«Μα έτσι πιάνομαι κορόιδο…»

Μην παιδεύεσαι για το πώς πρέπει να φερθείς στον άλλον…
Για το αν πρέπει να τα δώσεις όλα, για το πόσο θα ανοιχτείς, ή για τα πόσα θα προσφέρεις.

Εσύ απλά να αγαπάς…
Μην φοβάσαι.
Έτσι, ξεχωρίζει η ήρα από το στάρι.

Όταν δίνεις αγάπη στον συνάνθρωπο, να είσαι σίγουρος πως δύο μόνο πράγματα μπορούν να συμβούν. 

Ή θα τον μαλακώσεις, και έτσι θα τον κερδίσεις, και τότε μόνο αγάπη θα σου προσφέρει και αυτός. 

Ή, αν δεν μπορέσει να αλλάξει, δεν θα αντέξει δίπλα σου να μείνει, και έτσι, και να το θέλει να σε βλάψει, απλά δε θα μπορεί.

Τι είναι όμως αγάπη;
Εδώ θέλει προσοχή…
Δεν είναι μια έννοια αόριστη, ή ένα ανθρώπινο κατασκεύασμα με καρδούλες και φιλάκια. 

Είναι κάτι πολύ πιο σοβαρό και μεγαλειώδες.
Η αγάπη είναι θυσία, είναι σταύρωση. 

Η αγάπη είναι ο εκμηδενισμός των θέλω μου, των παθών μου, χάριν της ένωσης, χάριν της κοινωνίας με το άλλο πρόσωπο. 

Η αγάπη δεν χωρά εγωισμούς. 

Η αγάπη είναι ανοχή, υπομονή, ενσυναίσθηση. 

Η αγάπη είναι συγχώρεση ξανά και ξανά.

«Μα έτσι πιάνομαι κορόιδο…»
Όποιος το πιστεύει, δεν έχει μάθει να αγαπά… 

Γιατί άνθρωπος που αγαπά, αγαπά ελεύθερα. 

Δεν χωράει η αγάπη εξαρτήσεις, αγκιστρώσεις ή άλλες θυματοποιήσεις.

«Μα αυτό τρελό…»
Ίσως και να ‘ναι. 

Για αυτό αν θέλει κανείς να αγαπά, μπορεί μόνο εν Χριστώ να το καταφέρει.

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι