Σελίδες

Sunday, 5 July 2020

Κλείνουν τα Εκπαιδευτήρια Ζηρίδη μετά από 87 χρόνια

Λουκέτο στα εκπαιδευτήρια Ζηρίδη: «Στον αέρα» γονείς και μαθητές, σε ομηρία οι εκπαιδευτικοί
Η αναστολή των εγγραφών για την ερχόμενη σχολική χρονιά και η σταδιακή επιστροφή των προκαταβολών χαρακτηρίζεται ως το «κύκνειο άσμα» του σχολείου

Το ιστορικό ιδιωτικό σχολείο κλείνει εξαιτίας οικονομικών προβλημάτων. 
Οι εκπαιδευτικοί καταγγέλλουν εσκεμμένη "αποψίλωση" του μαθητικού πληθυσμού με ευθύνη της Διοίκησης, ώστε να επικαλούνται ότι δεν συγκεντρώθηκε ο απαιτούμενος αριθμός για τη λειτουργία των εκπαιδευτηρίων.
Φαίνεται ότι έπειτα από 87 ολόκληρα χρόνια ένα από τα μεγαλύτερα και παλαιότερα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια βάζει «λουκέτο». 
Ο λόγος για τα εκπαιδευτήρια «Νέα Γενιά Ζηρίδη» που εδώ και χρόνια αντιμετώπιζαν σοβαρά οικονομικά προβλήματα χρωστώντας υπέρογκα ποσά σε τράπεζες, εφορία και ασφαλιστικά ταμεία.
Η είδηση της αναστολής των εγγραφών για την ερχόμενη σχολική χρονιά και η σταδιακή επιστροφή των προκαταβολών χαρακτηρίζεται από γονείς και εκπαιδευτικούς ως το «κύκνειο άσμα» του σχολείου, το οποίο μέχρι σήμερα δεν έχει ανακοινώσει επισήμως αν θα τελικά θα καταθέσει αίτημα αναστολής ή κατάργησης στο υπουργείο Παιδείας.

Αποτέλεσμα; Εκατοντάδες γονείς να μένουν κυριολεκτικά στον αέρα αναζητώντας νέα σχολική στέγη για τα παιδιά τους. Σημειώνεται ότι στα εκπαιδευτήρια φοιτούν πάνω από 1.000 μαθητές.
Την ίδια ώρα, οι επί τρεις μήνες απλήρωτοι εκπαιδευτικοί βρίσκονται σε καθεστώς ομηρίας διότι δεν έχουν λάβει απαντήσεις για τις προθέσεις της διοίκησης του σχολείου.

Σύμφωνα με εκπαιδευτικούς που μίλησαν στο alfavita.gr, υπάρχει έντονη ανησυχία των εργαζόμενων διότι εκτιμούν ότι με την αναστολή των εγγραφών επιχειρείται μια «αποψίλωση» του μαθητικού πληθυσμού ώστε να η διοίκηση του σχολείου να μπορεί να υποστηρίξει ότι δεν συγκεντρώνεται ο απαραίτητος αριθμός μαθητών και άρα «δεν μπορούμε να ανοίξουμε το Σεπτέμβριο». 
Φοβούνται δε για το ενδεχόμενο να χάσουν τα δεδουλευμένα και τις αποζημιώσεις ολόκληρων χρόνων. Σε κάθε περίπτωση, οι εκπαιδευτικοί αισθάνονται εγκλωβισμένοι διότι δεν είναι σε θέση να γνωρίζουν τι τους ξημερώνει.
Οικονομικά προβλήματα
Τα οικονομικά προβλήματα των εκπαιδευτηρίων ήταν γνωστά εδώ και χρόνια στο χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης. 

Η οικονομική δυσπραγία ξεκίνησε το 2003 όταν τα εκπαιδευτήρια μεταφέρθηκαν από την Κηφισίας σε καινούργια και υπερσύγχρονα κτίρια στα Σπάτα, χάνοντας αρχικά πολλούς μαθητές. 
Σταδιακά τα εκπαιδευτήρια κατάφεραν να προσελκύσουν νέους μαθητές από την Ανατολική Αττική. 
Ωστόσο τα χρέη συσσωρεύονταν. Το 2017 οι εγκαταστάσεις στα Σπάτα πέρασαν με πλειστηριασμό στα χέρια της τράπεζας λόγω αδυναμίας αποπληρωμής των δανείων.
«Για κακές επιλογές προσώπων σε θέσεις κλειδιά» κάνουν λόγο στο alfavita.gr πρόσωπα που γνωρίζουν πολύ καλά τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούσαν τα εκπαιδευτήρια. 
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν η υπόθεση για τη «διαρροή θεμάτων» του International Baccalaureate το 2009, η οποία κόστισε στα εκπαιδευτήρια την άδεια να οργανώνουν τα ομώνυμα διετή προγράμματα. 
Ουσιαστικά η «Νέα Γενιά Ζηρίδη» ''πλήρωσε'' την επιλογή ενός συγκεκριμένου προσώπου που δρούσε ερήμην της διοίκησης» μας είπαν χαρακτηριστικά.

Κακοδιαχείριση και καθυστερήσεις στις πληρωμές
Σύμφωνα με τους εργαζόμενους, υπήρξαν κατά διαστήματα καθυστερήσεις στις πληρωμές των μισθών. 

Η κατάσταση έγινε απελπιστική στη διάρκεια της καραντίνας, όταν οι εκπαιδευτικοί κλήθηκαν να συνεχίσουν την εξ αποστάσεως εκπαίδευση την ώρα που η διοίκηση του σχολείου τους ενημέρωσε ότι θα προβεί σε αναστολή λειτουργίας του σχολείου.
Μετά τις αντιδράσεις των εκπαιδευτικών του σχολείου, αλλά και άλλων εκπαιδευτικών που εργάζονταν σε άλλα ιδιωτικά σχολεία και προχώρησαν σε σχετικές καταγγελίες για παρόμοιες τακτικές, το υπουργείο Παιδείας αναγκάστηκε να εκδώσει ανακοίνωση με την οποία καθιστούσε σαφές ότι κανένα εκπαιδευτήριο που υλοποιεί εξ αποστάσεως εκπαίδευση στους μαθητές τους δεν δύναται να προβεί σε αναστολή λειτουργίας. 
Εκείνες τις ημέρες ήταν που η διοίκηση του σχολείου εξόφλησε τελικά τους εργαζόμενους για το μήνα Μάρτιο (μέχρι τότε είχαν πάρει έναντι).
Τα χρήματα αυτά όμως ήταν και τα τελευταία που έλαβαν οι εκπαιδευτικοί, οι οποίοι παραμένουν απλήρωτοι τους τελευταίους τρεις μήνες (Απρίλιο, Μάιο, Ιούνιο).
Πριν ένα μήνα μάλιστα οι εκπαιδευτικοί προχώρησαν σε 48ωρη απεργία διεκδικώντας τα δεδουλευμένα τους και ζητώντας σαφείς απαντήσεις για το μέλλον του σχολείου. 
Δεν έλειψαν ωστόσο οι προσπάθειες υπονόμευσης των εκπαιδευτικών. Η 48ωρη απεργία συνοδεύτηκε, σύμφωνα με την ΟΙΕΛΕ, από μια «επιχείρηση τρομοκράτησης». 

Οι εκπαιδευτικοί μέσω της Ομοσπονδίας γνωστοποίησαν ότι διευθυντικά στελέχη επικοινώνησαν «τηλεφωνικά με τους συναδέλφους και τους απειλούν για την ενδεχόμενη συμμετοχή τους, ισχυριζόμενοι ότι η απεργία είναι παράνομη (!). Ταυτόχρονα, καταφέρονταν με βαρύτατες εκφράσεις κατά της Ομοσπονδίας».
Η 48ωρη απεργία πραγματοποιήθηκε πάντως κανονικά, αλλά με «παρατράγουδα» καθώς η ιδιοκτησία κάλεσε την αστυνομία «κατά συναδέλφων του ΠΑΜΕ οι οποίοι έκαναν ειρηνική παράσταση διαμαρτυρίας». 

(Δείτε περισσότερα: Κήρυξη 48ωρης απεργίας στη «Νέα Γενιά Ζηρίδη» λόγω μη καταβολής δεδουλευμένων)

Τι προβλέπει η νομοθεσία

Σύμφωνα με την ΟΙΕΛΕ, η νομοθεσία ορίζει ότι ένα ιδιωτικό σχολείο μπορεί να κλείσει μόνο εάν η ιδιοκτησία καταθέσει στο υπουργείο Παιδείας αίτηση αναστολής που ...

ΕΠ.ΟΜ.Ε.Α.: Μην μένεις θεατής... - Κοινωνική ευθύνη! Προσφορά!

Είναι κι εκείνες οι μέρες, που μια απλή φράση θα ενεργοποιήσει το δικό σου, προσωπικό κουμπί της επανεκκίνησης. 
“Μην μένεις θεατής” έτυχε να είναι το δικό μου αρχικό κλικ. Μια φράση που ακούστηκε βράδυ από ένα τηλεοπτικό σποτ, όπου ενημέρωνε για την δράση της εθελοντικής ομάδας ΕΠ.ΟΜ.Ε.Α.

Οι αντιδράσεις πολλές… 
«Μα τι τα θες εσύ αυτά;», 
«επιτέλους πότε θα σοβαρευτείς;», 
«δεν έχεις με τι να ασχοληθείς στη ζωή σου και γυρνάς εθελοντικά στα θρανία;», 
«τι να τις κάνεις τις πρώτες βοήθειες, έχεις του γιατρούς γι’ αυτά»…

Μα το χειρότερο όλων …. 
«Καλά εσένα θα διαλέξουν… Σε τι θα τους είσαι χρήσιμη εσύ;»

Λέξεις που δεν έπαψαν στα μαθήματα να αντιλαλούν στα αφτιά μου… Όμως οι εκπαιδευτές λες και τ’ άκουγαν μας σήκωναν σε κάθε μάθημα να κάνουμε πράξεις τις θεωρίες… Φορεία, σανίδες, ακινητοποίηση, ΚΑΡΠΑ, χρόνοι, τεχνικές, όλα ανακατεμένα στο μυαλό μου… τελικά μήπως είχαν δίκιο; Μήπως δεν είμαι εγώ γι’ αυτά; Απογοητεύτηκα από τα λάθη μου, κουράστηκα από τις απαιτήσεις και τις προσδοκίες. Όμως δεν τα παρατούσα. Μέσα μου κάτι άλλαζε σίγουρα και δεν άργησα να το δω…

Σάββατο βράδυ, από τις πρώτες καλύψεις με την ομάδα σε συναυλία… 
Η ζέστη αφόρητη. Μα γιατί δήλωσα, σκεφτόμουν… Τώρα θα ήμουν σπίτι μου και όχι όρθια για τόσες ώρες… 
Γκρίνιαζα μέσα μου μέχρι να φτάσω στο χώρο της εκδήλωσης. Η άρνηση δεν άργησε να μετατραπεί σε γέλια και πειράγματα όταν είδα τους άλλους διασώστες. 
Έμεινα για λίγο να τους κοιτάω. 
Μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα είχα γνωρίσει διαφορετικές προσωπικότητες, διαφορετικές ηλικίες, διαφορετικές ικανότητες, διαφορετικούς ανθρώπους!

Τα φώτα είναι έτοιμα να κλείσουν κι εμείς είμαστε όλοι στη θέση μας… Ομάδες των 3 διασκορπισμένες στο ανοιχτό θέατρο, η κάθε μία με το φαρμακείο της… Και η μουσική ξεκινάει… Τα μάτια όλων μας στους θεατές…
Είναι προς τη μέση της συναυλίας, όταν ανάμεσα στον κόσμο βλέπουμε μια γυναίκα να σωριάζεται στο έδαφος… Σε δευτερόλεπτα η ομάδα μας είναι δίπλα της με απόλυτη ψυχραιμία και αφοσίωση στο έργο της. 
Όλα ξεκάθαρα στο μυαλό, τι πρέπει να κάνω με τη σειρά… Αρχίζουμε τις ενέργειες σε αρμονική συνεργασία και των 3 μελών της ομάδας. Γίνονται οι βασικοί έλεγχοι ενώ η αδρεναλίνη είναι στο φουλ. Ξέρουμε εκείνη τη στιγμή ότι είμαστε υπεύθυνοι ‘’εμείς’’ για εκείνη… Αρχίζει να συνέρχεται… Την απομακρύνουμε προς το μέρος που έχουμε στήσει το "ιατρείο" μας όπου αναλαμβάνει η αντίστοιχη ομάδα μας και επιστρέφουμε στη θέση μας.

Η συναυλία φτάνει στο τέλος της, το θέατρο αδειάζει… Εγώ όμως έχω γεμίσει από ένα περίεργο συναίσθημα.. Πάμε όλες οι ομάδες στο ιατρείο όπου μας ενημερώνει ο υπεύθυνος για όλα τα περιστατικά της βραδιάς και το δικό μας… Και μας ευχαριστεί λέγοντάς μας ότι είναι υπερήφανος για τη συνεισφορά όλων μας…

Κι επιτέλους έγινε η σύνδεση…
Κοινωνική ευθύνη! Προσφορά!

Όλοι είμαστε εξίσου χρήσιμοι! Δεν είμαι πλέον θεατής… Πριν ακούσεις τις αντιδράσεις των άλλων και παραιτηθείς, προσπάθησε…
Και μην ξεχάσεις να ρωτήσεις τον εαυτό σου «ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΑΙ ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΣ ΣΗΜΕΡΑ;»

Αρμακόλα Ρίτα 
Εθελόντρια  – ΕΠ.ΟΜ.Ε.Α ΑΙΓΑΛΕΩ

enallaktikidrasi

Ετυμολογία: Για να μάθουν τα παιδιά Ορθογραφία πρέπει να ταξιδεύουν στις φλέβες της γλώσσας μας

Του Δημήτριου Νατσιού

Όταν θέλω να διδάξω στους μαθητές μου, παιδιά του δημοτικού, την ωραιότητα της ετυμολογίας των λέξεων της γλυκάκουστης γλώσσας μας, τους αναφέρω ένα πολύ απλό παράδειγμα. 

Τους ρωτώ γιατί ονομάστηκε έτσι ο σκίουρος
Εύκολα καταλήγουμε στα δύο συνθετικά της λέξεως: σκιά + ουρά. «Και γιατί το είπαν έτσι οι νουνεχείς και ευρηματικοί πρόγονοί μας; Γιατί η φουντωτή και μεγάλη ουρά του δημιουργεί σκιά». 
Αμέσως τα παιδιά «ψυλλιάζονται», υποπτεύονται ότι κάτι συμβαίνει με τις λέξεις και τα... γενέθλιά τους.
Το ίδιο γίνεται και με την λέξη ρινόκερος

«Ριν» είναι η μύτη, τους λες για τον ωτορινολαρυγγολόγο, τον οποίο έχουν επισκεφτεί - το πρώτο συνθετικό «ωτο», τα αυτιά, εδώ στο Κιλκίς, το γνωρίζουν οι ποντιακής καταγωγής μαθητές, από τα νόστιμα «ωτία» που φτιάχνουν οι μάνες ή κυρίως οι γιαγιάδες τους, το δεύτερο συνθετικό «-κερος» (ή -κερως, εκ του κέρας, το κέρατο), και μας προκύπτει το ζώο που έχει στην μύτη ένα κέρατο
Λέγαμε τις προάλλες για την γενοκτονία των Ποντίων και αναλύαμε τα συνθετικά γένος + κτείνω. Το κτείνω (=σκοτώνω), δεν το αναγνωρίζουν, όμως αν τους πεις ότι σημαίνει σκοτώνω (εκ του σκότους), φτάνουμε στην αυτοκτονία, στα εντομοκτόνα, στην λιμοκτονία.
Αν αυτό γίνεται συνεχώς στην τάξη, σ’ όλα τα μαθήματα, η πάντερπνη, δηλαδή, και γοητευτικότατη και για τα παιδιά, περιήγηση στην ανθοβριθή ετυμολογία μας, πραγματικά τους οδηγείς επί τας πηγάς των υδάτων της αείρροης γλώσσας μας.
...........

Μέσω της ετυμολογίας τα παιδιά μαθαίνουν και ορθογραφία, πληγή πυορρέουσα σήμερα της ελληνικής εκπαίδευσης. 
Η ορθογραφία, που γράφαμε κάθε πρωί στο γνωστό τετράδιο, είναι γνωστό ότι καταργήθηκε. Προφανώς, προσωπική άποψη, για να επιβληθεί, εν ευθέτω χρόνω, η φωνητική γραφή και το λατινικό αλφάβητο. 
Κάποια μέλλουσα γενεά - η ιστορία έχει μεγάλη υπομονή-θα δεχθεί ως «μάννα εξ ουρανού» την κατάργηση των ενοχλητικών ει, οι, αι, ω, ευ και λοιπά.
 
Τα αγγλικά μπήκαν από την α’ δημοτικού (τώρα και στο νηπαιγωγείο!!), όλα τριγύρω μας παραπέμπουν σε αγγλοαμερικανική συνοικία, η... κινητή επικοινωνία γίνεται με greeklish-γραικυλικά, η ορθογραφία καταργήθηκε και... λατινικό αλφάβητο, για να γίνουμε επιτέλους Ευρωπαίοι. Βεβαίως αρκετοί δάσκαλοι (κανονικά πρέπει να βάλω και την κατάληξη -ες, δασκάλες, όπως με μία έντυπη σαχλαμάρα – εγκύκλιο, κελεύει κάποια Γραμματεία Ισότητας για να αποφεύγεται ο... σεξισμός.
«Ο καθείς την μύξα του για βούτυρο την έχει» όπως θυμόσοφα λέει ο παροιμιώδης λόγος), το έχουν ήδη καταλάβει, όσοι κυρίως φοιτήσαμε στις Παιδαγωγικές Ακαδημίες, όπως ο γράφων στην Θεσσαλονίκη, την Μεγάλη του Γένους Σχολή, όπως την ονομάζαμε. 

Οι νεότεροι, αν δεν έχουν αντισώματα από την οικογένεια ή δεν έχουν αναφορά στην Εκκλησία, έρχονται στα σχολειά μπουκωμένοι από εθνομηδενιστικά δηλητήρια.
Αρκετοί, λοιπόν, δάσκαλοι προσπαθώντας να περισώσουν ό,τι μπορεί να περισωθεί, φροντίζουν να συμπληρώσουν τα σχολικά εγχειρίδια γλώσσας- περιοδικά ποικίλης ύλης- με μία παραδοσιακότερη διδασκαλία της γραμματικής, προκειμένου να επιτύχουν κάποια ισορροπία, εκφωνούν κάθε πρωί την ορθογραφία που έχουν δώσει την προηγούμενη ημέρα, δεν παύουν να δίνουν κατ’ οίκον σχολική εργασία και μελέτη, να διατηρούν το μάθημα της εκθέσεως - που και αυτό καταργήθηκε στο δημοτικό- και να διορθώνουν με κόκκινο στυλό- τι έγκλημα! –τα ορθογραφικά λάθη, κι αυτό είναι που κάπως σώζει ακόμα την κατάσταση.
Και, επαναλαμβάνω, το ξεκλείδωμα για την προσέγγιση, την εμβάθυνση και εν τέλει την αγάπη του παιδιού για την γλώσσα των «γοναίγων του» (Μακρυγιάννης) είναι η ετυμολογία, το ταξίδι στα κεφαλόβρυσα, στις φλέβες της ηλιόλουστης λαλιάς μας. 

Εις επίρρωσιν, παραπέμπω σ’ ένα κείμενο του αειθαλούς δασκάλου μας, Κωνσταντίνου Γανωτή, ίσως του καλύτερου φιλολόγου που έχει αυτήν την στιγμή η πατρίδα, γραμμένο το 1985.

«Ένα πολύ μεγάλο μέρος της νέας ελληνικής, όλες δηλαδή σχεδόν οι σύνθετες λέξεις, είναι καθαρά αρχαίες ελληνικές. Το παιδί, χωρίς την γνώση των συνθετικών, τις μαθαίνει σαν ξένες λέξεις χωρίς σαφήνεια. 

Πώς να καταλάβει σωστά σαν λέξεις της γλώσσας του, της λέξεις λ.χ. υδραγωγείο, αρτοποιείο, ναυπηγείο, ευδοκιμώ, απορρυπαντικό και άπειρες άλλες σύνθετες, όταν αγνοεί τα συνθετικά τους; 
Αν τα γνώριζε θα μπορούσε ξέροντας μόνο δέκα απλές να αποκρυπτογραφήσει με πλήρη κυριολεξία εκατοντάδες σύνθετες. Έτσι και βαθειά γνώση της μητρικής του γλώσσας θα είχε και ευκολότερα θα την αποκτούσε» 
(«Δημόσιος διάλογος για την Γλώσσα», συλλογικός τόμος, εκδ. «ΔΟΜΟΣ», σελ. 157).
Έτσι ακριβώς. Αποκρυπτογραφείται ο κόσμος των λέξεων μέσω της ετυμολογικής ανάλυσης. Θέλουμε δεν θέλουμε η αρχαία γλώσσα είναι τροφός της νεοελληνικής και προϋπόθεση για την εις βάθος οικείωσή της.
(Αν είχαμε σοβαρό υπουργείο και υπουργό Παιδείας, θα γραφόταν ένα ετυμολογικό, θα το έλεγα, ανθολόγιο για να διδαχτούν οι μαθητές τι θησαυρός ατίμητος είναι η γλώσσα τους).

Και ενώ αυτά συμβαίνουν στα καθ’ ημάς, οι ξένοι τιμούν και εκτιμούν τα αρχαία, συνιστούν γι’ αυτούς ακένωτη δανειοληπτική πηγή. 

Διάβασα κάτι εντυπωσιακό. Όλοι μας έχουμε ακούσει για το βλήμα «exocet». Είναι πύραυλος επιφανείας-επιφανείας του Πολεμικού μας Ναυτικού. 
Οι Γάλλοι κατασκευαστές του έψαξαν για ονοματοδοσία στην ελληνική γλώσσα. Ανακάλυψαν ότι υπάρχει ένα ψάρι που ονομάζεται «εξώκοιτος», το οποίο πετά πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, όπως και το βλήμα. Το ψάρι αυτό εμείς το ξέρουμε ως χελιδονόψαρο.

Το αμερικανικό σύστημα «Aegis»
της αντιαεροπορικής προστασίας έχει πάρει την ονομασία του από την αιγίδα. Η αιγίς ήταν όπλο, ασπίδα του Διός, φτιαγμένη από δέρμα αιγός (=κατσίκας). Από την αιγίδα παράγεται η καταιγίδα και η γίδα, λέμε ακόμη υπό την αιγίδα, δηλαδή προστασία. Θυμίζω και το πυραυλικό σύστημα «Patriot» από την ποινικοποιημένη σήμερα λέξη πατριώτης, ή το άρμα μάχη «Leopard», δηλαδή λεοπάρδαλη, ο παρδαλός λέων και πολλά άλλα. Αυτά…έξω.

Εδώ, οι ημέτεροι Γραικύλοι, ονομάζουν πληροφοριακά συστήματα του υπουργείου Παιδείας «myschool», δηλαδή το σχολείο μου. Τι να πει κανείς;
περισσότερα εδώ: olympiobima
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι