Αν αυτό το παιδί γίνει σκίτσο;

Ένα τρίχρονο προσφυγόπουλο πέθανε ανατολικά της Κω, όταν το σκάφος στο οποίο επενέβαινε συγκρούστηκε με περιπολικό του λιμενικού. Η είδηση ίσως περάσει στα ψιλά. Έτσι κι αλλιώς, τέτοιοι θάνατοι συμβαίνουν σε Αιγαίο και Μεσόγειο τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα. Σήμερα, λίγοι και για λίγο θα ενδιαφερθούν. Αν είχε γίνει σκίτσο, σαν τον Αϊλάν ή τον 14χρονο από το Μάλι που πνίγηκε με τον έλεγχό του στην τσέπη, θα συγκινούσε πολλούς παραπάνω, αλλά και πάλι όχι αρκετά. Η φρίκη όμως δεν θα πρεπε να έχει ούτε διαβαθμίσεις, ούτε συνήθεια, ούτε ανοχή.  

του Θάνου Καμήλαλη
Η είδηση:

Νεκρό ανασύρθηκε ένα τρίχρονο παιδί από τη θαλάσσια περιοχή ανατολικά της Κω, το οποίο αγνοούνταν μετά τη σύγκρουση, τα ξημερώματα, περιπολικού σκάφους του Λιμενικού Σώματος με λέμβο που μετέφερε πρόσφυγες και μετανάστες. Έξι είναι οι τραυματίες και ένας ο αγνοούμενος, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία.
[…]
Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες και την εκδοχή του Λιμενικού, το δυστύχημα έγινε όταν το μικρό περιπολικό σκάφος του Λιμενικού το οποίο πραγματοποιούσε στην περιοχή προγραμματισμένη περιπολία, δεν αντιλήφθηκε τη βάρκα με τους μετανάστες, καθώς δεν είχε φώτα ναυσιπλοΐας, και έπεσε πάνω της.
Ωστόσο, αξίζει να σημειωθεί, ότι καμία από τις βάρκες που μεταφέρει πρόσφυγες και μετανάστες και προσπαθεί να φτάσει στα ελληνικά νησιά δεν έχει φώτα ναυσιπλοΐας προκειμένου να μη γίνεται αντιληπτή.
[…]
Στο δελτίο του Λιμενικού αναφέρεται επίσης: «Από τις πρώτες πληροφορίες, που ελέγχονται, η λέμβος που μετέφερε τους αλλοδαπούς δεν διέθετε καμιά απολύτως σήμανση, ενώ οι επιβαίνοντες σε αυτήν δεν φορούσαν σωσίβια. Επίσης διευκρινίστηκε ότι και τα δύο σκάφη βρίσκονταν σε κίνηση όταν συγκρούστηκαν.

Πάνε πλέον έξι χρόνια που η ειδησεογραφία είναι γεμάτη με τραγωδίες σαν αυτήν. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΗΕ, το 2019 ήταν η έκτη σερί χρονιά που ξεπεράστηκε το θλιβερό ορόσημο των 1.000 θανάτων στη Μεσόγειο. Το χειρότερο είναι ότι σταδιακά, η φρίκη έγινε καθημερινότητα. Όπως ακριβώς ο κόσμος συνηθίζει την φτώχεια, την αδικία, την ανισότητα, έτσι συνήθισε και τους πνιγμούς προσφύγων. Πού και πού, η κοινωνία θα συγκλονιστεί από το ξεψυχισμένο σώμα του μικρού Αϊλάν, ή την ιστορία του 14χρονου από το Μάλι, που πνίγηκε στη Μεσόγειο έχοντας στην τσέπη του τους βαθμούς του, ώστε να αποδείξει ότι αξίζει φιλοξενία στην Ευρώπη. Και μετά θα γυρίσει ξανά στην απάθεια.
Κι όταν δεν υπάρχουν σκίτσα; Όταν δεν μαθαίνουμε τις ιστορίες των πνιγμένων; Έχει σημασία;
Προσοχή, ακολουθεί συνταρακτική αποκάλυψη: Όλοι οι νεκροί έχουν πρόσωπο. Έχουν μια ιστορία πίσω τους, έχουν οικογένειες, όνειρα και φόβους. Η σύγχρονη, συλλογική ντροπή της ηπείρου μας είναι ότι μιλάμε με αριθμούς και όχι με ψυχές. Συχνά μάλιστα, η απάθεια γίνεται θράσος, ύβρεις, μέχρι και μισανθρωπιά. Εκατοντάδες άνθρωποι μπαίνουν σε βάρκες χωρίς σωσίβια και σήμανση κι εμείς συζητάμε αν το ζήτημα είναι μεταναστευτικό και όχι προσφυγικό, πώς θα αυστηροποιήσουμε τους ελέγχους και το άσυλο, ή ακόμα και τα παραληρήματα περί «εισβολέων». 
Υπουργοί  σουλατσάρουν στα κανάλια δίνοντας ψευδή στοιχεία για τις προσφυγικές ροές, κάτοικοι αρνούνται να δεχθούν τους ανθρώπους αυτούς στην περιοχή τους, δάσκαλοι διώκονται για επιχείρησαν να βάλουν προσφυγόπουλα στα σχολεία και η κυβέρνηση ασχολείται με το «προσφυγικό προφίλ» και την εθνικότητα των κατατρεγμένων, όταν το διεθνές Δίκαιο επιτάσσει εξατομικευμένη αξιολόγηση.
Και πάνω από όλα, συνηθίζουμε. Τις ειδήσεις για νεκρούς στη χώρα μας, τις Μόριες, τις παράνομες επαναπροωθήσεις στον Έβρο, τους ανθρώπους που μένουν σε κέντρα περιμένοντας χρόνια για να εξεταστεί το αίτημά τους για άσυλο και τους θανάτους στη θάλασσα.
Άνθρωποι πνιγμένοι, φυλακισμένοι, κυριολεκτικά η μεταφορικά νεκροί. Άνθρωποι.

thepressproject.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Ο Ιερώνυμος για τον κατηγορούμενο ιερέα από τη Μάνη

Τον βαθύτατο πόνο του ως κληρικού και την οργή του ως ανθρώπου «για το τερατώδες και φρικαλέο γεγονός της σεξουαλικής κακοποίησης του 12χρονου αγγελουδιού στην Ανατολική Μάνη», εκφράζει ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος.

Αναλυτικότερα, ο Προκαθήμενος της Ελλαδικής Εκκλησίας, σε ερώτηση του ΑΠΕ-ΜΠΕ για το συμβάν, δήλωσε:
«Δεν υπάρχουν λέξεις που να μπορούν να αποτυπώσουν τον βαθύτατο πόνο μου ως κληρικού, αλλά και την οργή μου ως ανθρώπου για το τερατώδες και φρικαλέο γεγονός της σεξουαλικής κακοποίησης του 12χρονου αγγελουδιού στην Ανατολική Μάνη.
Δεν χωρά στο νου και στην ψυχή μου ότι ένας άνθρωπος ταγμένος στη διακονία του Θεού προσβάλλει και προδίδει τον Θεό, βιαιοπραγώντας σε βάρος των δημιουργημάτων Του.
Θα ευχόμουν όλα αυτά να μην ισχύουν. Η Δικαιοσύνη όμως θα κρίνει. Το ταχύτερο που αυτή η φρικτή υπόθεση διαλευκανθεί, το καλύτερο.
Όμως τώρα, προσωπικά, δεν μπορώ να σιωπήσω. Ουδείς μπορεί. Ζητώ ταπεινά συγγνώμη από τον Θεό και προσεύχομαι για το αθώο αγγελούδι».
Θυμίζουμε πως πριν λίγες ημέρες, ο ιερέας συνελήφθη κατηγορούμενος για σεξουαλική κακοποίηση. Οδηγήθηκε στις φυλακές Τρίπολης όπου θα παραμείνει προφυλακισμένος μέχρι τη δίκη του. Η 12χρονη βρίσκεται πλέον στην φροντίδα του «Χαμόγελου του Παιδιού».

efsyn.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Η συγκινητική στιγμή που ένα 5χρονο κορίτσι φροντίζει το αδερφάκι της μετά τη χημειοθεραπεία

Μία μητέρα μοιράστηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης φωτογραφίες του τετράχρονου γιου της που πάσχει από λευχαιμία, την ώρα που η μόλις 14 μηνών μεγαλύτερη αδερφή του τον παρηγορει μετά τη χημειοθεραπεία, δείχνοντας την τραγική πραγματικότητα του παιδικού καρκίνου.

Ο Μπέκετ Μπερτζ, από το Πρίνστον του Τέξας διαγνώστηκε με λεμφοβλαστική λευχαιμία σε ηλικία δύο ετών, τον Απρίλιο του 2018 και από τότε περνά μήνες στο νοσοκομείο κάνοντας χημειοθεραπείες και μεταγγίσεις αίματος.
Η μητέρα του δημοσίευσε στο Facebook κάποιες φωτογραφίες θέλοντας να δείξει τη σκληρή πραγματικότητα του παιδικού καρκίνου και τη σημασία της οικογένειας.
Στην πιο συγκινητική φωτογραφία, η Όμπρεϊ, πέντε ετών, φροντίζει και παρηγορεί τον μικρό της αδερφό, την ώρα που αυτός παλεύει με τις παρενέργειες της χημειοθεραπείας.
Όπως ανέφερε η μητέρα τους Κέιτλιν, το μικρό κορίτσι, μόλις 14 μήνες μεγαλύτερο από τον Μπέκετ, τη στιγμή εκείνη του χάιδευε την πλάτη καθώς αυτός έσκυβε πάνω από την τουαλέτα, προσπαθώντας να τον καθησυχάσει ότι όλα θα πάνε καλά.

Έπειτα του έπλυνε τα χέρια και τον μετέφερε στο κρεβάτι του και προσφέρθηκε να καθαρίσει το μπάνιο.

Η σημασία της οικογένειας σε στιγμές κρίσης

Η Κέιτλιν εξήγησε ότι η διάγνωση καρκίνου του παιδιού της, άλλαξε τη ζωή της οικογένειάς της μέσα σε μια νύχτα.
Η Όμπρεϊ έπρεπε να σταματήσει την ενόργανη, ώστε οι γονείς της να επικεντρωθούν στη θεραπεία του Μπέκετ.
Όμως το μικρό κορίτσι δεν διαμαρτυρήθηκε ούτε μία φορά.
Η τελευταία επίσκεψη του αγοριού στο νοσοκομείο διήρκησε έναν μήνα και η μεγάλη του αδερφή ρωτούσε διαρκώς για εκείνον.
Ο μικρός γύρισε στο σπίτι στα πέμπτα γενέθλια της Όμπρεϊ. Όμως δεν μπορούσε να παίξει όπως πριν, δεν είχε δυνάμεις, ήταν αρκετά ήσυχος και νύσταζε πολύ.
Η αδερφή του δεν ήθελε να τον αποχωρίζεται καθόλου και προτιμούσε να μένει μαζί του για να τον προσέχει, αντί να πάει να παίξει με τους φίλους της.
Η Κέιτλιν ανέφερε πως τα δύο αδέρφια έχουν έναν απίστευτο δεσμό μεταξύ τους και αυτό είναι συγκλονιστικό. Είναι κάτι παραπάνω από αδέρφια, είναι οι καλύτεροι φίλοι.
Αποφάσισε να δημοσιοποιήσει τις φωτογραφίες για να δείξει πόσο σημαντική είναι η οικογένεια στις δύσκολες στιγμές.
«Όταν τους βλέπω μαζί, νιώθω πολύ χαρούμενη αλλά ταυτόχρονα με στεναχωρεί», ανέφερε. Όπως τονίζει τα παιδιά θα έπρεπε να είναι έξω και να παίζουν και όχι σε ένα κρύο δωμάτιο νοσοκομείου ή να περιτριγυρίζονται από φάρμακα.

Μικρός μαχητής

Ο Μπέκετ από τότε που διαγνώστηκε, πριν από 18 μήνες έχει δείξει απίστευτη δύναμη και σε αυτό οφείλεται πολύ η υποστήριξη της οικογένειάς του και ειδικά της αδερφής του.
Οι γιατροί εκτιμούν ότι θα συνεχίσει τις χημειοθεραπείες για δύο ακόμη χρόνια.
Όμως ο μικρός μαχητής ξέρει ότι στις δύσκολες στιγμές έχει τον πιο σημαντικό σύμμαχο, την αγάπη της αδερφής του.

sputniknews.gr