έφερες ένα παιδί στον κόσμο.
Έτσι το λέμε, έτσι το λέγαμε ανέκαθεν. Και δεν είναι μια φράση απλή, ένα τσιτάτο χωρίς νόημα.
Έφερες ένα παιδί στον κόσμο θα πει ότι το έφερες στον κόσμο όλον.
Δεν είσαι μόνον εσύ ο κόσμος του, μόνον εσύ και άντε και οι παππούδες του (αν έχει), που σπάνια τους βλέπει λόγω πανδημίας.
Έφερες ένα παιδί στον κόσμο και αυτόν τον κόσμο τον περιορίζεις στα πλαίσια της αγκαλιά σου.
Έφερες ένα παιδί στον κόσμο θα πει ότι το έφερες στον κόσμο όλον.
Στo μωράκι σου, που υπεραγαπάς, ανήκει όλος αυτός ο κόσμος.
Έφερες ένα παιδί στον κόσμο και αυτόν τον κόσμο τον περιορίζεις στα πλαίσια της αγκαλιά σου.
Πανδημία, θα μου πεις. Ναι, πανδημία αλλά και τα παρελκόμενά της ο φόβος, ο τρόμος και η ανθρωποφοβία.
Δεν σε γνωρίζω προσωπικά, όμως παντού σε βλέπω, σε παρατηρώ και διαπιστώνω ότι το μωράκι σου εμπίπτει στις παρακάτω κατηγορίες:
-Το 98% των μωρών και νηπίων έχει επηρεαστεί από το αυξημένο στρες και άγχος των γονιών.
-Το 92% ζει με οικογένειες γεμάτες φόβο που έχουν αποκλειστεί εντελώς από τον έξω κόσμο, αποφεύγοντας εντελώς άλλους ανθρώπους, μη βγαίνοντας καν από το σπίτι.
-9 στα 10 μωρά είναι λιγότερο δραστήρια από όσο θα ήταν υπό άλλες συνθήκες.
-Το χειρότερο: Περισσότερα από το 25% των μωρών έχουν με κάποιο τρόπο εκτεθεί σε ενδοοικογενειακή βία, κακοποίηση ή εγκατάλειψη.
Το άρθρο κάνει διαπιστώσεις και, επειδή δεν είναι καθόλου ευοίωνες θα σου πω μερικές προτάσεις, απλές συμπεριφορές και είμαι σίγουρη ότι θα σε βοηθήσουν να αντιμετωπίσεις τον τρομοκρατημένο σου εαυτό "εν καιρώ πανδημίας".
Το Χαμομηλάκι
-Το 98% των μωρών και νηπίων έχει επηρεαστεί από το αυξημένο στρες και άγχος των γονιών.
-Το 92% ζει με οικογένειες γεμάτες φόβο που έχουν αποκλειστεί εντελώς από τον έξω κόσμο, αποφεύγοντας εντελώς άλλους ανθρώπους, μη βγαίνοντας καν από το σπίτι.
-9 στα 10 μωρά είναι λιγότερο δραστήρια από όσο θα ήταν υπό άλλες συνθήκες.
-Το χειρότερο: Περισσότερα από το 25% των μωρών έχουν με κάποιο τρόπο εκτεθεί σε ενδοοικογενειακή βία, κακοποίηση ή εγκατάλειψη.
Μπορεί να μου θυμώσεις, να προσβληθείς, να με αμφισβητήσεις ακόμα και να με βρίσεις....
Δεν με αγγίζουν αυτά, επειδή άμεσα με αφορά το θέμα:
Τα μωρά της πανδημίας...
Τα μωρά της πανδημίας...
Το άρθρο κάνει διαπιστώσεις και, επειδή δεν είναι καθόλου ευοίωνες θα σου πω μερικές προτάσεις, απλές συμπεριφορές και είμαι σίγουρη ότι θα σε βοηθήσουν να αντιμετωπίσεις τον τρομοκρατημένο σου εαυτό "εν καιρώ πανδημίας".
🌼 Από τη βεράντα, από τον κήπο, από το παράθυρο, αγκαλιά με το μωράκι σου, χαιρέτα, καλημέρισε, καλησπέρισε τον γείτονα (δεν θα αρπάξεις κορωνοϊο με τα καλημερίσματα)
🌼 Βγάζουμε, καθημερινά βόλτα το μωρό μας να το δει ο ήλιος.
Να το δει, κυριολεκτικά, και να δει το μωρό μας τη φύση, είπαμε στον κόσμο το έφερες...
🌼 Δεν βγάζουμε βόλτα το μωρό μας στην ερημιά, όπου δεν θα δει ανθρώπου πρόσωπο (στον κόσμο το έφερες, είπαμε)
🌼 Δεν αποφεύγουμε να συναντήσουμε άνθρωπο, από κάποια απόσταση (αυτή ορίζεται από τις δικές σου φοβίες)...
🌼 Βγάζουμε βόλτα το μωρό μας σε περιοχή που γνωρίζουμε ότι θα συναντήσουμε κάποιους ανθρώπους, με την βεβαιότητα ότι κανένας δεν θα σπεύσει πάνω του να του γελάσει να του μιλήσει, για τον απλούστατο λόγο ότι κανένας δεν φέρεται έτσι πια.
🌼 Από μακριά, λοιπόν, (σε απόσταση 3 μέτρων 10..., 20..., 50...), μιλάμε, χαιρετάμε με γέλιο, με ευχάριστη φωνή τους συντυχόντες, αγνώστους ή γνωστούς (τους περιπατητές). Πρέπει να μας ακούει το μωρό μας, να εισπράττει χαρά, καλή διάθεση, γιατί έτσι θα αντιλαμβάνεται σταδιακά τον κόσμο στον οποίο το έφερες.
🌼 Αν "πέσεις", αναπάντεχα, πάνω σε κάποιον συνάνθρωπο και ενστικτωδώς σου έρχεται να βουτήξεις το μωρό σου και να φύγεις τρέχοντας, μην το κάνεις.
Είναι βασικό το να μην το κάνεις.
🌼 Βάλε τη λογική σου στο φουλ, νίκησε το ένστικτο της άτακτης φυγής και γελώντας, ναι γελώντας κάνε την απομάκρυνση παιχνίδι, κυνηγητό... πες «γειά σας... πιάστε με... πιάστε με...» και, έτσι παίζοντας, απομακρύνσου... απομακρύνσου με τρόπο ευχάριστο, όχι σαν να είναι λεπρός ο συνάνθρωπος... (έτσι κι αλλιώς δικός σου ο πανικός δική σου και η φυγή, το μωρό σου δεν φταίει σε τίποτα να γίνει φοβικό)
Δεν δε γνωρίζω... σε βλέπω όμως, καθημερινά...
Από αγάπη στα λέω...
No comments:
Post a Comment