Μεσοσαράκοστο σήμερα! Να πάρομε μια Ροδαρά!!!

... «Το μάτι μου έπεσε στα χέρια της γιαγιάς και με συγκίνησε ο τρόπος που κρατούσε τη «ροδαρά» της.  Την κρατούσε με τόση ευλάβεια, χαρά, τρυφεράδα, που στην όψη της έμοιαζε σαν να έφεγγε η ψυχή της. Ήταν μια σπάνια στιγμή, που την κρατώ μέσα μου με ευγνωμοσύνη, για αυτή την εικόνα, που είδα! Η γιαγιά χαμογέλασε στην ίδια την Ομορφιά της ζωής, στο Θείο δώρο, το πιο ακριβό και πολύτιμο! Η Κυριακή σήμερα είναι της Σταυροπροσκυνήσεως.

Όλοι διανύουμε δύσκολες ώρες και με τις παρούσες συνθήκες, αναζήτησα τη γιαγιά, τη μάνα, που απόθετε τη «ροδαρά» της στο εικονοστάσι της, για «καλορίζικα». Στη φωτογραφία, μοιάζει να μας προσφέρει τη «ροδαρά» της, με την ευχή την άλλη χρονιά, να χαρούμε την εορτή της Σταυροπροσκυνήσεως, μέσα στις εκκλησίες του τόπου μας, με υγεία όλοι!»

 patris.gr

 

 

Θυμήσου τις “ροδαρές”…

Η τρίτη Κυριακή των Νηστειών ονομάζεται «Κυριακή της Σταυροπροσκύνησης». Μετά από τη μεγάλη Δοξολογία στον όρθρο, ο Σταυρός μεταφέρεται σε μια σεμνή πομπή στο κέντρο του ναού και παραμένει εκεί όλη την υπόλοιπη εβδομάδα, οπότε στο τέλος κάθε ακολουθίας γίνεται προσκύνηση του Σταυρού.

Ο Σταυρός στολίζεται με τις ροδαρές, ματσάκια από κλαδάκια δενδρολίβανου και λουλούδια και ο ιερέας στο τέλος της Θείας Λειτουργίας, τις μοιράζει στους πιστούς για ευλογία.

Σ’ αυτά οι πιστοί αποδίδουν θεραπευτική δύναμη!

Ο παπά συνηθίζει  να καλεί κάθε χρόνο, συγκεκριμένα άτομα, για να «δέσουν τσι ροδαριές», που θα μοιραστούν την επαύριο στους πιστούς στην εκκλησία.

 

Τα παλαιότερα χρόνια, χρησιμοποιούσαν τις Ροδαρές (τα σταυρολούλουδα), για να λιβανίζουν τα σπίτια και τα ξωκλήσια.

Μετά τη θεία λειτουργία της Κυριακής της Σταυροπροσκυνήσεως, τοποθετούσαν τα κλαδάκια δενδρολίβανου στο εικονοστάσι του σπιτιού και κάθε φορά που ήθελαν να λιβανίζουν, έκαιγαν λίγα φυλλαράκια δενδρολίβανου.

Θεωρούσαν, ότι τα κλαδάκια δενδρολίβανου που τους είχε προσφέρει ο ιερέας, είχαν θεραπευτικές ιδιότητες. Για αυτό το λόγο, όταν κάποιος τύχαινε να αρρωστήσει, βουτούσαν ένα κλαδάκι ροδαρά μέσα σε αγιασμό και με αυτό ράντιζαν τον ασθενή.

Ράντιζαν με τη ροδαρά που είχαν βουτήξει σε αγιασμό,τα ζώα τους για να είναι γερά.

Παλιότερα γίνονταν την ημέρα τούτη (το απόγευμα), και αγερμοί των παιδιών, που γύριζαν στα σπίτια και ζητούσαν αυγά για το Πάσχα και ξύλα-παλιούρια, για τις φωτιές που θ’άναβαν αναγγελτικές, ή και για να κάψουν το ομοίωμα του Ιούδα. Έλεγαν τους στίχους:

Χαίρε , Τίμιε Σταυρέ,
η χαρά των Προφητών!
Να μου δώσεις εν’αυγό,
για να φύγω από δω!

Δεν έχουμε όμορφα έθιμα;

Βασιλική Παπουτσάκη
iscreta.gr 

Το έθιμο της Ροδαράς, μας το θύμισε η Άρια

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι