Η μεγάλη τύχη για ένα παιδί να έχει τους παππούδες και τις γιαγιάδες στη ζωή του - Grandparents contribute to children's wellbeing

Όσοι είχαμε την τύχη να έχουμε κοντά μας τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας ξέρουμε τι ευλογία ήταν αυτή για εμάς. 

Ο δεσμός αυτός είναι μοναδικός, γιατί ο παππούς και η γιαγιά μπορούν να αγαπούν το παιδί διαφορετικά. 

Με μια αγάπη απαλλαγμένη από προσδοκίες και το αυστηρό μάτι του γονέα. Είναι μια αγάπη αλλιώτικη, που περικλείει και σένα μέσα. Σε αγαπάνε μέσα από το παιδί σου, και το αγαπάνε γιατί είναι η συνέχειά σου.

Grandparents contribute to children's wellbeing

Αυτή η μεγάλη αγκαλιά των παππούδων δεν κάνει το παιδί μαλθακό και κακομαθημένο, το κάνει δυνατό, του παρέχει συναισθηματική ασφάλεια και πληρότητα. 

Και δεν το λέμε εμείς αλλά και οι έρευνες. 

Ας πάμε να δούμε και μερικά στοιχεία που ίσως δεν γνωρίζαμε.

Τα παιδιά που έχουν κοντά τους και γιαγιάδες και παππούδες…
1. Θωρακίζονται συναισθηματικά
Σύμφωνα με μελέτη του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης τα παιδιά που μεγαλώνουν κοντά στους παππούδες τους είναι πιο υγιή συναισθηματικά και παρουσιάζουν μικρότερα προβλήματα συμπεριφοράς, ενώ μπορούν να αντιμετωπίσουν σθεναρά τις δυσκολίες της ζωή τους. 

Με λίγα λόγια, οι παππούδες και γιαγιάδες παρέχουν στα εγγόνια τους μια αίσθηση ασφάλειας και υποστήριξης που τα βοηθά τα παιδιά να διαχειρίζονται καλύτερα τις αντιξοότητες.

2. Διαχειρίζονται καλύτερα το άγχος
Σύμφωνα με έρευνα τα παιδιά γνωρίζουν την «ιστορία» της οικογένειας τους και που είναι σε θέση αν την βιώνουν μέσα από τις διηγήσεις των παππούδων τους είναι πιο ανθεκτικά συναισθηματικά, έχουν καλύτερο έλεγχο της ζωής τους ακόμα και όταν ο «έξω» κόσμος δείχνει να καταρρέει.
Για του λόγου το αληθές, μια ομάδα ερευνητών μελέτησε την ψυχολογία των παιδιών μετά την τρομοκρατική επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου, για να διαπιστώσει ότι τα παιδιά που γνώριζαν πολλά για τις οικογενειακές ρίζες τους, ήταν σε θέση να διαχειριστούν καλύτερα το άγχος. 

Πως λειτουργεί αυτό; 

Όταν ένα παιδί μαθαίνει για τα δύσκολα χρόνια των παππούδων του, για τις ζωές τους, για το πώς επιβίωσαν και πώς τελικά τα κατάφεραν στα δύσκολα χρόνια, το βοηθά να κατανοήσει ότι είναι μέρος αλλά και συνέχεια μιας όμορφης ιστορίας, που δεν αφορά μόνο αυτά. 

Του δημιουργεί το αίσθημα του «ανήκω», του προσφέρει ασφάλεια και τη δυνατότητα να ανταποκρίνεται ψύχραιμα στις στρεσογένες καταστάσεις.

3. Μαθαίνουν να σέβονται τους ηλικωμένους
Η επαφή με τον παππού και τη γιαγιά, δημιουργεί σεβασμό και αγάπη για τους ηλικιωμένους, γεγονός πάρα πολύ σημαντικό, ειδικά για την εποχή μας που η προχωρημένη ηλικία απαξιώνεται όλο και περισσότερο. 

Σε αυτό συνηγορεί και ανάλογη μελέτη από το Βέλγιο σύμφωνα με την οποία τα παιδιά που μεγάλωσαν κοντά στους παππούδες τους ήταν λιγότερο πιθανό να εκδηλώσουν προκαταλήψεις έναντι των ηλικιωμένων.

4. Η σχέση παππούδων και εγγονιών θωρακίζει την ψυχική υγεία και των δύο
Μια μελέτη του Boston College το 2014 συνέδεσε τις ζεστές συναισθηματικές σχέσεις μεταξύ παππούδων και ενήλικων εγγονιών με χαμηλότερα ποσοστά κατάθλιψης και για τις δυο πλευρές.
Όσον αφορά τους παππούδες και τις γιαγιάδες η επαφή τους με νέα ερεθίσματα και καινούριες ιδέες τους «ανανέωνει» ενώ όσον αφορά τα εγγόνια, επωφελούνται από την εμπειρία ζωής και τις συμβουλές που μοιράζονται με τους παππούδες τους.

5. Τα εγγόνια χαρίζουν περισσότερα χρόνια ζωής στους παππούδες τους
Η επιστήμη είναι σαφής. 

Οι γιαγιάδες και οι παππούδες που είναι ενεργοί στο μεγάλωμα των εγγονιών τους κερδίζουν κατά μέσο όρο πέντε επιπλέον χρόνια ζωής!

Απόδοση από mother.ly, Έλενα Θάνου

themamagers
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Συγκλονίζει το σκίτσο με το προσφυγόπουλο που πνίγηκε στη Μεσόγειο

Μετά τον μικρό Αϊλάν, το αγόρι χωρίς όνομα... 

Πρόκειται για τον 14χρονο μετανάστη από το Μάλι που πνίγηκε το 2015 στη Μεσόγειο και σκίτσο του κάνει θραύση τις τελευταίες ώρες στο διαδίκτυο. 

Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή... 
Την ιστορία του μικρού μετανάστη έφερε στο φως η Κριστίνα Κατανέο. 

Πρόκειται για Ιταλίδα ιατροδικαστή από της οποίας το «τραπέζι» έχουν περάσει δυστυχώς πολλά θύματα της Μεσογείου και δη μετανάστες που ρίσκαραν τη ζωή τους για ένα καλύτερο «αύριο».

Στο βιβλίο της Naufraghi senza volto (σ.σ. Απρόσωπα ναυάγια) υπάρχει αυτή η συγκλονιστική ιστορία. Κάνει λόγο για ένα 14χρονο αγόρι που πνίγηκε στη Μεσόγειο. 

Όταν η ιατροδικαστής εξέτασε τη σορό του, ήρθε αντιμέτωπη με μια συγκλονιστική αποκάλυψη.

Στο μπουφάν του είχε ράψει, προσεκτικά διπλωμένο, τον έλεγχο του σχολείου του. Δεν είχε λεφτά. Δεν είχε έγγραφα. Είχε μόνο τον έλεγχο που αποδείκνυε πόσο καλός μαθητής ήταν. Τον έλεγχο που ήλπιζε ότι θα του προσέφερε ένα καλύτερο μέλλον στην Ευρώπη.

Όταν η Κατανέο έφτασε στη σορό του μικρού αγοριού, δεν είχε άλλο τρόπο να καταλάβει από το να εξετάσει τα οστά του. Φορούσε τζιν, γιλέκο, σακάκι και πουκάμισο. 

Δεν είχε χαρτιά ή κάποιο άλλο έγγραφο. Είχε όμως τον έλεγχο του. Τους βαθμούς του στα μαθητικά και τις φυσικές επιστήμες.

Και εν συνεχεία τη σκυτάλη για την ανάδειξη αυτής της συγκλονιστικής ιστορίας πήρε ο γνωστός σκιτσογράφος, Makkox.

Το σκίτσο του έχει εξελιχθεί σε viral στα social media. Δείχνει ένα αγόρι χωρίς όνομα, αυτό το 14χρονο αγόρι από το Μάλι, να είναι καθισμένο στο βυθό της Μεσογείου και να δείχνει τον έλεγχο του σε ένα χταπόδι, έναν καρχαρία κι άλλα πλάσματα του βυθού. 

Κι εκείνα να του δίνουν συγχαρητήρια για τους βαθμούς του.

mygdalia.blogspot.com
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι