Πώς ο κορωνοϊός μπορεί να καταστρέψει τις φιλίες

Ενώ στα κοινωνικά δίκτυα μπορούμε να διαγράψουμε ένα φίλο μας όταν δεν συμφωνούμε για τον κορωνοϊό, πώς μπορούμε να διαχειριστούμε τις διαφορετικές απόψεις των φίλων μας στον πραγματικό κόσμο;

Καθημερινά βλέπω στο Facebook αναρτήσεις χρηστών και φίλων που τσακώνονται μεταξύ τους σχετικά με την ύπαρξη του κορωνοϊού, τις θεωρίες συνωμοσίας, τη χρήση μασκών και όλα όσα προστατευτικά μέτρα ανακοινώνονται από τα ΜΜΕ.
Άλλοι βρίζουν όσους φορούν μάσκες, γενικώς και ειδικώς, και άλλοι ότι δεν θέλουν να έχουν σχέση με ανθρώπους που πιστεύουν ή δεν πιστεύουν στον κορωνοϊό, προτρέποντας τους τελευταίους να επισκεφθούν τις ΜΕΘ ή να δηλώσουν εθελοντές για τη μεταφορά ασθενών χωρίς προστατευτικά εφόδια.
Γίνεται προφανές ότι το πώς θα διαχειριστούμε και θα αντιμετωπίσουμε την πανδημία του Covid-19 στηρίζεται στις πεποιθήσεις μας για αυτόν και στη συνέχεια για τα μέσα προστασίας, τη μάσκα και την κοινωνική απόσταση. Άλλωστε αυτό είναι κάτι που το βλέπουμε καθημερινά στα κοινωνικά δίκτυα.
Όμως, ενώ μπορούμε να μπλοκάρουμε, να διαγράψουμε από φίλο ή να μην ακολουθούμε κάποιον στα κοινωνικά δίκτυα, πώς μπορούμε να διαχειριστούμε κάποιους κοντινούς μας ανθρώπους, ειδικά αν τους γνωρίζουμε σχεδόν ολόκληρη τη ζωή μας ή είναι συγγενείς και έχουν διαφορετική γνώμη από εμάς για την πανδημία;

Μπορείτε να έχουμε μία στενή φιλία, να γνωρίζουμε τα πάντα για αυτούς και ίσως στο παρελθόν να έχουμε διαφωνήσει για πράγματα όπως οι θέσεις σχετικά με την εκπαίδευση, την πολιτική, τη διαφθορά, τα αθλητικά… Παρ’ όλα αυτά να έχουμε συμφωνήσει ότι διαφωνούμε, να αφήνουμε στην άκρη τις διαφωνίες και να συνεχίζουμε να πίνουμε το ποτό μας μαζί τους, περνώντας όμορφα.



Τι γίνεται όμως με τον κορωνοϊό; Πρόκειται για μία κατάσταση που είναι πολύ προσωπική πολύ απλά γιατί βιώνεται απειλητική, ανεξάρτητα από τις πεποιθήσεις που έχει ο καθένας μας.
Κάποιοι πιστεύουν ότι απειλείται η υγεία τους ή η υγεία των αγαπημένων τους, επειδή οι άνθρωποι δεν παίρνουν στα σοβαρά τα προστατευτικά μέτρα και νιώθουν απογοητευμένοι επειδή θέλουν να αισθάνονται ασφαλείς και θέλουν να τελειώσει αυτός ο εφιάλτης. Άλλοι αισθάνονται ότι απειλούνται οι προσωπικές τους ελευθερίες και ότι όλο αυτό είναι μια θεωρία συνωμοσίας, οπότε διαμαρτύρονται, αρνούνται να φορούν μάσκες και εξακολουθούν να πραγματοποιούν μεγάλες συγκεντρώσεις.

Και κάτω από αυτή την εικόνα που βλέπω καθημερινά, αρχίζω να πιστεύω ότι ο κορωνοϊός μας δείχνει ότι δεν μπορείς να είσαι 100% σίγουρος ότι γνωρίζεις κάποιον τόσο καλά, αν δεν έχεις πρώτα περάσει μαζί του μία παγκόσμια επιδημία.

Πριν λίγες ημέρες, βρέθηκα με γνωστό μου, που έχουμε μεγαλώσει μαζί και ο οποίος άπλωσε το χέρι του για να με χαιρετήσει και ενώ του είπα ότι δεν μπορώ να τον χαιρετήσω λόγω της κατάστασης, χαμογέλασε ειρωνικά, μου είπε να μην τα πιστεύω αυτά γιατί θέλουν να μας κάνουν όργανα της νέας τάξης και ότι δεν υπάρχει κορωνοϊός.

Και η συνέχεια ήταν το ίδιο «παράλογη» καθώς ο γνωστός μου ήθελε να μου εξηγήσει με όλες τις παρα-λογικές θεωρίες γιατί ο κορωνοϊός είναι ψέμα και τι θα συμβεί αν υποκύψουμε σε αυτόν και παραχωρήσουμε την ελευθερία μας. Ενώ εγώ του έλεγα ότι θέλω να κρατήσω τις αποστάσεις και να διατηρήσω όσο περισσότερο μπορώ την ασφάλειά μου και της οικογένειάς μου, τόσο με ειρωνευόταν χωρίς να με σέβεται.

Σε κάποια στιγμή, ένιωθα σαν να έβλεπα έναν άλλον άνθρωπο δίπλα μου και όχι αυτό το πρόσωπο που έχω περάσει τόσο όμορφες καταστάσεις μαζί του στο παρελθόν. Άρχισα να θυμώνω και να καταλαβαίνω ότι εκτός από την οικονομία, ο κορωνοϊός θα επηρεάσει αρνητικά και τις σχέσεις μας.

Καθώς κατά την περίοδο του καλοκαιρού, ερχόμαστε πιο κοντά με τους ανθρώπους μας που έχουμε να τους δούμε καιρό και σε πιο «χαλαρή» διάθεση, οι συναναστροφές με τέτοιους φίλους γίνονται δύσκολες υπό το πρίσμα των διαφορετικών απόψεων του κορωνοϊού. Τι μπορούμε να κάνουμε για αυτό;

Αρχικά, χρειάζεται να αναγνωρίσετε ότι οι σκέψεις και οι πεποιθήσεις, δημιουργούν τα συναισθήματα και κατ’ επέκταση και τη συμπεριφορά μας. Αν θέλετε να μείνετε μακριά από αγαπημένους φίλους, επειδή ακούσατε ότι έχουν έρθει σε επαφή με πρόσωπα από το εξωτερικό ή δεν λαμβάνουν προστατευτικά μέτρα κατά του κορωνοϊού, να μην πιέσετε τον εαυτό σας για να βρεθείτε μαζί τους. Είναι σίγουρα διαφορετικό από αυτό που έχετε συνηθίσει, όμως και το φετινό καλοκαίρι είναι διαφορετικό.

Η πικρή αλήθεια είναι ότι πολλοί από εμάς πιστεύαμε ότι ο κορωνοϊός «τέλειωσε» με την έλευση του καλοκαιριού. Όμως ενώ τα κρούσματα αρχίζουν και αυξάνονται μέσα στον Αύγουστο, σε μία περίοδο που σχετίζεται με την ξενοιασιά και την χαλάρωση, αρχίζουμε και νιώθουμε περισσότερο άγχος, σύγχυση και μοναξιά. Σε τέτοιες περιπτώσεις, κοιτάμε πάντα να ακούσουμε τους ανθρώπους που εμπιστευόμαστε περισσότερο και να δομήσουμε την πεποίθησή μας για κάτι πρωτόγνωρο από αξιόπιστες πηγές.
Αν όμως αυτές οι πηγές, φαντάζουν περισσότερο απειλητικές αντί για αξιόπιστες για τον κορωνοϊό, δε σημαίνει ότι πρέπει να μην εμπιστευθείτε την κρίση σας και να μη νιώσετε ασφαλής μόνο και μόνο επειδή κάποιος άλλος λέει κάτι διαφορετικό. Μην προσπαθήσετε να του αλλάξετε τη γνώμη γιατί δεν θα το καταφέρετε, η απειλή σε εκείνον λειτουργεί αντίστροφα. Προσπαθεί να διαχειριστεί το φόβο και την απειλή του, αρνούμενος ότι υπάρχει απειλή…

Χρειάζεται να είστε προετοιμασμένοι να υπερασπιστείτε τη γνώμη σας και την ασφάλειά σας ακόμη και αν σας φαίνεται δύσκολο. Να μην απλώσεις το χέρι σου να χαιρετήσεις κάποιον, ειδικά αν δεν τον γνωρίζεις καλά, επειδή εκείνος στο πρότεινε, δεν είναι αγένεια. Υπάρχει και άλλος τρόπος χαιρετισμού. Επίσης αν δεν θέλεις να συναντήσεις κάποιον, είναι καλό να τον ενημερώσεις ότι δεν μπορείς να πας γιατί υποψιάζεσαι ότι μπορεί να είναι επικίνδυνο καθώς έχει βρεθεί με άλλα άτομα την προηγούμενη ημέρα, που δεν τα γνωρίζεις.

Σε μία τέτοια περίπτωση είναι καλό να είμαστε ειλικρινείς με τους άλλους και να τους μιλήσουμε απευθείας στο τηλέφωνο, δίνοντας αξία στη φιλία μας, παρά μέσω γραπτού μηνύματος. Η ειλικρίνεια και η αμεσότητα θα στηρίξει την επιλογή μας, διαφορετικά υπάρχει κίνδυνος να αντιμετωπίσουμε την ειρωνεία και τον χλευασμό των άλλων.

Μια άλλη χρήσιμη συμβουλή είναι να κατανοήσετε τα συναισθήματά σας. Αναγνωρίζοντας τα συναισθήματά σας προτού συνομιλήσετε με φίλους, μπορείτε να καταλάβετε καλύτερα πώς νιώθετε για την επικείμενη κατάσταση και ποια είναι τα ερεθίσματα που μπορεί να σας δυσκολέψουν. Τι φοβάστε ότι έχετε να αντιμετωπίσετε; Νιώθετε ότι θα δυσαρεστήσετε τους φίλους σας ή θα σας δυσαρεστήσουν; Νιώθετε να πιέζεστε να συμφωνήσετε μαζί τους; Μία τέτοια προετοιμασία θα σας βοηθήσει να νιώσετε πιο έτοιμοι να διαχειριστείτε δύσκολες καταστάσεις.

Η ενσυναίσθηση και η συμπόνια λειτουργούν πάντα καλύτερα από το να κατηγορούμε κάποιον για τις απόψεις του. Υπό μία τέτοια απειλή, βρισκόμαστε όλοι σε μία αυξημένη επιφυλακή και οι αμυντικοί μηχανισμοί μας είναι έτοιμοι να επιτεθούν σε όποιον διαφωνεί μαζί μας.


Μία άλλη σκέψη είναι αν θα πρέπει να απομακρυνθείτε από φιλίες επειδή έχουν διαφορετική άποψη για τον COVID-19. Αν θέλετε να το κάνετε, τότε το κάνετε. Αλλιώς υπάρχουν διάφοροι τρόποι συζήτησης με φίλους ή μέλη της οικογένειας που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε για να λειάνετε την επαφή σας.

Μπορείτε να αρνηθείτε ευγενικά την πρόσκληση και να τους πείτε ότι θα βρεθείτε μαζί τους την επόμενη φορά. Επίσης, ρωτήστε τους αν έχουν πάρει προστατευτικά μέτρα κοινωνικής απόστασης ή αν θα φορέσουν μάσκες. Αν δε νιώθετε άνετα, ευχαριστήστε τους για την πρόσκληση και αρνηθείτε ευγενικά.

Αν επιμείνουν ή γίνουν παραβιαστικοί, πείτε τους το εξής: Ανησυχώ για εμένα αλλά και για εσένα και δεν θα ήθελα να είμαι εγώ η αιτία έκθεσής σου. Αυτό μετατοπίζει την ευθύνη από εκείνους, σε εσάς, δε νιώθουν ότι τους κατηγορείτε και καθιστάτε τον εαυτό σας υπεύθυνο για την υγεία σας. Είναι κάτι που δεν μπορούν να αντιπαρατεθούν και να διαφωνήσουν, χρειάζεται όμως να υπερασπιστείτε τη θέση σας.

Θυμηθείτε ότι μόνο εμείς ως άνθρωποι διαθέτουμε τον έλεγχο της αντίδρασής μας και ενεργούμε αντίστοιχα με αυτό.

Βρισκόμαστε σε μία μεταβατική κατάσταση και μέχρι να ξεκαθαριστεί και να εισέλθουμε με ασφάλεια σε ένα νέο κόσμο (ή παλιό), εμείς είμαστε υπεύθυνοι για τις επαφές μας θέτοντας τα δικά μας όρια.

psychologynow.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Η κόρη μιας άστοργης μητέρας

Η έλλειψη αυτοπεποίθησης και η ανικανότητα για εμπιστοσύνη, είναι μόνο η αρχή σε ένα ταξίδι επίγνωσης των λαθών που έχουν φορτωθεί οι ενήλικες κόρες από τις μητέρες τους.

..................................
Κατά την βρεφική και παιδική ηλικία, η κόρη έχει μια πρώτη εικόνα του εαυτού της στον καθρέφτη που είναι το πρόσωπο της μητέρας της. 

Αν η μητέρα της είναι στοργική και ανταποκρίνεται στις ανάγκες της, το βρέφος αναπτύσσει ασφαλή προσκόλληση και μαθαίνει ότι η μητέρα της την αγαπάει και ότι η ίδια είναι άξια αγάπης.

Αυτή η αίσθηση ότι είναι αξιαγάπητη, άξια τρυφερότητας και προσοχής, ότι την βλέπει και την ακούει η μητέρα της, αποτελεί τον θεμέλιο λίθο επάνω στον οποίο το παιδί χτίζει την πρώτη αίσθηση του εαυτού του και παρέχει την ενέργεια για την ανάπτυξή του.

Η κόρη μιας άστοργης μητέρας, η οποία είναι συναισθηματικά απόμακρη, συγκρατημένη, ασυνεπής ή ακόμη και υπερβολικά αυστηρή ή σκληρή, μαθαίνει διαφορετικά τον κόσμο και τον εαυτό της. Φυσικά, το βασικό πρόβλημα είναι κατά πόσο εξαρτάται το βρέφος από την μητέρα του για φροντίδα και επιβίωση καθώς και η φύση του περιορισμένου κόσμου της.

Το αποτέλεσμα είναι η ανασφαλής προσκόλληση, που χαρακτηρίζεται είτε ως «αμφιθυμική» (το παιδί δεν γνωρίζει αν θα εμφανιστεί η καλή μαμά ή η κακή μαμά) ή ως «αποφευκτική» (η κόρη χρειάζεται την αγάπη της μητέρας της αλλά φοβάται τις συνέπειες αν την ζητήσει).

Η αμφιθυμική προσκόλληση διδάσκει στο παιδί ότι ο κόσμος των σχέσεων είναι αναξιόπιστος και η αποφευκτική προσκόλληση θέτει τις βάσεις για μια φοβερή σύγκρουση μεταξύ των αναγκών του κοριτσιού για την αγάπη της μητέρας της και για την προστασία από την συναισθηματική ή φυσική κακομεταχείριση από την μητέρα της.

Οι πρώτοι δεσμοί διαμορφώνουν τα εσωτερικά μας πρότυπα ή τις πνευματικές αναπαραστάσεις των τρόπων που λειτουργούν οι σχέσεις στον κόσμο. Χωρίς θεραπεία ή παρέμβαση, αυτές οι πνευματικές αναπαραστάσεις τείνουν να μένουν σχετικά σταθερές.

Το κύριο σημείο είναι ότι η ανάγκη μιας κόρης για την αγάπη της μητέρας της είναι αρχέγονη κινητήρια δύναμη και αυτή η ανάγκη δεν εξαφανίζεται με την μη διαθεσιμότητα της μητέρας αλλά συνυπάρχει με την φοβερή και καταστροφική συνειδητοποίηση ότι το μοναδικό πρόσωπο που υποτίθεται ότι σε αγαπάει χωρίς όρους, δεν το κάνει. 

Ο αγώνας για την αντιμετώπιση και την επούλωση αυτού του τραύματος είναι τεράστιος. Επηρεάζει πολλά, αν όχι όλα τα μέρη του εαυτού, ιδιαίτερα στον χώρο των σχέσεων.

Οι έρευνες έδειξαν ότι οι πρώτοι παιδικοί δεσμοί προέβλεπαν σε εξαιρετικά υψηλό βαθμό τις ερωτικές σχέσεις με τους ενήλικους καθώς και τις φιλίες. Δεν αποτελεί έκπληξη ότι τα πιο κοινά τραύματα είναι αυτά που έχει υποστεί ο εαυτός μας στην περιοχή της συναισθηματικής σύνδεσης.

Το νόημα της αντιμετώπισης αυτών των τραυμάτων δεν είναι να θρηνήσουμε γι’αυτά ή να σηκώσουμε απεγνωσμένα τα χέρια ψηλά εξαιτίας του ό,τι μας δόθηκε από τη μητρική αγάπη αλλά να τα συνειδητοποιήσουμε. 

Η συνειδητοποίηση είναι το πρώτο βήμα για την θεραπεία μιας κόρης που δεν αγαπήθηκε. Πολύ συχνά απλά αποδεχόμαστε αυτές τις συμπεριφορές χωρίς να γνωρίζουμε από πού προέρχονται.

1. Έλλειψη αυτοπεποίθησης
Η γυναίκα που δεν αγαπήθηκε ως παιδί, δεν γνωρίζει ότι είναι άξια της αγάπης και της προσοχής και μπορεί να μεγάλωσε με το αίσθημα ότι αγνοείται ή ότι δεν την ακούν ή ότι την κριτικάρουν παντού. 

Η φωνή μέσα στο κεφάλι της είναι αυτή της μητέρας της που της λέει τι δεν είναι: έξυπνη, όμορφη, ευγενική, στοργική, αξιόλογη.

Αυτή η εσωτερικευμένη μητρική φωνή θα συνεχίζει να υπονομεύει τα επιτεύγματα και τα ταλέντα της, εκτός κι αν υπάρξει κάποια παρέμβαση. Οι κόρες κάποιες φορές μιλούν για το συναίσθημα ότι «κοροϊδεύουν τον κόσμο» και εκφράζουν τον φόβο ότι θα τις «ανακαλύψουν» όταν θα πετύχουν τους στόχους τους. 

2. Έλλειψη εμπιστοσύνης
Μια γυναίκα εκμυστηρεύεται: Πάντα αναρωτιέμαι γιατί κάποιος να θέλει να γίνει φίλος μου. Δεν μπορώ να μην σκεφτώ αν υπάρχουν κάποια κρυφά κίνητρα και έμαθα στην θεραπεία ότι αυτό έχει να κάνει με την μητέρα μου. Αυτά τα θέματα εμπιστοσύνης πηγάζουν από την αίσθηση ότι οι σχέσεις είναι θεμελιωδώς αναξιόπιστες και επηρεάζουν και τις φιλικές και τις αισθηματικές σχέσεις.

Όπως αναφέρουν οι ψυχολόγοι στις έρευνές τους, η αμφιθυμικά προσκολλημένη κόρη χρειάζεται συνεχή επιβεβαίωση ότι είναι εγγυημένη η εμπιστοσύνη. 

Για την ακρίβεια, αυτοί οι άνθρωποι βίωσαν ότι η αγάπη περιλαμβάνει εμμονή, επιθυμία για ανταπόδοση και ένωση, συναισθηματικά ύψη και βάθη και ακραία σεξουαλική έλξη και ζήλια. Η εμπιστοσύνη και η ανικανότητα να τεθούν όρια συνδέονται στενά.

3. Δυσκολία στην τοποθέτηση ορίων
Πολλές γυναίκες που παγιδεύτηκαν μεταξύ της ανάγκης για την προσοχή της μητέρας τους και την απουσία αυτής της προσοχής, αναφέρουν ότι προσπαθούν συνεχώς να ευχαριστήσουν τους άλλους στις ενήλικες σχέσεις τους. Ή ότι είναι ανίκανες να βάλουν τα όρια που απαιτούνται προκείμενου να έχουν υγιείς και συναισθηματικά ικανοποιητικές σχέσεις.

Πολλές κόρες αναφέρουν προβλήματα στις φιλίες τους με γυναίκες που περιπλέκονται λόγω θεμάτων εμπιστοσύνης (Πώς ξέρω ότι είναι πραγματικά φίλη μου;), προβλήματα με την αδυναμία τους να πουν «όχι» (Με κάποιο τρόπο καταλήγω πάντα να γίνομαι χαλάκι, να κάνω πάρα πολλά και να αισθάνομαι χρησιμοποιημένη ή απογοητευμένη στο τέλος) ή θέλουν μια τόσο έντονη σχέση που το άλλο άτομο αποτραβιέται.

Οι κόρες με ανασφαλή προσκόλληση συχνά καταλήγουν να δημιουργούν σενάρια όπου οι σχέσεις τους ποτέ δεν είναι όπως πρέπει αλλά κατά κάποιο τρόπο είναι είτε πολύ «ζεστές» ή πολύ «κρύες».

Αυτό ισχύει συχνά και στις ερωτικές σχέσεις. Έρευνες ψυχολόγων βοήθησαν ώστε να διαχωριστούν όσες έχουν αποφευκτική προσκόλληση σε δύο κατηγορίες, στις «φοβισμένες» και στις «απορριπτικές». 

Και οι δύο αποφεύγουν τις στενές σχέσεις αλλά για διαφορετικούς λόγους. Αυτές που «φοβούνται» επιζητούν ενεργά τις στενές σχέσεις αλλά φοβούνται την οικειότητα σε όλα τα επίπεδα, οπότε είναι εξαιρετικά ευάλωτες και τείνουν στην προσκόλληση και στην εξάρτηση.

Οι «απορριπτικές» είναι αμυντικές και αποστασιοποιημένες, είναι πιο ξεκάθαρο ότι αποφεύγουν τους άλλους. Δυστυχώς και οι δύο τύποι δυσκολεύονται να βρουν το είδος της συναισθηματικής σύνδεσης που θα τους έφερνε πιο κοντά στην επούλωση του τραύματος.

4. Δυσκολία να δούμε τον εαυτό μας με ακρίβεια
Μία γυναίκα μοιράζεται αυτό που έμαθε τελικά κατά την θεραπεία: Όταν ήμουν παιδί η μητέρα μου με περιόριζε εστιάζοντας πάντα στα ελαττώματά μου και ποτέ στις επιτυχίες μου. Μετά το πανεπιστήμιο εργάστηκα σε πολλές δουλειές αλλά σε όλες οι προϊστάμενοί μου διαμαρτύρονταν ότι δεν προσπαθούσα αρκετά για να εξελιχθώ. Αυτό οφείλεται κατά πολύ στην εσωτερίκευση όλων όσων άκουγε μεγαλώνοντας.

Αυτές οι παραμορφώσεις της εικόνας του εαυτού, μπορεί να εκτείνονται σε κάθε τομέα συμπεριλαμβανομένης και της εμφάνισής. (Εγώ προσωπικά σκάλισα φωτογραφίες από την εφηβεία μου, ψάχνοντας για το κορίτσι που η μητέρα μου αποκαλούσε «χοντρή». Επίσης με αποκαλούσε «απωθητική», κάτι που δυστυχώς δεν είναι τόσο εύκολο να επιβεβαιώσεις ή να αμφισβητήσεις σε μια φωτογραφία. Αυτό πήρε χρόνια.)

Άλλες κόρες αναφέρουν ότι αισθάνονται έκπληξη όταν επιτυγχάνουν σε κάτι και ότι διστάζουν να προσπαθήσουν κάτι καινούριο ώστε να μειώσουν την πιθανότητα αποτυχίας. Αυτό δεν είναι απλά θέμα χαμηλής αυτοεκτίμησης αλλά κάτι πιο βαθύ.

5. Η απομάκρυνση σαν προκαθορισμένη στάση
Η έλλειψη εμπιστοσύνης ή το αίσθημα του φόβου μερικές φορές κάνει την κόρη που δεν αγαπήθηκε να μαζεύεται αμυντικά ώστε να αποφύγει να πληγωθεί από μια κακή σχέση παρά να βρει το κίνητρο για μια πιθανώς σταθερή σχέση και γεμάτη αγάπη. Αυτές οι γυναίκες επιφανειακά μπορεί να συμπεριφέρονται σαν να θέλουν να είναι σε σχέση αλλά σε βαθύτερο, λιγότερο συνειδητό επίπεδο, το κίνητρό τους είναι η απομάκρυνση.

Δυστυχώς, η αποφυγή -που πυροδοτεί ο φόβος, η έλλειψη εμπιστοσύνης ή κάτι άλλο- αποτρέπει ενεργά την κόρη που δεν αγαπήθηκε να βρει το είδος των σχέσεων αγάπης και υποστήριξης που πάντα επιδιώκει.

6. Υπερβολική ευαισθησία
Η γυναίκα που δεν αγαπήθηκε ως παιδί, μπορεί να είναι ευαίσθητη σε προσβολές, πραγματικές και φανταστικές. 

Ένα τυχαίο σχόλιο μπορεί να της θυμίζει τις παιδικές της εμπειρίες χωρίς καν να το συνειδητοποιεί η ίδια. 

Έπρεπε να εστιάσω έντονα στις αντιδράσεις μου ή για να το θέσω καλύτερα στις υπερβολικές αντιδράσεις μου, λέει μια γυναίκα γύρω στα σαράντα.

Μερικές φορές, μπερδεύω ένα πείραγμα με κάτι άλλο και φτάνω στο σημείο να ανησυχώ μέχρι θανάτου μέχρι που συνέρχομαι και συνειδητοποιώ ότι το άτομο δεν εννοούσε τίποτε μ’ αυτό. 

Έχοντας μια μητέρα που δεν της έδειχνε αγάπη, σημαίνει επίσης ότι οι κόρες αυτές συχνά δυσκολεύονται να διαχειριστούν τα συναισθήματα τους, τείνουν να αναλύουν υπερβολικά και να σκέφτονται τα ίδια και τα ίδια.

7. Αναπαράγοντας τον δεσμό με την μητέρα, στις σχέσεις
Δυστυχώς, τείνει να μας ελκύει αυτό που γνωρίζουμε, εκείνες οι καταστάσεις που ενώ τελικά μας κάνουν δυστυχισμένους, παρόλα αυτά είναι «βολικές» γιατί μας είναι οικείες. 

Ενώ τα άτομα που έχουν ασφαλή προσκόλληση βγαίνουν στον κόσμο αναζητώντας άτομα που έχουν παρόμοιες ιστορίες προσκόλλησης, ατυχώς το ίδιο κάνουν και εκείνα που έχουν αμφιθυμική και αποφευκτική προσκόλληση.

Αυτό μερικές φορές έχει σαν αποτέλεσμα την ακούσια αναπαραγωγή της σχέσης με τη μητέρα. Το σίγουρο είναι ότι παντρεύτηκα τη μητέρα μου, λέει μια γυναίκα, επιφανειακά ήταν εντελώς διαφορετικός από τη μητέρα μου αλλά τελικά μου φερόταν με πολύ παρόμοιο τρόπο, η ίδια τραμπάλα του να μην ξέρω πώς θα μου φερθεί. 

Όπως η μητέρα μου, ήταν κι αυτός πότε αδιάφορος και πότε περιποιητικός, φοβερά επικριτικός ή αόριστα υποστηρικτικός. Κατέληξε να πάρει διαζύγιο και από τον σύζυγο και από την μητέρα της.

Έχοντας υπόψιν τα παραπάνω, η ημέρα που η κόρη θα καταγράψει τις πληγές της είναι η πρώτη ημέρα της επούλωσης και του ταξιδιού της προς την αυτογνωσία και δυνατότητα να υπερβεί το τραύμα. Ας δεσμευθούμε λοιπόν προς την επούλωση και σε όλα τα αύριο!

Πηγή: psychologytoday.com
Συγγραφέας: Peg Streep
Απόδοση: Έφη Μεσιτίδου

psychologynow
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

To Yasemi - The Yasmin flower

Το γιασεμί στην πόρτα σου

γιασεμί μου

το γιασεμί στην πόρτα σου

γιασεμί μου

ω, ω, ω, κ’ ήρθα να το κλαδέψω

ωχ γιαβρί μου

Και νόμισε η μανά σου

γιασεμί μου

και νόμισε η μάνα σου

γιασεμί μου

ω ω ω, πως ήρθα να σε κλέψω

ωχ γιαβρί μου

 

Plαcido Domingo

Το γιασεμί στην πόρτα σου

γιασεμί μου

το γιασεμί στην πόρτα σου

γιασεμί μου

ω, ω, ω, κ’ ήρθα να το κλαδέψω

ωχ γιαβρί μου

 

Alexandra Gravas and Jorgos Panetsos

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι