Τι έχουν δει.
Πολέμους, καταστροφές, πείνα, δυστυχία.
Όχι μωρέ Έλληνα, δεν αναφέρομαι μόνο στο δικό σου παιδί.
Ξέρω τι θα μου πεις.
Το δικό σου παιδί το προστατεύεις.
Το αγαπάς.
Του δίνεις όλα τα καλούδια. 
Τρέχεις σα τρελός όλη μέρα, για να τα πας το σαββατοκύριακο να αγοράσουν τα μοντελάκια και τα τετράδια με τον action man και το Μπομπ το Σφουγκαράκη.
Έχεις δει ποτέ τα βιβλία τους;
Όχι για να διαβάσεις τα παιδιά σου για να είναι οι πρώτοι μαθητές σ' έναν κόσμο των τελευταίων που τους κληροδοτούμε..
Να δεις τι λένε.
Να δεις πως αρχίζει ένα παιδί της πρώτης δημοτικού να αντικρίζει τη γλώσσα.
Την ιστορία ένα παιδί της τρίτης δημοτικού.
Απογοήτευση!
Θες τώρα να πάμε στα πανεπιστήμια?
Εκεί να δεις.
Παιδιά που διάβαζαν τα μαθηματικά ακόμα και στη τουαλέτα, γιατί είχαν γίνει δεύτερη φύση τους και τα λάτρευαν, να μπαίνουν στη σχολή που λάτρεψαν και μετά τέσσερα χρόνια να τη μισούν!
Είναι τραγικό να μισήσεις κάτι που κάποτε λάτρεψες!
Όχι μωρέ Έλληνα, δεν αναφέρομαι στο δικό σου παιδί.
Το δικό σου παιδί το προστατεύεις.
Το αγαπάς.
Του δίνεις όλα τα καλούδια.
Έχεις ποτέ αναρωτηθεί τι λέει πια το κάθε παιδί για το Άγιο Όρος;
Ποιο είναι το Άγιο Όρος;
Ένα βουναλάκι κάπου στη Μακεδονία είναι, που στις ακτές του δεν έχει ξαπλώστρες να λιάζονται ξανθές κοκαλιάρες της ΤV του τίποτα, αλλά που κάποτε ζούσε ένας γέρος τρελός που τον λέγαν Παΐσιο και σα του μίλαγες, θαρρείς πως άνοιγαν οι ουρανοί και έβλεπες το Θεό.
Ένα βουναλάκι που ζουν εκτός από τους κτηματομεσίτες και άλλοι “τρελλόγεροι” σε σπηλιές, με τριμμένα ράσα μα με βλέμμα τόσο καθάριο που τους ζηλεύεις.
Και τι έγινε.
Έβαλαν εκεί κάποιους “golden boys” για το δυσφημίσουν.
Να ισοπεδώσουν όλα τα ιδανικά μας πια.
Να κάνουν όλα τα παιδιά κιμά!
Να απογοητευτούν από όλα και να στραφούν στο τίποτα της χλίδας και του λάιφ στάιλ.
Όχι μωρέ Έλληνα, δεν αναφέρομαι στο δικό σου παιδί.
Το δικό σου παιδί το προστατεύεις.
Το αγαπάς.
Του δίνεις όλα τα καλούδια.
Έχεις αναρωτηθεί ποτέ γιατί οι νέοι χλευάζουν τη πολιτική;
Γιατί ψήφιζες και ψηφίζεις αυτό το κόμμα κι αυτούς τους πολιτικούς που σε χαϊδεύουν μόνο 10 μέρες πριν τις εκλογές και μετά σε ξεχνάνε.
Τα παιδιά νοιώθουν αβοήθητα και μόνα τους από πολιτεία και κυβέρνηση κι έτσι αντιδρούν στο τίποτα με το μόνο όπλο που έχουν σα παιδιά.
ΤΗΝ ΗΧΗΡΗ ΑΠΟΡΡΙΨΗ!
Έχεις αναρωτηθεί σε τι πιστεύουν τα σημερινά παιδιά στη πλειοψηφία τους;
Στο κριμένο φόβο και την αγωνία τους, που διστάζουν να την εκφράσουν και αντιδρούν με σχέσεις του τίποτα και του σήμερα.
Ακόμα κι αυτός ο έρωτάς τους έχει ξεπουληθεί στο βωμό του χρήματος και της λάμψης της βιτρίνας.
Έτσι τα έχουμε γαλουχήσει.
Όχι μωρέ Έλληνα, δεν αναφέρομαι στο δικό σου παιδί.
Το δικό σου παιδί το προστατεύεις.
Το αγαπάς.
Του δίνεις όλα τα καλούδια.
Εσύ τους έχεις ένα δωμάτιο που μοιάζει με δωμάτιο της NASA.
Αν κλείσεις το φως στο δωμάτιο τους, θα δεις ένα σωρό φώτα από μηχανήματα.
Κομπιούτερ, εκτυπωτές, σκάνερς, dvd, τηλεοράσεις, κινητά.
Κι όλα αυτά γιατί;
Όχι για την ενημέρωσή τους.
Άλλωστε ποια ενημέρωση δίνουν τα δελτία των οκτώ, και οι κρεατομηχανές των sites των γνωριμιών.
Αλλά για την υπεροχή σε ένα παιδικό κόσμο άκρως ανταγωνιστικό στο τίποτα και άκρως υποτιμημένο σ όλα αυτά που τεχνηέντως μας έκαναν να αποκρύψουμε από τα παιδιά μας για το ποιοι είμαστε σαν Άνθρωποι, σα Γένος και σαν Έλληνες.
Όχι μωρέ Έλληνα, δεν αναφέρομαι στο δικό σου παιδί.
Το δικό σου παιδί το προστατεύεις.
Το αγαπάς.
Του δίνεις όλα τα καλούδια.
ΚΟΙΜΗΣΟΥ!
Πολλά και καυτά θέματα θίγεις φίλη μου Κρανιώτη. Έχω σκεφθεί πολλές φορές, αν ήμουν παντρεμένος, αν θα έκανα παιδί. Ο κόσμος με τη βία, τον τομαρισμό, την αίσθηση πως όλα γίνονται εύκολα και γρήγορα, διαμορφώνει συνειδήσεις που προκαλούν μέσα στα παιδιά έναν πνευματικό θάνατο, προς όφελος της ύλης και της ματαιοδοξίας (χλιδή, απληστία, άκρατος πλούτος, εξουσία, καριέρα κλπ). Καταντήσαμε όπως στις Η.Π.Α., όπου οι γονείς βλέπουν λίγες ώρες τα παιδιά τους κάθε μέρα. Ο κάθε γονιός τρώει στο χώρο εργασίας του και τα παιδιά στους παιδικούς σταθμούς και στα σχολεία. Το παραδοσιακό μεσημεριανό τραπέζι όπου τα μέλη της οικογένειας, κάθονταν για να φάνε και να τα πούνε οδεύει προς αφανισμό. Πράγματι μόνον τα Σαββατοκύριακα έχουν μείνει για τους γονείς και αυτά κουτσουρεμένα, καθώς πολλοί γονείς εργάζονται και το Σάββατο και πιθανόν στο άμεσο μέλλον και την Κυριακή…
ReplyDeleteΣχετικά με τα Πανεπιστήμια. Παλιά τα παιδιά που μπαίνανε στα πανεπιστήμια, όπως γράφεις, ακόμα και στην τουαλέτα διάβαζαν και το επίπεδο μόρφωσης εκείνων των φοιτητών σε σχέση με των σημερινών, μάλλον είναι πολύ πιο ανώτερο. Σήμερα, μπαίνουν οι νέοι μας στα πανεπιστήμια χωρίς να γνωρίζουν να μιλάνε σωστά την Ελληνική γλώσσα ή με ένα λεξιλόγιο φτωχό…Στην καλύτερη περίπτωση θα τελειώσουν στα 4 χρόνια. Συνήθως, τελειώνουν αργότερα, είτε γιατί παρασύρονται και κάνουν τη φοιτητική τους ζωή (καλό είναι αυτό αλλά με όρια), είτε γιατί αναγκάζονται λόγω των οικονομικών συνθηκών να εργάζονται παράλληλα, είτε γιατί λόγω των καταλήψεων, γίνονται κάποιες φορές όμηροι κομματικών «γραμμών». Ο κομματισμός δυστυχώς στα πανεπιστήμια είναι έντονος, σε βαθμό που να βλέπεις δυστυχώς φοιτητές αντιθέτων παρατάξεων να πλακώνονται στο ξύλο και να επιδίδονται σε σκηνές βίας, σε ένα χώρο που σκοπό έχει να προάγει τη μάθηση, τον πολιτισμό, τη γνώση.
Σχετικά με το Άγιο Όρος, τα πρόσφατα συμβάντα, κάνανε γνωστό το Άγιο Όρος και σε όσα παιδιά δεν το γνώριζαν, όμως με τρόπο αρνητικό. Σχετικά με το Γέροντα Παΐσιο, αποτέλεσε μία μεγάλη μορφή μοναχού – ασκητή, για τον οποίο είμαι πολύ μικρός για να μιλήσω.
Αυτό το μοντέρνο τρόπο γνωριμίας μέσω των κοινωνικών δικτύων πως τα λένε, δεν τον προτιμώ, καθώς προσπαθώ όσο μπορώ να μην αφομοιώνομαι από την εικονική πραγματικότητα και τις ψηφιακές σχέσεις του 0 και 1 (είναι το δυαδικό σύστημα που καταλαβαίνει ο υπολογιστής). Θα μιλήσω και θα επικοινωνήσω μέσα από το διαδίκτυο, όμως κάποια πράγματα, δε θέλω να τα υποκαταστήσω με ψηφιακές ψευδαισθήσεις. Ήμουν για 4 χρόνια εθισμένος στα chat rooms και εγώ ξέρω πως το ξεπέρασα και δε θέλω ξανά να μπλέξω.
Η πνευματική ύπνωση και οκνηρία που παρατηρείται αγγίζει όρια που θα πρέπει να μας ανησυχούν. Δεν είναι κακό το διαδίκτυο. Κακό είναι να μη μπορούμε να βάλουμε όρια στον εαυτό μας και να νομίζουμε πως όλα συμβαίνουν, έξω από το σπίτι μας, εκτός τους περιβάλλοντός μας. Αυτός ο εφησυχασμός, εγκυμονεί παγίδες και δυσάρεστες εκπλήξεις. Δε θέλω να πακικοβάλω, αλλά να εφιστήσω την προσοχή μας, σε καταστάσεις που βιώνουμε χωρίς να τις έχουμε συνειδητοποιήσει.
Με αγάπη πάντα
Agorafoviagr
Συγνώμη για το "φίλη μου", Φίλε μου ήθελα να γράψω!
ReplyDeleteΜε αγάπη πάντα
Agorafoviagr
ΣΥΓΧΩΡΕΜΕΝΗ!
ReplyDeleteΑΛΛΩΣΤΕ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΑΓΩΝΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΕΧΟΥΜΕ ΓΙΝΕΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΦΙΛΟΙ!