Τα Βασικά Συναισθήματα του Μωρού: Χαρά, «Θυμός» και Φόβος

Όταν κοιτάζετε το μωρό στην αρχή της ζωής του, αναρωτιέστε τι μπορεί να νιώθει ή να σκέφτεται. 

Το κλάμα σημαίνει μόνο στενοχώρια; 

Είναι σίγουρα χαρούμενο κάθε φορά που χαμογελά; 

Αν και συχνά τους αποδίδουμε ενήλικα συναισθήματα και αντιδράσεις, η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν διαφορές. Και αυτό γιατί τα βρεφικά συναισθήματα συνδέονται άρρηκτα με τη γνωστική και σωματική ανάπτυξη. 

Από τη στιγμή που δεν έχουν τις εμπειρίες των ενηλίκων, δεν μπορούν να βιώσουν τα συναισθήματα με τον ίδιο τρόπο.

Σε γενικές γραμμές, τα συναισθήματα ξεκινούν στη βρεφική ηλικία με τρόπο που μας φαίνεται σαν οικείες καταστάσεις. Για παράδειγμα, το χαμόγελο στις 2 με 3 εβδομάδες είναι αποτέλεσμα νευρολογικής δραστηριότητας και όχι εκδήλωση χαράς, όπως νομίζουμε. Πώς διαμορφώνονται λοιπόν τα 3 βασικά συναισθήματα μέσα στον πρώτο χρόνο ζωής;

Χαρά 
Όταν ένα νεογέννητο χαμογελά, συμβαίνει λόγω νευρολογικών αντιδράσεων. 

Μετά τους 3 μήνες, ξεκινά να αναπτύσσει ‘κοινωνικό’ χαμόγελο.

Τώρα ξεκινούν να αντιδρούν στα εξωτερικά ερεθίσματα, ειδικά στα πρόσωπα που τόσο λατρεύουν να κοιτάζουν. Κάποια στιγμή, φτάνουν στο σημείο που αλληλεπιδρούν με το βασικό τους κηδεμόνα και επικοινωνούν μαζί του με χαμόγελα.

Θυμός 
Ένα κόκκινο βρεφικό πρόσωπο μπορεί να σας φαίνεται θυμωμένο, αλλά είναι μία ακριβής εκτίμηση; 

Αυτό που οι ενήλικες ερμηνεύουν σαν θυμό, μπορεί για εκείνο να είναι μία δυσάρεστη κατάσταση, όπως η πείνα και η κούραση. 

Είναι σημαντικό να ξέρει ότι όταν υπάρχει πρόβλημα, θα το διορθώσετε. Έτσι αποκτά το αίσθημα της ασφάλειας. 
Γύρω στους 3-6 μήνες, αποκτούν εμπειρίες με τον κόσμο, αναπτύσσεται η μνήμη τους και δημιουργούν προσδοκίες σε σχέση με το τι θα συμβεί.

Φόβος
Δεν είναι ακριβώς ξεκάθαρο πότε αναπτύσσεται ο φόβος στα μωρά. Δεν πρόκειται περί ενστίκτου, αλλά τον μαθαίνουν όσο αναπτύσσεται η μνήμη τους. 

Τότε δηλαδή καταλαβαίνουν πότε ένα πρόσωπο τους είναι άγνωστο και το βλέπουν για πρώτη φορά. 

Μετά τους 6 μήνες, βιώνουν το άγχος του αποχωρισμού όταν δεν είναι πια συνέχεια με το βασικό τους φροντιστή.

in.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Παιδιά νηπιαγωγείου μαθαίνουν να σώζουν ανθρώπους με εγκεφαλικό

Το σημαντικό είναι τα παιδιά να αναγνωρίζουν τα κύρια συμπτώματα και να ξέρουν τι θα πρέπει να κάνουν όταν εμφανιστεί, λέει η υπεύθυνη του προγράμματος

Οι «ΧΟΠΑ Ήρωες 112» δεν είναι κάποια καινούργια ταινία της Marvel. Είναι αληθινά παιδιά που ζουν γύρω μας και μάλιστα σε ηλικία νηπιαγωγείου, εκπαιδευμένα να σώσουν κάποιον μεγαλύτερο από εγκεφαλικό επεισόδιο.

Πρόκειται για την ακρίβεια για "ένα πρωτοποριακό εκπαιδευτικό ευρωπαϊκό πρόγραμμα, που υλοποιεί το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας και η διακριθείσα με το βραβείο "Health Collaboration 2018" ευρωπαϊκή πρωτοβουλία "Angels Initiative" και "αποσκοπεί στην ενημέρωση και προετοιμασία των μικρών παιδιών, ώστε να αντιληφθούν ποια είναι τα συμπτώματα του εγκεφαλικού επεισοδίου σε έναν μεγαλύτερό τους και να μπορέσουν να καλέσουν έγκαιρα τις πρώτες βοήθειες χρησιμοποιώντας τον Πανευρωπαϊκό Αριθμό Έκτακτης Ανάγκης 112" όπως ανέφερε η η Έλενα Κότα, διευθύντρια του Νηπιαγωγείου του Κολεγίου Ανατόλια στη Θεσσαλονίκη, όπου έγινε η πιλοτική εφαρμογή του προγράμματος, σε συνεργασία με το Τμήμα Συμβουλευτικής και Ψυχολογικών Υπηρεσιών του εκπαιδευτικού οργανισμού.

Η κ. Κότα, μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό του ΑΠΕ-ΜΠΕ, "Πρακτορείο 104,9 FM", ανέφερε ότι πολλά παιδιά περνούν αρκετό χρόνο με παππούδες και γιαγιάδες, άτομα δηλαδή της τρίτης ηλικίας, όπου ο κίνδυνος για εγκεφαλικά επεισόδια είναι συχνότερος. "Αυτό που εμείς τους μαθαίνουμε είναι όταν παρατηρούν κάποια αλλαγή στην κίνηση στο Χέρι, στην Ομιλία, στην κίνηση στο Πόδι να πάρουν Αμέσως τηλέφωνο στο 112 που είναι ο πανευρωπαϊκός αριθμός έκτακτης ανάγκης. Έτσι προκύπτει και η λέξη ΧΟΠΑ, από τα αρχικά των συμπτωμάτων" εξήγησε η κ.Κότα.

Το σημαντικό είναι, όπως ανέφερε, τα παιδιά να είναι σε θέση να αναγνωρίζουν τα κύρια συμπτώματα του εγκεφαλικού επεισοδίου και τι θα πρέπει να κάνουν όταν εμφανιστεί. Αυτό μπορεί να σώσει έναν άνθρωπο όχι μόνο από τον θάνατο, αλλά και από μια μόνιμη αναπηρία.

Η πιλοτική εφαρμογή του προγράμματος, που έχει ορίζοντα τριετίας, αφορά σε όλον τον ευρωπαϊκό χώρο και άρχισε από τη Θεσσαλονίκη, στο Νηπιαγωγείο του Κολεγίου Ανατόλια. Σε συνεργασία με δωδεκαμελή εκπαιδευμένη διεπιστημονική ομάδα από το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας οι μικροί μαθητές και μαθήτριες του νηπιαγωγείου παρακολούθησαν ένα πρόγραμμα έξι ωρών σε διάρκεια πέντε εβδομάδων, ώστε να εξοικειωθούν με τα κυριότερα συμπτώματα του εγκεφαλικού επεισοδίου και να μπορούν να χρησιμοποιήσουν το 112.

Η επιστημονική υπεύθυνη του προγράμματος «ΧΟΠΑ Ήρωες 112» είναι η Δρ Χαρίκλεια Πρώιου, επίκουρη καθηγήτρια Νευρογνωστικών Διαταραχών και Αποκατάστασης στο Τμήμα Εκπαιδευτικής και Κοινωνικής Πολιτικής του Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, και συντονίστρια η Καλλιόπη Τσακπουνίδου, υποψήφια διδάκτωρ στο Τμήμα Εκπαιδευτικής και Κοινωνικής Πολιτικής του ΠΑΜΑΚ.

