«Αχ τα παιδιά σήμερα....»
Πρέπει να σας πω, έχω ακούσει αυτή τη φράση αρκετά τα τελευταία χρόνια. Τα παιδιά, και το πώς είναι σήμερα, είναι ένα δημοφιλές θέμα στον κόσμο των ενηλίκων. Συχνά είμαι εκτεθειμένη σε σχόλια μεγάλων που ξεχειλίζουν απογοήτευση για τα παιδιά μας.
«Αχ, τα παιδιά στις μέρες μας», λένε και ξαναλένε.
Έχω ακούσει ότι είναι εθισμένα στις οθόνες. Έχω ακούσει ότι δεν έχουν τρόπους. Έχω ακούσει ότι δεν έχουν κοινωνικές δεξιότητες. Έχω ακούσει ότι δεν ξέρουν πώς να παίξουν.
Έχω ακούσει ότι προτιμούν μια καρέκλα μπροστά από ένα PlayStation από τη λιακάδα και την παιδική χαρά ή το πάρκο.
Όπως και να ' χει. Έχω ακούσει πολλά πράγματα.
Αυτή την εβδομάδα, λοιπόν πήγα τα παιδιά μου στο πάρκο. Και πρέπει να σας πω, πως στις δύο ώρες που ήμουν εκεί, είδα και έζησα καταπληκτικά πράγματα.
Είδα ένα μικρό παιδί με αισθητηριακή ευαισθησία, να φωνάζει και να εκνευρίζεται υπερβολικά. Είδα τρία μικρά παιδιά αμέσως να αναγνωρίζουν με τι πάλευε, και να κάνουν ησυχία για να του δώσουν χώρο να ηρεμήσει. Μετά πήγαν μαζί με αυτό το παιδί ήσυχα στη μικρή εξωτερική βιβλιοθήκη και του διάβασαν ένα βιβλίο.
Είδα ένα μεγαλύτερο κορίτσι να οργανώνει ένα παιχνίδι που περιλάμβανε όλα τα παιδιά. Μιλούσε κυρίως στα ισπανικά. Ο γιος μου χωρίς φόβο, με διάθεση να ανοιχτεί το πλησίασε και του είπε: «Έι! Εσύ μιλάς ισπανικά και εγώ μιλάω αγγλικά! Σωστά» απάντησε εκείνο. Και μέσα σε λίγα λεπτά τα παιδιά έπαιζαν όλα μαζί ένα παιχνίδι με εμπόδια.
Είδα τα παιδιά να τρέχουν, να ιδρώνουν και να γελάνε με την καρδιά τους. Τα είδα να σκαρώνουν περιπέτειες και να περιλαμβάνουν τα άλλα παιδιά, ανεξαρτήτου χρώματος ή γλώσσας στα παιχνίδια τους. Τα είδα να επευφημούν τους νικητές.
Είδα μια γενιά παιδιών που ήταν περιπετειώδη και συμπονετικά, ορμητικά και ευαίσθητα, αθώα και όμως με αυξημένη συναισθηματική επίγνωση.
Πρέπει να σας πω ότι τελικά ότι άνθρωποι έχουν την τάση να λένε πολλά για τα «σημερινά παιδιά». Και ίσως κάποια από αυτά να είναι αλήθεια.
Αλλά καθώς καθόμουν στο παγκάκι του πάρκου αυτό το ηλιόλουστο απόγευμα της Παρασκευής, είδα ότι αυτά τα παιδιά, έχουν μεγάλες πιθανότητες να μας βγάλουν από τα συντρίμμια στα οποία βρίσκεται ο κόσμος μας αυτή τη στιγμή.
Μπορεί να μην είναι τέλεια. Κανείς μας δεν είναι, άλλωστε.
Αλλά πρέπει να το πω σε όλους. Τα σημερινά παιδιά;
Είναι απίστευτα καταπληκτικά.
Mary Katherine Backstrom
via
Πρέπει να σας πω, έχω ακούσει αυτή τη φράση αρκετά τα τελευταία χρόνια. Τα παιδιά, και το πώς είναι σήμερα, είναι ένα δημοφιλές θέμα στον κόσμο των ενηλίκων. Συχνά είμαι εκτεθειμένη σε σχόλια μεγάλων που ξεχειλίζουν απογοήτευση για τα παιδιά μας.
«Αχ, τα παιδιά στις μέρες μας», λένε και ξαναλένε.
Έχω ακούσει ότι είναι εθισμένα στις οθόνες. Έχω ακούσει ότι δεν έχουν τρόπους. Έχω ακούσει ότι δεν έχουν κοινωνικές δεξιότητες. Έχω ακούσει ότι δεν ξέρουν πώς να παίξουν.
Έχω ακούσει ότι προτιμούν μια καρέκλα μπροστά από ένα PlayStation από τη λιακάδα και την παιδική χαρά ή το πάρκο.
Όπως και να ' χει. Έχω ακούσει πολλά πράγματα.
Αυτή την εβδομάδα, λοιπόν πήγα τα παιδιά μου στο πάρκο. Και πρέπει να σας πω, πως στις δύο ώρες που ήμουν εκεί, είδα και έζησα καταπληκτικά πράγματα.
Είδα ένα μικρό παιδί με αισθητηριακή ευαισθησία, να φωνάζει και να εκνευρίζεται υπερβολικά. Είδα τρία μικρά παιδιά αμέσως να αναγνωρίζουν με τι πάλευε, και να κάνουν ησυχία για να του δώσουν χώρο να ηρεμήσει. Μετά πήγαν μαζί με αυτό το παιδί ήσυχα στη μικρή εξωτερική βιβλιοθήκη και του διάβασαν ένα βιβλίο.
Είδα ένα μεγαλύτερο κορίτσι να οργανώνει ένα παιχνίδι που περιλάμβανε όλα τα παιδιά. Μιλούσε κυρίως στα ισπανικά. Ο γιος μου χωρίς φόβο, με διάθεση να ανοιχτεί το πλησίασε και του είπε: «Έι! Εσύ μιλάς ισπανικά και εγώ μιλάω αγγλικά! Σωστά» απάντησε εκείνο. Και μέσα σε λίγα λεπτά τα παιδιά έπαιζαν όλα μαζί ένα παιχνίδι με εμπόδια.
Είδα τα παιδιά να τρέχουν, να ιδρώνουν και να γελάνε με την καρδιά τους. Τα είδα να σκαρώνουν περιπέτειες και να περιλαμβάνουν τα άλλα παιδιά, ανεξαρτήτου χρώματος ή γλώσσας στα παιχνίδια τους. Τα είδα να επευφημούν τους νικητές.
Είδα μια γενιά παιδιών που ήταν περιπετειώδη και συμπονετικά, ορμητικά και ευαίσθητα, αθώα και όμως με αυξημένη συναισθηματική επίγνωση.
Πρέπει να σας πω ότι τελικά ότι άνθρωποι έχουν την τάση να λένε πολλά για τα «σημερινά παιδιά». Και ίσως κάποια από αυτά να είναι αλήθεια.
Αλλά καθώς καθόμουν στο παγκάκι του πάρκου αυτό το ηλιόλουστο απόγευμα της Παρασκευής, είδα ότι αυτά τα παιδιά, έχουν μεγάλες πιθανότητες να μας βγάλουν από τα συντρίμμια στα οποία βρίσκεται ο κόσμος μας αυτή τη στιγμή.
Μπορεί να μην είναι τέλεια. Κανείς μας δεν είναι, άλλωστε.
Αλλά πρέπει να το πω σε όλους. Τα σημερινά παιδιά;
Είναι απίστευτα καταπληκτικά.
Mary Katherine Backstrom
via
No comments:
Post a Comment