Γέλα! Το παιδί μέσα σου θέλει χαμόγελο για να ζήσει!

Κάποτε ήσουν παιδί. Γελούσες συχνά και χωρίς ιδιαίτερο λόγο. 

Οι μεγάλοι σε έβλεπαν και απορούσαν. 

Άλλοτε γελούσαν μαζί σου, άλλοτε προσπαθούσαν να σε σταματήσουν επειδή δεν έβλεπαν πού είναι το αστείο. 

Για εκείνους έκανες απλά «χαζομάρες».

Εσύ όμως γελούσες ξανά με την πρώτη ευκαιρία. 

Σιγά σιγά ο κόσμος των μεγάλων άρχισε να σε γοητεύει και θέλησες να σοβαρευτείς. 

Να σταματήσεις τα «παιδιαρίσματα». Έβαλες το γέλιο σε νόρμες και γελάς πια μόνο με πολύ δικούς σου ανθρώπους. Στους άλλους χαμογελάς τυπικά κι αυτό αν χρειαστεί.

Μα δεν γελάς πια με την ψυχή σου. Λες και ντρέπεσαι γι’ αυτήν. Ντρέπεσαι για το παιδί μέσα σου. Δεν το ακούς που σου φωνάζει να ζήσεις, να χαρείς. Κάποιες φορές σε σκουντάει, σαν να σε τραβάει από το χέρι, μα εσύ κολλημένος στις υποχρεώσεις, στη δουλειά, στο κινητό είσαι πολύ απασχολημένος για να του δώσεις σημασία.

Αν ήταν αληθινό παιδί, θα ήταν δυσκολότερο να το αγνοήσεις, γιατί θα άρχιζε να κλαίει δυνατά για να το προσέξεις. Όμως το παιδί μέσα σου κλαίει σιωπηλά. 

Όσο μεγαλώνεις, όσο απομακρύνεσαι, όσο το ξεχνάς, τόσο σωπαίνει. Και μαζί του και το γέλιο σου. Μα στάσου μια στιγμή. 

Θυμήσου. Δεν ήταν ωραία να γελάς χωρίς έγνοιες;

Πέρασαν αυτές οι εποχές, θα πεις. Τώρα οι καιροί είναι δύσκολοι. Τίποτα δεν είναι πιο δύσκολο και πιο θλιβερό από έναν άνθρωπο που έχασε το γέλιο του και στη θέση του έβαλε το άγχος. 

Και ξέρεις γιατί μικρός έκανες «χαζομάρες»; 

Γιατί δε σε ένοιαζε τίποτα. Δεν ήξερες τι θα πει άγχος. Και αντιδρούσες όποτε οι μεγάλοι πήγαιναν να σου επιβάλλουν το άγχος τους με «μη», «πρέπει» και «γρήγορα».

Τώρα τα επιβάλεις εσύ στον εαυτό σου ως μεγάλος. 

«Μη γελάς, πρέπει να είσαι σοβαρός, γρήγορα, δεν έχεις χρόνο για χάσιμο». 

Μα δεν καταλαβαίνεις ότι έτσι ακριβώς χάνεις το χρόνο σου! Χάνεις τη ζωή σου μέσα από τα χέρια σου.

Γέλα. Με ό,τι σου φανεί αστείο. Χαμόγελα πιο συχνά με ό,τι σου φαίνεται όμορφο. Σταμάτα να σπαταλάς τον χρόνο σου στο άγχος και ζήσε. 

Πάρε μια βαθιά ανάσα και πέτα το βάρος της σοβαροφάνειας από την πλάτη σου. Τα προβλήματα λύνονται πιο εύκολα αν δεν τα παίρνεις τόσο στα σοβαρά, αλλά με χαμόγελο.

Αρκετά κουράστηκες με το να είσαι μεγάλος. Άσε το παιδί μέσα σου να σε ξεκουράζει που και που. Μην νιώθεις τύψεις για τη χαρά σου. Το παιδί μέσα σου ξέρει να ζήσει. Κι ο άνθρωπος που έχει επιτρέψει στο παιδί μέσα του να επιβιώσει παρά τα όσα εμπόδια, έχει ελπίδα. Έχει ζωή.

Γεωργία Λαμπάρα Τριανταφύλλου
mpetskas.com

Ο Συναισθηματικός Εκβιασμός στα Παιδιά... / Emotional Blackmail and How it Harms our Kids

... κόβει τα φτερά και τα όνειρά τους

-Μην πετάς το φαγητό σου κάτω, γιατί ΜΟΥ το κάνεις αυτό μπροστά στον κόσμο!
-Βάλε τη ζακέτα σου γιατί αν αρρωστήσεις ΕΓΩ στο νοσοκομείο δεν πάω!
-Πρόσεχε με τα φουσκωτά, γιατί δεν ΑΝΤΕΧΩ να πέσεις και να ΤΡΕΧΩ!
-Μη συμπεριφέρεσαι άσχημα, ΜΕ κάνεις και ντρέπομαι μπροστά στις φίλες μου!

Emotional Blackmail and How it Harms our Kids

Κι αυτές είναι μόνο μερικές ατάκες που θυμάμαι από το τελευταίο παιδικό πάρτι που παραβρέθηκα. Όσο καθόμουν στον καναπέ, τρομαγμένη ομολογώ, θυμήθηκα την παλιά ελληνική ταινία με το Λάμπρο Κωνσταντάρα και τη Μαίρη Κοντού που ονειρευόταν συνεχώς μια παλιά της αγάπη το Στέφανο! 

Όταν τη ζόριζε ο Κωνσταντάρας του πέταγε ένα Δεν θα το έκανε ποτέ αυτό ο Στέφανος και του έδενε τη ψυχολογία χειροπόδαρα.

Στην αρχή παρασύρθηκα κι εγώ και μεταμορφώθηκα σε θύμα και συγχρόνως θύτη ενός επίπονου συναισθηματικού εκβιασμού. Δεν ένιωθα καλά να μην εκτοξεύω απειλές προς το παιδί μου, που το καημένο δεν είχε κάνει τίποτα. Έπαιζε με τους συνομηλίκους του και έκανε την ανάλογη φασαρία. 

Οι συγκεκριμένες όμως μαμάδες που καθόντουσαν κοντά μου, οι οποίες είχαν σπαταλήσει σίγουρα ένα παραγωγικό τρίωρο σε μαλλιά, νύχια και botox, έκαναν μόνο αυτό. Δεν σηκωνόντουσαν από την καρέκλα, μόνο φώναζαν. 

Η απόσταση ήταν αρκετά μεγάλη με αποτέλεσμα τα παιδιά να μην ακούν κι εκείνες να ουρλιάζουν ακόμα περισσότερο. Κάθε ουρλιαχτό έβαζε την ψυχολογία και την αυτοεκτίμηση του παιδιού στο εκτελεστικό απόσπασμα και την πυροβολούσε με σκληρότητα και χωρίς καμία ένδειξη μητρικής τρυφερότητας.

👩👦👧👨

Η Συναισθηματική κακοποίηση του παιδιού

https://www.youtube.com/watch?v=D628Fa8R02M&feature=emb_logo

                                                 👩👦👧👨

Δεν πιστεύω ότι οι συγκεκριμένες μαμάδες καταλάβαιναν τι έλεγαν ή τι έκαναν, ούτε πόσο χειριστικές γινόντουσαν. 

Ίσως χρειαζόντουσαν λίγη ώρα ησυχίας με τις φίλες τους και “μπέρδευαν” τον τρόπο. Μπορεί μετά από τρία παιδιά να είχαν ξεχάσει και το τρόπο που πίνεις ήρεμος ένα καφέ χωρίς έννοιες και απειλές. 

Αυτό όμως το ΕΓΩ δεν πάω στο νοσοκομείο εάν αρρωστήσεις, δεν το άντεξα. Ξαφνικά φαντάστηκα ένα άρρωστο παιδάκι σε ένα νοσοκομείο, φορτωμένο με ενοχές για την ασθένεια του και συγχρόνως να παρακαλάει τη μαμά του να μην το αφήσει μόνο του και αρρώστησα κι εγώ. 

Αυτή η χειριστική μαμά με επανέφερε σαν ηλεκτροσόκ και με έκανε να την κοιτάξω σχεδόν με μίσος.

Οι συνέπειες τέτοιου συναισθηματικού εκβιασμού είναι οδυνηρές για τον ψυχισμό του παιδιού. Σύμφωνα με τους ψυχολόγους, τα κύρια συναισθήματα που εμπνέει ο συναισθηματικός εκβιασμός είναι φόβος, υποχρέωση και ενοχή. 

Το αποτέλεσμα είναι η εμπλοκή του μικρού “θύματος” σε έναν ιστό τον οποίο φοβάται και από τον οποίο αισθάνεται ανίκανο να ξεφύγει. Κερδίζει ανασφάλεια και χάνει αυτοεκτίμηση, ενώ κάθε φορά που κάνει κάτι καλό για τον εαυτό του, νιώθει ότι συμπεριφέρεται εγωιστικά και δεν του αξίζει.

Τα παιδιά που μεγαλώνουν με χειριστικούς γονείς έχουν μεγάλη ανάγκη να τα αγαπούν και να τα αποδέχονται. 

Συνήθως έχουν φορτωθεί στις πλάτες τους τα χαμένα εφηβικά όνειρα των γονιών τους ή κάποιο σπασμένο προφυλακτικό για το οποίο προφανώς δε φέρουν καμία ευθύνη. 

Μια γυναίκα που καταπιέστηκε και περιορίστηκε σε ένα γάμο που δεν ήθελε, νιώθει ότι με αυτήν τη ζωή θυσιάζει ένα κομμάτι του εαυτού της. Και έρχεται κάποια στιγμή η ώρα να ζητήσει αυτό το κομμάτι πίσω. 

 Ο μόνος τρόπος να το εξαργυρώσει στην προκειμένη περίπτωση ήταν , είτε δημιουργώντας το παιδί των ονείρων της (που δεν πετάει το φαγητό του ή δεν την κάνει να ντρέπεται κτλ) είτε βρίσκοντας τρόπο να μην ασχολείται (εγώ νοσοκομείο δεν πάω ή δεν τρέχω αν χτυπήσεις κτλ).
Όταν τίποτα από τα δυο δε λειτούργησε τότε πέρασε στο επόμενο στάδιο και άρχισε την παιδιάστικη κατά μέτωπον επίθεση. Οποιαδήποτε απόκλιση από το σενάριο που είχε στο μυαλό της μεταφράστηκε σε αχαριστία κι αδιαφορία και ακούσαμε ατάκες όπως:
-Καλά χαζό είσαι παιδί μου;
-Κουφάθηκες;
-Δεν είσαι για πουθενά!
-Ίδιος ο πατέρας σου, ο άχρηστος! (προφανώς υπήρχαν και θέματα διαζυγίου)

Μετά τα αναμενόμενα κλάματα του παιδιού αλλά και τη συνειδητοποίηση ότι είχε χάσει τον έλεγχο και είχε εκτεθεί στις φίλες της, άρχισαν τα καλοπιάσματα.
-Μην κλαις μωρό μου, εσύ να είσαι καλά και άσε με εμένα. Εγώ έχω συνηθίσει να με χτυπά η ζωή, οι αδικίες, η μοίρα, ο ανάδρομος Ερμής κτλ

Κάπου εκεί στη μαύρη μοίρα, έχασα κι εγώ την ψυχραιμία μου και πήρα θέση υπέρ του παιδιού. Δεν έπρεπε να το κάνω αλλά δε μπόρεσα να κρατηθώ. 

Ενστικτωδώς όμως, η ομάδα έδεσε μεταξύ της και έγινε ασπίδα στο προστατευόμενο μέλος της. 

Με επανέφερε στην τάξη με χαρακτηριστικό και προσβλητικό τρόπο και συνέχισε την ίδια συμπεριφορά. Εγώ άλλαξα θέση και δέχτηκα συγκαταβατικά χτυπήματα στην πλάτη από άλλες μαμάδες οι οποίες προφανώς είχαν ενοχληθεί αλλά δεν είχαν ασχοληθεί.

Συμπέρασμα; Πρέπει όλοι να σκεφτούμε πόσες φορές έχουμε άθελα μας μιλήσει με τέτοιο τρόπο στα παιδιά μας, πάνω στην κούραση και την απελπισία της στιγμής. Κι ίσως πόσες φορές έχουμε νιώσει μια αδικία ή ζήλια για τις ζωές των άλλων και το έχουμε φορτώσει στα παιδιά. Συγχρόνως πρέπει να σκεφτούμε και πόσες φορές έχουμε πέσει εμείς θύματα συναισθηματικού εκβιασμού από φίλους, συγγενείς ή συνεργάτες και να πάρουμε απόφαση να βγάλουμε αυτούς τους ανθρώπους από τη ζωή μας.

Και το σημαντικότερο από όλα, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα παιδιά είναι άγραφο χαρτί και ο χαρακτήρας τους είναι δικό μας δημιούργημα. 

Συνεπώς, εάν έχετε πρόβλημα με τον τρόπο που συμπεριφέρονται τα παιδιά σας, πρέπει να έχετε πρόβλημα και με τον τρόπο που συμπεριφέρεστε εσείς. Εάν όχι…κάτι δεν έχετε καταλάβει σωστά.

mommy
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Συναισθηματική αιμομιξία: Όταν οι γονείς αντιμετωπίζουν τα παιδιά τους ως συντρόφους!

Η συναισθηματική αιμομιξία, γνωστή και ως κεκαλυμμένη αιμομιξία, είναι ένα φαινόμενο κατά το οποίο ο γονέας αναζητά από το παιδί του τη συναισθηματική υποστήριξη που κανονικά θα έπρεπε να αναζητήσει από τον/τη σύντροφό του.

Αν και οι επιπτώσεις της είναι παρόμοιες με εκείνες που προκύπτουν και από τη φυσική αιμομιξία, ο όρος δεν περιλαμβάνει τη σεξουαλική κακοποίηση.
Πολλές φορές, όταν ξεκινώ θεραπεία με άτομα που είναι στάσιμα στη διαδικασία ανάπτυξης τους, μου αποκαλύπτουν ότι όταν ήταν παιδιά οι γονείς τους στρέφονταν προς εκείνα για συναισθηματική υποστήριξη. 

Τα συγκεκριμένα παιδιά είναι πιθανό να νιώθουν πολύ ιδιαίτερα επειδή ο γονέας τους εκμυστηρεύεται πληροφορίες που κανονικά θα έπρεπε να μοιραστεί με κάποιον ενήλικο ή / και αναζητά την υποστήριξή τους, δημιουργώντας έτσι μια αίσθηση οικειότητας. 

Ωστόσο, δεδομένου ότι οι ανάγκες του παιδιού παραμελούνται εξαιτίας των αναγκών του γονέα, μπορεί να υπάρξουν μακροπρόθεσμες καταστροφικές συνέπειες όσον αφορά την εξέλιξη του παιδιού.

Συναισθηματική - Σεξουαλική Παιδική Κακοποίηση

 

https://www.youtube.com/watch?v=lJHGoIERSgk

Σαφώς και είναι όμορφο οι γονείς και τα παιδιά τους να είναι κοντά. Ωστόσο, στις υγιείς σχέσεις γονέα-παιδιού προτεραιότητα έχουν οι συναισθηματικές ανάγκες του παιδιού, ενώ στη συγκεκριμένη περίπτωση τα παιδιά αναλαμβάνουν να φροντίσουν τις συναισθηματικές ανάγκες του γονέα. 

Όταν τα παιδιά έχουν αυτό τον ρόλο, δημιουργείται μια νοσηρή κατάσταση στην οποία τα παιδιά ουσιαστικά μετατρέπονται σε γονείς. 

Έτσι, καταλήγουν να είναι συναισθηματικά παραμελημένα και στερούνται την παιδική τους ηλικία.

Είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι στις περισσότερες περιπτώσεις οι γονείς που δημιουργούν κατάσταση συναισθηματικής αιμομιξίας δεν συνειδητοποιούν τις επιπτώσεις της συμπεριφοράς τους και δεν έχουν πρόθεση να βλάψουν τα παιδιά τους. Είναι γεγονός όμως ότι ο αντίκτυπος και το ψυχικό τραύμα παραμένουν.

Τις περισσότερες φορές, η συναισθηματική αιμομιξία προκύπτει όταν ο γάμος ή η σχέση των γονέων είναι αδύναμη, όταν ο ένας γονέας νιώθει μόνος ή υπάρχουν προβλήματα όπως απιστία, ζητήματα ψυχικής υγείας ή εθισμός. 

Είναι πιθανό ο ένας ή και οι δύο γονείς να επιδιώξουν να ικανοποιήσουν τις συναισθηματικές ανάγκες τους μέσα από το παιδί αντί μέσα από ενήλικες. 

Μερικές φορές, ο ένας γονέας υπονομεύει τον άλλο κατά τη διάρκεια ενός καυγά ή χωρισμού / διαζυγίου βάζοντας τα παιδιά στη μέση ή ακόμα και συμμαχώντας με το ένα παιδί, αυξάνοντας έτσι το επίπεδο εξάρτησής του από αυτό. 

Από την άλλη πλευρά, το παιδί αρχίζει πιέζεται για το ποιά πλευρά πρέπει να ακολουθήσει ή για το ότι οφείλει να προστατέψει τον γονέα του.

Ο αντίκτυπος της συναισθηματικής αιμομιξίας
Τα παιδιά που υπέστησαν συναισθηματική αιμομιξία έχουν μεγάλη δυσκολία στον καθορισμό ορίων καθώς και στο να ικανοποιήσουν τις ανάγκες τους ως ενήλικες, αφού συνήθως έχουν υπερβολικά συναισθήματα ενοχής. 

Επιπλέον, η σχέση τους με το φύλο και τη σεξουαλικότητά τους μπορεί να δράσει ανασταλτικά στην ικανότητά τους για οικειότητα/δέσμευση στις μετέπειτα ερωτικές τους σχέσεις.

Η συναισθηματική αιμομιξία μπορεί να δημιουργήσει ένα νοσηρό αίσθημα αφοσίωσης ή υποχρέωσης απέναντι στον γονέα, που με τη σειρά του οδηγεί σε μια σχέση αγάπης / μίσους ανάμεσα στα παιδιά και τους γονείς. Άλλες πιθανές συνέπειες είναι η κατάχρηση ουσιών, το αίσθημα ανεπάρκειας, η χαμηλή αυτοεκτίμηση και η ψυχαναγκαστική συμπεριφορά σε θέματα εργασίας, σεξ και κατανάλωσης φαγητού.

Η συναισθηματική αιμομιξία μπορεί να επηρεάσει μια οικογένεια στο σύνολό της. Συνήθως ο ένας γονέας υποβαθμίζεται και χάνει την ευκαιρία να δημιουργήσει ισχυρό δεσμό με το παιδί του. Επιπλέον, τα άλλα παιδιά είναι πιθανό να παραμεληθούν, αφού ο γονέας στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στο «εκλεκτό παιδί».

Θεραπεία συναισθηματικής αιμομιξίας
..............
η συνέχεια εδώ: happymind.gr
healingeffect.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι