Στο πνεύμα των ημερών...

Να γίνει υποχρεωτικό και το φαγητό 

για τα παιδάκια που πεθαίνουν από ασιτία

ΟΗΕ: Εκατομμύρια «οδεύουν προς την πείνα» στην Υεμένη

UN: More than 2 million Yemeni children may starve in 2021

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

«Ο εκπαιδευτικός στο εδώλιο»

Αγαπητή/έ γονέα, 

Κάποιες φορές οι εκπαιδευτικοί βρίσκονται στο εδώλιο του κατηγορουμένου σε λαϊκές δίκες που στήνονται άλλοτε με μικρότερο ακροατήριο, παραδείγματος χάριν σε πηγαδάκια επί του πεζοδρομίου πλησίον του σχολείου και άλλοτε με μεγαλύτερο ακροατήριο, παραδείγματος χάριν σε συνελεύσεις γονέων και κηδεμόνων. Άλλοτε με μεγαλύτερη ένταση και άλλοτε με μικρότερη. Σπανιότερα οι δίκες αυτές σταματούν σχεδόν εν τη γενέσει. 

Βαγγέλης Δήμας, Φιλόλογος

Δίκες που ακολουθούν τη μόδα ή την κουλτούρα αξιολόγησης που γενναία προσφέρουν και υπηρετούν με κερδοσκοπική συνέπεια τα reality shows, αρκετά πρωϊνάδικα, αλλά και άλλες εκπομπές με πιο σοβαροφανές περιεχόμενο. 

Οι κατηγορίες πολλές και διαφορές με διαβαθμισμένη βαρύτητα: άλλη εκπαιδευτικός αναθέτει πολλές εργασίες, ενώ άλλος όχι, άλλος δίνει στα παιδιά πολλές φωτοτυπίες ενώ άλλη όχι, άλλος δεν έχει τον έλεγχο της τάξης, άλλη φωνάζει ενώ άλλος δεν φωνάζει, άλλη προσβάλλει συχνά τα παιδιά, άλλος έχει χτυπήσει μαθητή, άλλος έχει παρενοχλήσει μαθήτρια και τα λοιπά. 

Καταθέτω την άποψή μου, αντλώντας από την εμπειρία μου ως γονέας και εκπαιδευτικός, που ίσως με βοηθά να σταθώ πιο αντικειμενικός απέναντι σε πρόσωπα και καταστάσεις, ίσως όμως και πιο διπλωμάτης, πιο διστακτικός να γίνει ο λόγος μου πιο αιχμηρός, η κριτική μου πιο δηκτική. 

Πρώτα-πρώτα, θα αναφερθώ σε μέρος από τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει μία/ένας εκπαιδευτικός αλλά και στις ελλείψεις που ήδη από το Πανεπιστήμιο τον συνοδεύουν. 

Οι γονείς πιστεύουν πώς η καθηγήτρια/ο καθηγητής είναι πλήρως εκπαιδευμένη/ος από τη στιγμή που αποφοιτά από το πανεπιστήμιο, τόσο όσον αφορά τη γνώση του αντικειμένου όσο και πώς να το διδάξει, ενώ, επίσης, διαθέτει και την κατάλληλη ψυχολογική κατάρτιση, για να διαχειρίζεται τα προβλήματα που θα προκύψουν ή ακόμη καλύτερα έχει τη γνώση να σχεδιάσει και να υλοποιήσει στρατηγικές πρόληψης αυτών των δυσκολιών. Για να μη γίνω απόλυτος: ελάχιστα ισχύουν από τα παραπάνω. 

Εγώ, απόφοιτος του Φ.Π.Ψ (τμήμα Φιλοσοφίας-Παιδαγωγικής-Ψυχολογίας), έχοντας παρακολουθήσει αρκετά μαθήματα παιδαγωγικής και ψυχολογίας αλλά και δέκα δειγματικές διδασκαλίες σε πειραματικά και πρότυπα σχολεία και έχοντας κάνει διδασκαλία μέσα στην τάξη, για την οποία και αξιολογήθηκα, θεωρώ ότι η εκπαίδευσή μου είναι ελλιπέστατη. Και αυτό, αν και βρίσκεται πολύ πάνω από το μέσο όρο της εκπαίδευσης(ποιοτικά και ποσοτικά) που γενικά παρέχεται στους εκπαιδευτικούς, για να μπορέσουν να σταθούν με αξιώσεις(να επιβιώσουν;) σε μία αίθουσα διδασκαλίας! Όσον αφορά την εισαγωγική επιμόρφωση αυτών που προσλαμβάνονται, περιλαμβάνει συνήθως μία – δύο εβδομάδες (και πολύ λέω) θεωρητικών μαθημάτων που στην καλύτερη περίπτωση αποτελούν μία καλή επανάληψη για αυτά που ήδη έχεις μάθει στο πανεπιστήμιο, συνήθως κάτι νέο δεν προκύπτει. 

Υπάρχουν και οι εξαιρέσεις. Μικρές και σπάνιες. Επιμόρφωση στη συνέχεια δεν συμβαίνει, παρότι τη ζητάει (ζήταγε;)επίμονα ο κλάδος. Οι επιμορφώσεις που γίνονται είναι εκτός διδασκαλίας, συνήθως μικρές, συνήθως θεωρητικές. 

Για επιμορφώσεις υψηλότερης ποιότητας είναι ανάγκη να καταθέσεις τον οβολό σου, παραδείγματος χάριν σε σεμινάρια, εσχάτως διαδικτυακά, που συχνά οργανώνονται από Πανεπιστήμια. Τα βιβλία του καθηγητή, προσφορά της Πολιτείας, για να υποστηρίξουν τη διδακτική προσπάθεια του εκπαιδευτικού, δεν την υποστηρίζουν και τόσο, έτσι οι εκπαιδευτικοί συχνά και αναπόφευκτα καταφεύγουν σε βοηθήματα του εμπορίου. Όσο για τα εγχειρίδια των μαθητών, έχετε γνώση από πρώτο χέρι και μάτι, πόσο εύκολα γίνονται φύλλο και φτερό, ενώ, εάν εστιάσουμε στο περιεχόμενο, συχνά απαρχαιωμένο, συχνά ανούσιο, βαρετό, ακόμη και για αυτούς που έχουν επωμιστεί να το διδάξουν.

Έπειτα τα παιδιά. Κάποια τμήματα είναι περισσότερο προσανατολισμένα προς τη σχολική μάθηση, περισσότερο διαθέσιμα, άρα είναι πιο εύκολο η/ο εκπαιδευτικός να διαχειριστεί ζητήματα πειθαρχίας, τα οποία είναι λιγότερα και μικρότερης έντασης. Κάποια τμήματα με λιγότερο ενδιαφέρον για μάθηση σχολική, άρα στην περίπτωση αυτή είναι πιο δύσκολη η κατάσταση. 

Επομένως, χρειάζεται μεγαλύτερη υποστήριξη η/ο εκπαιδευτικός, είτε από σχολική/ό σύμβουλο ή συχνά και από ψυχολόγο που, παρά τις καλές προθέσεις, η υποστήριξη αυτή σπάνια είναι επαρκής. 

Είναι και θέμα χημείας. Με κάποια τμήματα μπορεί η/ο εκπαιδευτικός να τα πηγαίνει καλύτερα, να υπάρχει μεγαλύτερη συνεργασία, ενθουσιασμός και από τη δική της/του πλευρά και από την πλευρά των μαθητριών/μαθητών. Να υπάρξει και δέσιμο. Με άλλα πάλι, όχι. Γκρίνια, προστριβές σε κάθε συνάντηση. Σημαντικό ρόλο παίζει και ο χαρακτήρας: διαφορετικά διαμορφώνονται σχέσεις και καταστάσεις, αν η/ο εκπαιδευτικός ανήκει στους εξωστρεφείς, αν δηλαδή της/του δίνουν ενέργεια τα εξωτερικά ερεθίσματα, ακόμη και οι δυνατές φωνές και οι μικροβαβούρες, και άλλο, αν είναι εσωστρεφής και αντλεί ενέργεια από μέσα της/του, από εσωτερικά ερεθίσματα, εικόνες, σκέψεις και χρειάζεται περισσότερη ησυχία να αποδώσει. 

Επιπλέον, οι καιροί είναι χαλεποί και δεν βοηθούν. Οι ψυχολογικές δυσκολίες, εάν ήδη υπήρχαν, μεγαλώνουν, εάν δεν υπήρχαν, με μεγαλύτερη συχνότητα προκύπτουν. Πολλοί συνάδελφοι/συναδέλφισσες χρειάζονται στήριξη (δεν αναφέρομαι στη διδασκαλία), ενώ κάποιων η ψυχολογία είναι τόσο αλλοιωμένη, ώστε δεν μπορούν πια να διδάξουν. Η παραμονή τους στην τάξη αποτελεί μαρτύριο για τους ίδιους, ενώ και οι επιπτώσεις στην μάθηση – και όχι μόνο – των μαθητών/μαθητριών είναι αρνητικές.

Άμεση απομάκρυνση, βεβαίως, ασυζητητί, επιβάλλεται, εάν ο εκπαιδευτικός έχει παρενοχλήσει παιδί ή ακόμη χειρότερα το έχει κακοποιήσει. Και, βεβαίως, άμεση παρέμβαση της Δικαιοσύνης.

Από την άλλη το διδασκαλίκι είναι επιλογή, επιλογή με ευθύνες, όπως κάθε λειτούργημα. 

Γιατί, βεβαίως, ο/η εκπαιδευτικός αποτελεί πρότυπο. Επιβάλλεται να προσπαθεί να διατηρεί την ηρεμία, τη νηφαλιότητα, να δίνει το παράδειγμα ότι μπορεί να διαχειρίζεται τις δύσκολες καταστάσεις. Να αφήνει τα προβλήματα του στο σπίτι. Του/της επιτρέπεται, βεβαίως, να υψώσει τον τόνο της φωνής του/της, μπορεί να γίνει αυστηρός/ή, μπορεί να χτυπήσει το χέρι στην έδρα με δύναμη. 

Δεν έχει όμως επουδενί το δικαίωμα να γίνει προσβλητικός/ή, επιθετικός/ή, εκφοβιστικός/ή είτε με λέξεις είτε σωματικά. 

Βεβαίως, και ο/η εκπαιδευτικός δεν μπορεί...

.......................
Διαβάστε περισσότερα: «Ο εκπαιδευτικός στο εδώλιο»
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Η 16χρονη Μελένια θύμα bullying για την εμφάνισή της - Φτιάχνει σκίτσα

Δεν το έβαλε κάτω και σκιτσάρει για την διαφορετικότητα

Η συγκλονιστική παραδοχή 16χρονης Βολιώτισσας Μελένιας Διβάνη ότι στο παρελθόν υπέστη bullying για την εμφάνισή της, σίγουρα δεν αφήνει κανέναν ανεπηρέαστο.

Ωστόσο, η νεαρή κοπέλα βγήκε πιο δυνατή μέσα από το κλίμα εκφοβισμού που βίωσε σε μικρότερη ηλικία και αξιοποιώντας το ταλέντο της στη ζωγραφική, δημιούργησε μία σειρά σκίτσων που αναδεικνύουν τη διαφορετικότητα αναφέρει το e-thessalia.gr.

Αντλεί έμπνευση από τη δική της ιστορία και στέλνει ηχηρό μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση ότι ένα παιδί πρέπει να αγαπάει και να αποδέχεται τον εαυτό του και να μάχεται τις κοινωνικές προκαταλήψεις.

Η 16χρονη Μελένια έπεσε θύμα bullying για την εμφάνισή της

Μαθήτρια στην Α’ Λυκείου, αντιμετώπισε το bullying κυρίως χάρη στη στήριξη των γονιών της, Κασσιανής Αμυγδαλίτση και Δημήτρη Διβάνη.

Όχι μόνο τη βοήθησαν να ξεπεράσει τις συμπεριφορές εκφοβισμού σε βάρος της, αλλά συντάχθηκαν με την επιθυμία της κόρης τους να δημοσιοποιήσει τις ακραίες καταστάσεις που βίωνε στο παρελθόν, που, όμως, στάθηκαν αφορμή να ανακαλύψει μία άκρως δημιουργική πλευρά του εαυτού της.

Γύρισε την πλάτη στο body-shaming και είδε τη ζωή με άλλο μάτι

«Κάθε φορά που δεχόμουν κακόβουλα σχόλια για τα παραπανίσια κιλά, έβρισκα αποκούμπι στους δικούς μου, κυρίως στη μητέρα μου. Και η ίδια έχει περάσει τέτοιες κακές περιόδους. Όταν ένιωθα άσχημα, της μιλούσα. Όπως και στους φίλους. Το παν είναι να μιλάμε για τέτοια ζητήματα που μας απασχολούν. Να μην τα κουβαλάμε μέσα μας», αποκάλυψε.

Η ζωγραφική είναι το κατάφυγιό της

Η μαθήτρια του Μουσικού Σχολείου Βόλου για πρώτη φορά ασχολήθηκε με το σχέδιο πριν από μία τριετία. «Ξεκίνησα όταν ήμουν μαθήτρια στην Α’ τάξη του Γυμνασίου. Όμως, πήγα μόνο για έναν μήνα, καθώς λόγω της καραντίνας δεν συνέχισα. Στην ουσία είμαι αυτοδίδακτη», είπε η Μελένια Διβάνη και πρόσθεσε: «Μέχρι στιγμής έχω δημιουργήσει τέσσερις χαρακτήρες στα σκίτσα που κάνω. Το κύριο χαρακτηριστικό τους είναι η διαφορετικότητα».

«Η κοινωνία μας έχει ακόμη πολλά ταμπού. Και δυστυχώς αυτό το εισέπραξα κι εγώ πριν από λίγα χρόνια.

Οι εμπειρίες που είχα, ήταν ο βασικότερος λόγος που άρχισα αυτό το project. Ειδικά για το βάρος μου έχω περάσει στιγμές bullying από μικρή ηλικία. Η ενασχόλησή μου με τη ζωγραφική, βοηθάει ανθρώπους που έχουν περάσει τα ίδια με μένα να νιώσουν καλύτερα», τόνισε η 16χρονη κοπέλα, η οποία στη συνέχεια υπογράμμισε με περίσσια ωριμότητα για την ηλικία της το πόσο σπουδαία υπόθεση είναι να μην κατηγορεί κάποιος τον εαυτό του:

«Αυτό είναι το πιο σημαντικό. Εάν δεν νιώθεις εντάξει με σένα, δεν είσαι καλά και με τους υπόλοιπους ανθρώπους»

Τα μελλοντικά της σχέδια

Όσο για τις μελλοντικές βλέψεις της στο σχέδιο και τη ζωγραφική; Η Μελένια Διβάνη είπε: «Επί του παρόντος, θα συνεχίσω να αναρτώ τα σκίτσα μου στα social media, όπως Instagram, Twitter και Amino. Προωθώ τη δουλειά μου μέσα από φίλους και γνωστούς, προκειμένου να διευρύνω το κοινό μου.

Και φυσικά, στόχος μου είναι να γίνομαι ολοένα και καλύτερη σ’ αυτό που έχω ξεκινήσει να κάνω. Δεν θα έλεγα «όχι» και στη Σχολή Καλών Τεχνών. Με ενδιαφέρει η ζωγραφική, όπως και το animation.

Μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να σπουδάζει κάτι τέτοιο, αλλιώς θα ασχοληθώ με τη μουσικολογία ή το πιάνο (σ.σ. η μητέρα της, η οποία είναι καθηγήτρια πιάνου, είναι τριτοετής φοιτήτρια στην Άρτα στο ίδιο γνωστικό αντικείμενο)».

infokids.gr