Τα παιδιά χρησιμοποιούν και τα δύο ημισφαίρια του εγκεφάλου τους για την κατανόηση της γλώσσας

Τα βρέφη και τα μικρά παιδιά έχουν εγκεφάλους με μια υπερδύναμη, λένε οι νευροεπιστήμονες του Ιατρικού Κέντρου του Πανεπιστημίου Georgetown. 

Ενώ οι ενήλικες επεξεργάζονται τις πιο διακριτές νευρικές εργασίες σε συγκεκριμένες περιοχές στο ένα ή το άλλο από τα δύο ημισφαίρια του εγκεφάλου τους, οι νέοι χρησιμοποιούν τόσο το δεξί όσο και το αριστερό ημισφαίριο για να κάνουν το ίδιο έργο. 

Children Use Both Brain Hemispheres to Understand Language, Unlike Adults

Το εύρημα υποδηλώνει έναν πιθανό λόγο για τον οποίο τα παιδιά φαίνεται να αναρρώνουν από νευρικό τραυματισμό πολύ πιο εύκολα από τους ενήλικες.

Η μελέτη που δημοσιεύθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 2020 στο PNAS επικεντρώνεται σε μία εργασία και διαπιστώνει ότι για να κατανοήσουν τη γλώσσα τα παιδιά χρησιμοποιούν και τα δύο ημισφαίρια. 

.................
“Αυτά είναι πολύ καλά νέα για τα μικρά παιδιά που βιώνουν νευρικό τραυματισμό”, λέει ο Newport, διευθυντής του Κέντρου Πλαστικότητας και Αποκατάστασης του Εγκεφάλου, μιας κοινής επιχείρησης του Πανεπιστημίου Georgetown και του Εθνικού Δικτύου Αποκατάστασης MedStar. 

“Η χρήση και των δύο ημισφαιρίων παρέχει έναν μηχανισμό για την αντιστάθμιση μετά από νευρικό τραυματισμό. Για παράδειγμα, εάν το αριστερό ημισφαίριο έχει υποστεί βλάβη από περιγεννητικό εγκεφαλικό επεισόδιο – αυτό που συμβαίνει αμέσως μετά τη γέννηση – ένα παιδί θα μάθει τη γλώσσα χρησιμοποιώντας το σωστό ημισφαίριο.”

Η μελέτη τους λύνει ένα μυστήριο που προβληματίζει τους γιατρούς και τους νευροεπιστήμονες για μεγάλο χρονικό διάστημα, λέει ο Newport.

Σε σχεδόν όλους τους ενήλικες, η επεξεργασία προτάσεων είναι δυνατή μόνο στο αριστερό ημισφαίριο, σύμφωνα με την έρευνα σάρωσης εγκεφάλου και τα κλινικά ευρήματα απώλειας γλώσσας σε ασθενείς που υπέστησαν εγκεφαλικό στο αριστερό ημισφαίριο.

Αλλά σε πολύ μικρά παιδιά, η ζημιά σε οποιοδήποτε ημισφαίριο είναι απίθανο να οδηγήσει σε γλωσσικά ελλείμματα. Η γλώσσα μπορεί να ανακτηθεί σε πολλούς ασθενείς, ακόμη και αν το αριστερό ημισφαίριο έχει υποστεί σοβαρή βλάβη. Αυτά τα γεγονότα δείχνουν ότι η γλώσσα διανέμεται και στα δύο ημισφαίρια στη νεαρή ηλικία λέει ο Newport. 

Ωστόσο, η παραδοσιακή σάρωση δεν είχε αποκαλύψει τις λεπτομέρειες αυτών των φαινομένων μέχρι τώρα. “Δεν ήταν σαφές εάν υπάρχει ισχυρή αριστερή κυριαρχία στη γλώσσα κατά τη γέννηση ή εμφανίζεται σταδιακά κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης”, εξηγεί ο Newport.

Τώρα, χρησιμοποιώντας τη λειτουργική απεικόνιση μαγνητικού συντονισμού (fMRI) που αναλύθηκε με πιο περίπλοκο τρόπο, οι ερευνητές έδειξαν ότι, το μοτίβο πλευρικής διαμόρφωσης ενηλίκων δεν έχει καθιερωθεί σε μικρά παιδιά και ότι και τα δύο ημισφαίρια συμμετέχουν στη γλώσσα κατά την πρώιμη ανάπτυξη.

juniorsclub
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Μήπως χάνεις μόνιμα φίλους;

Μετά από έναν τσακωμό με το φιλαράκι σου, είναι φυσιολογικό να αναστατώνεσαι και να αναρωτιέσαι 

«Τι έπαθε αυτός τώρα και κάνει έτσι;». 

Αυτό συμβαίνει επειδή είναι πιο εύκολο να αναγνωρίσουμε τα λάθη στους φίλους μας παρά να κοιταχτούμε στον καθρέφτη.

Πριν όμως κατηγορήσεις κάποιον, οφείλεις να δεις αν κάτι πάει λάθος με ‘σένα ή μήπως σαμποτάρεις τους φίλους σου και δε το καταλαβαίνεις.

Εδώ είναι κάποια πιθανά σημάδια τοξικότητας που μπορείς να εντοπίσεις στον εαυτό σου:

Μήπως είσαι «κολτσίδα»; 

Μήπως είσαι πάντα αυτός που θέλει να βγείτε; 

Μήπως είσαι αυτός που προσπαθεί συνέχεια για τη φιλία σας; 

Οι φιλίες χρειάζεται να είναι αμοιβαίες. 

Ακόμα και μία ιδανική σχέση ίσως δεν έχει την απόλυτη ισορροπία κάθε φορά, αλλά γενικά είναι καλό να υπάρχει η σχέση «δούναι και λαβείν». 

Εάν είσαι αυτός που συχνά αναζητάς την προσοχή, συμβουλή, υποστήριξη, χρόνο, υλικά πράγματα ή απαιτείς πιο πολλά από αυτά που μπορούν να σου δώσουν, δεν είναι παράλογο να φαίνεσαι κάποιες φορές κουραστικός.

Μήπως είσαι λίγο ευέξαπτος; 

Μήπως καμιά φορά εκρήγνυσαι όταν τα πράγματα δε πάνε όπως τα θέλεις ή παρακρατάς μέσα σου συναισθήματα μέχρι να «εκραγείς»; 

Κανείς δε θέλει να κάνει παρέα με τόσο έντονους φίλους, μη προβλέψιμους και μόνιμα θυμωμένους ή με όσους είναι απρόθυμοι πάντα να συζητούν για τα θέματά τους.

Μήπως πάντα είσαι στις «μαύρες σου»; 

O καθένας μας έχει τα πάνω και τα κάτω του αλλά είναι δύσκολο να διατηρείς στενές σχέσεις με κάποιον που είναι συνέχεια στα χειρότερα του. 

Πιθανόν να συμβαίνει και το αντίθετο: μήπως είσαι μονίμως ενεργητικός που εξαντλείς τα φιλαράκια σου; 

Εάν η διάθεση σου φαίνεται να «χαλάει» τους άλλους ή αλλάζεις απότομα ακραίες συναισθηματικές καταστάσεις, τότε ίσως τους αποθαρρύνεις να σε προσεγγίζουν.

Μήπως είσαι υπερβολικά ωμός στα λόγια και παρεμβατικός; 

Είσαι ο τύπος που πάντα λέει ό,τι έχει μέσα στο μυαλό του και εκφράζεσαι σαν να μην είναι κανείς μπροστά; 

Μήπως ρωτάς συνέχεια πράγματα και γίνεσαι αδιάκριτος χωρίς να ξέρεις αν ο φίλος σου είναι σε θέση να απαντήσει αυτό που του ρωτάς; 

Οι στενοί φίλοι χρειάζονται σεβασμό και ευγένεια μεταξύ τους και όχι σε όλες τις στιγμές ελευθερία έκφρασης και σίγουρα είναι απαραίτητη κάποια ευαισθησία και ενσυναίσθηση σε αυτό που βιώνουν.

Μήπως έχεις πολλές ανασφάλειες; 

Μήπως οι φίλοι σου σε βάζουν σε θέση να αισθάνεσαι ότι πρέπει να καυχιέσαι, να πεις ψέματα ή να μεγεθύνεις μία κατάσταση; 

Καμιά φορά μήπως κρατιέσαι και δε μιλάς ώστε να διαφωνήσεις ή να θέσεις όρια; 

Μήπως δε μπορείς να μιλήσεις για όσα είναι σημαντικά για σένα; Εάν νιώθεις έτσι, πρέπει να κοιτάξεις μέσα σου και να προσπαθήσεις να νιώσεις καλά με τον εαυτό σου.

Σε περίπτωση που έχεις χάσει ένα φίλο ή μία παρέα, ίσως δε χρειάζεται να ανησυχείς τόσο πολύ. 

Όταν όμως βλέπεις ότι μονίμως μπαίνεις σε ένα μοτίβο απώλειας φίλων, τον έναν μετά τον άλλον ή αρκετά συχνά, τότε είναι ώρα για «εργασία» με τον εαυτό σου.

eltherapy
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Τα παιδιά που μιλάνε

Παρακολουθώ με δέος τα παιδιά που μιλάνε για τη βία που υπέστησαν στην εφηβεία τους. Παρακολουθώ να αφηγούνται την ηλικία που δεν ξεπέρασαν και ίσως δεν ξεπεράσουν ποτέ, επειδή τραυματίστηκε μέσα τους ό,τι ωραιότερο μπορεί να συμβεί στον άνθρωπο. 

Ο έρωτας. 

Τα βλέπω μπροστά μου να αποπλανούνται με τον δόλο και τον τρόπο ενός γητευτή επικίνδυνου. 

Θυμάμαι πως κορόιδευα τους γονείς μου γιατί μου έλεγαν από μικρή «πρόσεχε ποιος σε πλησιάζει, μην παίρνεις γλυκά και καραμέλες από αγνώστους».

Γέλαγα και τους κορόιδευα γιατί αισθανόμουν δυνατή και ατρόμητη όπως όλα τα παιδιά στην εφηβεία. 

Αργότερα, όταν έκανα παιδιά, διαπίστωσα πως τους έλεγα τα ίδια πράγματα με άλλες φράσεις: 

«να προσέχετε με ποιον μιλάτε στο διαδίκτυο» 

«να πίνετε κλειστές μπίρες στα μπαρ και όχι ποτά» 

«μην μπαίνετε σε αυτοκίνητα αγνώστων». 

Και αυτά φυσικά με κοροϊδεύουν γιατί πρόσφατα ενηλικιώθηκαν, αλλά εγώ εξακολουθώ να τα λέω. Νομίζω πως μετά τα τελευταία γεγονότα θα τους τα λέω μέχρι να πεθάνω.

Αλλά… θα προσθέσω και κάτι ακόμα: μην εμπιστεύεστε ανθρώπους που δεν ξέρετε, ακόμα κι αν έχουν πολλά πτυχία και ακόμα κι αν είναι διάσημοι στη δουλειά τους. Γιατί αυτό δεν σημαίνει ότι είναι και άνθρωποι με παιδεία και καλοσύνη. 

Κι ύστερα θα τους στείλω ένα μήνυμα στην οικογενειακή ομάδα που φτιάξαμε στο messenger με τον ευρηματικό τίτλο «Φάμπρικα», που της έδωσε ο γιος μου και σημαίνει πολλά γιατί και η δουλειά μια οικογένεια είναι όπως και η οικογένεια μια σημαντική δουλειά που υποστηρίζει ο ένας τον άλλον. 

Το μήνυμα έφυγε λοιπόν και ελπίζω να το κρατήσουν φυλαχτό. Το αφήνω κι εδώ, για όλους μας, γιατί τίποτα δεν είναι αυτονόητο:

«Παιδεία δεν είναι τα πτυχία μας, αλλά η αισθητική μας. Ο τρόπος με τον οποίο συνομιλούμε, φλερτάρουμε, περπατάμε στον δρόμο, κρατάμε την πόρτα να περάσει ο άγνωστος στο ασανσέρ. […]

Παιδεία είναι η ταπεινότητα, αλλά και η επιμονή στις αξίες μας, το ότι δεν είμαστε προς πώληση, το ότι σεβόμαστε τον άνθρωπο, το παιδί του άλλου, την κυρία που καθαρίζει το γραφείο μας, τον κύριο που καθαρίζει το πάρκο στο οποίο βγάζουμε βόλτα τον σκύλο μας, την κοπέλα στο ταμείο. […]

Παιδεία είναι το να προστατεύουν τα χέρια μας τον αδύναμο.

Παιδεία είναι να τα βάζουμε με το θηρίο.

Παιδεία είναι το πόσο μπορούμε να έρθουμε απέναντι στο σύστημα και τους συστημικούς.

Παιδεία είναι η γενναιότητα και η ευθύνη.

Παιδεία είναι το να διαλέγεις τον δύσκολο δρόμο της αξιοπρέπειας, της μοναξιάς και συνάμα να καίγεσαι μέσα σου για το κοινό καλό» 

Αντρέ Μπρετόν.

Κυριακή Μπεϊόγλου

efsyn.gr