Γιατί το παιδί μου έχει «κλειστεί» στον εαυτό του;

Τι το σταματά από το να αποκτήσει ουσιαστικές φιλίες; 

Και τι μπορείτε να κάνετε για να το βοηθήσετε να ανοίξει τα φτερά του;

Όταν είναι μωρά, ανησυχούμε με το παραμικρό κλάμα τους. Όταν αρχίζουν να περπατάνε, σειρά έχουν οι – αναπόφευκτες – πτώσεις και το ενδεχόμενο να ξεφύγουν από το βλέμμα μας έστω και για ένα δευτερόλεπτο. 

Μόλις αρχίσουμε να ηρεμούμε με όλα αυτά, τα προβλήματα αλλάζουν, αλλά δεν σταματούν.

Ένα ζήτημα που ανησυχεί πολλούς γονείς είναι η κοινωνικότητα των παιδιών τους. Και πράγματι, λίγα πράγματα μπορούν να μας ραγίσουν την καρδιά όσο η συνειδητοποίηση ότι το μικρό μας δυσκολεύεται να κάνει φίλους. 

Πώς θα καταλάβουμε, όμως, αν όντως υποφέρει από μοναξιά; 

Και τι μπορούμε να κάνουμε για να το βοηθήσουμε;

Μια διάκριση με σημασία

Πριν πανικοβληθείτε, βεβαιωθείτε ότι η περιορισμένη κοινωνικότητά του αποτελεί πραγματικό πρόβλημα. 

Κάποια παιδιά θέλουν να είναι δημοφιλή, όμως ο κύκλος τους τα απορρίπτει. 

Άλλα είναι απλώς εσωστρεφή, και αυτό δεν χρειάζεται να αλλάξει – αν υποθέταμε ότι θα μπορούσε.

Πώς θα καταλάβετε σε ποια κατηγορία ανήκει το μικρό σας; 

Κυρίως ελέγχοντας δύο παραμέτρους: τη διάθεσή του και το κατά πόσο έχει υπάρξει κάποια σημαντική αλλαγή στη συμπεριφορά του.

Αν το μικρό σας εμφανίζει συμπτώματα άγχους ή κατάθλιψης – ή αν απλώς διαμαρτύρεται έντονα για τη μοναξιά του –, μάλλον είναι στιγμή να λάβετε τα μέτρα σας για να το βοηθήσετε. 

Ακόμη και αν δεν παρατηρείτε κάτι ανησυχητικό στη διάθεσή του, αν έχει υπάρξει σημαντική αλλαγή στην κοινωνικότητά του, καλό είναι να εντοπίσετε τις αιτίες πίσω από αυτή.

Άλλες ενδείξεις

Υπάρχουν πολλοί τρόποι να καταλάβουμε αν το μικρό μας αισθάνεται αποκομμένο από τους συνομήλικούς του, πριν συζητήσουμε ανοιχτά μαζί του για το θέμα.

Εξωτερικές ενδείξεις

* Όταν το παίρνετε από το σχολείο, βγαίνει πάντα μόνο του από την αίθουσα διδασκαλίας.

* Δεν το καλούν σε σπίτια φίλων ή άλλες ομαδικές δραστηριότητες.

* Δεν σας ζητά να καλέσετε κάποιον δικό του φίλο στο σπίτι.

Ενδείξεις στη συμπεριφορά του

* Προσπαθεί διαρκώς να τραβήξει την προσοχή, είτε με θετικό είτε με αρνητικό τρόπο. Για παράδειγμα, ορισμένα παιδάκια μπορεί να γίνουν επιθετικά προκειμένου να διεκδικήσουν την ανθρώπινη επαφή, ενώ άλλα να κάνουν διαρκώς αστεία. 

Δεν είναι ασυνήθιστο ένα παιδί που αισθάνεται μόνο του να καταλήξει να μιλά πολύ, είτε επειδή δεν έχει κατακτήσει τις επικοινωνιακές δεξιότητες που χρειάζεται είτε γιατί διψάει για αλληλεπίδραση. 

Όλες οι παραπάνω τάσεις μπορούν να εντείνουν τη μοναξιά του, αφού κάνουν τα άλλα παιδιά να το αποφεύγουν ακόμη περισσότερο.

* Έχει φανταστικούς φίλους. Πολλά παιδιά καταφεύγουν στη φαντασία τους για να αποδράσουν από μια καθημερινότητα στην οποία αισθάνονται απομονωμένα. 

Ωστόσο, η ίδια η «παρουσία» των φανταστικών φίλων δεν θα πρέπει να σας ανησυχήσει, αν δεν υπάρχουν και άλλες ενδείξεις: για πολλά πιτσιρίκια, δεν είναι παρά ένας δίαυλος για να αξιοποιήσουν την αστείρευτη δημιουργικότητά τους.

* Δεν έχουν βασικές κοινωνικές δεξιότητες. Εδώ βρισκόμαστε σε έναν φαύλο κύκλο, όπου είναι δύσκολο να διακρίνουμε αν η δυσκολία του παιδιού μας, για παράδειγμα να μοιραστεί τα παιχνίδια του, είναι αιτία ή συνέπεια της μοναξιάς του.

* Έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση. Τα παιδιά που βιώνουν καθημερινά την απόρριψη από τους συνομήλικούς τους έχουν την τάση να αναζητούν διαρκώς την αποδοχή, προκειμένου να πιστέψουν και τα ίδια στην αξία τους. Φυσικά, αυτό εκτός από ψυχοφθόρο μπορεί να γίνει ακόμη και επικίνδυνο καθώς μεγαλώνουν.

* Κλείνεται στον εαυτό του. Συχνά, τα παιδιά που δεν αισθάνονται αποδεκτά παύουν να διεκδικούν τη συντροφιά των άλλων, αν και είναι εμφανές ότι αυτό τα επιβαρύνει ψυχολογικά. Αν το μικρό σας δεν επιδιώκει να κάνει φίλους, αναζητήστε σημάδια κατάθλιψης, παραίτησης ή άγχους – αν δεν υπάρχουν, μπορεί να είναι απλώς εσωστρεφές.

* Σας το λέει. Μπορεί να μη σας έχει πει ότι αισθάνεται μόνο, αλλά να χρησιμοποιεί φράσεις όπως «Δεν με συμπαθεί κανείς» ή «Δεν έχω φίλους». Δώστε σημασία σε αυτά που έχει να μοιραστεί μαζί σας και μην προσπαθήσετε να τα διαψεύσετε για να το κάνετε να νιώσει καλύτερα. Ζητά τη βοήθειά σας και το πρώτο που πρέπει να κάνετε είναι να το ακούσετε.

Η πηγή του κακού

Σε περίπτωση που έχετε διαπιστώσει ότι το παιδί σας αισθάνεται όντως μόνο του, μην προχωρήσετε σε βεβιασμένες κινήσεις για να το βοηθήσετε, πριν εντοπίσετε τις αιτίες για αυτό.

Ορισμένα παιδιά είναι μοναχικά επειδή αισθάνονται διαφορετικά και επιδιώκουν να προστατεύσουν τον εαυτό τους από τις κακές προθέσεις των άλλων. 

Άλλα έχουν ήδη βιώσει bullying – ή εξακολουθούν να το βιώνουν – και προσπαθούν να εκτίθενται όσο το δυνατόν λιγότερο στους συμμαθητές τους, ώστε να μην υφίστανται τη συμπεριφορά τους. 

Κάθε περίπτωση απαιτεί διαφορετικούς χειρισμούς εκ μέρους των γονιών.

Επίσης, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι τα περισσότερα παιδιά – όπως και οι περισσότεροι ενήλικοι – αισθάνονται μόνα κατά καιρούς, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι όντως είναι. 

Τα συναισθήματά τους εξακολουθούν να έχουν σημασία, αλλά δεν θα πρέπει να ανησυχήσουμε υπερβολικά αν προέκυψαν ύστερα από μια σημαντική αλλαγή, όπως είναι μια μετακόμιση, η αλλαγή σχολείου ενός καλού φίλου ή το διαζύγιο των γονιών.

Το πιθανότερο είναι ότι πρόκειται για μια μοναξιά που προκύπτει εκ των συνθηκών και δεν θα μετατραπεί σε πάγια κατάσταση – χωρίς αυτό να συνεπάγεται και ότι δεν θα το βοηθήσουμε να βγει από αυτή.
Βοηθώντας το να ανοίξει τα φτερά του
...............

η συνέχεια εδώ: imommy