Λίβανος, αίθουσα δικαστηρίου. Ο Ζάιν, ένας 12χρονος πρόσφυγας από τη
Συρία, παρουσιάζεται ενώπιον του δικαστή, ο οποίος τον ρωτάει γιατί
θέλει να μηνύσει τους ίδιους του τους γονείς. «Επειδή με έφεραν στον
κόσμο!», απαντάει o μικρός, κάνοντας έτσι την δική του επανάσταση
απέναντι στους γονείς του για τις άθλιες συνθήκες διαβίωσής τους, για
την παντελή αδυναμία τους να του παρέχουν ελάχιστη φροντίδα, βοήθεια και
προστασία. Αντιμέτωπος με αδιανόητες δυσκολίες και εμπόδια, ο μικρός
Ζάιν θα ξεκινήσει ένα απίστευτο, γεμάτο δυσκολίες ταξίδι για να
αναζητήσει την δική του ταυτότητα, μέσα στον αμείλικτο κόσμο που έχουν
φτιάξει γι’ αυτόν οι μεγάλοι.
Πρόκειται για την συγκλονιστική λιβανέζικη ταινία Καπερναούμ της Ναντίν Λαμπακί. Είναι η ιστορία του μικρού Ζάιν, που καταδικάζει τους γονείς του γιατί πούλησαν και σκότωσαν την αδελφή του, και όλη την κοινωνία για όλα τα παιδιά που εξαθλιωμένα προσπαθούν να επιβιώσουν σε ένα κόσμο θύτη και φονιά των μικρών ψυχών.
Οι απόγονοι των Τιτάνων, ο Υπερίων και η Θεία ήσαν εκείνοι που έλαμπαν σε Γη και Ουρανό, γι’ αυτό τα παιδιά τους ονομάζονταν Ήλιος, Σελήνη και Ηώς η τελευταία των οποίων ήταν η θεά της αυγής και σύμφωνα με την μυθολογία… αιώνια ερωτευμένη!!
Ήταν η αγγελιοφόρος του Ήλιου τον οποίον προανήγγειλε με το πρώτο φως ανοίγοντας με τα ροδόπηχα χέρια της την θύρα της ανατολής και κατόπιν ιππεύοντας το άρμα της έραινε την Γη με ροδόσταμο (πρωινές δροσοσταλίδες).
Υπήρξε εκπάγλου καλλονής και οι περισσότεροι αρχαίοι ποιητές ύμνησαν την ομορφιά της προσδίδοντάς της πλείστα θαυμαστικά επίθετα όπως φάεννα, ροδόσφυρος, χρυσήνιος, χρυσόθρος, κ.ά.
Ο Ησίοδος στην «Θεογονία (378 ff)» γράφει:
Ηώς_ερυθρόμορφος αττικός κρατήρας του 5ου αι. π.Χ Πανεπιστήμιο John Hopkins Baltimore_theoi.com
…και η Ηώς γέννησε με τον Αστραίο, τους μεγαλόκαρδους Ανέμους… μια θεά που παντρεύτηκε από έρωτα με έναν θεό.
Και μετά η Εριγένεια (Ηώς) γέννησε το άστρο «Εωσφόρο» και τα λαμπερά «Άστρα» με τα οποία πλημμύρισε τον ουρανό…
Η Ηώς (ή Εώς, ή Εριγένεια) παντρεύτηκε τον Αστραίο, γιο του Τιτάνα Κριού και τη Ευρυβίας, κόρης του Πόντου και της Γαίας και γέννησε τους Ανέμους και τα Άστρα, μεταξύ των οποίων και τον Εωσφόρο.
Κατόπιν ερωτεύτηκε τον Τιθωνό, τον οποίον μετέφερε στην Ανατολική Αιθιοπία όπου ίδρυσε τα Σούσα. Επειδή όμως ο Τιθωνός, γιος του βασιλιά της Τροίας Λαομέδοντα (γιού του Ίλου, ιδρυτή της Τροίας, γιού του Τρώα, γιού του Εριχθόνιου, γιού του Δαρδάνου, γιού του Δία και της Ηλέκτρας) ήταν θνητός η Ηώς ζήτησε από τον Δία να γίνει αθάνατος και να ζήσει αιώνια.
Αλλά όταν ζήτησε την χάρη της αθανασίας, ξέχασε να ζητήσει και αιώνια νεότητα. Έτσι αρχικά, έζησαν ως ενθουσιώδεις εραστές, αλλά όταν τα μαλλιά του άρχισαν να ασπρίζουν, η Ηώς τον βαρέθηκε και παρότι τον φρόντιζε και έτρεφε με αμβροσία, το Γήρας ήρθε σ’ αυτόν και σταδιακά έφθασε σε σημείο να μην μπορεί να κινηθεί. Ωστόσο, άλλοι υποστηρίζουν ότι η Ηώς διατήρησε την αγάπη της και ότι ουδέποτε ντράπηκε που κοιμόταν μαζί του, ζητώντας μάλιστα από τον Δία να τον μεταμορφώσει σε τέττιγα (τζιτζίκι).
Με τον Τιθωνό η Ηώς απέκτησε δύο γιούς τον Ημαθίωνα και τον Μέμνονα.
Η Ηώς απήγαγε τον Κέφαλο, γιο του Ερμή και της Έρσης ή γιο του Ερμή και της Κρέουσας, κόρης του βασιλιά Ερεχθέα της Αθήνας και τον μετέφερε στη Συρία.
Η Ηώς είναι επίσης γνωστή για το γεγονός ότι ήταν η ερωμένη του Ωρίωνα τον οποίον σκότωσε η Άρτεμις λόγω ζήλειας.
Τελικά αυτή η ροδοδάκτυλη – ροδόπηχυς – χρυσοπέδιλη – χρυσόθρονη θεά, που ανέβαινε καθημερινά στον Όλυμπο για να ανακοινώσει στους αθάνατους το φως, καταδικάσθηκε από την Αφροδίτη να είναι διαρκώς ερωτευμένη χωρίς να βρίσκει ευτυχία, διότι τόλμησε να κοιμηθεί με τον Άρη.
Η Ηώς στην Ρωμαϊκή μυθολογία ταυτίζεται με την Αουρόρα (Aurora).
Το έργο της Ηούς Η θεότητα αυτή, κατά την Ελληνική Μυθολογία, ήταν καθημερινή πρόδρομος του Ήλιου στον οποίον και άνοιγε κάθε αυγή, με τα ρόδινα χέρια της, τη «Θύρα της Ανατολής».
Έπειτα, στεφανοφορούνταν με άνθη που την εφοδίαζαν πτηνά και με πολύπτυχο πέπλο ανέβαινε στο τέθριππο άρμα της ρίχνοντας άνθη και με υδρίες σκορπούσε ροδόσταμο στη Γη («πρωινή δρόσος»), της οποίας οι σταγόνες άστραφταν ως αδάμαντες στις πρώτες ακτίδες του Ήλιου, που την ακολουθούσε.
https://www.youtube.com/watch?v=6UnEq6s9i4A
Αυτό ήταν το καθημερινό έργο της Ηούς, της πανέμορφης αυτής θεότητας την οποία εξύμνησαν αρχαίοι Έλληνες ποιητές και με θαυμασμό περιέγραψαν τα ροδόχροα δάκτυλά της, τον χιονόλευκο λαιμό της, τους θαυμαστούς οφθαλμούς της, το απαστράπτοντα πέπλο της (εικόνα λυκαυγούς) συνοδεύοντας το όνομά της με πλήθος θαυμαστικών επιθέτων ή επιφωνημάτων, όπως φάενναν, βοώπιν, ευπλόκαμον, κροκόπεπλον, λευκόπτερον, ροδόπηχυν (Αιολική διάλεκτος: βροδόπαχυν), ροδοστεφή, ροδόσφυρον, ροδοδάκτυλον, χρυσήνιον, χρυσόθρονον, χρυσοπέδιλον κ.ά..
Η πανέμορφη Ηώς, πρόδρομος του Ηλίου,
αρματοδρομούσα σκορπώντας άνθη και καταδιώκουσα το σκότος
Ερμηνεία μύθων Όπως διαφαίνεται σε κάθε καλοπροαίρετο ερευνητή της Ελληνικής Μυθολογίας, όλοι οι ελληνικοί μύθοι είναι αλληγορική και εκλαϊκευμένη αναφορά σε πρώιμες παρατηρήσεις. Και εν προκειμένω, οι μύθοι της Ηούς το επιβεβαιώνουν.
Το όνομά της, ως «ηριγένεια θεά» (γεννημένη το πρωί), έχει την ίδια ετυμολογία με την λατινική Aurora, απόγονό του Υπερίωνα, (= εκείνου που πορεύεται πάνω από τη Γη) και της «Ευρυφάεσσας» (= η διαχέουσα τη λάμψη της μακριά), ή της «Θείας» (= η τρέχουσα στον ουρανό) και οι συγγένειές της με τον Ήλιο, τη Σελήνη, τον Φαέθοντα, τον αρχαίο Εωσφόρο - που ως πτερωτός «δαίμων» προηγείται του άρματος του Ηλίου - καθώς και τα επίθετά της, ομολογούν την ταύτισή της με την ανθρωπόμορφη, ιδεατή αντίληψη της αυγής. «Ροδοδάκτυλος» και «χρυσοδάκτυλος» είναι οι πρώτες ακτίδες του Ηλίου, χρυσόθρονος, χρυσήνιος, κροκόπεπλος, τα πρώτα χρώματα του ουρανού λίγο πριν τη ανατολή του. Αλλά και το «ερωτόληπτον» των μύθων της σε συνδυασμό με τη βραχεία απόλαυση παντός ωραίου τον οποίον αγάπησε, δεν ξεφεύγει της πραγματικότητας.
Οι ήρωες και οι κυνηγοί που φεύγουν από τα «άγρια χαράματα», όπως θα λέγαμε σήμερα, στους μύθους φαίνονται να απάγονται από τη θεά και να ερωτοτροπούν μ΄αυτή! Ενώ εκείνη συνεχίζει μέχρι σήμερα να σκορπά γύρω της την παρατηρούμενη πρωινήδρόσοκαι θα συνεχίζει εσαεί.
Λίβανος, αίθουσα δικαστηρίου. Ο Ζάιν, ένας 12χρονος πρόσφυγας από τη
Συρία, παρουσιάζεται ενώπιον του δικαστή, ο οποίος τον ρωτάει γιατί
θέλει να μηνύσει τους ίδιους του τους γονείς. «Επειδή με έφεραν στον
κόσμο!», απαντάει o μικρός, κάνοντας έτσι την δική του επανάσταση
απέναντι στους γονείς του για τις άθλιες συνθήκες διαβίωσής τους, για
την παντελή αδυναμία τους να του παρέχουν ελάχιστη φροντίδα, βοήθεια και
προστασία. Αντιμέτωπος με αδιανόητες δυσκολίες και εμπόδια, ο μικρός
Ζάιν θα ξεκινήσει ένα απίστευτο, γεμάτο δυσκολίες ταξίδι για να
αναζητήσει την δική του ταυτότητα, μέσα στον αμείλικτο κόσμο που έχουν
φτιάξει γι’ αυτόν οι μεγάλοι.
Πρόκειται για την συγκλονιστική λιβανέζικη ταινία Καπερναούμ της Ναντίν Λαμπακί. Είναι η ιστορία του μικρού Ζάιν, που καταδικάζει τους γονείς του γιατί πούλησαν και σκότωσαν την αδελφή του, και όλη την κοινωνία για όλα τα παιδιά που εξαθλιωμένα προσπαθούν να επιβιώσουν σε ένα κόσμο θύτη και φονιά των μικρών ψυχών.
