Επειδή η σύγκριση δημιουργεί προβληματικούς ενήλικες.
«Ο Γιωργάκης είναι καλύτερος από εσένα στη μπάλα, βάζει πιο πολλά γκολ!!».
«Η Ελενίτσα είναι πιο καλή μαθήτρια…».
«Κοίτα τον αδερφό σου πόσο ήσυχος είναι».
Τα έχετε ακούσει ή ίσως έχετε ξεστομίσει και εσείς παρόμοια λόγια. Μάλιστα, είναι μία διαδικασία που ο γονιός, ήδη από τον πρώτο του παιδί, ανησυχεί και αγχώνεται για το αν θα είναι έξυπνο, καλό, αν θα μιλήσει ή θα περπατήσει γρήγορα.
Και πολύ συχνά μπαίνει στον πειρασμό να συγκρίνει το παιδί του με άλλα μωρά και παιδάκια ή ακόμα και με τα ξαδερφάκια ή αδελφάκια του χωρίς να το αντιλαμβάνεται πολλές φορές, αυξάνοντας τη δική του ανησυχία, αλλά και αναστατώνοντας, χωρίς να καταλαβαίνει, το παιδί του.
Και αργότερα, το συνεχίζει αυτό-άλλωστε έτσι έμαθε είτε από τους δικούς του γονείς – είτε από τη σύγκριση των προηγούμενων μηνών ή και ετών, στο δικό του παιδί. Μόνο που τώρα πια το τραυματίζει άθελά του.
Τι σημαίνει αυτό για το παιδί
Ακόμα κι αν δεν το δείχνει το παιδί ένα είναι σίγουρο. Μέσα από την όποια σύγκριση πληγώνεται. Συγκρίνοντάς το παιδί σας με το οποιοδήποτε άλλο παιδί, το κάνετε να νιώθει αδύναμο και λίγο.
Η σύγκριση το απαξιώνει και το μειώνει, του ρίχνει την αυτοεκτίμηση και την πίστη στον εαυτό, αλλά και στις ικανότητές του.
Έτσι, μπορεί να δημιουργήσει ένα παιδί που νιώθει πως δεν αξίζει, πως δεν χρειάζεται να προσπαθήσει για κάτι καλύτερο, εφόσον δεν θα τα καταφέρει, ένα κλειστό και καταθλιπτικό παιδί που ίσως δεν είναι άξιο να αγαπηθεί και να αγαπήσει.
Μπορεί, βέβαια, να προκύψει και το αντίθετο.
Ένα θυμωμένο παιδί, που προσπαθεί να επιβληθεί μέσα από την παραβατικότητα και την πρόκληση.
Ένα ζηλιάρικο παιδί που δεν μπορεί να καταλάβει, γιατί είναι καλύτεροι όλοι οι άλλοι σε σχέση με αυτό.
Ένα παιδί γεμάτο ανασφάλειες και κόμπλεξ που θα προσπαθεί να αποδείξει ότι αξίζει για να γίνει αποδεκτό και θα ματαιώνεται διαρκώς στην ενήλικη ζωή του, αφού ποτέ δεν έχει νιώσει αρκετό.
Σκεφτείτε.
Συγκρίνοντάς το παιδί σας με το οποιοδήποτε άλλο παιδί, το κάνετε να νιώθει αδύναμο και λίγο.Μπείτε στη θέση του παιδιού
Σκεφτείτε.
Εσάς σας αρέσει να σας συγκρίνουν στη δουλειά σας για παράδειγμα;
Πώς νιώθετε, αν, ενώ προσπαθείτε, δεν αναγνωρίζεται η προσπάθεια; Καταλαβαίνω πως ίσως και εσείς μεγαλώσατε αγκαζέ με την σύγκριση από τους δικούς σας γονείς και απλά αυτό μάθατε να κάνετε. Θυμηθείτε, όμως, πώς νιώθατε ή νιώθετε γι' αυτό.
Σταματήστε να συγκρίνετε τα παιδιά σας, αν δεν θέλετε να τους δημιουργήσετε τραύματα που θα κουβαλάνε σε όλη τους τη ζωή, γιατί είναι βέβαιο ότι θα εξελιχθούν σε προβληματικοί ενήλικες. Αντίθετα, αναγνωρίστε πως ο κάθε άνθρωπος, το κάθε παιδί είναι διαφορετικό, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι προβληματικό. Αγκαλιάστε τη διαφορετικότητα του παιδιού σας, ενισχύστε το, υποστηρίξτε το, σταθείτε δίπλα του για όσο σας χρειάζεται.
Θυμηθείτε!
Σταματήστε να συγκρίνετε τα παιδιά σας, αν δεν θέλετε να τους δημιουργήσετε τραύματα που θα κουβαλάνε σε όλη τους τη ζωή, γιατί είναι βέβαιο ότι θα εξελιχθούν σε προβληματικοί ενήλικες. Αντίθετα, αναγνωρίστε πως ο κάθε άνθρωπος, το κάθε παιδί είναι διαφορετικό, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι προβληματικό. Αγκαλιάστε τη διαφορετικότητα του παιδιού σας, ενισχύστε το, υποστηρίξτε το, σταθείτε δίπλα του για όσο σας χρειάζεται.
Θυμηθείτε!
Το κάθε παιδί έχει το δικό του τρόπο και χρόνο απόκρισης και ανάπτυξης, καθώς και το δικό του χαρακτήρα σε σχέση με τα άλλα παιδιά.Μαρίνα Μόσχα, Ψυχολόγος
No comments:
Post a Comment