«Αν μεγάλωνα τα παιδιά μου πάλι, απ’ την αρχή θα…»

Μαζί με τα παιδιά μας, μεγαλώνουμε κι εμείς. 

Είναι λογικό, λοιπόν, να βλέπουμε ορισμένες παλιές επιλογές μας και να μη συμφωνούμε με αυτές ή να τις κρίνουμε εκ των υστέρων πολύ αυστηρά. 

Η κυρία Σοφία, είναι μητέρα 3 παιδιών και γιαγιά 5 εγγονιών. 

Είναι μια γυναίκα που κουβαλάει δεκαετίες εμπειριών στην πλάτη της και λίγο πριν κλείσει τα 80 της χρόνια μοιράστηκε μαζί μου όσα θα έκανε διαφορετικά με τα παιδιά της, με την ελπίδα να επωφεληθώ από την εξομολόγησή της και να μη κάνω κάποια από τα λάθη που έκανε εκείνη.

Τα λόγια της ήταν τόσο συγκινητικά και αληθινά που είναι κρίμα να μη διαβαστούν κι από άλλους γονείς.

«Όταν φτάνει κανείς στην ηλικία μου και βλέπει τα παιδιά του να είναι χαρούμενα και να έχουν δημιουργήσει τη δική τους οικογένεια, νιώθει απέραντη ευτυχία.
Χτες, χάζευα τα εγγόνια και τις κόρες μου να παίζουν, και σκέφτηκα ''μωρέ μπράβο μου! Τα κατάφερα''. Και πράγματι, θεωρώ ότι υπήρξα καλή μαμά. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν έκανα λάθη. Έκανα πολλά... 

Και βλέποντας τα εγγόνια μου να μεγαλώνουν, το συνειδητοποιώ όλο και περισσότερο.

Καμιά φορά σκέφτομαι τι θα άλλαζα αν μεγάλωνα τα παιδιά μου από την αρχή...

Τι θα έκανα διαφορετικά και σε ποια πράγματα δε θα έδινα καμία σημασία. 

Για μένα είναι πλέον αργά, αλλά για σας που είστε ακόμα νέες, ίσως ωφεληθείτε αν ακούσετε όσα θα έκανα αλλιώς σήμερα!

Αν μεγάλωνα τα παιδιά μου πάλι απ’ την αρχή…

• Θα έπαιζα περισσότερο μαζί τους και θα άφηνα τα άπλυτα πιάτα για αύριο.
• Θα έδινα λιγότερη σημασία στους βαθμούς τους και περισσότερη στην ψυχή τους.
• Θα γκρίνιαζα λιγότερο για την ακαταστασία τους και θα τα άφηνα στην ησυχία τους.
• Θα ενθουσιαζόμουν περισσότερο με τις ζωγραφιές τους και θα τα ενθάρρυνα να είναι πιο δημιουργικά.
• Θα τα άκουγα περισσότερο και θα μιλούσα λιγότερο.
• Δεν θα έβαζα τις φωνές κάθε φορά που μου εξομολογούνταν κάτι κακό που είχαν κάνει. 
• Θα έδειχνα περισσότερη κατανόηση και η αντίδρασή μου θα ήταν πιο ήπια.
• Δε θα έδινα καμία σημασία στο τι λένε ή κάνουν τα άλλα παιδιά. Δε θα με ένοιαζε που η Γιάννα της Δέσποινας έπαιρνε 20 στα μαθηματικά ενώ η δική μου κόρη 13 κι αυτό με το ζόρι. Ούτε θα τις συνέκρινα μεταξύ τους...
• Δεν θα κατέκρινα τόσο τους άλλους γονείς. Αν έβλεπα κάποιον να αντιμετωπίζει προβλήματα με το παιδί του, σκεφτόμουν ότι κάτι έχει κάνει λάθος. Έμαθα, όμως, από πρώτο χέρι ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά.
• Θα είχα στο νου πως η ζωή είναι ωραία, αλλά και μικρή για να τη ζεις με πολλά «πρέπει» και «μη».
• Μια μέρα το μήνα θα τους έκανα όλα τα χατίρια.
• Θα φρόντιζα να έχω περισσότερη αυτοπεποίθηση. Δε θα επέτρεπα στην κάθε μαμά που γνώριζα να με επηρεάζει για το πώς έπρεπε να μεγαλώνω τα παιδιά μου.
• Δεν θα έπαιρνα τις αποτυχίες των παιδιών μου τόσο προσωπικά, σα να είχα αποτύχει εγώ...
• Ούτε τα λόγια τους, όταν ήταν νευριασμένα.
• Θα ζούσα τη στιγμή, πιο έντονα και πιο πολύ. Αν ήξερα πόσο γρήγορα φτάνεις από το «μαμά πάμε κούνιες» μέχρι το «μαμά φεύγω στην επαρχία», θα ανησυχούσα λιγότερο και θα απολάμβανα περισσότερο τον χρόνο που περνούσα με τα μικρά μου».

πηγή

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι