Μαθαίνουμε τα παιδιά μας να θέλουν πολύ περισσότερα απ’ όσα πραγματικά χρειάζονται.

Είναι μάλλον εύκολο να συμφωνήσουμε οι περισσότεροι ότι τα παιδιά για να είναι ευτυχισμένα δεν χρειάζονται και πάρα πολλά πράγματα. Αντιθέτως, η φυσική τους ανάγκη αφορά λίγα και καλά (ουσιαστικά!). 

Άσχετα αν εμείς, η (καταναλωτική) κοινωνία των ενηλίκων, τα μαθαίνουμε, εν τέλει, να θέλουν πολύ περισσότερα απ’ όσα ουσιαστικά χρειάζονται.

Ακριβώς δηλαδή ότι κάνουμε και εμείς οι ίδιοι! Μαθαίνουμε τα παιδιά μας να αναζητούν το περιτύλιγμα, αδιαφορώντας για το περιεχόμενο.

Ας ξαναγυρίσουμε όμως στην αγνή φύση των παιδιών. Την ανιδιοτελή, την απλή, την «αφτιασίδωτη». 

Το μόνο που χρειάζονται τα παιδιά είναι να τους αφιερώνουμε αρκετό χρόνο μαζί τους και η στάση μας να δηλώνει και να δίνει αποδοχή, εμπιστοσύνη, γλυκύτητα και πάνω απ’ όλα Αγάπη.

Παρακάτω θα επιχειρήσουμε να σταθούμε σε 4 βασικά σημεία που μπορούμε να κάνουμε μέσα από την καθημερινή σχέση μαζί τους, για να είναι τα παιδιά μας χαρούμενα και ευτυχισμένα.

• Ας τους αφιερώσουμε χρόνο.

Μια σκληρή αλήθεια είναι ότι για πολλούς από εμάς δεν μένει αρκετός χρόνος για να ασχοληθούμε με τα παιδιά μας. Αυτό είναι αρκετό για να δημιουργηθούν πολλά προβλήματα στην σχέση μας μαζί τους. Η σημασία του «ποιοτικού» χρόνου είναι αδιαμφισβήτητη αλλά καλό θα ήταν να μην γίνει ένα άλλοθι για την περίπτωση που τα προγράμματα μας είναι ασφυκτικά και τελικά αυτοί που μας βλέπουν λιγότερο είναι τα ίδια μας τα παιδιά.

• Ας αποδεχτούμε την προσωπικότητα τους.

Κοινώς, ας μειώσουμε την ένταση των προσδοκιών μας από τα παιδιά. Ας εστιάσουμε σε αυτό που είναι κι όχι σε αυτό που θα θέλαμε να είναι, σε αυτό που μπορούν, σε αυτό που θέλουν, σε αυτό που πιστεύουν… κι όχι στις αντίστοιχες δικές μας επιθυμίες… 

Αν τα παιδιά νιώσουν την αποδοχή μας, νιώθουν την απαιτούμενη ασφάλεια να αναπτύξουν την προσωπικότητα τους, αποκτώντας αυτοπεποίθηση και σταθερότητα για το υπόλοιπο της ζωής τους.

•  Ας προσέξουμε τα λόγια μας

Ένα σύνηθες λάθος που κάνουμε οι γονείς (και που αμέσως μετά το καταλαβαίνουμε και μετανιώνουμε!) Είναι η απόδοση χαρακτηρισμών, οι δηλώσεις και οι σκληρές κουβέντες που χρησιμοποιούμε πάνω στα νεύρα μας… Όλοι το ξέρουμε και κανένας δεν το θέλει, άλλα όλοι το κάνουμε! Όμως καλό είναι να θυμόμαστε ότι «η γλώσσα κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει». Και ο νοών νοείτω.

• Ας αναδείξουμε τη μοναδικότητα τους

Κάθε παιδί, όπως και κάθε άνθρωπος, είναι ένα και μοναδικό. Εξάλλου (ας μην κρυβόμαστε) όλοι θεωρούμε τα δικά μας παιδιά ως τα καλύτερα παιδιά του κόσμου:

Καλά κάνουμε γιατί τους αξίζει! 

Αυτή τη μοναδικότητα, χωρίς να τα κακομαθαίνουμε, είναι καλό να την τονίζουμε και να την αναδεικνύουμε με κάθε ευκαιρία, βοηθώντας τα παιδιά μας να αποκτήσουν εμπιστοσύνη στις δυνατότητες τους, να μάθουν να αγαπούν και να αποδέχονται τον εαυτό τους και μέσα από αυτόν, και όλους τους άλλους.

Γιάννης Ξηντάρας*
Ψυχολόγος, Επιστημονικός Υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης «Επαφή»

schooltime
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι