Βράδυ Κυριακής... Φρόντισε μην σβήσει μέσα σου η φλόγα.

Βράδυ Κυριακής. Άλλο ένα.
Δε θυμάμαι αν κάπου στο έχω ξαναπεί… 

Πάντοτε μελαγχολούσα λίγο τις Κυριακές τα βράδια.

Πολυτέλεια θα μου πεις. Ναι. Είχα τη πολυτέλεια να μελαγχολώ.
Τέλος πάντων…

Δεν ξέρω που σε βρίσκω απόψε.
Φαντάζομαι κάπου μέσα. 

Κλεισμένος και εσύ. Κλεισμένος και εγώ. 

Κλεισμένοι όλοι μας. 

Θες σπίτι, θες βάρδια, θες σε κάποιο νοσοκομείο… Θες να ξενυχτάς δίπλα στον άνθρωπό σου…

Όπου και να 'σαι, ένα πράγμα μόνο θέλω να σου πω.

Φρόντισε, με κάθε τρόπο, να μην σβήσει μέσα σου η φλόγα. 

Να μην σβήσει η φωτιά. Να μην σε πιάσει απελπισία. 

Κάνε ό,τι χρειαστεί. Διάβασε, γυμνάσου, πάρε φίλους και γνωστούς τηλέφωνο. Κάνε προσευχή.

Μόνο φρόντισε μην σβήσει μέσα σου η φλόγα.

Ξέρεις…
Οι άνθρωποι είμαστε σαν τις σόμπες.
Όταν μια σόμπα καίει, δεν μπορεί να την πειράξει κανείς. Κανείς δεν μπορεί να τη χαλάσει.

Όταν μια σόμπα είναι σβηστή, εύκολα κάποιος της βάζει χέρι.

Κράτα την φλόγα μέσα ζωντανή. Μην παραιτηθείς. Μην απελπίζεσαι. Κράτα την αναμμένη, με όποιον τρόπο…

Καλό βράδυ αδελφέ.
Καλό βράδυ και η Παναγιά μαζί μας.

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι