Στην αλλαγή του Χρόνου

Τελειώνει αυτή η χρονιά, 

Η χρονιά με τα πολλά θύματα από την επιδημία

Η χρονιά που μείναμε κλεισμένοι μέσα περισσότερο από ποτέ άλλοτε σε όλη μας την ζωή

Η χρονιά που δεν είχαμε κοντά μας τα παιδιά μας

Η χρονιά που πολλοί δεν είχαν κανένα κοντά τους

Η χρονιά με συνανθρώπους μας χωρίς φαγητό

Η χρονιά με συνανθρώπους μας χωρίς στέγη

Η χρονιά με ασθενείς έξω από τα νοσοκομεία, επειδή είναι το αδιαχώρητο εκεί

Η χρονιά με την ελλειμματική φροντίδα στους αδύναμους

Η χρονιά με τους γέροντες στις διάφορες στέγες, εγκαταλελειμμένους και ευάλωτους

Η χρονιά που κι αυτοί που θέλουν να βοηθήσουν, δεν μπορούν

Η χρονιά με τους αλειτούργητους

Η χρονιά αυτή να πάει στο καλό και να μας αφήσει ήσυχους

Όχι ότι θα αλλάξει κάτι από απόψε το βράδυ

Όχι ότι αύριο όλα θα είναι καλά

Αλλά να, ο άνθρωπος έχει ανάγκη να ελπίζει, αναζητάει τα ορόσημα, λες και μαγικά θα αλλάξουν πράγματα.

Πολλά μας βάρυναν την χρονιά που φεύγει και για πολλούς οι συμφορές θα είναι αμετάκλητες

Τί να πεις σε έναν που έχασε τον άνθρωπο του;

Τί να πεις σε ένα που έκλεισε το μαγαζάκι του;

Κι εκείνη η ρημάδα η αλληλεγγύη, φαντάζει τόσο λιγοστή και ανήμπορη.

Ένα πράγμα μας μένει, στην αλλαγή του χρόνου και σε κάθε αλλαγή και σε κάθε χρόνο.

«Βόηθα Παναγιά μου»

Παναγία μου, δώσε βοήθεια στους αβοήθητους

Παναγία μου, δώσε δύναμη στους ανήμπορους

Παναγία μου, δώσε χαρά στους στους λυπημένους

Παναγία μου, δώσε ελπίδα στους απελπισμένους, υγεία στους αρρώστους, παρηγοριά στους πενθούντες

«Βόηθα Παναγιά μου»

Και μόνο να το πεις, θα νιώσεις καλύτερα

 

Καλή Χρονιά

 

Το Χαμομηλάκι

Για όλα εκείνα τα παιδιά που περνάνε δύσκολα

Λέτε να είναι οι μέρες τέτοιες; Που περνάμε δύσκολα αλλά σκεφτόμαστε ότι είναι γιορτινές μέρες; Λέτε να είναι οι μέρες τέτοιες που στο μυαλό γυροφέρνει το κάθε παιδί; Λέτε να είναι εκείνα τα παιδικά χαμόγελα, που αγγίζουν τις πιο ευαίσθητες χορδές μας ή εκείνα τα αγνά αλλά κάποιες φορές μελαγχολικά παιδικά μάτια; Τα περισσότερα παιδιά αυτούς τους μήνες πέρασαν και περνάνε δύσκολα, όπως και πολλές οικογένειες. Για κάποιες από αυτές η επιβίωση είναι πραγματικά καθημερινός αγώνας. Όχι μόνο στη χώρα μας αλλά παντού στον κόσμο. Πόσα παιδιά περιμένουν τον Άγιο Βασίλη να αφήσει το δώρο κάτω από το δέντρο. Αλήθεια, πόσα παιδιά δεν θα τα επισκεφτεί ποτέ; Κι εμείς; Εμείς κάναμε ότι μπορούσαμε για το παιδί; Ανοίξαμε διάπλατα την αγκαλιά μας; Το σκεπάσαμε στο κρύο; Του ζητήσαμε μία συγγνώμη για όλα αυτά που του φορτώσαμε; Του ζητήσαμε συγχώρεση για το ότι το βάλαμε στο λούκι να μεγαλώσει πιο γρήγορα;

Σήμερα, η στήλη επιλέγει το συγκλονιστικό γράμμα που συνόδευσε την αποστολή βιβλίων στα παιδιά του Λιβάνου. Μια αποστολή που συντονίζεται από το υπουργείο Εξωτερικών αλλά με πρωτοβουλία του Κυπριακού Συνδέσμου Παιδικού και Νεανικού Βιβλίου και τη συνεργασία των εκπαιδευτικών οργανώσεων. Το κείμενο έχει γραφεί από την πρόεδρο του Κυπριακού Συνδέσμου Παιδικού και Νεανικού Βιβλίου κι έχει τίτλο «Γράμμα σε ένα παιδί». 

«Αγαπημένο μου παιδί, 

Σου γράφω αυτό το γράμμα γιατί απόψε έχει φεγγάρι και γιατί, όπως λένε, αυτές οι γιορτινές μέρες είναι οι μέρες σου. Λες και δεν είναι κάθε μέρα δική σου μέρα. Λες και δεν θα έπρεπε να γυρίζει η Γη μόνο για σένα. Λες και δεν δημιουργήθηκε το καλοκαίρι, το παγωτό, το παιχνίδι, τα δώρα τα Χριστούγεννα, μόνο για σένα. Λες και έχει νόημα η αγάπη, η αγκαλιά, το όνειρο, χωρίς εσένα μέσα να τα κυριεύεις, να τα μαζεύεις, να τα ρουφάς σαν να μην υπάρχει αύριο. Ένα αύριο που και εκείνο για σένα δημιουργήθηκε και μόνο χάρη σε εσένα υπάρχει. Γιατί αύριο χωρίς παιδί δεν υπάρχει. Σήμερα, θέλω να σου ζητήσω συγγνώμη για όλα όσα έκανα. Θέλω να σου ζητήσω συγνώμη για όλες εκείνες τις φορές που έσκυψα το κεφάλι και δέχτηκα την αδικία. Για όλες εκείνες τις φορές που ενώ άκουγα τα ψέματα σώπαινα. Για εκείνες τις φορές, και ήταν πολλές, που καταπάτησα το δικαίωμα του συνανθρώπου μου, δήθεν γιατί δεν μπορούσα να κάνω αλλιώτικα. Για κάθε φορά που ενώ ήξερα, έκανα πως δεν ήξερα και αντί να δράσω, αδρανούσα. Θέλω να σου ζητήσω, λοιπόν, συγνώμη και για όσα δεν έκανα. Θέλω να σου ζητήσω συγνώμη για κάθε φορά που τα παράταγα και δεν δοκίμαζα να τον αλλάξω τον κόσμο. Θέλω, σήμερα, να σου ζητήσω συγνώμη για τον κόσμο που σου παραδίδω. Έναν κόσμο που δεν νοιάζεται. Έναν κόσμο όπου η αδικία είναι ο κανόνας. Έναν κόσμο όπου η δημοκρατία πληγώνεται καθημερινά με διαγγέλματα, διατάγματα και απειλές. Με δολοφονίες εν ψυχρώ στη μέση των δρόμων από τα όργανα της τάξης. Έναν κόσμο όπου γυναίκες και παιδιά, κακοποιούνται συστηματικά στο σώμα, στο μυαλό, στην ψυχή. Έναν κόσμο όπου η παιδεία, η υγεία, η ασφάλεια, η χαρά, το όνειρο, είναι για τους λίγους. Έναν κόσμο στον οποίο η κοινωνική δικαιοσύνη είναι μόνο λέξη σε έγγραφα και μελέτες. Έναν κόσμο που κορδώνεται σε κοινοβούλια και σε κέντρα εξουσίας για το πόσο σπουδαίος και όμορφος είναι και όμως κρύβει τα στυγερά του εγκλήματα και τις εγκληματικές του παραλείψεις κάτω από πολυτελή χαλιά. Σου παραδίδω έναν κόσμο που δεν σου αξίζει. Γίνε σε παρακαλώ σολομός. Κάνε μου αυτή τη χάρη. Κολύμπα ανάποδα στο ρέμα και άλλαξε τον κόσμο εσύ. Για το δικό σου το παιδί. Μόνο, που θέλω να θυμάσαι, πως κάθε παιδί, παιδί μου, είναι δικό σου παιδί»! 

e.sizopoulou@phileleftheros.com 

Ευαγγελία Σιζοπούλου
philenews.com 

Υπάρχει ελπίδα: 13χρονος μάζεψε 5.000 για να πάρει δώρα για 60 παιδιά άπορων οικογενειών

O Jaxson Turner είχε ξεκινήσει να μαζεύει χρήματα από την 1η Οκτωβρίου και είδε την προσπάθειά του να προσφέρει τεράστια χαρά.

Τα παιδιά προσφέρουν την ελπίδα για το μέλλον και αν αυτά μεγαλώσουν όπως ο Jaxson Turner, τότε το μέλλον όλων μας θα είναι πολύ καλύτερο.

Αυτός ο 13χρονος από το Τέξας λοιπόν, αντί να σκέφτεται όπως όλοι οι άλλες πιτσιρικάδες της ηλικίας του, έχει διαφορετικές ανησυχίες. Ενδιαφέρεται και νοιάζεται για τον δίπλα του, αποτελώντας το φωτεινό παράδειγμα για όλους…

Όπως τα δύο προηγούμενα χρόνια λοιπόν, έτσι και φέτος, έκανε έρανο μέσω της πλατφόρμα GoFundMe, του Facebook και άλλων social media, προκειμένου να μαζέψει χρήματα και να αγοράσει Χριστουγεννιάτικα δώρα για 60 παιδιά άπορων και άστεγων οικογενειών.

«Νομίζω ότι πρέπει να βοηθήσουμε τόσες πολλές οικογένειας που λόγω της πανδημίας χάνουν τις δουλειές, τα σπίτια τους και γενικώς αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα. Έχω τόσα στο κεφάλι τους για να ανησυχούν, γιατί πρέπει να έχουν και αυτό των Χριστουγεννιάτικων δώρων», είπε ο Jaxson Turner, ο οποίος έχει ιδρύσει τον μη κερδοσκοπικό οργανισμό Never Too Young To Care (N2Y2C) για αυτό το λόγο. 

«Πολλές οικογένειες έκλαιγαν από χαρά. Μία από τις αυτές που είχε τέσσερα παιδιά, μου είπε η μητέρα πως τα παιδιά της δεν είχαν φορέσει ποτέ καινούργια παπούτσια», είπε κατά την διάρκεια του event που αποτέλεσε επιστέγασμα μίας προσπάθειας που ξεκίνησε την 1η Οκτωβρίου.

«Η μητέρα μου με ρωτούσε τι δώρο θα ήθελα για τα γενέθλιά μου και τότε αποφάσισα πως ήθελα να βοηθήσω τους άπορους να φάνε», είπε σχετικά με το πώς του ήρθε η ιδέα να προχωρήσει στην δημιουργία του μη κερδοσκοπικού οργανισμού, το Πάσχα πριν από δύο χρόνια.

gazzetta.gr