Την υλοποίηση του προγράμματος στο Νηπιαγωγείο του Κολεγίου Ανατόλια συντόνισε η Έλενα Κότα, διευθύντρια του Νηπιαγωγείου, σε συνεργασία με το Τμήμα Συμβουλευτικής και Ψυχολογικών Υπηρεσιών του εκπαιδευτικού οργανισμού.

Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ
protothema.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Πώς θα μάθετε το Παιδί να ζητά «Συγγνώμη»

Το παιδί παρακολουθεί ό,τι κάνετε και το ίδιο συμβαίνει 

και με το πώς θα ζητήσετε «συγγνώμη».

Οι ειδικοί εξηγούν ότι αυτό που μετρά, δεν είναι να πει απλώς τις λέξεις αλλά να μάθει να αναλαμβάνει την ευθύνη του λάθους του. 

Τα παιδιά των 5 και 6 ετών αντιστέκονται όταν έρχεται η στιγμή να απολογηθούν επειδή θεωρούν ότι αυτό που έκαναν δεν ήταν δικό τους λάθος. 

Χρειάζεται όμως να θυμάστε ότι, ακόμα και αν έκαναν λάθος, πρέπει να τους καθησυχάζετε και να τους λέτε ότι δεν είναι κακά παιδιά και ότι ακόμα τα αγαπάτε πολύ. 

Αν ‘σπάσετε’ τη διαδικασία της "συγγνώμης" σε βήματα, μπορείτε να βοηθήσετε το παιδί να καταλάβει πώς οι πράξεις του επηρεάζουν τους άλλους.

Κάντε ένα βήμα πίσω. 

Το παιδί διαφωνεί με ένα φίλο του και τον σπρώχνει πάνω στην ένταση της στιγμής. Αντί να απαιτήσετε να του ζητήσει αμέσως συγγνώμη, βοηθήστε το πρώτα να ηρεμήσει. Όταν το κάνετε τη στιγμή που έχει ακόμα πολλή ένταση, δεν θα καταλάβει πώς η συμπεριφορά του επηρεάζει τους άλλους. 

Όταν μάθει τι σημαίνει ενσυναίσθηση, θα εκτιμήσει και θα αισθανθεί τον πόνο που προκαλεί στους άλλους ανθρώπους. 

Αν θυμώσει και επιτεθεί λεκτικά σε εσάς, πείτε του ‘αυτό πληγώνει τα αισθήματά μου. Σ’ αγαπάω αλλά ας χωριστούμε για λίγα λεπτά και ας το συζητήσουμε σε λίγο’.

Μιλήστε για αυτό που συνέβη. 

Όταν ηρεμήσει, μπορείτε να μιλήσετε αναλυτικά για το συμβάν. Κάντε ερωτήσεις, όπως ‘πώς θα ένιωθες αν αυτό συνέβαινε σε εσένα’ ‘η ‘θυμάσαι πώς ένιωσες τότε’; 

Μπορείτε επίσης να του προτείνετε εναλλακτικές στο πώς να χειριστεί κάτι με περισσότερη ψυχραιμία.

Γίνετε το παράδειγμα. 

Η μεγαλύτερη διδακτική μέθοδος είναι η δική σας συμπεριφορά. 

Το παιδί παρακολουθεί ό,τι κάνετε και το ίδιο συμβαίνει και με το πώς θα ζητήσετε συγγνώμη. 

Αν βγείτε εκτός εαυτού, μπορείτε να πείτε ‘συγγνώμη που δεν απάντησα με καλύτερο τρόπο . Στο μέλλον, θα πάρω μία βαθιά ανάσα για να ηρεμήσω όταν νιώθω εκνευρισμένη’. 

Αυτό του διδάσκει υπευθυνότητα και ανάπτυξη σχεδίου για την επόμενη ημέρα.

Πώς θα επανορθώσει. 

Οι πράξεις έχουν μεγαλύτερη αξία από τις λέξεις. 

Αν το παιδί στενοχώρησε κάποιο φίλο του, ρωτήστε το τι πιστεύει ότι μπορεί να κάνει για να επανορθώσει. Μπορεί να του δώσει ένα ιδιαίτερο παιχνίδι, μία αγκαλιά ή μία όμορφη ζωγραφιά. 

Όποια και αν είναι η κίνηση, επιβραβεύστε το.

in.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι