Θέλω να γυρίσω στα παλιά

Δεν ήξερα αν πίσω από το σύννεφο καρτερούσε ο ήλιος ή παραμόνευε το χαλάζι. Έτσι ξεκίνησε η μέρα μου μη ξέροντας τι μπορεί να συμβεί. Ευκαιρία, είπα, για περισυλλογή από το παρελθόν που είναι μια παρατεταμένη ανάμνηση των πραγμάτων που συνέβησαν. Του έπαθα, του παθαίνω ή τι θα πάθω. Πώς έζησα, πώς ζω, πώς θα ζήσω στο μέλλον. Ο έχων μνήμη έχει και παρόν και μέλλον.

Θύμισες και προβληματισμοί που γέμισαν τους διαδρόμους του μυαλού μου από τα παιδικά μου χρόνια, τα φτωχά μα ευτυχισμένα, παρέα μ’ όλους τους αγαπημένους συγγενείς, ακόμα και τρίτους, τότε κρατιόταν οι συγγένειες.
 
Οι γονείς μας φτωχοί και μεροκαματιάρηδες προσπαθούσαν να βάλουν φαγητό στην κατσαρόλα. Η παιδική ψυχή είναι εύπλαστη και άπλαστη και τα σκήπτρα τα έπαιρναν και οι δάσκαλοι καθώς οι γονείς μας δεν ήξεραν πολλά. Μάς μάθαιναν γράμματα, καλούς τρόπους, χειροτεχνία, μάς πήγαιναν την Κυριακή στην Εκκλησία. Με αγάπη θυμάμαι δασκάλους και καθηγητές. Πώς να ξεχάσω την Φιλόλογό μας, μια ατημέλητη και χονδρούλα γυναίκα που πριν αρχίσει το μάθημα μάς έλεγε καθημερινά: “Παιδιά μου, να λέτε εύκολα ευχαριστώ, παρακαλώ, να χαμογελάτε εύκολα, δεν σας κοστίζει τίποτα. Να προσφέρετε το κάθισμά σας στους ανήμπορους”. Τον Ιστορικό μας, που μας παρότρυνε να διαβάζουμε λογοτεχνικά βιβλία: Καζαντζάκη, Λουντέμη, Βενέζη και τόσους άλλους. Έχομε μεγάλη κληρονομιά μην την παραμερίζετε, μάς έλεγε.
 
Την μάνα που μας έλεγε μην μου φέρετε ξένο μολυβάκι θα σας κόψω τα χέρια. Είναι κλεψιά και από την μικρή πας και στην μεγάλη. Τον πατέρα που δούλευε τίμια και σκληρά για τον επιούσιο της οικογένειας. Τις μέρες τις γιορτινές που φτιάχναμε τα κουλουράκια για να πάρομε σειρά στο φούρνο της γειτονιάς. Μα δεν έπρεπε να φάμε πριν την Ανάσταση. Έτσι διδασκόμεθα την εγκράτεια. Για τον Επιτάφιο μαζεύαμε λουλούδια από τα σπίτια για να τον στολίσομε και το βράδυ όλα τα κορίτσια ψέλναμε τον Επιτάφιο θρήνο. Τα σπίτια μας φτωχά και μικρά μα ήταν γεμάτα από αγάπη και ευτυχία. Το παιχνίδι έξω από το σπίτι, άσκηση μυαλού και σώματος. Κρυφτό, κυνηγητό, μήλα, αγάλματα, αμάδες, κουτσό, ξυλίκι, πεντόβολα, βόλους και τόσα άλλα που γέμιζαν την παιδική ψυχή μας. Το βράδυ βεγγερίζανε όλες οι γειτονιές και ’μεις. Τριγύρω ν’ ακούμε ιστορίες και ρητά. Πράγματα που έχουν ξεχαστεί, παραμεριστεί, κατεδαφιστεί.
 
Γεμίζουμε τα παιδιά μας με γλυκόλογα και φροντίδες. Να μην στερηθεί, να μην κακοπεράσει και για να είναι ήσυχο τηλεόραση και τάμπλετ. Έτσι δέχονται παθητικά και φθάσαμε σ’ έναν αιώνα παθητικό κενό, χρεοκοπημένο, ιδεών και αισθημάτων και τσέπης. Να δούμε με γυμνό μάτι την σημερινή πραγματικότητα, την ανοησία, τον σεξουαλικό άγχος, τον ξεπεσμό. Άλλο πράγμα η αγάπη, άλλο ο έρωτας, άλλο η επιθυμία, άλλο η λαχτάρα, άλλο πίκρα, άλλο μαράζι, άλλο σπλάχνα, άλλο σωθικά. Αγωνία της εποχής τα αδιέξοδα, η απανθρωπιά, η κλεψιά, η φωτιά. Δεν είμαστε πλέον άνθρωποι αλλά μηχανές παραγωγικής ανελέητου χρήματος που λυσσαλέοι αρπούν αχόρταγα. 

Οι γηραιότεροι πρέπει να βρίσκονται στην κορυφή της οικογένειας και όχι σε οίκους ευγηρίας. Δεν ζει καλά όποιος ξέρει να κρύβεται καλά. Μην είμαστε θεατές της ανθρώπινης κωμωδίας στο μεγάλο βιβλίο του κόσμου. Ζούμε σ’ ένα σούρουπο με μικρές ώρες που τα χρώματα σβήνουν, πάνε να χαθούν. Διώξτε την παθοφοβία, σηκώστε γροθιές. Υπάρχει διαφορά από το να σε καταπατούν ή στο να θυσιάζεσαι. Μη σε φτύνουν και να λες ψιχαλίζει. Να φύγει η ανοησία, η δειλία, η αδράνεια. Οι τρεις μεγάλοι δαίμονες του νου. 
Η υπόθεση της σωτηρίας ή του χαμού είναι υπόθεση του καθενός μας. Από τα πολλά βγαίνει το ένα και από το ένα τα πολλά. Όχι εγώ αλλά εμείς. Έτσι πάει μπροστά ο άνθρωπος.

Χανιώτικα Νέα

«Η μισή τάξη του παιδιού μου είναι άρρωστη, να το στείλω σχολείο;»: Ο παιδίατρος απαντά

Αν είστε γονείς παιδιού προσχολικής ή σχολικής ηλικίας, το πιθανότερο είναι ότι αυτή την εποχή εμπίπτετε σε μία από τις δύο κατηγορίες: Είτε το παιδί σας είναι άρρωστο νοσώντας είτε από γρίπη ή από κάποια τυπική ίωση, είτε περιβάλλεται από παιδιά που νοσούν και πιθανότατα να είναι ήδη φορέας.

«Η εποχή που βρισκόμαστε είναι το peak της μεταδοτικότητας και των κρουσμάτων», αναφέρει χαρακτηριστικά ο παιδίατρος κ. Ηλίας Χαραμαράς, εξηγώντας ότι αυτές τις μέρες έχουμε τα πιο πολλά περιστατικά.

Αν το παιδί μας έχει ήδη νοσήσει από την γρίπη, έχουμε λάβει τις απαραίτητες οδηγίες από τον παιδίατρό μας, ως προς την διαδικασία ανάρρωσης. Τι γίνεται, όμως, αν το παιδί μας περιβάλλεται από παιδιά που νοσούν, π.χ. αν η μισή σχολική του τάξη λείπει λόγω ασθενείας;

«Δεν πρέπει να σπέρνουμε πανικό»

Ο κ. Χαραμαράς εξηγεί, ότι υπάρχουν δύο τρόποι για να ελέγξει κανείς αν το παιδί του έχει προσβληθεί από κάποιον ιό της γρίπης. Ο ένας είναι το γνωστό τεστ με το σάλιο, το οποίο «δίνει» άμεσα ένα αποτέλεσμα, θετικό ή αρνητικό. Αν το αποτέλεσμα βγει θετικό, τότε το παιδί πρέπει άμεσα να κάνει και το μοριακό τεστ, για οριστική επιβεβαίωση. «Χρήσιμο είναι να γνωρίζουν οι γονείς, ότι το μοριακό τεστ το γράφουμε, θέλει 2 μέρες για να δώσει αποτέλεσμα και η συμμετοχή τους είναι 6 ευρώ.»

Ο παιδίατρος, απαντώντας στο ερώτημά μας, λέει: «Οι γονείς πρέπει να γνωρίζουν, ότι ένα παιδί που βρίσκεται σε μία σχολική τάξη στην οποία έχουν νοσήσει 3-4 συμμαθητές του έχει κατά πάσα πιθανότητα εκτεθεί στην γρίπη. Αν το παιδί αυτό δεν έχει εμβολιαστεί, κρίνω ότι είναι χρέος του γονιού να κάνει το τεστ της γρίπης, για να προετοιμαστεί αναλόγως, χωρίς απαραίτητα να περιμένει να δει συμπτώματα. Ο χρόνος επώασης του ιού, από την στιγμή που θα εισβάλλει στον οργανισμό μέσω των σταγονιδίων είναι από 24 έως 48 ώρες.

Από εκεί και πέρα, ένα απόλυτα υγιές παιδί π.χ. Δημοτικού, το οποίο δεν είναι φιλάσθενο, π.χ. δεν έχει νοσήσει πολλές φορές, δεν χρειάζεται να αποσυρθεί από την σχολική τάξη, ακόμα κι αν υπάρχουν κρούσματα γρίπης. Γιατί με αυτόν τον τρόπο σπέρνουμε πανικό που δεν είναι απαραίτητος. Μία λοίμωξη την έχουμε κάθε χρόνο, όπως έχουμε και ένα εμβόλιο που σε πολύ μεγάλο ποσοστό μας καλύπτει. Ας μη σπέρνουμε, λοιπόν, τον πανικό. Αν από την άλλη, έχουμε ένα παιδί που έχει κάποια ευαισθησία, που π.χ. γεννήθηκε πρόωρο, έχει αδύναμο ανοσοποιητικό κ.λ.π., ο παιδίατρός μας είναι ο κατάλληλος για να δώσει εξατομικευμένες οδηγίες.»

Σε κάθε περίπτωση, αν κριθεί απαραίτητο λόγω μεγάλου αριθμού κρουσμάτων, το ίδιο το σχολείο θα αναστείλει τη λειτουργία του, προκειμένου να απολυμανθούν οι αίθουσες.

πηγή infokids.gr
epiloges.tv

Πώς να πειθαρχήσετε ένα παιδί ανάλογα με την ηλικία του

Η πειθαρχία ενός παιδιού δεν έχει σκοπό να τιμωρήσετε το παιδί επειδή είναι κακό, αλλά να του δείξετε εναλλακτικούς τρόπους ώστε να συμπεριφέρεται με ευγένεια και σύνεση. Ωστόσο, η επιβολή ορίων δεν είναι εύκολη υπόθεση και διαφέρει ανάλογα με την ηλικία του παιδιού. Πολλοί γονείς μπορεί να μπουν στον πειρασμό να καταφύγουν στην τιμωρία ως λύση, αλλά υπάρχουν και άλλες πιο απλές και αποτελεσματικές στρατηγικές που διδάσκουν στα παιδιά να είναι πειθαρχημένα και συναισθηματικά ασφαλή.

Ανάλογα με την ηλικία τους, λοιπόν, παιδίατροι και παιδοψυχολόγοι μας συμβουλεύουν:

Παιδιά ηλικίας 1 έως 2 ετών

 Τα παιδιά ηλικίας 1 έως 2 ετών βρίσκονται σε ονομαζόμενο «στάδιο πρώιμου παιδιού». Θέλουν να εξερευνήσουν τον κόσμο οπότε καλό είναι να τα αφήσετε να το κάνουν με την επίβλεψη και την φροντίδα σας.  
Τι να αποφεύγετε

• Τις φωνές: δεν πρέπει να αισθάνονται ότι δεν είναι αγαπητά.
• Να τα αφήνετε για πολύ ώρα μόνα τους: τα μικρά παιδιά είναι πολύ ευαίσθητα στο φόβο της εγκατάλειψης.
• Τις λεπτομερείς εξηγήσεις: καταλαβαίνουν τα μισά από όσα τους λέτε και μπερδεύονται.

Τι να κάνετε

• Εξηγήστε αυτό που θέλετε να τους πείτε με απλά και λίγα λόγια.
• Αποσπάστε την προσοχή του παιδιού προτείνοντάς του κάτι που του αρέσει.
• Μην τα αφήνετε για πολύ ώρα μόνα τους ή μην ξεπερνάτε το χρονικό όριο που τους είπατε πως θα λείψετε.

Παιδιά ηλικίας 2-3 ετών

Τα μικρά παιδιά, δηλαδή τα παιδιά ηλικίας μεταξύ 2 και 3 ετών, καταβάλλουν συνεχή προσπάθεια να αποκτήσουν αυτονομία και αυτοπεποίθηση, ενώ αρχίζουν να κατανοούν τα όρια και τους κανόνες. Συχνά απογοητεύονται από τους περιορισμούς και εκδηλώνουν τη δυσαρέσκειά τους με θυμό και έντονες αντιδράσεις.  
Τι να αποφεύγετε

• Να θέτετε συνεχώς απαγορεύσεις και «μη».
• Να αγνοείτε το παιδί όταν αντιδρά, υποθέτοντας πως σύντομα θα ξεχάσει τον λόγο που γκρινιάζει και θα όλα θα γίνουν όπως πριν.
• Το ξύλο και πάσης φύσεως τιμωρία που μπορεί να το πληγώσει – πάντα και σε όλες τις ηλικίες!

Τι να κάνετε

• Διατηρήστε τον έλεγχο και την ψυχραιμία σας. Το παιδί δεν είναι ο εχθρός σας – προσπαθήστε να κατανοήσετε τα συναισθήματά του χωρίς να δείχνετε απογοητευμένοι.
• Απομακρύνετε το παιδί από το μέρος που υπήρξε η πηγή του κακού.
• Καθησυχάστε το κρατώντας του τα χέρια και ρωτήστε το τι προκάλεσε την αντίδρασή του. Ίσως ήταν ο φόβος ή απλά η κούραση.
• Εξηγήστε του απλά και ξεκάθαρα την κατάσταση και το λάθος τους, δίνοντας ένα παράδειγμα μιας εναλλακτικής και πιο κατάλληλης συμπεριφοράς.

Παιδιά ηλικίας 3 έως 5 ετών

Τα παιδιά προνηπιακής και νηπιακής ηλικίας  αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα και αναγνωρίζουν τα όρια που τους βάζετε. Ωστόσο, χρειάζονται ακόμα τη βοήθειά σας στην εμπέδωση των κανόνων και την ανάπτυξη ορθής κρίσης.
Τι να αποφεύγετε

• Τους μακρόσυρτους λόγους και τους ατέλειωτους διαλόγους. Τα παιδιά κουράζονται και τελικά το αποτέλεσμα είναι αντιπαραγωγικό.
• Τις απειλές για συνέπειες και επιπτώσεις που τελικά δεν θα εφαρμόσετε. Κάντε αυτό που λέτε ή μην το πείτε καθόλου.

Τι να κάνετε

• Θέστε κανόνες και βάλτε όρια. Είναι στην ηλικία που καταλαβαίνουν το πραγματικό τους νόημα και μπορούν να τα ακολουθήσουν.
• Δείξτε με το παράδειγμά σας την συμπεριφορά που θέλετε να έχει.
• Μιλήστε για τις λογικές συνέπειες της κακής τους συμπεριφοράς και βάλτε όρια.
• Επιβραβεύστε την καλή τους συμπεριφορά!

Παιδιά ηλικίας 6 έως 12 ετών

Η περίοδος που ξεκινά στα 6 και ολοκληρώνεται στα 12, όταν δηλαδή ξεκινά για τα καλά στην εφηβεία, τα παιδιά κερδίζουν όλο και περισσότερη αυτονομία ενώ ξεκινούν και τις πρώτες συνειδητές κόντρες με τους γονείς. Επιλέγουν τους φίλους και τα ενδιαφέροντά τους, ενώ οι γονείς εξακολουθούν να έχουν τον έλεγχο των σημαντικών αποφάσεων.
Τι να αποφεύγετε

• Τις μη πραγματοποιήσιμες τιμωρίες. Το να μην παίξει το παιδί play station για ένα μήνα, για παράδειγμα, ίσως είναι μία επίπτωση που θα δυσκολευτείτε να κρατήσετε μέχρι τέλους.
• Να ταπεινώνετε και να επικρίνετε το παιδί για μια άσχημη συμπεριφορά του μπροστά στους άλλους.
• Να προσπαθείτε να πειθαρχήσετε το παιδί μέσα από τη συζήτηση. Η πειθαρχία πρέπει να είναι αδιαμφισβήτητη και μη συζητήσιμη, ώστε να μην χάσετε το κύρος σας.

Τι να κάνετε

• Μια λογική συζήτηση χωρίς επικριτικό χαρακτήρα.
• Βάλτε καθημερινούς κανόνες για την ομαλή λειτουργία του σπιτιού και τηρήστε τους.
• Θέστε επιπτώσεις σε περίπτωση αθέτησης των υποσχέσεών τους, παραμένοντας όμως ρεαλιστές!

από Αλεξάνδρα Κεντρωτή

https://www.mama365.gr/40313/pos-napeitharhhsete-enapaidi-analoga-me-thn-hlikia.html
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι