελίες για σεξουαλική κακοποίηση.
Οι δράστες κατά κύριο λόγο προέρχονται από την ίδια την οικογένεια, τη γειτονιά, το κοινωνικό δίκτυο, από μεγαλύτερα ή συνομήλικα παιδιά, από καθηγητές ή ανθρώπους με κύρος, ανέφερε ο καθηγητής Κοινωνιολογίας Ντέιβιντ Φίνκελορ. «Η σεξουαλική κακοποίηση είναι θέμα εξουσίας, συχνά δεν επιβάλλεται με τη βία και δε σχετίζεται με την παιδοφιλία. Οι δράστες καλλιεργούν την εμπιστοσύνη των θυμάτων στο πρόσωπό τους, τα δωροδοκούν ή τα εξαπατούν. Για αυτό και αρκετά κρούσματα συμβαίνουν σε μέρη, που υποτίθεται θα έπρεπε να είναι ασφαλή, όπως τα σχολεία και οι εκκλησίες», επισήμανε ο κ. Φίνκελορ. Επίσης, πολλές φορές το παιδί θύμα αισθάνεται ντροπή και ενοχή, κατηγορεί τον εαυτό του, επειδή η επαφή δεν ταιριάζει με το μοντέλο κακοποίησης, που έχει στο μυαλό του, εξήγησε ο κ. Φίνκελορ.

Μεταξύ των προτάσεων «Του Χαμόγελου του Παιδιού» για την πρόληψη και αντιμετώπιση του φαινομένου είναι η θεσμοθέτηση της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης στα σχολεία, την εκπαίδευση των εμπλεκόμενων φορέων, τη δημιουργία και στην Ελλάδα κέντρων, όπου εξειδικευμένη επιστημονική ομάδα θα πλαισιώνει κάθε παιδί θύμα, να επιταχύνονται οι νομικές διαδικασίες σε περιπτώσεις σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων, να είναι αυστηρότερες και παραδειγματικές οι ποινές όσων καταδικάζονται και να συσταθεί και στην Ελλάδα ένας ενιαίος φορέας για την καταγραφή των περιστατικών και της φύσης αυτών.

ΑΠΕ/ΜΠΕ

dailythεss

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Γιατί τα παιδιά μας βαριούνται στο σχολείο, δεν έχουν υπομονή και απογοητεύονται εύκολα;

Είμαι εργοθεραπεύτρια με 10ετή εμπειρία εργασίας με παιδιά, γονείς και δασκάλους. Συμφωνώ απόλυτα με το μήνυμα του δασκάλου που έλαβα πρόσφατα, ότι τα παιδιά μας χειροτερεύουν όλο και περισσότερο σε πολλά ζητήματα. Ακούω σταθερά την ίδια άποψη από κάθε δάσκαλο που συναντώ.

Αδιαμφισβήτητα, καθ’ όλη τη διάρκεια της δεκαετούς πορείας μου, έχω δει και εξακολουθώ να βλέπω μία πτώση στην κοινωνική, συναισθηματική και ακαδημαϊκή λειτουργικότητα των μαθητών καθώς και μια ραγδαία αύξηση των μαθησιακών δυσκολιών και άλλων διαγνώσεων.

Τα σημερινά παιδιά έρχονται στο σχολείο συναισθηματικά ανώριμα για μάθηση και υπάρχουν πολλοί παράγοντες στο μοντέρνο τρόπο ζωής μας που συμβάλουν σε αυτό. Όπως γνωρίζουμε, ο εγκέφαλός μας είναι εύπλαστος. Μέσα από το περιβάλλον μπορούμε να κάνουμε τον εγκέφαλο δυνατότερο ή πιο αδύναμο. Ειλικρινά πιστεύω ότι παρά τις καλύτερες προθέσεις μας δυστυχώς σχηματίζουμε τον εγκέφαλο των παιδιών μας προς τη λάθος κατεύθυνση. Και παρακάτω θα αναλύσω το γιατί…

Τεχνολογία

Δωρεάν υπηρεσία φύλαξης παιδιών…η πληρωμή σας περιμένει στην επόμενη γωνία. Παίζουμε με το νευρικό σύστημα των παιδιών μας, με την προσοχή τους και με την ικανότητά τους να λαμβάνουν ικανοποίηση καθυστερημένα. Συγκρινόμενη με την εικονική πραγματικότητα, η καθημερινή ζωή είναι βαρετή. Όταν τα παιδιά έρχονται στην τάξη, εκτίθενται σε ανθρώπινες φωνές και οπτικά ερεθίσματα που έρχονται σε αντίθεση με το βομβαρδισμό από εκρήξεις γραφικών και ειδικά εφέ τα οποία είναι συνηθισμένα να βλέπουν στις οθόνες τους. Μετά από ώρες εικονικής πραγματικότητας το να επεξεργαστείς πληροφορίες σε μια τάξη γίνεται όλο και μεγαλύτερη πρόκληση για τα παιδιά μας επειδή ο εγκέφαλός τους είναι συνηθισμένος στα υψηλά επίπεδα διέγερσης που προκαλούν τα βιντεοπαιχνίδια. Η ανικανότητα της επεξεργασίας χαμηλότερων επιπέδων διέγερσης καθιστά τα παιδιά ευάλωτα στις ακαδημαϊκές προκλήσεις. Επιπλέον, η τεχνολογία μας αποσυνδέει συναισθηματικά από τα παιδιά μας και τις οικογένειές μας. Η συναισθηματική διαθεσιμότητα των γονέων είναι η κύρια τροφή για τον εγκέφαλο των παιδιών μας. Δυστυχώς, βαθμιαία στερούμε από τα παιδιά μας αυτή την τροφή.

Τα παιδιά παίρνουν οτιδήποτε θέλουν, ακριβώς τη στιγμή που το θέλουν

“Πεινάω!!” Σε ένα δευτερόλεπτο θα σταματήσω στη μέση του δρόμου. “Διψάω! Να ένα μηχάνημα νερού. “Βαριέμαι!” Πάρε το τηλέφωνό μου” Η ικανότητα να λαμβάνεις ικανοποίηση με κάποια καθυστέρηση είναι ένα ένα από τα κλειδιά της μελλοντικής επιτυχίας. Έχουμε όλες τις καλές προθέσεις να κάνουμε τα παιδιά μας ευτυχισμένα, αλλά δυστυχώς τα κάνουμε χαρούμενα βραχυπρόθεσμα και δυστυχισμένα μακροπρόθεσμα. Το να είσαι ικανός να απολαμβάνεις αυτό που θες με κάποια καθυστέρηση σημαίνει ότι έχεις την ικανότητα να λειτουργείς σε συνθήκες στρες. Τα παιδιά μας βαθμιαία γίνονται λιγότερο εξοπλισμένα να τα βγάζουν πέρα ακόμα και με λίγο στρες κάτι το οποίο μελλοντικά γίνεται τεράστιο εμπόδιο στο να επιτύχουν στη ζωή. Η ανικανότητα για καθυστερημένη ικανοποίηση φαίνεται συχνά στις αίθουσες διδασκαλίας, στα εμπορικά κέντρα, στα εστιατόρια και στα καταστήματα παιχνιδιών τη στιγμή που το παιδί ακούει όχι επειδή οι γονείς έχουν διδάξει τον εγκέφαλο των παιδιών τους να παίρνει αυτό που θέλει ακριβώς τη στιγμή που το θέλει.

Τα παιδιά κυριαρχούν στον κόσμο

“Στο γιο μου δεν αρέσουν τα λαχανικά”, “Δεν της αρέσει να πηγαίνει για ύπνο νωρίς”, “δεν της αρέσει να τρώει πρωινό”, “δεν της αρέσουν τα παιχνίδια, αλλά είναι πολύ καλή με το IPAD” “δεν του αρέσει να ντύνεται μόνος του”, “βαριέται να τρώει μόνη της”. Αυτά ακούω διαρκώς από τους γονείς. Από πότε τα παιδιά μας διδάσκουν πώς να είμαστε γονείς; Αν αφήσουμε τα πάντα να εξαρτώνται από αυτά, το μόνο που θα κάνουν θα είναι να τρώνε μακαρόνια με τυρί, παγωτό, να βλέπουν τηλεόραση, να παίζουν με τα tablet τους και ποτέ να μην πηγαίνουν για ύπνο. Τι καλό τους κάνουμε με το να τους δίνουμε αυτό που θέλουν όταν γνωρίζουμε ότι δεν είναι καλό γι’αυτά; Χωρίς την κατάλληλη τροφή και ένα καλό βραδινό ύπνο τα παιδιά μας έρχονται στο σχολείο ευερέθιστα, αγχωμένα και με διάσπαση προσοχής.

Επιπρόσθετα, τους στέλνουμε το λάθος μήνυμα. Μαθαίνουν ότι μπορούν να κάνουν ότι θέλουν και να μην κάνουν ότι δε θέλουν. Η λογική ότι πρέπει να το κάνεις απουσιάζει. Δυστυχώς, προκειμένου να πετύχουμε τους διάφορους στόχους στη ζωή μας πρέπει να κάνουμε ότι είναι απαραίτητο το οποίο μπορεί να μη συμπίπτει πάντοτε με αυτό που θέλουμε. Για παράδειγμα, αν ένα παιδί θέλει να είναι άριστος μαθητής, πρέπει να μελετήσει σκληρά. Αν θέλει να γίνει ένας επιτυχημένος ποδοσφαιριστής, πρέπει να προπονείται κάθε μέρα. Τα παιδιά μας γνωρίζουν πολύ καλά τι θέλουν, αλλά δυσκολεύονται πάρα πολύ να κάνουν αυτό που πρέπει για να πετύχουν τους στόχους τους. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα ανεπίτευκτους στόχους και αφήνει τα παιδιά απογοητευμένα.

Ατέλειωτη διασκέδαση

Έχουμε δημιουργήσει έναν κόσμο τεχνητής διασκέδασης για τα παιδιά μας. Δεν υπάρχουν βαρετές στιγμές. Αμέσως μόλις ησυχάσουν, τρέχουμε να τα διασκεδάσουμε πάλι γιατί διαφορετικά νοιώθουμε ότι δεν εκπληρώνουμε το γονεϊκό μας καθήκον. Ζούμε σε δύο διαφορετικούς κόσμους. Αυτά έχουν τον κόσμο της διασκέδασης κι εμείς τον κόσμο της δουλειάς. Γιατί τα παιδιά μας δε μας βοηθάνε στην κουζίνα ή στη μπουγάδα; Γιατί δε μαζεύουν τα παιχνίδια τους; Τα παραπάνω αποτελούν βασική μονότονη εργασία που εκπαιδεύουν τον εγκέφαλο να μπορεί να εργάζεται και να είναι λειτουργικός υπό συνθήκες βαρεμάρας. Είναι το ίδιο τμήμα του εγκεφάλου που χρησιμοποιείς ώστε να είσαι τελικά εκπαιδεύσιμος στο σχολείο. Όταν οι μαθητές έρχονται στο σχολείο και είναι ώρα για αντιγραφή, η απάντησή τους είναι δε μπορώ. Είναι πολύ δύσκολο, πολύ βαρετό. Γιατί; Επειδή το αντίστοιχο τμήμα του εγκεφάλου δεν είναι εκπαιδευμένο για να εκτελεί βαρετές και μονότονες δουλειές. Εκπαιδεύεται όμως μέσα από τη δουλειά.

Περιορισμένη κοινωνική αλληλεπίδραση.

Είμαστε όλοι απασχολημένοι, έτσι δίνουμε στα παιδιά μας ψηφιακά γκατζετάκια και τα καθιστούμε επίσης απασχολημένα. Τα παιδιά στο παρελθόν συνήθιζαν να παίζουν έξω, όπου στα μη δομημένα φυσικά περιβάλλοντα, μάθαιναν και εξασκούσαν τις κοινωνικές τους δεξιότητες. Δυστυχώς, η τεχνολογία αντικατέστησε το εξωτερικό παιχνίδι. Επίσης, η τεχνολογία έκανε τους γονείς λιγότερο διαθέσιμους στην κοινωνική αλληλεπίδραση με τα παιδιά τους. Προφανώς, τα παιδιά μας έμειναν πίσω…το γκατζετάκι που έχουμε για το μπέιμπι σίτινγκ δεν είναι εξοπλισμένο για την ανάπτυξη κοινωνικών δεξιοτήτων. Οι πιο επιτυχημένοι άνθρωποι είναι αυτοί που έχουν θαυμάσιες κοινωνικές δεξιότητες. Αυτή είναι η προτεραιότητα!

Ο εγκέφαλος είναι σαν ένας μυς που είναι εκπαιδεύσιμος και επανεκπαιδεύσιμος. Εάν θέλεις το παιδί σου να είναι ικανό να κάνει ποδήλατο, του διδάσκεις ποδηλατικές ικανότητες. Εάν θέλεις το παιδί σου να μάθει να περιμένει, πρέπει να του διδάξεις υπομονή. Εάν θέλεις το παιδί σου να μάθει να κοινωνικοποιείται, πρέπει να του διδάξεις κοινωνικές δεξιότητες. Το ίδιο εφαρμόζεται και σε όλες τις άλλες δεξιότητες. Δεν υπάρχει διαφορά!!

Ωστόσο, μπορείς να κάνεις τη διαφορά στη ζωή του παιδιού σου με το να εκπαιδεύσεις τον εγκέφαλό του έτσι ώστε το παιδί σου να λειτουργεί με επιτυχία σε κοινωνικό, συναισθηματικό και ακαδημαϊκό επίπεδο. Και να πως:

Περιόρισε την τεχνολογία και επανασυνδέσου συναισθηματικά με το παιδί σου.

Κάντε οικογενειακά δείπνα, βραδιές επιτραπέζιων παιχνιδιών, πηγαίνετε για ποδηλασία, περιπάτους στην εξοχή με φακό τη νύχτα.
Κάντε τους έκπληξη τα με λουλούδια, μοιραστείτε μαζί τους ένα χαμόγελο, γαργαλήστε τα, βάλτε ένα σημείωμα αγάπης πίσω από την πλάτη τους ή κάτω από το μαξιλάρι τους, κάντε τους έκπληξη με το να τα πάτε έξω για φαγητό μια μέρα μετά το σχολείο, χορέψτε μαζί, μπουσουλήστε μαζί, παίξτε μαξιλαροπόλεμο.

Εκπαιδεύστε τα στην καθυστερημένη απόλαυση

Κάντε τα να περιμένουν!!! Δεν είναι κακό να περνάνε διαστήματα όπου βαριούνται. Είναι το πρώτο βήμα προς τη δημιουργικότητα.
Βαθμιαία αυξήστε το χρόνο μεταξύ του θέλω και του παίρνω
Αποφύγετε τη χρήση τεχνολογίας στο αυτοκίνητο και στο εστιατόριο. Αντί γι’ αυτό διδάξτε τα να περιμένουν συζητώντας ή παίζοντας.
Περιορίστε το διαρκές τσιμπολόγημα.
Μη φοβάστε να θέσετε όρια. Τα παιδιά χρειάζονται όρια για να μεγαλώσουν ευτυχισμένα και υγιή

Κάντε ένα χρονοδιάγραμμα για τις ώρες των γευμάτων, του ύπνου και τη χρήση τεχνολογίας.
Σκεφτείτε τι είναι καλό γι’αυτά, όχι τι θέλουν και τι δε θέλουν. Θα σας ευχαριστούν αργότερα στη ζωή τους γι ‘αυτό. Η γονεϊκότητα είναι μια σκληρή δουλειά. Πρέπει να είσαι δημιουργικός ώστε να τα καταφέρεις να κάνουν αυτό που είναι καλό γι’αυτά επειδή τις περισσότερες φορές αυτό έρχεται σε αντίθεση με αυτό που θέλουν.
Τα παιδιά χρειάζονται πρωινό και θρεπτικό φαγητό. Πρέπει να ξοδέψουν χρόνο σε εξωτερικές δραστηριότητες και να πάνε για ύπνο σε μία σταθερή ώρα έτσι ώστε να έρθουν στο σχολείο διαθέσιμα για μάθηση την επόμενη μέρα.
Μετατρέψτε τα πράγματα που δεν τους αρέσει να κάνουν ή να προσπαθούν σε διασκεδαστικά, συναισθηματικά διεγερτικά παιχνίδια.
Διδάξτε τα παιδιά σαν να κάνουν μονότονη εργασία από τα πρώτα χρόνια της ζωής τους καθώς αυτό είναι το θεμέλιο για τη μελλοντική εργασιμότητα

Να διπλώνουν τα στεγνά ρούχα, να μαζεύουν τα παιχνίδια τους, να απλώνουν ρούχα, να τοποθετούν στη θέση τους τα ψώνια από το σούπερ μάρκετ και τη λαϊκή, να στρώνουν τραπέζι, να στρώνουν το κρεβάτι τους
Να είστε δημιουργικοί. Αρχικά κάντε το διεγερτικό και διασκεδαστικό έτσι ώστε ο εγκέφαλός τους να το συνδέσει με κάτι θετικό
Διδάξτε τους κοινωνικές δεξιότητες

Διδάξτε τους να περιμένουν τη σειρά τους, να μοιράζονται, να χάνουν, να κερδίζουν, να συμβιβάζονται, να λένε όμορφα λόγια στους άλλους, να χρησιμοποιούν το ευχαριστώ και το παρακαλώ.
Από την εμπειρία μου σαν εργοθεραπεύτρεια, τα παιδιά αλλάζουν, τη στιγμή που οι γονείς αλλάζουν την οπτική τους για τη γονεϊκότητα. Βοηθήστε τα παιδιά σας να επιτύχουν στη ζωή εκπαιδεύοντας και δυναμώνοντας τον εγκέφαλό τους νωρίς παρά αργά!!!

_______________________
~ Victoria Prooday
Πηγή:   yourot.com , paediatrica.gr
by Αντικλείδι
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι