«Να μάθεις να πετάς, αύριο ίσως μας πάρουν τους δρόμους» - Ναζίμ Χικμέτ

Ίσως, σκέφτομαι κάποιες στιγμές, ίσως αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να μάθουμε να πετάμε...

Όταν ακόμα περισσότερους δρόμους μας πάρουν, όταν πιότερο τους φράχτες ψηλώσουν, και οι λαβύρινθοι τους δεν έχουν έξοδο. Όταν κι αυτό το φως λιγοστέψει, τότε, ίσως τότε, κι η ανάγκη της απόδρασης μεγαλώσει...

Όταν τα πόδια άλλους δεν έχουν δρόμους να διαβούν, ίσως στην πλάτη φτερά φυτρώσουν..

Κι όταν στα μάτια το σκοτάδι απλωθεί, μια σπίθα ν' ανάψει...

Κι η σπίθα φλόγα να γενεί και «φωτιά που θα κάψει κάθε παλιό σάπιο, και μαύρο, για να βγει από μέσα ο πιο όμορφος ανθός»...

Καλό ξημέρωμα σ' όσους το ονειρεύονται, και βαθιά μέσα τους ξέρουν πως, αργά η γρήγορα, τούτο θα ρθει... 

 

Της Τ. Γ. 

ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι