Η κλεμμένη αθωότητα και η διαδικτυακή εκμετάλλευση παιδιών

Το Διαδίκτυο υπήρξε μια τεράστια δύναμη για το καλό – αυξάνοντας την πρόσβαση σε πληροφορίες, βελτιώνοντας την ικανότητα των ανθρώπων να επικοινωνούν και να βοηθούν στην οικονομική ανάπτυξη. Ωστόσο, υπάρχουν σκοτεινές γωνίες στο διαδίκτυο όπου ορισμένες από τις πιο βρώμικες πτυχές της ανθρώπινης συμπεριφοράς έχουν αναπτυχθεί. Αναμφισβήτητα, το χειρότερο από αυτά είναι η σεξουαλική κακοποίηση και η θυματοποίηση παιδιών.

Το 2011, το Εθνικό Κέντρο των Παιδιών των Αγνοουμένων & Εκμετάλλευσης των ΗΠΑ (NCMEC’s) [1] βρήκε 17,3 εκατομμύρια πορνογραφικές εικόνες και βίντεο παιδιών, μια τετραπλάσια αύξηση από το 2007 και οι πιο πρόσφατες εκτιμήσεις βλέπουν ότι αυτό συνεχίζει να αυξάνεται εκθετικά. Πίσω από αυτές τις εικόνες είναι πραγματικά ευάλωτα παιδιά που έχουν υποστεί σεξουαλική κακοποίηση και έχουν θυματοποιηθεί περαιτέρω μέσω της διανομής των εικόνων τους. Τα δεδομένα της NCMEC αποκάλυψαν επίσης ότι το 83% των συλληφθέντων παραβατών παιδικής πορνογραφίας είχαν εικόνες με παιδιά ηλικίας 6 έως 12 ετών. Το 39% είχε εικόνες παιδιών ηλικίας 3 έως 5 ετών και το 19% είχαν εικόνες βρεφών και μικρών παιδιών κάτω των 3 ετών. [2]

Η παιδική πορνογραφία ορίζεται σε τρία στάδια: παραγωγή, διανομή και λήψη καταχρηστικού υλικού. Όλες οι πτυχές της δημιουργίας και της χρήσης παιδικής πορνογραφίας είναι εγκληματικές. Ενώ τα κίνητρα διαφέρουν για τη συμμετοχή στο εμπόριο: ορισμένοι παραγωγοί ή και διανομείς παιδικής πορνογραφίας παρακινούνται αποκλειστικά από οικονομικό κέρδος και πωλούνται στο εμπόριο σε παράνομους ιστότοπους λαμβάνοντας υπόψη ότι σε άλλες περιπτώσεις το παιδοφιλικό υλικό ανεβαίνει μη εμπορικά μέσω δικτύων peer-to-peer (P2P), συγκεκριμένων φόρουμ ανταλλαγής μηνυμάτων και μεταξύ κινητών συσκευών. Η εμπορική παιδική πορνογραφία, όταν οι χρήστες πληρώνουν για πρόσβαση ή δυνατότητα λήψης καταχρηστικού υλικού, είναι ένα από τα ταχύτερα αναπτυσσόμενα εγκλήματα στο Διαδίκτυο με εκτιμώμενα ετήσια έσοδα 3 δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Δύο τάσεις εμφανίστηκαν στη διαδικτυακή σεξουαλική εκμετάλλευση παιδιών τα τελευταία χρόνια: πρώτον, η αυξανόμενη επικράτηση του καταχρηστικού υλικού που παράγεται στο σπίτι, καθώς και η ζωντανή ροή βίντεο των παιδιών που αναγκάζονται να κάνουν σεξουαλικές πράξεις μπροστά από μια κάμερα. Αυτή η ταχέως αναπτυσσόμενη νέα μορφή παιδικής πορνογραφίας επιτρέπει στο χρήστη να κατευθύνει και να υποβάλλει διαδικτυακά αιτήματα για συγκεκριμένες σεξουαλικές δραστηριότητες που θα πραγματοποιούνται στο θύμα σε πραγματικό χρόνο. Δεύτερον, οι συμμετέχοντες λαμβάνουν εξελιγμένα μέτρα ασφαλείας για να μοιράζονται αρχεία απευθείας μεταξύ των χρηστών αντί να τα κατεβάζουν από έναν ιστότοπο. Το P2P χρησιμοποιείται συχνότερα για κοινή χρήση εικόνων πολύ μικρών παιδιών ή εικόνων που απεικονίζουν βία εναντίον παιδιών.

Η παιδική πορνογραφία και η διαδικτυακή εκμετάλλευση παιδιών είναι ένα διεθνές οργανωμένο έγκλημα. Οι Φιλιππίνες και το Μεξικό κατατάσσονται ως οι κορυφαίες χώρες παραγωγής και διανομής παιδικής πορνογραφίας, αλλά είναι ένα έγκλημα που προέρχεται, παράγεται και υπάρχει παγκοσμίως. Ένα παράδειγμα εγκλημάτων παιδικής πορνογραφίας που εξαρθρώθηκε κάποιον καιρό πριν [3], έδειξε ένα επίπεδο συμμετοχής  περίπου 250 παιδιών θυμάτων σε 39 πολιτείες των ΗΠΑ και σε ακόμη πέντε χώρες. Τα περισσότερα ήταν αγόρια ηλικίας 13 έως 15 ετών. Τα Ηνωμένα Έθνη και το Ομοσπονδιακό Γραφείο Ερευνών των ΗΠΑ [4] εκτιμούν ότι υπάρχουν 750.000 παιδεραστές σε όλο τον κόσμο συνδεδεμένοι στο Διαδίκτυο ανά πάσα στιγμή. Όπως συμβαίνει με όλα τα διεθνικά οργανωμένα εγκλήματα, υπάρχουν ορισμένες προκλήσεις για την καταπολέμηση της διαδικτυακής εκμετάλλευσης παιδιών και το πλαίσιο των απαντήσεων διαφέρει ανάλογα με το αν πρόκειται για εμπορική ή μη εμπορική συναλλαγή.

Η πρώτη και κυρίαρχη πρόκληση είναι αυτή που ισχύει για όλα τα εγκλήματα στον κυβερνοχώρο: το πώς μπορούμε να διεισδύσουμε μέσα από τα επίπεδα προστασίας ταυτότητας για να εντοπίσουμε τους πραγματικούς δράστες. Το Διαδίκτυο παραμένει μια μη ρυθμιζόμενη ζώνη. Υπάρχει νομοθεσία για την έλλειψη που καθορίζει τις υποχρεώσεις των παρόχων υπηρεσιών Διαδικτύου (ISP), όπως η χρήση διακομιστών μεσολάβησης και ιστότοπων πληρωμών που δεν διατηρούν αρχεία συναλλαγών.

Η δεύτερη πρόκληση είναι η αξιοποίηση μηχανισμών διεθνούς συνεργασίας για την απόκτηση πληροφοριών σχετικά με ομάδες που λειτουργούν εκτός συγκεκριμένης εθνικής δικαιοδοσίας. Η κατάσταση γίνεται δυσχερής από το γεγονός ότι πολλές χώρες έχουν ανεπαρκή νομοθεσία για την αποτελεσματική καταπολέμηση της παιδικής πορνογραφίας. Από τις 196 χώρες που εξετάστηκαν το 2010, μόνο 45 χώρες βρέθηκαν να διαθέτουν επαρκή νομοθεσία για την καταπολέμηση της παιδικής πορνογραφίας και 89 δεν είχαν καμία νομοθεσία ειδικά για την παιδική πορνογραφία. [5]

Σε οποιαδήποτε ανθρώπινη κοινωνία η προστασία των παιδιών από την εκμετάλλευση και την κακοποίηση στο διαδίκτυο πρέπει να αποτελεί επείγουσα προτεραιότητα. Οι μη κυβερνητικές οργανώσεις που ηγούνται αυτή τη στιγμή έχουν δείξει κάποια εντυπωσιακή πρωτοβουλία, αλλά αυτό πρέπει να μεταφραστεί σ’ ένα παγκόσμιο στρατηγικό πλαίσιο που μπορεί να ανταποκριθεί αποτελεσματικά. Για να είναι πραγματικά αποτελεσματική η μη  διαδικτυακή εκμετάλλευση παιδιών, θα χρειαστεί μια πολυτομεακή συνεργασία που εκτείνεται σε εθνικούς και διεθνείς οργανισμούς επιβολής του νόμου, σε δικαστικές αρχές καθώς και η δημιουργία βιώσιμων και αποτελεσματικών εργασιακών σχέσεων με τους ISP και τις ΤΠΕ του ιδιωτικού τομέα.

Πηγές: 

1. https://www.missingkids.org/gethelpnow/cybertipline
2. https://globalinitiative.net/analysis/stolen-innocence-the-online-exploitation-of-children/?fbclid=IwAR2Gpnv_6j468RB_IbrvNdfmkpFINyllYjuDa_SKTY4kD0Yv5M5lGNhYyAs
3. https://www.jamaicaobserver.com/news/14-charged-in-online-child-exploitation-network
4. https://www.fbi.gov/
5. https://globalinitiative.net/analysis/stolen-innocence-the-online-exploitation-of-children/?fbclid=IwAR2Gpnv_6j468RB_IbrvNdfmkpFINyllYjuDa_SKTY4kD0Yv5M5lGNhYyAs

Γράφει ο Αχιλλέας Καραπατάκης, Δικηγόρος

csii.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι