Tα πρώτα πέντε χρόνια του παιδιού

Το να γνωρίζεις τι συμπεριφορά να περιμένεις από το παιδί σου, μπορεί να κάνει τη ζωή σου, ως γονιού, πιο εύκολη. 

Μια νευρική και λίγο επιθετική συμπεριφορά του παιδιού σου, όταν είναι 4 ετών, για παράδειγμα, μπορεί να σε κάνει να πιστεύεις πως έχεις αποτύχει ως γονιός. 

Child development: the first five years

Ποιες είναι οι πιο κρίσιμες περίοδοι στη ζωή του παιδιού;
Είναι σημαντικό να γνωρίζεις ποιες είναι οι πιο κρίσιμες περίοδοι στη ζωή του παιδιού ώστε να ξέρεις και πώς να ανταποκριθείς σε κάθε περίπτωση. Όταν γνωρίζεις από πριν τις συμπεριφορές του παιδιού και ποιες είναι “φυσιολογικές” για την ηλικία του, μπορείς να τις αντιμετωπίσεις καλύτερα.

Οι πιο κρίσιμες περίοδοι στη ζωή του παιδιού

Νεογέννητο μέχρι τριών μηνών

Σε αυτήν την ηλικία, το κλάμα είναι ο βασικός τρόπος για να εκφράσει το παιδί τις ανάγκες του. 

Ως γονιός θα μάθεις να ξεχωρίζεις το πότε το παιδί κλαίει επειδή πεινάει, επειδή είναι κουρασμένο ή επειδή έχει μια ενόχληση.

Ωστόσο, πολλές φορές το παιδί μπορεί να κλαίει χωρίς συγκεκριμένο λόγο και να πρέπει να το ηρεμήσεις με τα λόγια και το άγγιγμα. Πρέπει να νιώθει ασφαλές, να σε εμπιστευτεί και να νιώσει την αγάπη σου.

4-6 μηνών

Το παιδί μπορεί να χαμογελάει, να γελάει και να παίρνει διάφορες εκφράσεις ως απάντηση σε αυτά που του λες ή στα παιχνίδια του. 

Και είναι υπέροχο οι γονείς να το ενθαρρύνουν να γελά κάνοντας αστείες γκριμάτσες για παράδειγμα.

Σε αυτή την ηλικία, τα παιδιά γίνονται πιο ευαισθητοποιημένα γύρω από τους ανθρώπους και εκτός από τη μαμά και τον μπαμπά, και μπορούν να αναγνωρίσουν οικεία πρόσωπα και αντικείμενα.

7-12 μηνών

Σε αυτό το στάδιο, τα παιδιά ξεκινούν να προτιμούν τη μαμά τους περισσότερο από όλους και μπορεί να φοβούνται τους ξένους. 

Ακολουθούν τη μαμά από πίσω και κλαίνε όταν απομακρύνεται και φεύγει από τον χώρο.

Για να το αποφύγεις, μπορείς να φύγεις για μικρό διάστημα ενώ το παιδί σου παίζει και βρίσκεται σε ασφαλές μέρος και μετά να εμφανιστείς για να διαβεβαιωθεί πως ακόμη κι αν φύγεις, πάντα θα επιστρέφεις.

1-2 ετών

Τα παιδιά σε αυτήν την ηλικία έχουν περισσότερες κοινωνικές αλληλεπιδράσεις και εμπειρίες έξω από το σπίτι. 

Ωστόσο, όταν παίζουν μαζί με άλλα παιδιά, δεν αλληλεπιδρούν ακριβώς και δεν αντιλαμβάνονται ακριβώς την ιδέα του να μοιράζονται.

Έτσι, μερικές “κρίσεις” και κλάματα είναι κοινά, και είναι σημαντικό να πειθαρχήσεις το παιδί σου αλλά χωρίς φωνές.

Τριών ετών

Σε αυτήν την ηλικία τα παιδιά ξεκινούν να παίζουν με άλλα παιδιά και να μοιράζονται τα παιχνίδια τους και είναι σημαντικό να τα ενθαρρύνεις να το κάνουν.

Παράλληλα, μπορεί να ξεκινήσουν να φοβούνται συγκεκριμένα πράγματα, όπως για παράδειγμα το σκοτάδι.

Θα πρέπει να τα ενθαρρύνεις να κάνουν όσα περισσότερα πράγματα μπορούν μόνα τους και να τους λες πόσο περήφανη νιώθεις για τη ζωγραφιά που έφτιαξαν ή που μάζεψαν τα παιχνίδια τους ή οτιδήποτε άλλο έκαναν από μόνα τους.

4-5 ετών

Τα παιδιά σε αυτήν την ηλικία μπορούν να ακολουθούν τους κανόνες, αλλά δεν καταλαβαίνουν ακριβώς τι είναι σωστό και τι λάθος. Θέλουν να είναι πιο ανεξάρτητα και είναι καλό να τα ενθαρρύνεις να κάνουν τις επιλογές τους. Παράλληλα, γίνονται ολοένα και πιο περίεργα για τον κόσμο τους.

Στην ηλικία των 4 ετών, μπορεί να έχουν εναλλαγές στη διάθεση, να είναι πιο επιθετικά, να τσακώνονται με τα αδέρφια τους. Ενώ στην ηλικία των 5 ετών, τα πηγαίνουν καλά με τους γονείς, είναι πιο υπεύθυνα κι έχουν καλύτερους τρόπους.

Πρέπει να μάθεις στα παιδιά πώς να εκφράζουν τον θυμό τους και να μην συμπεριφέρονται άσχημα.

...

περισσότερα εδώ: ipop

Ηλεκτρονική Ηρωίνη

31 «εξαρτημένοι» από το Διαδίκτυο συγκρίθηκαν με τους 30 χρήστες ηρωίνης, που προσήλθαν στο πρόγραμμα «Αθηνά» του Αιγινήτειου Νοσοκομείου. Η σύγκριση των μέσων όρων κατάθλιψης, ψυχαναγκασμού και αυτοεκτίμησης μεταξύ των δύο ομάδων δεν έδειξε σημαντικές διαφορές.

Εξάρτηση από το Διαδίκτυο: Ψυχολογική δυσφορία ή Ψυχαναγκαστική διαταραχή;
Ελέγχουν τα ηλεκτρονικά μηνύματά τους κάθε δύο λεπτά, μπαίνουν σε συγκεκριμένες ηλεκτρονικές σελίδες ξανά και ξανά, απορροφώνται σε παιχνίδια στην οθόνη με τις ώρες, παίζουν μανιωδώς χρηματιστήριο ή τζογάρουν μέσω Διαδικτύου.

Ο εθισμός στο κομπιούτερ, η παθολογική χρήση τού υπολογιστή, η εξάρτηση από το Διαδίκτυο, αποτελεί ένα φαινόμενο της τελευταίας δεκαετίας, που ολοένα εξαπλώνεται. Ο όρος «Διαταραχή Εξάρτησης από το Διαδίκτυο» (Ιnternet Αddiction Disorder) προτάθηκε για πρώτη φορά από τον δρα Ιβαν Γκόλντμπεργκ και τα κριτήρια για τη διάγνωσή της βασίστηκαν σε εκείνα για τις εξαρτήσεις από ουσίες.

Τι κρύβει η εμμονή
«Η υπεραπασχόληση με το Ίντερνετ μπορεί να κρύβει μια ψυχολογική δυσφορία (του τύπου της κατάθλιψης) ή μια ψυχαναγκαστική διαταραχή, με την εμμονή στην επαναληπτική αυτή διαδικασία», επισημαίνει η κλινική ψυχολόγος, επιστημονική συνεργάτις του Πανεπιστημίου Αθηνών, κ. Βαλέρια Πομίνι.

«Μπορεί σε ορισμένες περιπτώσεις να συνυπάρχουν και τα δύο. Επίσης, τα άτομα που απομονώνονται από την κοινωνία λόγω της υπερ-ασχόλησης με το Ίντερνετ (παρ΄ ό,τι – και αυτό είναι ένα παράδοξο- έχουν μέσω αυτού επαφές με όλο τον κόσμο), θα πρέπει να προβληματίσουν τους ανθρώπους του περιβάλλοντός τους».

Για ουκ ολίγους, η οθόνη του Διαδικτύου λειτουργεί ως «φυγή» από την πραγματικότητα. «Για πολλούς, η ενασχόληση με το Διαδίκτυο είναι μια διαδικασία διεξόδου, τους δίνει την εντύπωση ότι κινούνται, ότι ΄΄αδειάζει΄΄ το μυαλό τους, νομίζουν ότι λειτουργεί ως “φάρμακο”», λέει η κ. Πομίνι.

«Βέβαια, εάν η επαφή μέσω του Ίντερνετ με άλλα άτομα, είναι η μοναδική μορφή κοινωνικοποίησης, τότε παραπέμπει σε πιθανές δυσκολίες του ατόμου, οι οποίες θα πρέπει να διερευνηθούν και να αντιμετωπισθούν».

Τρεισήμισι ώρες ημερησίως
Οι συμμετέχοντες στη μελέτη ανέφεραν ότι για κάθε ώρα που αφιέρωναν στο Ίντερνετ, μείωναν την επικοινωνία με την οικογένειά τους κατά 24 λεπτά περίπου και τον ύπνο τους κατά 12 λεπτά.
Ελληνική έρευνα Ελληνική μελέτη, που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα από την κλινική ψυχολόγο κ. Τάνια Καβαλιέρου, με την επίβλεψη της επίκουρης καθηγήτριας Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου κ. Βασιλικής Κανελλοπούλου, εξέτασε σε 141 χρήστες Ίντερνετ και 30 χρήστες ηρωίνης την ύπαρξη κατάθλιψης, ψυχαναγκασμού-καταναγκασμού και τον βαθμό αυτοεκτίμησης.

Εντοπίσθηκαν 31 «εξαρτημένοι», που σκόραραν πολύ ψηλά στο ερωτηματολόγιο προβληματικής χρήσης του Ίντερνετ.

«Οι περισσότεροι από αυτούς ήταν άντρες, με μέσο όρο ηλικίας τα 22 έτη, σπουδαστές και μένουν μόνοι ή με τους γονείς τους, κυρίως στην Αθήνα», λέει η κ. Καβαλιέρου. «Σε αυτούς φαίνεται ότι όσο αυξάνεται η χρήση του Ίντερνετ τόσο αυξάνεται ο ψυχαναγκασμός και η κατάθλιψη και τόσο μειώνεται η αυτοεκτίμηση, χωρίς να ξέρουμε όμως ποιο είναι το αίτιο και ποιο το αποτέλεσμα».

Κατόπιν, οι 31 «εξαρτημένοι» από το Διαδίκτυο συγκρίθηκαν με τους 30 χρήστες ηρωίνης, που προσήλθαν στο πρόγραμμα «Αθηνά» του Αιγινήτειου Νοσοκομείου. Η σύγκριση των μέσων όρων κατάθλιψης, ψυχαναγκασμού και αυτοεκτίμησης μεταξύ των δύο ομάδων δεν έδειξε σημαντικές διαφορές.

Μην κατηγορείτε τον υπολογιστή
Οι γονείς ή ο σύντροφος ή τα άλλα μέλη της οικογένειας δεν θα πρέπει – όπως συμβουλεύει η ψυχολόγος κ. Βαλέρια Πομίνι – να πανικοβάλλονται και να κατηγορούν το εργαλείο (το κομπιούτερ).

• Εάν ο «εξαρτημένος» είναι παιδί της προεφηβικής ή εφηβικής ηλικίας, οι γονείς θα πρέπει: 1) να βάζoυν όρια στον χρόνο και τον τρόπο χρήσεως του Ίντερνετ και, 2) να διερευνούν το πρόβλημα με τον παιδοψυχολόγο.
• Εάν πρόκειται για ενήλικο, τα άτομα του περιβάλλοντός του θα πρέπει να προβληματίζονται μαζί του για το θέμα και να επιδιώκουν – με τη σύμφωνη γνώμη του ίδιου του χρήστη- τη διερεύνηση της εξάρτησης, με ειδικό της ψυχικής υγείας.

Όσο για την πρόληψη, η κλινική ψυχολόγος κ. Τάνια Καβαλιέρου, τονίζει ότι «η καλύτερη πρόληψη είναι η γενικά καλή ψυχολογική κατάσταση και ισορροπία του ατόμου, ώστε να μη χρειάζεται να καταφεύγει σε εξαρτήσεις, όπως είναι αυτή του κομπιούτερ ή του βίντεο γκέιμ».

Σημασία έχει ο τρόπος χρήσης και όχι η διάρκεια
Η υπερβολή στη χρήση του Διαδικτύου δεν θα πρέπει να ορίζεται σύμφωνα με τις ώρες που ξοδεύει κανείς σε αυτό – όπως δήλωσε στην εφημερίδα «Ουάσιγκτον Ποστ» η Μαρέσα Όρζακ, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ και διευθύντρια των Υπηρεσιών Εθισμού στο Κομπιούτερ στο Νοσοκομείο Μακλίν στο Μπέλμοντ της Μασαχουσέτης.

Αντιθέτως, πρέπει να βασίζεται στον «ορισμό των απωλειών». «Εάν, ως αποτέλεσμα αυτής της ενασχόλησης, δεν αποδίδει κανείς καλά στην εργασία του ή εάν οι οικογενειακές σχέσεις έχουν επιδεινωθεί και είναι κάτι που δεν μπορεί να ελέγξει», είπε η καθηγήτρια, «τότε η χρήση του Ίντερνετ είναι υπερβολική».

O τρόπος χρήσης του Ίντερνετ είναι αυτός που κάνει τη διαφορά. «Σημασία έχει όχι μόνο εάν χρησιμοποιείς το Ίντερνετ πολλή ώρα, αλλά και πώς το χρησιμοποιείς (όπως συμβαίνει λ. χ και με το αυτοκίνητο)», τονίζει η κ. Πομίνι.

«Εάν, λ.χ. ένας έφηβος κατεβάζει τραγούδια ή μιλά με κάποιους σε τσατ ρουμ, δεν είναι το ίδιο με εκείνον- νέο ή ενήλικα- που παίζει με τις ώρες παιχνίδια, τζογάρει ή ασχολείται μανιωδώς με το χρηματιστήριο μέσω του κομπιούτερ, μπαίνει σε συγκεκριμένα σάιτ (π.χ. πορνογραφικά) ή χαζεύει άσκοπα σε αυτό (οπότε υπάρχει σαφώς το στοιχείο της εξάρτησης)».

Γι΄ αυτό και το κύριο κριτήριο στην ελληνική έρευνα, για να κριθεί κάποιος «εξαρτημένος», δεν ήταν ο χρόνος χρήσης, αλλά- όπως εξηγεί η κ. Καβαλιέρου- «το τι χάνει ο χρήστης από την καθημερινότητά του για χάρη του Ίντερνετ: αν λ.χ. κοιμάται λιγότερο, σκέπτεται συνεχώς πότε θα γυρίσει στο σπίτι του για να ανοίξει το κομπιούτερ ή πότε θα πάει στο Ίντερνετ-καφέ, αν δεν τον φθάνει ποτέ ο χρόνος που αφιερώνει στο Ίντερνετ κ.λπ.».

Τα θέλγητρα του Διαδικτύου

• Εύκολη, 24ωρη πρόσβαση.
• Άμεση επικοινωνία, με χαμηλό κόστος.
• Ποικιλία και αντίθεση.
• Δυνατότητα γνωριμίας με ανθρώπους, με χαμηλό ρίσκο.
• Ανωνυμία.
• Αίσθημα ισότητας, με ελάχιστη κοινωνική πίεση.
• Δυνατότητα επιλογής όσον αφορά τον τρόπο παρουσίασης του χρήστη.
• Ικανοποίηση αναγκών μέσω διαφόρων υπηρεσιών.
• Δυνατότητα χρήσης του μέσου ως «μεταβατικού χώρου», με σκοπό να ξαναβρεί κάποιος την αυτοπεποίθησή του.

Οι επτά στους δέκα κάνουν προβληματική χρήση
Στην ελληνική έρευνα για την εξάρτηση από το Διαδίκτυο βρέθηκε ότι 32,6% του δείγματος έκανε προβληματική χρήση και 33,3% μέτρια προβληματική χρήση, ενώ μόνο 34% δεν έκανε προβληματική χρήση.

Τα ερευνητικά δεδομένα δείχνουν- όπως μας πληροφορεί η ψυχολόγος κ. Καβαλιέρου- ότι τα άτομα που περνούν υπερβολικά πολλές ώρες στο Διαδίκτυο, αναφέρουν σωματικά ενοχλήματα (θολή όραση, κόπωση, διαταραχή του ύπνου), δυσφορία και μείωση της κοινωνικότητας.

Από πολλές έρευνες έχει βρεθεί ότι τα άτομα αυτά παρουσιάζουν καταναγκαστική χρήση του κομπιούτερ, απόσυρση, ανάγκη για ολοένα και περισσότερη ώρα σύνδεσης, δυσκολία στη διαχείριση του χρόνου τους, διαπροσωπικές δυσκολίες, αλλά και κατάθλιψη, χαμηλή αυτοεκτίμηση, έλλειψη κοινωνικών δεξιοτήτων και φοβίες.

Τα προβλήματα αυτά προσομοιάζουν με αυτά των ατόμων που είναι εξαρτημένα από τοξικές ουσίες.

Αν δεν μπορούμε μόνοι μας να αντιμετωπίσουμε όσα μας δυσκολεύουν μπορούμε να ζητήσουμε την βοήθεια ενός κατάλληλα καταρτισμένου ειδικού Ψυχικής υγείας. Το να ζητάμε βοήθεια δε σημαίνει ότι παραδεχόμαστε ότι είμαστε αδύναμοι και ανίκανοι να κάνουμε καλά τον εαυτό μας. Αντίθετα σημαίνει ότι πιστεύουμε στον εαυτό μας και επιθυμούμε πραγματικά να γίνουμε καλά.

Ακόμη και αν έχουμε προσπαθήσει να ζητήσουμε βοήθεια και δεν έχουμε δει γρήγορα αποτελέσματα χρειάζεται να έχουμε υπομονή. Όσο διάστημα έχουμε αφήσει να πονάμε θέλει τον κατάλληλο χρόνο να επουλωθεί.

Ας σταματήσουμε να σκεφτόμαστε τον κόπο της διαδικασίας και ας συνειδητοποιήσουμε ότι: ΑΞΙΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΛΑ!

Για να κλείσετε ραντεβού με Ειδικό ψυχικής υγείας του Psychopedia μπορείτε να μας καλέσετε στα τηλ. 210-6413306-6934650265.

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Ένα παιδί στο σχολείο βρίζει συνέχεια τον γιο μας και κανείς δεν ενδιαφέρεται. Τι να κάνουμε;

Έχουμε ένα παιδί στο σχολείο του γιου μου που τον ενοχλεί. Από την αρχή της χρονιάς ο άντρας μου και εγώ έχουμε μιλήσει με την διεύθυνση, την δασκάλα και την μητέρα του παιδιού. Δεν έχει αλλάξει τίποτα. Αυτός συνεχώς βρίζει χυδαία. Τι άλλο μπορούμε να κάνουμε;

Αγαπητή αναγνώστρια,
Ήδη έχετε προσεγγίσει όμορφα το θέμα αυτό. Στη ζωή έξω από το σπίτι, τα παιδιά αναμένεται να συναντήσουν διάφορες δυσκολίες στις οποίες καλούνται να βρουν μια λύση με τη βοήθεια των γονέων τους. Έτσι λοιπόν, και στη δική σας περίπτωση, χρειάζεται εφόσον ήδη έχετε επικοινωνήσει τη δυσκολία με όσους μπορούν να μεσολαβήσουν, να είστε υποστηρικτικοί ως προς τον γιό σας.

Ο γιος σας είναι ένα υπέροχο παιδί! Εάν αυτό το γνωρίζει ο ίδιος επειδή το ακούει σταθερά από εσάς, τότε δεν διατρέχει μεγάλο κίνδυνο. Αυτό συμβαίνει διότι οι γονείς είναι τα πιο σημαντικά πρόσωπα στο μεγάλωμα ενός παιδιού! 

Ό,τι διαφορετικό κι αν ακούει από τους γύρω, τα δικά σας λεγόμενα είναι τα πιο σημαντικά! Φροντίζετε λοιπόν να του δείξετε καθημερινά, με τα λόγια σας αλλά κυρίως με τη στάση σας, πόσο υπέροχος είναι, πόσο σπουδαίος, πόσο ικανός! 

Στη φάση αυτή που χτίζει την αυτο-εικόνα του, το καθρεπτισμά του στα δικά σας μάτια είναι εξαιρετικά σημαντικό! 

Όσο λαμβάνει από εσάς θετική ανατροφοδότηση, τόσο καλύτερα θα μπορέσει να καταλάβει εν καιρώ ότι οι χυδαίοι χαρακτηρισμοί από κάποιον άλλο δεν τον αφορούν. 

Θα μπορέσει να απομακρυνθεί από αυτήν την κατάσταση, χωρίς να έχει πληγωθεί.

Συνεχίζετε λοιπόν να φροντίζετε το θέμα πολύπλευρα. Και με την επικοινωνία σας με το σχολείο και τους άλλους γονείς ώστε να βελτιωθούν οι σχέσεις τους, εάν αυτό είναι δυνατό, και με το να συμβάλλετε ώστε το παιδί σας να χτίσει μια καλή αυτοεκτίμηση.

Σας ευχαριστώ.
από Ρομίνα Σαλούστρου, ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια.
mama365