Σήμερα ας ασχοληθούμε με κάτι πρακτικό. Πήγαινε να κοιτάξεις στον
καθρέφτη.
Η αντανάκλασή σου είναι ΤΟ ΜΟΝΟ που θα πρέπει να σε νοιάζει. Η αντανάκλασή
σου είναι το ΜΟΝΟ που έχει σημασία. Το τι κάνουν οι άλλοι δεν σε απασχολεί
καθόλου.
Ο πολεμιστής ασχολείται με τον εαυτό του, μόνο. Με την κυριαρχία του πάνω
στο νου του.
Δεν υπάρχουν άλλοι άνθρωποι. Υπάρχεις μόνο εσύ και ο Θεός.
Όταν επικεντρώνεις την προσοχή σου στους άλλους ανθρώπους είναι σπατάλη
χρόνου, ενέργειας και της δύναμης του Θεού.
Απλά κοίταξε τον εαυτό σου Ρώτησε τον εαυτό σου που βρίσκεσαι ΕΣΥ στο
ταξίδι, να είσαι ακέραιος, και να μην ανησυχείς για τους άλλους. Μόλις
αναλάβεις τις ευθύνες των δικών σου πράξεων ( αφήνοντας τις κρίσεις, τα
παράπονα, τις συγκρούσεις), οι “άλλοι άνθρωποι” αυτόματα θα
μεταμορφωθούν.
Απλά, κοίτα τον εαυτό σου.
Υπάρχει μόνο ένας τρόπος για να ξεφύγεις από την λύπη και αυτός είναι να
αλλάξεις το νου σου. Να ΜΕΤΑ-ΝΟΗΣΕΙΣ. Μην περιμένεις να αλλάξουν οι
εξωτερικές συνθήκες, γιατί αυτό δεν θα γίνει ποτέ. Θα περιμένεις χίλια
χρόνια για κάποιον ή κάτι έξω από εσένα να σε κάνει χαρούμενο ενώ αυτός που
κρατά τον κόσμο αλυσοδεμένο δεν είναι άλλος από σένα.
Σε παρακαλώ, ξύπνα!
Η αλλαγή συμβαίνει ΠΡΩΤΑ στο μυαλό σου – ακριβώς εδώ, ακριβώς αυτή την
στιγμή- και ΜΕΤΑ αλλάζουν οι εξωτερικές συνθήκες. Έτσι γίνεται και ό,τι άλλο
νομίζεις δεν άλλο από πλάνη.
ΕΣΥ είσαι υπεύθυνος για ό,τι βλέπεις. Κανένας δεν σου κάνει τίποτα. Ο Θεός
δεν σε τιμωρεί.
Εσύ είσαι μόνο, που αποφασίζεις ανάμεσα στην ευτυχία ή την λύπη.
Γι' αυτό, ΚΟΙΤΑ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ.
ΠΗΓΕΣ:
Φίλη μου Το Χαμομηλάκι πολύ όμορφο το άρθρο σου! Συχνά κοιτάζω τους άλλους, τι θα πούνε, πως θα με σχολιάσουν και έτσι χάνω το δρόμο μου, χάνω από τα αποθέματα της ψυχικής μου δύναμης. Φυσικά έχοντας πάντα την αρχή μέσα μου, πως δεν πρέπει να κινούμαι στα άκρα, λέω, μέσα μου, πως καλό είναι να σκέφτομαι και το τι λένε οι άλλοι, αλλά όχι να φτάνω στο άκρο να σκέφτομαι, ΜΟΝΟ το τι λένε οι άλλοι. Επίσης, πρέπει να σκεφτόμαστε και ποιοι λένε ότι λένε. Το λένε άνθρωποι που ενδιαφέρονται πραγματικά για εμάς, ή άνθρωποι με δόλο και φθόνο; Πέραν όμως αυτών. Στον καθρέπτη αυτό που αναφέρεις στο όμορφό σου άρθρο, πιο εύκολο μας είναι να βάζουμε τους άλλους μπροστά και να τους λέμε «κοίτα πως είσαι! Κοίτα αυτό και εκείνο το ελάττωμά σου!!». Αν και αποφεύγω να τοποθετούμαι θρησκευτικά, θα κάνω μία εξαίρεση γιατί το άρθρο με έχει αγγίξει. Στη διδασκαλία του ο Ιησούς λέει «κοιτάτε το σαριδάκι στο μάτι του συνανθρώπου σας και δεν κοιτάτε το δοκάρι που έχετε στο δικό σας μάτι». Πολλές φορές κοιτάμε, ένα μικρό ελάττωμα στο συνάνθρωπό μας, αλλά σε αυτόν τον καθρέπτη που αναφέρεις στο άρθρο σου φίλη μου, δεν κοιτάμε τα δικά μας ελαττώματα που βγάζουν μάτι. Μιλάμε όλοι για το Θεό (δε θα σταθώ σε ποιον Θεό καθώς δικαίωμα του καθενός αναφαίρετο και απολύτως σεβαστό είναι να πιστεύει όπου επιθυμεί, ακόμα όμως και να μην πιστεύει). Μιλάμε λοιπόν για το Θεό, όμως για ποιον Θεό; Πολλοί έχουμε κάνει μέσα μας ένα Θεό όπως μας συμφέρει. Κοιτάμε τι λέει ο Θεός για τη συμπεριφορά μας απέναντι στον άλλον; Για τη βοήθεια στο συνάνθρωπό μας, Για την ελεημοσύνη Ζητάμε από το Θεό αγάπη, χωρίς πολλές φορές να δίνουμε αγάπη, αλλά αντιθέτως να σπέρνουμε πόνο και θλίψη στους γύρω μας. Ζητάμε συγχώρεση, αλλά δεν δίνουμε συγχώρεση στον άλλον. Προσπαθούμε να μην κλέβουμε το διπλανό μας; Προσπαθούμε να καταπολεμήσουμε, το φθόνο, την απληστία, την οκνηρία, που αποτελούν όπως λέει ο λαός μας, θανάσιμα αμαρτήματα; Ναι έχουμε πολλά αμαρτήματα, γιατί είμαστε άνθρωποι. Όμως αυτό το ότι είμαστε άνθρωποι για εμένα δεν πρέπει να αποτελεί συνέχεια δικαιολογία, στα όσα λάθη κάνουμε. Αν σκεφτόμαστε, «εντάξει ας κάνω μωρέ λάθη, αφού είμαι άνθρωπος», τότε δε σκεφτόμαστε αγνά, αλλά πονηρά. Και τον πονηρό σκέψης αν τον βάλουμε μέσα μας, τότε στον καθρέφτη θα δούμε μία εικόνα, πολύ άσχημη και αποκρουστική.
ReplyDeleteΜε αγάπη πάντα
Agorafoviagr