Azuma Makoto: Story of Flowers - Ένας βοτανολόγος δείχνει στη μικρή του κόρη πώς γεννιούνται τα λουλούδια

Εξηγεί με μοναδικό τρόπο τον κύκλο ζωής της εξωτικής χλωρίδας και την θέση της στον ιστό της ζωής.  

 

Μια ταινία κινουμένων σχεδίων διάρκειας μερικών λεπτών εξηγεί με μοναδικό τρόπο τον κύκλο ζωής της εξωτικής χλωρίδας και την θέση της στον ιστό της ζωής.

Το Story of Flowers δημιουργήθηκε όταν ο καλλιτέχνης βοτανολόγος Azuma Makoto κατάλαβε ότι δεν υπάρχουν καλά βιβλία ή ταινίες για να εξηγήσει τον κύκλο ζωής στην κόρη του. 

Για να πραγματοποιήσει την ιδέα του, ζήτησε τη βοήθεια της Katie Scott και του animator James Paulley οι οποίοι είχαν δημιουργήσει στο παρελθόν εικονογραφημένα παιδικά βιβλία σχετικά με την εξέλιξη και το ζωικό βασίλειο.

Η Story of Flowers είναι κατανοητή σε οποιαδήποτε γλώσσα και σε κοινό κάθε ηλικίας. 

Οι οπτικοποιήσεις της Scott και του Paulley, με γνώμονα την τεχνογνωσία του Makoto, ακολουθούν αυστηρά το αφηγηματικό τόξο ενός φυτού: 

ριζοβολία, βλάστηση, ανθοφορία, επικονίαση από τα πουλιά και τα έντομα, επιβίωση σε βροχές και καταιγίδες, αναγέννηση και φθορά. 

Δείτε την, είναι εντυπωσιακή.

https://www.youtube.com/watch?v=vDpFyHmt0AE

prasinouli
lifo.gr

Τα έθιμα του θανάτου

Είναι έθιμο και παράδοση και δεν μπορεί να κοπεί η συνήθεια. 
Τι μας λες μωρέ; 
Ποιος σας είπε ότι ένα στρεβλό έθιμο, θα το συνεχίζουμε σκοτώνοντας αθώους, παιδιά και ενήλικες; 
Ποιος;

Κροτίδες και σαΐτες, μπαλωθιές και κουμπούρια, αλκοόλ και οδήγηση, αυτές είναι μαγκιές. 
Αυτοί είναι άντρες πραγματικοί και λεβέντες.

Έτσι γιορτάζουν την Ανάσταση του Χριστού, οι ελληνάρες άντρακλες, γιατί έτσι γουστάρουν και... όποιον πάρει ο χάρος.

Εμένα πολύ μου αρέσουν αυτά τα έθιμα, όπως μια καλή ταινία δράσης, με πολύ ξύλο, με σκοτωμούς, με αίματα, να κάθομαι στη πολυθρόνα μου και να βλέπω να περνάει η ώρα. 

Νομίζω ότι πρέπει, αυτά τα έθιμα να αρχίσουμε να τα πουλάμε, να τα κάνουμε εξαγωγή, να μη χάσει η ανθρωπότητα αυτό το "πολιτιστικό δρώμενο". 

Βέβαια, μπορούμε να τους μαζεύουμε όλους αυτούς σε ένα μεγάλο στούντιο και να γυρίζουμε ταινίες με πρωταγωνιστές τους Χιώτες ενάντια στους Καλαματιανούς, τους Κρητικούς εναντίον όλων και ούτω καθεξής. 

Και να έχει πολλά θύματα, με αίματα, να χορταίνουμε και να πουλάμε κιόλας αυτά τα εθίματα, με τίτλους: «Ο χορός του θανάτου», «Οι σαΐτες του θανάτου», «οι θανατηφόρες μπαλωθιές», «Θανατηφόρος γάμος», όχι «Ματωμένος γάμος» και άλλα τέτοια ιμιτασιόν, εδώ έχουμε ορίτζιναλ θάνατο. 

Αυτά είναι δουλειές, να τα βλέπουν οι ξένοι να μας επισκέπτονται για να πάρουν τεχνογνωσία.

Είναι λέει, ο αντιπρόσωπος του λαού, στο DNA των ψηφοφόρων του και δεν μπορούν να το απαγορέψουν. 
Άμα φάει καμιά σφαίρα στο κεφάλι το παιδάκι του, ή καμιά πύραυλο-σαΐτα στη μούρη του, έλα να τα πούμε μετά.

Σφαίρα από πυροβόλο όπλο χτύπησε στο κεφάλι παιδάκι που χαροπαλεύει, από το άλλο χωριό.  

Δηλαδή, το όπλο δεν ήταν δίκαννο με σκάγια, έχει και μεγάλο βεληνεκές και αναρωτιέμαι που στα κομμάτια το βρήκε το πυροβόλο όπλο ο "άγνωστος" δράστης, που δεν τον μαρτυράει κανείς, ενώ σίγουρα τον ξέρουν όλοι;

Είναι έθιμο και παράδοση και δεν μπορεί να κοπεί η συνήθεια. Τι μας λες μωρέ; ποιος σας είπε ότι ένα στρεβλό έθιμο, θα το συνεχίζουμε σκοτώνοντας αθώους, παιδιά και ενήλικες; ποιος;

Να πάρουμε λέει, μέτρα ασφαλείας για να συνεχιστεί το έθιμο. Τί μέτρα δηλαδή; Να σκάψουμε καταφύγια; Να κλειστούν οι σαϊτολόγοι σε θόλους απυρόβλητους; Να τους κλείσουμε σε τείχη απόρθητα; Πάτε καλά; 

Ένα έθιμο, μια παράδοση, την κρατάω άμα έχει να προσφέρει κάτι, άμα με κάνει καλύτερο, αλλιώς το καταργώ επειδή είναι θανατηφόρο, ημίμετρα δεν υπάρχουν.

Μιλάμε για αφοπλισμό των Αμερικανών, γιατί αυτά τα αυτοσχέδια τί είναι; όπλα δεν είναι; Όπλο δεν είναι η σαΐτα; Όπλο δεν είναι η μολότοφ;
Ολίγον από σαϊτοπόλεμο ή μπαλωτιές με ολίγην δεν παίζουν, σκοτώνουν.

Το Αγανακτησμένο Χαμομηλάκι 

Τι συμβαίνει σε ένα παιδί που έχει αδιάφορους γονείς;

Υπάρχουν γονείς που θεωρούν ότι οι υποχρεώσεις τους ξεκινούν και τελειώνουν στην κάλυψη των βασικών αναγκών

Η αδιαφορία ενός γονέα μπορεί να μεταφράζεται ως εγκατάλειψη του παιδιού σε όλα τα επίπεδα, αλλά θεωρείται και νέο στιλ μεγαλώματος, σύμφωνα με το οποίο ο γονέας δεν καθοδηγεί το παιδί και το αφήνει να μάθει από μόνο του. Το παιδί όμως χρειάζεται επαρκή ποσότητα συναισθηματικής στήριξης, σωματική επαφής και αγάπης χωρίς όρια. Ποια είναι τα πιο συνηθισμένα χαρακτηριστικά των αδιάφορων κηδεμόνων;

• Είναι συναισθηματικά αποσυνδεδεμένοι από το παιδί. Υπάρχουν γονείς που θεωρούν ότι οι υποχρεώσεις τους ξεκινούν και τελειώνουν στην κάλυψη των βασικών αναγκών και ξεχνούν να συνδεθούν συναισθηματικά με το παιδί και να το ρωτήσουν για τη μέρα τους ή για το πώς νιώθουν γενικά.
• Είναι πολύ συγκεντρωμένοι στα δικά τους προβλήματα. Τους απασχολεί πάρα πολύ η δουλειά, τα οικονομικά, τα ψυχολογικά τους προβλήματα και το πώς διαχειριστούν τις κρίσεις.
• Δεν εκφράζουν αγάπη. Η σωματική επαφή είναι μηδαμινή, δεν δείχνουν ζεστασιά και δεν λένε στα παιδιά τους ότι τα αγαπούν.

Τι μπορεί να προκαλέσει η αδιαφορία σε ένα παιδί;

1. Νιώθει ότι δεν αγαπιέται. Και αυτό έχει πάντα τεράστιο αντίκτυπο στη συνολική ψυχολογική ανάπτυξή του.
2. Δεν βρίσκει τον προορισμό του. Δεν μπορεί να αποφασίσει για τον εαυτό του και πάντα στρέφεται στους άλλους για συμβουλή. Επίσης, δεν έχει μάθει την ύπαρξη των ορίων και αυτό το κάνει αντικοινωνικό.
3. Δεν μπορεί να ακολουθήσει οδηγίες ή κανόνες. Όταν δεν υπάρχουν κανόνες στο σπίτι του, δεν ξέρει πώς να φερθεί και αντιμετωπίζει προβλήματα στο σχολείο.
4. Τα αρνητικά συναισθήματα γιγαντώνονται. Δυσκολεύονται να διαχειριστούν αυτά που νιώθουν και ο φόβος, το άγχος και ο θυμός λειτουργούν πολύ δυνατά καθώς δεν βρίσκουν τη συναισθηματική στήριξη που χρειάζονται από τους γονείς τους.
5. Έλλειψη προσωπικής ανάπτυξης. Πηγαίνουν απλώς με τη ροή και δεν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο στιλ μεγαλώματος που να διαμορφώνει την προσωπικότητά τους.

imommy.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι