Αν ήταν παραμύθι, θα ξεκινούσα με το γνωστό,
«Μια φορά κι έναν καιρό...»
Η ιστορία όμως που θα σας διηγηθώ είναι αληθινή και την έγραψαν παιδιά. Την
έγραψαν με τις πράξεις τους, όπως εκείνα ξέρουν, χωρίς μελάνη, αλλά με πολλή
αγάπη και αθωότητα. Εγώ την έμαθα στην πορεία απ' τα ίδια τα παιδιά και τους
υποσχέθηκα να βάλω τη μελάνη. Ας με συγχωρήσουν τα παιδιά αν κάπου αυτή η
μελάνη έπεσε περισσότερη ή λιγότερη. Να θυμούνται πως αυτό το βιβλίο
γράφτηκε γι' αυτά μόνο με αγάπη. Άλλωστε, τα παιδιά «ξέρουν καλύτερα». Το
απέδειξαν το καλοκαίρι του '94 στους μεγάλους και ειδικά σε μένα.
Ας σας διηγηθώ τώρα την ιστορία τους παίρνοντας τα πράγματα απ' την αρχή.
Όλα ξεκίνησαν απ' την αγάπη όλων μας για τα γατάκια.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ
....
Η συνέχεια εδώ
...
Δυο λόγια από την συγγραφέα
Το χαμομηλάκι αποτελείται από μια μεγάλη ομάδα ανθρώπων που προσφέρουν
έργο, όχι μόνο στην μπλογκόσφαιρα, αλλά και στην κοινωνία.Τους συγχαίρω και τους θαυμάζω γι' αυτό.
Θέλησα να συμμετέχω κι εγώ στο «ΆΞΙΟΝ ΑΓΑΠΗΣ» με τον τρόπο μου...
Το βιβλίο αυτό γράφτηκε μέσα σε δέκα νύχτες το 1994 κι αυτό ώς αντίδωρο στα παιδιά μου, γιατί τα παραμελούσα διορθώνοντας και ξαναδιορθώνοντας το βιβλίο της μάννας, εφόσον οι εκδοτικοί οίκοι το ήθελαν σε μυθιστόρημα...
Γράφτηκε σε PW και τώρα δημοσιεύω το πρωτότυπο με τα λάθη του, πριν τις διορθώσεις της έκδοσης του 2000, γιατί αυτό έχω.
Εννοείται ότι κι αυτή την έκδοση την είχα κάνει με δικά μου λεφτά, την έχω χαρίσει και φυσικά έχει εξαντληθεί.
Παιδιά, κι εδώ ευχαριστώ! Δεν χρειάζονταν δύο αναρτήσεις! Διπλή η τιμή σας και δεν έκανα και τίποτα!
ReplyDeleteΠάντως, τώρα που ξαναήρθα για να πάρω το λινγκ, πάλι με τερμάτησε.
Φαίνεται πως πάντα θα κολλάω στην κεντρική σελίδα, αλλά όχι στα επι μέρους ποστ.
Κάτι είναι κι αυτό!
Ευχαριστώ παιδιά!
Καλή συνέχεια!