Παιδιά και καραντίνα: Μη μετατρέπετε το σπίτι σας σε σχολείο, συμβουλεύει παιδοψυχίατρος

Ένας Βρετανός καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ προτρέπει τους γονείς να εκμεταλλευτούν αυτή την περίοδο εστιάζοντας στη μάθηση μέσα από το παιχνίδι.

Καθώς τα σχολεία παραμένουν κλειστά, δεν είναι λίγοι οι γονείς που ανησυχούν για την εκπαίδευση των παιδιών τους, ακόμα και αν υπάρχει κάποια πρόοδος μέσα από το e-learning. Ωστόσο ένας Βρετανός παιδοψυχίατρος και συνεργάτης του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ με την ασυνήθιστη ειδικότητα «καθηγητής Παιχνιδιού», ο Πολ Ραμαντάνι, δίνει μια εναλλακτική συμβουλή σε νέο άρθρο του Guardian: να μη μετατρέψουμε το σπίτι μας σε σχολείο, αλλά να αξιοποιήσουμε την περίοδο της καραντίνας, για να ακολουθήσουμε τη φυσική ροπή των παιδιών προς το παιχνίδι .

Ποια είδη παιχνιδιού ωφελούν;

Είναι μάλιστα μιας πρώτης τάξης ευκαιρία για τους μπαμπάδες , όπως επισημαίνει ο ειδικός, να έρθουν σε επαφή με τα παιδιά μέσα από σωματικά παιχνίδια όπως η  πάλη , που «διδάσκουν διαφορετικές δεξιότητες όπως συντονισμό κινήσεων και αυτοέλεγχο», αλλά και μέσα από ένα πλήθος άλλων δραστηριοτήτων, για παράδειγμα τραγούδια με τα μικρότερα μέλη της οικογένειας.

Για την ακρίβεια, ενθαρρύνει όλους τους γονείς να μην ανησυχούν για το είδος του παιχνιδιού: «Τα παιδιά θα μάθουν και θα απολαύσουν διαφορετικά πράγματα από διαφορετικά είδη παιχνιδιού: το σημαντικότερο είναι να αφιερώσετε χρόνο στο παιχνίδι μαζί τους, τώρα που είστε κλεισμένοι στο σπίτι».

Ιδιαίτερα σημαντικό είναι, επίσης, να ακολουθήσουμε τα ενδιαφέροντα και τους ρυθμούς των μικρών παιδιών, όπως επισημαίνει ο ίδιος, ευνοώντας έτσι τη μάθηση και την κοινωνική και συναισθηματική ανάπτυξή τους: «Κατεβάστε ρυθμούς και αφήστε το παιδί να ολοκληρώσει μόνο του μια εργασία, όσο χρόνο κι αν πάρει, γιατί έτσι μαθαίνει».

Μικρά παιδιά σε σχολικές τάξεις

Ο ίδιος ανησυχεί ότι καθώς η δομημένη εκπαίδευση επεκτείνεται σε όλο και μικρότερες ηλικίες, στα πολύ μικρά παιδιά δεν προσφέρει μακροπρόθεσμα οφέλη. «Δεν νομίζω ότι υπάρχουν στοιχεία που να επιβεβαιώνουν ότι ωφελεί. Ίσως πρέπει να αναθεωρήσουμε».

Ο Ραμαντάνι πιστεύει, αντιθέτως, ότι δεν μπορούμε να περιμένουμε από τα πολύ μικρά παιδιά να παραμείνουν ήσυχα σε μια σχολική αίθουσα και να μάθουν για μεγάλο χρονικό διάστημα, καθώς αυτό δεν ταιριάζει με τις αναπτυξιακές ανάγκες τους.

Κριτικάρει μάλιστα το βρετανικό εκπαιδευτικό σύστημα, σχολιάζοντας ότι «παιδιά σε ιδιαίτερα μικρές ηλικίες καλούνται να πετύχουν “μαθησιακούς στόχους”. Στη δουλειά μου ως παιδοψυχίατρος έχω δει πολλά αγόρια, συγκεκριμένα, που δέχονται παρατηρήσεις στα έξι ή επτά χρόνια τους γιατί δεν μπορούν να καθίσουν ακίνητα στην τάξη και να παρακολουθήσουν το μάθημα». Παρόλο που κάποια από αυτά έχουν νευροαναπτυξιακές διαταραχές, «πολλά άλλα καταλήγουν να δυσκολεύονται απλά επειδή δεν είναι έτοιμα να καθίσουν ακίνητα», με αποτέλεσμα να στιγματίζονται ως «δύσκολα» ή «δυσπροσάρμοστα».

sputniknews.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι