Να αποδεχόμαστε κάθε διάθεση του παιδιού μας

Εάν κάποιος σας ρωτούσε τι επιθυμείτε για το παιδί σας, πιθανότατα θα απαντούσατε να είναι ευτυχισμένο. Δεν είναι κακό να θέλεις τα παιδιά σου να έχουν την ικανότητα να γίνουν ευτυχισμένα. 

Αλλά, μήπως έχουμε επενδύσει πάρα πολύ στην ιδέα του ευτυχισμένου, στην εικόνα της τέλειας οικογένειας που περνάει υπέροχα παίζοντας στο λιβάδι ή κάνοντας πικ-νικ ανάμεσα στα αγριολούλουδα;

Τι κάνει ευτυχισμένο ένα παιδί
Η ευτυχία, όπως και όλα τα συναισθήματα, έρχεται και φεύγει. Στην πραγματικότητα, εάν ήσαστε ευτυχισμένοι όλη την ώρα, δεν θα είχατε επίγνωση αυτής της ευτυχίας, γιατί δεν θα βιώνατε άλλες συναισθηματικές καταστάσεις ώστε να κάνετε τη σύγκριση. 

Για να είναι ένα παιδί ευτυχισμένο, είναι απαραίτητο οι γονείς να αποδέχονται όλες του τις διαθέσεις και όλες τις εκφάνσεις των βιωμάτων του καθώς εξερευνά τον κόσμο. Αυτή δεν θα είναι μια ευχάριστη διαδικασία, σαν το πικνίκ στο ανθισμένο λιβάδι.

     Κανείς δεν θα σας αναγκάσει να νιώσετε ευτυχείς μαλώνοντάς σας ή αποσπώντας σας την προσοχή. Όσο περισσότερο αποδέχεστε και αγαπάτε το παιδί σας, ανεξάρτητα από την εμπειρία του και το πώς αισθάνεται, τόσο πιο ικανό θα είναι στο μέλλον να φτάσει στην ευτυχία που εκείνο θα επιλέξει. Αυτό ισχύει τόσο για εσάς όσο και για τα παιδιά σας. Πρέπει να αποδεχθούμε τους εαυτούς μας και όλες τις διαθέσεις μας επίσης.
     Θυμάμαι ότι ένας από τους φίλους των γονιών μου με ρώτησε, όταν ήμουν δώδεκα ετών, αν είχα χαρούμενη παιδική ηλικία. ''Όχι, όχι,όχι'', του είπα. ''Δεν αισθάνομαι ιδιαίτερα χαρούμενη συχνά''. Ο πατέρας μου το άκουσε και γύρισε θυμωμένος για να με μαλώσει. ''Τι ανοησίες'', είπε. ''Έχεις μια ιδανική παιδική ηλικία, μια πολύ ευτυχισμένη παιδική ηλικία. Τι αηδίες!'' 

Και επειδή ήταν ο πατέρας μου -ο αγαπημένος μου, αν και κάπως τρομακτικός, πατέρας- σκέφτηκα ότι μάλλον έκανα λάθος. Ένιωσα σύγχυση, αβέβαιη για τα συναισθήματά μου.

Όταν ένα παιδί νιώθει δυστυχισμένο
Οι γονείς τείνουν να θεωρούν δεδομένο πως ό,τι κάνει τους ίδιους ευτυχισμένους θα κάνει και τα παιδιά τους ευτυχισμένα, αλλά αυτό δεν συμβαίνει απαραίτητα - όπως πιθανότατα έχετε διαπιστώσει. 

Ενδεχομένως θα αισθανθείτε ότι αποτύχατε, εάν το παιδί σάς δώσει την εντύπωση ότι είναι δυστυχισμένο. Αντί να υπομείνετε ένα τόσο άβολο συναίσθημα ίσως, όπως ο πατέρας μου, να προσπαθήσετε να ανακαλέσετε το παιδί σας στην ευτυχία.

Αν ήξερα τότε όσα γνωρίζω τώρα, όταν ο πατέρας μου με αντέκρουσε, θα ήμουν σε θέση να κατανόησω καλύτερα αυτό που ένιωθα, αλλά σε εκείνη την ηλικία το μυαλό μου βρέθηκε σε σύγχυση και ήταν σαν να με τύλιξε μια ψυχρή ομίχλη. Είναι η ίδια ομίχλη που με τυλίγει όταν αισθάνομαι κάτι, αλλά κάποιος που εκτιμώ και αγαπώ μου λέει ότι δεν έχω αυτό το συναίσθημα. Και μέσα σε αυτή την ομίχλη κυριαρχούσε η ντροπή, γιατί είχα πει κάτι λάθος - αν και ποτέ δεν κατάλαβα ποιο ήταν το λάθος μου.

Δείτε μέσα από την οπτική των παιδιών σας
Αυτό που έχασε ο πατέρας μου ήταν μια ευκαιρία να επικοινωνήσει μαζί μου, ίσως όχι εκείνη τη στιγμή, αλλά αφότου έφευγε ο καλεσμένος του. 

Θα μπορούσε να με ρωτήσει τι ένιωθα και να μην πάρει την απάντησή μου, όποια κι αν θα ήταν αυτή, σαν μια προσωπική επίθεση εναντίον του. 

Θα μπορούσε να με βοηθήσει να τη διατυπώσω και να προσπαθήσει να δει τον κόσμο μέσα από τα δικά μου μάτια. Δεν λέω ότι έπρεπε να αλλάξει την άποψή του για τον κόσμο, αλλά θα μπορούσε να προσπαθήσει να δει ότι και η άποψή μου ήταν ένας θεμιτός τρόπος να βλέπω τα πράγματα και τον εαυτό μου.

Εάν αντιμετωπίζετε τη θλίψη του παιδιού σας, τον θυμό και τους φόβους του, όχι ως αρνητικά που πρέπει να διορθωθούν αλλά ως ευκαιρίες για να μάθετε περισσότερα γι' αυτό και για να συνδεθείτε μαζί του, τότε θα εμβαθύνετε τη σχέση σας. Έτσι, θα του ανοίξετε τον δρόμο για να βρει μόνο του την ευτυχία.
....................
περισσότερα εδώ
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

«Τα παιδιά με το κλειδί στο χέρι»

1 στους 5 μαθητές επιστρέφει στο σπίτι από το σχολείο,

χωρίς κανέναν να τον περιμένει

Περίπου ένας στους πέντε μαθητές Δημοτικού εντάσσεται στην κατηγορία «τα παιδιά με το κλειδί». 

Ένα νέο φαινόμενο που δημιουργήθηκε στην ελληνική κοινωνία λόγω:
– της απουσίας των γονέων στην εργασία,
– της αύξησης των διαζυγίων και των μονογονεϊκών οικογενειών και
– των δυσκολιών των ολοήμερων σχολείων να καλύψουν όλες τις ανάγκες.

Έτσι, πολλοί μαθητές επιστρέφουν απ’ το σχολείο το μεσημέρι στο σπίτι, χωρίς κάποιος να τους περιμένει, για να τους ανοίξει.

Έχοντας κρεμασμένο το κλειδί στον λαιμό τους, για να μην το χάσουν, ανοίγουν την πόρτα και μένουν μόνα τους στο σπίτι, ακόμη και 3-4 ώρες, μέχρι να επιστρέψουν οι γονείς ή ο γονέας απ’ τη δουλειά.

Κι ουσιαστικά όλο αυτό το χρονικό διάστημα φροντίζουν μόνα τους τον εαυτό τους, αντιμετωπίζοντας βέβαια και ουκ ολίγες δυσκολίες. Από το πώς θα φάνε, μέχρι και το αν, τελικά, διαβάζουν ή βλέπουν τηλεόραση.

Το φαινόμενο αυτό ήταν έντονο στο εξωτερικό αλλά πλέον, αποτελεί κοινωνική τάση και στη χώρα μας.

Το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας ερεύνησε το φαινόμενο και προχώρησε στην εξαγωγή ενδιαφερόντων συμπερασμάτων.

Ο αναπληρωτής καθηγητής του Παιδαγωγικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας κ. Νίκος Χανιωτάκης, που ’χει ασχοληθεί επισταμένως με το ζήτημα, τόνισε πως:

– “Τα παιδιά με το κλειδί στο χέρι» είναι οι μαθητές, που επιστρέφοντας το μεσημέρι απ’ το σχολείο στο σπίτι, δεν έχουν κανέναν να τους περιμένει, επειδή οι γονείς τους δουλεύουν.

Το φαινόμενο είναι παγκόσμιο, ενώ υπολογίζεται πως στις ΗΠΑ τα παιδιά αυτά αγγίζουν τα 4.000.000.

Η επίδραση των κοινωνικών αλλαγών

Ο κ. Χανιωτάκης ερμήνευσε την ένταση του φαινομένου:
– απ’ την όλο και πιο δυναμική ένταξη της γυναίκας στην αγορά εργασίας,
– την αύξηση των διαζυγίων,
– την ύπαρξη μονογονεϊκών οικογενειών,
– της απουσίας παππούδων και γιαγιάδων.

Έτσι, για να μην μένει μόνο το παιδί στο σπίτι αυτό το κρίσιμο χρονικό διάστημα (δηλαδή απ’ τη λήξη του σχολικού ωραρίου μέχρι την επιστροφή των γονέων στο σπίτι νωρίς το απόγευμα) η λύση για τη φροντίδα του είναι:
– είτε η εγγραφή του στο ολοήμερο,
– είτε η πληρωμή κάποιου ατόμου για να το φροντίζει στο σπίτι.

Ο κ. Χανιωτάκης, όμως, ανέφερε ότι:
– Το ολοήμερο σχολείο έχει απαξιωθεί και δεν υποστηρίζεται απ’την πολιτεία. Απ’ την άλλη, οι γονείς βλέπουν ότι ο θεσμός δεν βοηθά το παιδί τους. Και λόγω οικονομικής αδυναμίας να πληρώσουν κάποιο άτομο, επιλέγουν να το αφήνουν μόνο στο σπίτι για κάποιες ώρες.
Ερωτηθείς για το πώς βλέπουν τα παιδιά την κατάσταση, απάντησε πως:
– Όσο μικρότερα σε ηλικία είναι τα παιδιά, τόσο πιο πολύ ζορίζονται. Αντιθέτως, όσο μεγαλώνουν και φτάνουν στην εφηβεία, μάλλον, τους αρέσει να’ ναι μόνα τους.

Χαμηλότερες επιδόσεις

Βάσει έρευνας που πραγματοποίησε η προπτυχιακή φοιτήτρια του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας Μαρία Τότσα σε 310 φοιτητές και φοιτήτριες του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας για τα μαθητικά τους χρόνια, διαπιστώθηκε πως ένα 18% εξ’ αυτών εντάσσονταν στην κατηγορία «τα παιδιά με το κλειδί στο χέρι» και έμεναν μόνα για περισσότερο από 3 ώρες.

Επίσης, ένα 30% των παιδιών με το κλειδί στο χέρι πήγαινε και ολοήμερο. Μάλιστα, οι φοιτητές τόνισαν πως όσες ώρες έμεναν σπίτι μόνοι τους, ένιωθαν φόβο, μοναξιά κι ότι υπήρχε πολύ ησυχία. Η μοναχικότητα ήταν έντονη, αφού, ιδίως, στα μεγάλα αστικά κέντρα οι γονείς προέτρεπαν στα παιδιά τους, να μένουν στο σπίτι και να μην ανοίγουν σε κανέναν.

Επίσης, η βασική απασχόληση των παιδιών αυτών στο σπίτι είναι η τηλεόραση και ναι μεν διάβαζαν τα μαθήματά τους, αλλά επειδή οι γονείς έρχονταν κουρασμένοι απ’ τη δουλειά και δεν τους επιτηρούσαν τόσο πολύ στα μαθήματα, δεν είχαν, τελικά, τόσο υψηλές επιδόσεις. Επίσης, δεν σιτίζονταν καλά, αφού δεν έτρωγαν ζεστό φαγητό.

Μάλιστα, σ’ έρευνες του εξωτερικού διαπιστώθηκε ότι και τα παιδιά με το κλειδί στο χέρι είναι και πιο επιρρεπή σε ουσίες.

Κι ατυχήματα

Παράλληλα υπήρχαν πολλά ατυχήματα. Ειδικότερα οι φοιτητές ανέφεραν διάφορες καταστάσεις, που δημιουργήθηκαν στο σπίτι, όταν ήταν μόνα τους, όπως:
– έβαλα φωτιά στο τηγάνι, ενώ προσπαθούσα να φτιάξω πατάτες τηγανιτές,
– έπεσα κι έσκισα το μάτι μου,
– λιποθύμησα, επειδή ήμουν άρρωστη,
– είχα καεί με βραστό νερό,
– είχα τη λανθασμένη εντύπωση πως κάποιος ξένος ήταν στο σπίτι,
– έτυχε να κτυπήσει την πόρτα κάποιος άγνωστος. Τρόμαξα και δεν άνοιξα, όπως πολύ σωστά μου έλεγαν κάθε φορά οι γονείς, πριν πάνε κάπου και με αφήσουν.

Ο κ. Χανιωτάκης ανέφερε:
– Είναι δεδομένο πως τα μικρότερα παιδιά θα προτιμούσαν κάποιος να τους ανοίξει την πόρτα του σπιτιού. Να μην είναι μόνα τους.
Πρόσθεσε, επίσης, πως η ονομασία με το κλειδί δόθηκε, επειδή αυτά τα παιδιά έχουν συνήθως κρεμασμένα στον λαιμό τους μια αλυσίδα με το κλειδί, για να μην το χάσουν.

Μάλιστα, υπογράμμισε πως κομβικής σημασίας για την αντιμετώπιση του φαινομένου και την εξυπηρέτηση των οικογενειών θαναι η ενίσχυση του θεσμού του ολοήμερου.

e-thessalia.gr

The Mamagers.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

 

Enas-stous-5-mathites-epistrefei-sto-spiti-apo-scholio-choris-kanenan-na-ton-perimenei

Για 24 ώρες προσπαθήστε να μην κρίνετε κανέναν...

Πολύ συχνά κρίνουμε τους άλλους, επειδή διαβλέπουμε σε εκείνους κάποιο δικό μας χαρακτηριστικό, που δεν μας αρέσει, ή επειδή τους ζηλεύουμε και θα θέλαμε να επιτύχουμε κι εμείς τα ίδια αποτελέσματα ή να απολαμβάνουμε τις ίδιες ανταμοιβές. 

Την επόμενη φορά που θα διαπιστώσετε ότι αποδοκιμάζετε κάποιον, ερευνήστε τα κίνητρά σας.
Μήπως έχετε ή υποψιάζεστε ότι έχετε κι εσείς αυτό το χαρακτηριστικό που σας προκαλεί απέχθεια;
Ή μήπως λαχταράτε να είχατε τα ίδια χαρίσματα και τον ίδιο τρόπο ζωής με το άτομο που μέμφεστε;

Επικρίσεις και κατηγορίες
Το αντίθετο της επίπληξης είναι η ουδετερότητα: να παραμένετε ουδέτεροι και να κρατάτε συναισθηματική απόσταση από το συγκεκριμένο άτομο ή τη συγκεκριμένη κατάσταση.

Πάρτε απόσταση από το άτομο και επιτρέψτε του να είναι ο εαυτός του και να κάνει αυτό που θέλει χωρίς να το κατηγορείτε με βάση τις προσωπικές σας αξίες και κριτήρια. Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι πράξεις του δεν σας αφορούν καθόλου.

Όταν κρίνετε κάποιον, κατακλύζεστε από συναισθήματα. 

Και τα συναισθήματα αυτά διαστρεβλώνουν την κρίση σας. 

Όσο περισσότερο επικρίνετε και καταδικάζετε τους άλλους, τόσο μεγαλύτερο θυμό και αρνητικότητα εκλύετε.

Συχνά παρατηρούμε τους άλλους επειδή θέλουμε να ελέγξουμε τη συμπεριφορά τους. 

Η αλήθεια είναι ότι όλοι έχουν δικαίωμα να ζήσουν τη ζωή τους όπως επιθυμούν, αρκεί να μην επηρεάζουν αρνητικά τις ζωές των άλλων. Ζήστε τη ζωή σας κι αφήστε τους άλλους να κάνουν το ίδιο.

Αν μεγαλώσατε σε μια οικογένεια όπου κάποιος έκρινε τους άλλους ή παραπονιόταν συνεχώς, μπορεί να ενσωματώσατε τη λανθασμένη εντύπωση ότι η συμπεριφορά αυτή είναι συνηθισμένη και φυσική. 

Η ιδέα να παραμείνετε ουδέτεροι και αποστασιοποιημένοι, όταν κάποιος κάνει ή πει κάτι με το οποίο δεν συμφωνείτε, ίσως ακούγεται περίεργη.

Έχετε ένα υπέροχο μυαλό που, όμως μπορεί να αποδειχθεί δίκοπο μαχαίρι. Μπορείτε να το χρησιμοποιήσετε για να φτάσετε στην ευτυχία ή για να βράζετε συνεχώς μέσα σας. Στόχος σας παραμένει να ακονίζετε την οξυδέρκειά σας για να διατηρείτε την ηρεμία, τη γαλήνη και τον αυτοέλεγχό σας, ό,τι κι αν συμβαίνει γύρω σας.

Για 24 ώρες προσπαθήστε να μην κρίνετε κανέναν για τίποτα. Παραμείνετε ουδέτεροι. Θα δείτε πόσο δύσκολο είναι να αποστασιοποιηθείτε, αν έχετε τη συνήθεια να επιτηρείτε συνεχώς τους τρίτους.

Ο καλύτερος τρόπος για να σταματήσετε να κατακρίνετε κάποιον είναι να τον συμπονέσετε. 

Είναι σχεδόν αδύνατον να συμπονάτε κάποιον και ταυτόχρονα να τον κρίνετε αποδοκιμαστικά. Όταν έχετε να κάνετε με ένα δύστροπο άτομο, φερθείτε του σαν να είναι ένα κουρασμένο, πεινασμένο, εκνευρισμένο παιδί που έχει θυμώσει ή έχει ξεσπάσματα οργής. 

Δεν θα τα βάζατε ποτέ με ένα παιδί. Θα αποδεχόσασταν ότι έτσι συμπεριφέρονται κάποιες φορές τα παιδιά.

Επίσης, μπορείτε να σταματήσετε και να αναλογιστείτε όλες τις φορές που ήσασταν εσείς κουρασμένοι, στρεσαρισμένοι και δύστροποι. Έχει συμβεί σε όλους μας.
.........

η συνέχεια εδώ
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Η Έλλειψη Αγάπης προκαλεί Εθισμούς

Το άτομο, ήδη από την βρεφική ηλικία, βιώνει την πρώτη του ολοκληρωτική εξάρτηση από τη μητρική φιγούρα. Είναι η πρώτη φορά στη ζωή που βιώνει αυτήν την ανάγκη και έτσι σμιλεύει τον χαρακτήρα και τις αντοχές του μέσα από τη στέρηση της μητέρας, τη συμπεριφορά ή την αγάπη της. Έχει την απόλυτη εξάρτηση, λοιπόν, από εκείνη γιατί η επιβίωσή του, τόσο η σωματική όσο και η ψυχική διακυβεύεται από την ίδια.

Τους πρώτους μήνες ένα μωρό πιστεύει ότι η μητέρα του και αυτό είναι ενωμένοι, σαν ένα σώμα. Με το χάδι της η μητέρα δίνει τα όρια στο παιδί και εκείνο αντιλαμβάνεται ότι είναι ένα ξεχωριστό ον και κυρίως διαμορφώνει την ύπαρξή του, «με χαϊδεύει, άρα υπάρχω».

Το χάδι, η αγκαλιά, η αγάπη δεν υπήρξαν ποτέ σε παιδιά που έχουν κακοποιηθεί και στην πλειονότητά τους είναι σήμερα εθισμένοι.

Οι κακοποιητικές συμπεριφορές γονέων έχουν ως αποτέλεσμα οι ενδορφίνες, η ντοπαμίνη και οι μορφίνες να μην αναπτύσσονται σωστά στον παιδικό εγκέφαλο.

Όσο κακομεταχειριζόμαστε ένα παιδί, κακομεταχειριζόμαστε και τον εγκέφαλό του. Αν δεν έχει υπάρξει σημαντική σύνδεση και αγάπη με το γονέα, τότε επέρχεται σημαντική έλλειψη. Η έλλειψη δημιουργεί την επιθυμία.

Πώς η ανάγκη της αγάπης ελέγχει την επιθυμία;
Έπειτα, ο εγκέφαλος είναι τόσο ευαίσθητος την ώρα που το άτομο λαμβάνει την ηρωίνη ή την κοκαΐνη, ακριβώς γιατί υπάρχει η υπέρμετρη ανάγκη της αγάπης.

Ο πόνος της έλλειψης της αγάπης με όλες τις εκφάνσεις της ανακουφίζεται με υποκατάστατα από το περιβάλλον.

Θυμάμαι χαρακτηριστικά μια κοπέλα που περιέγραφε την πρώτη φορά που έκανε χρήση ηρωίνης, λέγοντας μου πως αισθάνθηκε μια έντονη, πρωτόγνωρη ζεστασιά, σαν αυτή που νιώθει ένα μικρό παιδί στην αγκαλιά της μαμάς του. Την απόλυτη πληρότητα που και οι λέξεις μοιάζουν ανίσχυρες να περιγράψουν το συναίσθημα.

Από την άλλη, έχουμε τα παραισθησιογόνα και τις ψυχεδελικές ουσίες που επιφέρουν μια έντονη διαταραχή του ψυχικού κόσμου. Αποπροσανατολισμό της σκέψης, οπτικές – ακουστικές ψευδαισθήσεις, αλλοίωση του χωροχρόνου, μείωση του πόνου, αλλοιωμένη εικόνα του σώματος, φαντασιώσεις, έντονα χρώματα και εικόνες.

Τι συμβαίνει, λοιπόν, πίσω από την προτίμηση μιας συγκεκριμένης ψυχοτρόπου ουσίας;
Οι προτιμήσεις δεν είναι σίγουρα τυχαίες. Η κάθε ουσία έρχεται και κουμπώνει ακριβώς στην τρύπα του κενού που έχει μέσα του το άτομο. Μια συγκεκριμένη ανάγκη συναντά το κατάλληλο ηρεμιστικό, το ελιξίριο για να την κατευνάσει. 

Είναι σαν να κρυώνω και ψάχνω το σωστό ρούχο που θα με προστατέψει από το κρύωμα.

Κι είναι φορές που καταλαβαίνουμε ότι ο εθισμός δεν είναι ο φόβος του θανάτου, αλλά ο φόβος να ζήσεις. Να ζήσεις μόνος, ανήμπορος, κακοποιημένος, άδειος, χωρίς αγάπη, χωρίς ταυτότητα προσωπική.

Για να γλυτώσεις από τους δαίμονες των τραυμάτων σου, κάνεις ό,τι μπορείς για να βγεις έξω από αυτήν την οδυνηρή ζωή. Πολλές φορές εξαρτόμαστε από αυτό που δεν είχαμε ποτέ. Όταν το αποκτούμε πέφτουμε τα μούτρα και χωρίς αυτό αισθανόμαστε ανήμποροι και μόνοι.

Εθίζομαι για να βρω τη χαμένη αγάπη
Όλοι ψάχνουν να βρουν την αγάπη. Και υπάρχει μια ανεξάντλητη ανάγκη να μιλούμε και να γράφουμε συνεχώς για αυτήν, γιατί ακόμη μας είναι δύσκολο να την αποκωδικοποιήσουμε και να κατανοήσουμε πόση δύναμη έχει τελικά. 

Γεννιέσαι για να αγαπήσεις και να αγαπηθείς, και όλα τα πράγματα τα ψάχνουμε με βάση το κίνητρο της αγάπης. Όπου απουσιάζει αυτή, απουσιάζει και η ευτυχία, η ολοκλήρωση.
Ακόμη και στη σκέψη θανάτου, πολλοί εύχονται να πεθάνουν μαζί. Η δύναμη του «μαζί», είναι εκρηκτική, όπως και ο πόνος ενός αποχωρισμού.

Ο εθισμός είναι δυστυχία, όχι αδυναμία.
Τα πράγματα είναι απλά πολλές φορές ακόμη και σε δύσκολες περιπτώσεις, όπως οι εθισμοί. Όπως είπαμε, δε χρειάζεται να φοβόμαστε τις ουσίες, αλλά τον εαυτό μας.

Ο εαυτός μας είναι και ο εσωτερικός εχθρός μας. Και μάλλον δεν τον γνωρίζουμε τόσο καλά όσο τους πραγματικούς εχθρούς στη ζωή.

Όσο περισσότερο φοβόμαστε και διαιωνίζουμε το κενό μέσα μας, τόσο δυναμώνει και ο εθισμός. 

Και όταν κάποιος διακόπτει τον εθισμό του γιατί νιώθει σαν άρρωστος; 

Μήπως διότι στερείται την πλασματική ευτυχία;
Μήπως στερείται αυτό που τον κάνει να νιώθει επιτέλους ζεστασιά, ηρεμία, ευφορία και ανακούφιση;

Όμως ποτέ δεν είναι αργά να επαναπροσδιορίσουμε τη ζωή και να συνειδητοποιήσουμε ότι η δυστυχία μας δε μετατρέπεται σε ευτυχία μέσα από τους εθισμούς. Είναι σαν ο εθισμένος να χρησιμοποιεί το σώμα του για να στείλει ένα μήνυμα. Και είναι πράγματι ανησυχητικό το γεγονός ότι όλο και περισσότεροι νέοι άνθρωποι εθίζονται. Άνθρωπος εθισμένος δε σημαίνει αδύναμος, σημαίνει δυστυχής.

Η αγάπη είναι το πιο γλυκό μεθύσι, που υπερβαίνει όλα τα υποκατάστατα και μην ανησυχείς, η υπερβολική δόση δε σε σκοτώνει.

Συγγραφή - Επιμέλεια Άρθρου
Παναγιώτα Ντελιοπούλου

ολόκληρο το άρθρο εδώ
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Στο σχολείο με κουβέρτες…

Με ένα διαφορετικό «εφόδιο» πέραν των αναμενομένων – βιβλία, τετράδια, μολύβια, τσάντα – υποχρεώνονται να πηγαίνουν τα παιδιά σχολείο στις Σέρρες και συγκεκριμένα στο Γυμνάσιο-Λύκειο Σκουτάρεως.

Αποτέλεσμα είναι οι μαθητές, σύμφωνα με την ιστοσελίδα Infonews24.gr, να πηγαίνουν στο σχολείο με κουβέρτες. 

Γονείς καταγγέλλουν, δε, ότι δεν είναι λίγα τα παιδιά, που αναγκάζονται να φύγουν από το σχολείο κατά τη διάρκεια των μαθημάτων, καθώς δεν αντέχουν το κρύο.

πηγή

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Το Κουλούρι Θεσσαλονίκης: Η ιστορία του και μια συνταγή!

     Μπορεί για την καταγωγή και το όνομά του να υπερηφανεύεται η Θεσσαλονίκη, αλλά εδώ και αρκετά χρόνια η διατροφική αξία του και η νοστιμιά του, έχουν κατακτήσει όλη τη χώρα και όσοι το… αγαπούν, το επιλέγουν ως σνακ συχνά και καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας.

     Θα το βρείτε πλέον σε διάφορες παραλλαγές: πολύσπορο, γεμιστό, χωρίς σουσάμι, με ταχίνι, ολικής άλεσης, διπλό κ.ά., αλλά το κλασικό, σησαμένιο κουλούρι Θεσσαλονίκης, είναι εκείνο που ξεκίνησε να παρασκευάζεται στη συμπρωτεύουσα από τους πρόσφυγες που ήρθαν από τις χαμένες πατρίδες κι εκείνο που έχει μείνει στην καρδιά μας ως το παραδοσιακό ελληνικό προϊόν που πουλούσαν οι μικροπωλητές με τους ταβάδες στο κεφάλι από τα ξημερώματα.
     Παρόλο που δεν έχει κατοχυρωμένη ονομασία προέλευσης, το σησαμένιο κουλούρι ταυτίστηκε με τη συμπρωτεύουσα καθώς η ιστορία του ξεκινά την εποχή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και εμφανίστηκε κυρίως στην Κωνσταντινούπολη και τη Θεσσαλονίκη. Η λέξη κουλούρι προέρχεται από τη βυζαντινή λέξη «κολλίκιον», που αναφέρεται σε πολλά βυζαντινά κείμενα.
     Στην Ελλάδα αλλά και στην Τουρκία (όπου ονομάζονται “simit“) είναι δημοφιλές έδεσμα το οποίο συνήθως καταναλώνεται το πρωί. Η παλιότερη αναφορά σε κουλούρι βρίσκεται το 1525 στην Κωνσταντινούπολη, ενώ σύμφωνα με τον Εβλιγιά Τσελεμπή το 1630 υπήρχαν στην πόλη περίπου 70 αρτοποιεία που παρασκεύαζαν κουλούρι.
     Στην Ελλάδα, το επάγγελμα του αρτοποιού- κουλουροποιού ασκούσαν κατά κύριο λόγο Έλληνες από την Ήπειρο. Η παράδοση λέει ότι το σχήμα της κεφαλής των Ηπειρωτών προέρχεται από το βάρος της τάβλας των κουλουριών που κουβαλούσαν στο κεφάλι τους οι πωλητές. Γνωστή είναι επίσης και η ευχή της ηπειρώτισσας μάνας προς το αγόρι της, η οποία με ένα χτύπημα στο κεφάλι έλεγε «Άντε και στην Πόλη κουλουρτζής».
     Από τα μεσάνυχτα οι τεχνίτες στους φούρνους που άναβαν με ξύλα ετοίμαζαν το προζύμι από μαγιά ψωμιού. Πριν ξημερώσει, τα κουλούρια ήταν έτοιμα και η μυρωδιά του ψημένου σησαμιού ήταν πειρασμός για κάθε περαστικό.
     Οι μικροπωλητές με τους ταβάδες στο κεφάλι ή με καλάθια ξεχύνονταν στους δρόμους από τα ξημερώματα και μέχρι τις 10-11 το πρωί ξεπουλούσαν.
     Πολλές φυσικά είναι και οι αναφορές γύρω από το κουλούρι, τόσο στη λαϊκή μας παράδοση, 

«Κουλούρια πλάθει και ψωμιά κι η γειτονιά μυρίζει, σαν η ξυλένια φτυάρα του φουρνίζει ξεφουρνίζει και από τα χέρια του εμείς ψωμί ξεροψημένο τρώμε ζεστό και όμορφο Θεού ευλογημένο», 

όσο και στην ποίηση, όπου ένα από τα χαρακτηρίστηκα απόσπασμα είναι από παλιό ποίημα του Ανθολογίου της Β’ τάξης του Δημοτικού της δεκαετίας 60-70: «Κουλουρά, κυρ κουλουρά, τόση αν χάριζαν χαρά τα κουλούρια όλου του κόσμου, θά λεγα: Δασκάλα, δώσμου όσα θες μηδενικά μυρωδάτα και γλυκά». 

Μπορεί να μιλάμε για την ιστορία και το όνομα του διάσημου κουλουριού αλλά υπάρχουν και παραδοσιακά Ελληνικά φαγητά που χάθηκαν με τα χρόνια!
     Στην Πόλη οι κουλουρτζήδες διαλαλούσαν το εμπόρευμά τους με την ονομασία «κουλούρι Θεσσαλονίκης». 

Πολύ αργότερα, την ίδια ονομασία χρησιμοποιούσαν και οι κουλουρτζήδες των Αθηνών, όταν έβγαιναν στις πλατείες με τις τάβλες στο κεφάλι. Έτσι, οι ίδιοι οι τεχνίτες, παραγωγοί και πωλητές προσδιόρισαν ιστορικά το τόσο διαδεδομένο σήμερα στην Ελλάδα κουλούρι Θεσσαλονίκης με το γνωστό σχήμα, το μπόλικο σησάμι και την τραγανή γεύση.

Η διατροφική αξία της… απλότητας
Το κουλούρι Θεσσαλονίκης είναι πολύ υγιεινό και οικονομικό σνακ. Μπορείτε να το φάτε περπατώντας στο δρόμο, να το πάρετε μαζί σας στη δουλειά και να το συνδυάσετε με τυρί για ένα ελαφρύ και δυναμωτικό γεύμα.

Παρασκευάζεται από αλεύρι σίτου, μαγιά, νερό, αλάτι και ζάχαρη. Αλλά το μυστικό της γεύσης του κουλουριού (εκτός από το ψήσιμο και την ζύμη) είναι το πολύ και καλής ποιότητας σουσάμι. 

Το σουσάμι και τα προϊόντα του (ταχίνι, χαλβάς, σησαμέλαιο), αποτελούν τρόφιμα θερμιδογόνα μεν, υψηλής διατροφικής αξίας δε.

Οι σπόροι του σουσαμιού (μόλις 28 γρ.), προσφέρουν περισσότερο από το 1/4 των ημερήσιων αναγκών μας σε ασβέστιο, αποτελούν υψηλής βιολογικής αξίας φυτικές πρωτεΐνες και περιέχουν κυρίως βιταμίνες του συμπλέγματος Β, όπως Β1, Β2 και νιασίνη (βιταμίνη Β5).

Επίσης, η αυξημένη παρουσία πολυακόρεστων λιπαρών οξέων στο σουσάμι, το καθιστά μια ιδιαιτέρως θρεπτική τροφή, καθώς τα συγκεκριμένα οξέα δεν μπορεί να τα συνθέσει ο ανθρώπινος οργανισμός.

Τα τελευταία χρόνια η διατροφική αξία του σησαμιού, έχει συσχετιστεί, τόσο με την πρόληψη, όσο και με την αντιμετώπιση χρόνιων νοσημάτων με υψηλή συχνότητα στους κατοίκους της Δύσης, όπως τα καρδιαγγειακά νοσήματα, διάφορες μορφές καρκίνου (το σουσάμι περιέχει φυτοχημικές ουσίες με ισχυρές αντιοξειδωτικές ιδιότητες) κ.ά.

Εύκολα στην παραγωγή τους, αφράτα, γρήγορα και με ελάχιστες θερμίδες σπιτικά κουλούρια Θεσσαλονίκης!

Ακολουθεί μια υπέροχη συνταγή για το αγαπημένο σνακ.

Υλικά:
15 g. ξηρή μαγιά
150 ml νερό χλιαρό στους 40oC
1 1/2 κ.σ. ζάχαρη
500 g. αλεύρι (150 g. σκληρό και 350 g. μαλακό)
1 κ.σ. αλάτι
60 g. ελαιόλαδο
150 ml νερό

Για την επικάλυψη:
360 ml χλιαρό νερό
70 g. ζάχαρη
200 g. σουσάμι

Εκτέλεση:
* Αναμειγνύουμε τη ξηρή μαγιά με το νερό στους 40οC και τη ζάχαρη. Αφήνουμε 10 λεπτά να δράσει η μαγιά.
* Σε ξεχωριστό μπολ αναμειγνύουμε με ένα σύρμα το αλεύρι με το αλάτι. Προσθέτουμε το διάλυμα μαγιάς. Αναμειγνύουμε μέχρι να αρχίσουν να ενώνονται τα υλικά. Ρίχνουμε το ελαιόλαδο και ανακατεύουμε με μια ξύλινη κουτάλα. Συνεχίζουμε το ανακάτεμα με τα χέρια για να δέσουν απόλυτα τα υλικά μεταξύ τους. Εάν το ζυμάρι είναι σχετικά υγρό ή κολλώδες, προσθέτουμε λίγο ακόμα αλεύρι. Η ζύμη είναι έτοιμη όταν έχει ελαστική και ομοιόμορφη υφή. Καλύπτουμε το μπολ με πετσέτα και αφήνουμε να ξεκουραστεί για 45 λεπτά.
* Μεταφέρουμε το ζυμάρι σε αλευρωμένο πάγκο εργασίας. Ζυμώνουμε με τα χέρια με δυνατές κινήσεις στον πάγκο. Ρολάρουμε το ζυμάρι στον πάγκο σε μεγάλο κορδόνι. Προσέχουμε να έχει το ίδιο πάχος σε όλο το μήκος του. Κάνουμε σχισμές κατά μήκος του ζυμαριού και στη συνέχεια κόβουμε σε μικρότερα κομμάτια ίσιου μεγέθους. Τώρα παίρνουμε ένα ένα τα ζυμαράκια και τα ανοίγουμε σε μεγαλύτερο φυτίλι. Θέλουμε να πετύχουμε ίσο πάχος ώστε να φτιάξουμε ομοιόμορφα κουλούρια. Σχηματίζουμε το κουλούρι ενώνοντας τις άκρες του ζυμαριού.
* Σε ταψί αναμειγνύουμε χλιαρό νερό με ζάχαρη. Βουτάμε το κουλούρι στο ζαχαρόνερο, ίσα να το βρέξουμε. Στη συνέχεια περνάμε το κουλούρι από το σουσάμι ώστε να καλύψει καλά όλη την επιφάνειά του. Μεταφέρουμε το κουλούρι σε λαμαρίνα στρωμένη με λαδόκολλα. Επαναλαμβάνουμε τη διαδικασία για τα υπόλοιπα κουλούρια.
* Ψήνουμε σε καλά προθερμασμένο φούρνο στους 200οC για 15 λεπτά. Για πιο τραγανό αποτέλεσμα, ψήστε τα κουλούρια σας γύρω στα 20 λεπτά.

πηγή

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Anton Pavlovich Chekhov - Анто́н Па́влович Че́хов

Γεννήθηκε σαν σήμερα, 29 Ιανουαρίου του 1860, ο Ρώσος συγγραφέας, Αντόν Τσέχωφ.

Οι καλλιεργημένοι άνθρωποι σέβονται την ανθρώπινη ατομικότητα και γι' αυτό είναι πάντοτε συγκαταβατικοί, γελαστοί, ευγενικοί, υποχρεωτικοί.

 

Δεν χαλούν τον κόσμο για το σφυρί ή για τη γομολάστιχα που χάθηκαν. Δεν αγανακτούν για τους θορύβους ή το κρύο. Δέχονται με καλοσύνη τα χωρατά και την παρουσία ξένων ανθρώπων στο σπιτικό τους. Δεν συμπονούν μονάχα τους κατώτερους, τους αδύναμους και τις γάτες. Πονάει η ψυχή τους και για κείνο που δεν φαίνεται με γυμνό μάτι.

 

Είναι ντόμπροι και φοβούνται το ψέμα σαν τη φωτιά. Δεν λένε ψέματα ακόμα και για τιποτένια πράγματα. Το ψέμα προσβάλλει εκείνους που το ακούνε και ταπεινώνει στα μάτια τους εκείνους που το λένε. Δεν παίρνουν ποτέ πόζα, στο δρόμο είναι όπως και στο σπίτι τους, δεν ρίχνουν στάχτη στα μάτια του κατώτερου τους.

 

Δεν είναι φλύαροι και δεν αναγκάζουν τον άλλο να ακούει τις εκμυστηρεύσεις τους όταν δεν τους ρωτάει. Δεν ταπεινώνονται για να κεντήσουν τη συμπόνια του διπλανού. Δεν παίζουν με τις ευαίσθητες χορδές της ψυχής των άλλων για να κερδίζουν σαν αντάλλαγμα αναστεναγμούς και χάδια.

 

Δεν λένε "εμένα κανείς δεν με καταλαβαίνει", ούτε "πουλήθηκα για πέντε δεκάρες", γιατί αυτά δείχνουν πως αποζητάν τις φτηνές εντυπώσεις. Είναι πρόστυχα τερτίπια, ξεθωριασμένα, ψεύτικα. Δεν είναι ματαιόδοξοι. Δεν τους απασχολούν τέτοια ψεύτικα διαμάντια όπως οι γνωριμίες με εξοχότητες.

 

Όταν κάνουν δουλειά που δεν αξίζει ένα καπίκι, δεν γυρίζουν με χαρτοφύλακα των εκατό ρουβλιών και δεν καμαρώνουν πως τάχα τους άφησαν να μπουν εκεί που δεν επιτρέπουν στους άλλους. Κι ο Κριλώφ ακόμα λέει πως το άδειο βαρέλι ακούγεται πιο πολύ από το γεμάτο.

 

Αν έχουν ταλέντο, το σέβονται. Θυσιάζουν γι' αυτό την ησυχία τους, τις γυναίκες, το κρασί, την κοσμική ματαιότητα. Είναι περήφανοι για την αξία τους και έχουν συνείδηση της αποστολής τους. Αηδιάζουν από την ασχήμια και καλλιεργούν μέσα τους την ομορφιά.

 

Δεν μπορούν να κοιμηθούν με τα ρούχα, δεν μπορούν να βλέπουν στο τοίχο κοριούς, να πατούν σε φτυσιές. Δαμάζουν όσα μπορούν και εξευγενίζουν το ερωτικό ένστικτο. Δεν κατεβάζουν βότκα όπου βρεθούν. Πίνουν μονάχα όταν είναι ελεύθεροι και τους δίνεται ευκαιρία. Γιατί τους χρειάζεται "γερό μυαλό σε γερό κορμί".

.

.. Αντόν Τσέχωφ ..

 

Ο Αντόν Πάβλοβιτς Τσέχωφ (29 Ιανουαρίου 1860 – 15 Ιουλίου 1904) ήταν Ρώσος θεατρικός συγγραφέας και ένας από τους μεγαλύτερους διηγηματογράφους της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Σπούδασε και εργάστηκε ως γιατρός.

 

#Τσέχωφ

το καφενείο της καρδιάς μας

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Το καλύτερο παιδί…

Είσαι το καλύτερο παιδί…

Όσο τους χαϊδεύεις τα αυτιά.
Όσο τους νταντεύεις.
Όσο δεν τους λες αλήθειες που πονάνε.
Όσο δεν τους ξεβολεύεις.

Είσαι το καλύτερο παιδί…
Όσο δεν λες «δεν θέλω, όχι, δεν μπορώ».
Είσαι το καλύτερο παιδί…

Ναι. Είσαι.
Αλλά, μόνο για όσο τους βολεύει.

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Βοηθήστε το παιδί σας να διαχειριστεί το άσθμα

Οποιοσδήποτε γονέας ενός παιδιού με άσθμα γνωρίζει πολύ καλά ότι για τα παιδιά, η ζωή με άσθμα μπορεί να σημαίνει αντιμετώπιση συμπτωμάτων όπως η δύσπνοια και ο βήχας που μπορεί να επηρεάσουν το παιχνίδι ή τον ύπνο. Το άσθμα είναι επίσης η κύρια αιτία απώλειας σχολικών ημερών, επισκέψεων στα επείγοντα, ακόμη και νοσηλειών.

Όμως, ενώ το άσθμα μπορεί να είναι μια χρόνια πάθηση που προκαλεί ήπια έως σοβαρά αναπνευστικά προβλήματα, τα καλά νέα είναι ότι τα συμπτώματα μπορούν να ελεγχθούν αποφεύγοντας ή μειώνοντας την έκθεση σε αλλεργιογόνα και ερεθιστικά. Αρκεί εσείς και τα παιδιά σας να μάθετε για τις στρατηγικές ελέγχου του άσθματος και να εργαστείτε με τον παιδίατρό σας για τη διαχείριση και την πρόληψη των συμπτωμάτων, όπως αναφέρει το imommy.

Άσθμα: Μία διαχειρίσιμη χρόνια πάθηση

Τα παιδιά με άσθμα θα πρέπει να μπορούν να κοιμούνται καλά το βράδυ και να κάνουν όποιο άθλημα θέλουν, αλλά χρειάζεται δουλειά.

Ακολουθούν ορισμένες στρατηγικές που μπορείτε να ακολουθήσετε για να βοηθήσετε το παιδί σας να αναπνεύσει ευκολότερα:

Προγραμματίστε τακτικά ραντεβού με το γιατρό

Τα παιδιά συχνά χρειάζεται να λαμβάνουν συνταγογραφούμενα φάρμακα, όπως στεροειδή και βρογχοδιασταλτικά, για να διατηρήσουν το άσθμα υπό έλεγχο. Ο παιδίατρός σας θα σχεδιάσει ένα σχέδιο θεραπείας το οποίο θα επαναξιολογεί σε κάθε επίσκεψη. Για να βεβαιωθείτε ότι το παιδί σας χρησιμοποιεί σωστά μια συσκευή εισπνοής, ο παιδίατρος μπορεί επίσης να ζητήσει να του κάνετε μια επίδειξη.

Βεβαιωθείτε ότι έχετε ένα γραπτό σχέδιο δράσης για το άσθμα

Συνεργαστείτε με τον παιδίατρο για να αναπτύξετε ένα γραπτό σχέδιο για τη διαχείριση των συμπτωμάτων και τον χειρισμό έκτακτων περιστατικών. Κρατήστε ένα αντίγραφο στη διάθεσή σας (το ψυγείο είναι ένα καλό σημείο) και βεβαιωθείτε ότι το σχολείο του παιδιού σας έχει ένα αντίγραφο.

Προσπαθήστε να μεταβείτε από την κρίση στον έλεγχο

Οραματιστείτε τον τελικό σας στόχο ως προληπτική συντήρηση και όχι ως απάντηση σε προβλήματα, καθώς εάν το παιδί σας αντιμετωπίζει πολλές κρίσεις μπορεί να χρειαστείτε ένα νέο σχέδιο δράσης για το άσθμα. Για παράδειγμα, οι συχνές ή επίμονες εξάρσεις των συμπτωμάτων μπορεί να είναι σημάδι ότι χρειάζεται αλλαγή στη θεραπεία, όπως η προσθήκη ενός μακροχρόνιου φαρμάκου ελέγχου.

Βοηθήστε το παιδί σας να χρησιμοποιήσει τα φάρμακά του και το ροόμετρο

Μερικές φορές, η θεραπεία του άσθματος έρχεται σε μορφή χαπιού. Άλλες φορές, περιλαμβάνει συσκευές όπως εισπνευστήρες, νεφελοποιητές ή ροόμετρα και το παιδί σας θα πρέπει να μάθει πώς να τις χρησιμοποιεί σωστά για να μεγιστοποιήσει την αποτελεσματικότητά τους. Συζητήστε με τον παιδίατρο για το ποιες επιλογές είναι καλύτερες για το παιδί σας. Ανεξάρτητα από το αν συνταγογραφείται στο παιδί σας εισπνεόμενη ή από του στόματος φαρμακευτική αγωγή για το άσθμα, μπορείτε να το κάνετε πιο εύκολο για αυτό να θυμάται να παίρνει τη δόση του, κάνοντάς το μέρος της καθημερινής ρουτίνας, όπως συνδυάζοντάς το με το βούρτσισμα των δοντιών ή πριν από τα γεύματα.

Προγραμματίστε ένα εμβόλιο γρίπης για το παιδί σας

Ακόμη και σε παιδιά που έχουν ήπιο άσθμα ή καλά ελεγχόμενα συμπτώματα, η γρίπη μπορεί να είναι μια σοβαρή λοίμωξη. Αυτό συμβαίνει επειδή σε άτομα με άσθμα, οι αεραγωγοί είναι περισσότερο πρησμένοι και ευαίσθητοι και ο ιός της γρίπης μπορεί να προκαλέσει μεγαλύτερη φλεγμονή των αεραγωγών και των πνευμόνων. Σύμφωνα με το CDC, η γρίπη μπορεί να προκαλέσει κρίσεις άσθματος και έξαρση των συμπτωμάτων και να αυξήσει τον κίνδυνο ανάπτυξης άλλων αναπνευστικών ασθενειών, όπως η πνευμονία. Ένα εμβόλιο κατά της γρίπης είναι απαραίτητο γιατί μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο του παιδιού σας να αρρωστήσει εξαρχής. Μπορείτε να κάνετε το εμβόλιο στον παιδίατρο σας ή στο τοπικό φαρμακείο οποιαδήποτε στιγμή, ιδανικά κάθε φθινόπωρο.

Περιορίστε την έκθεση του παιδιού σας σε ερεθιστικά και αλλεργιογόνα

Ελαχιστοποιήστε την έκθεση του παιδιού σας σε αλλεργιογόνα όπως η γύρη, η σκόνη, η μούχλα ή το τρίχωμα των κατοικίδιων, τα οποία μπορεί να του προκαλέσουν αναπνευστικά προβλήματα. Εάν οι εποχιακές αλλεργίες αποτελούν πρόβλημα, ο γιατρός σας μπορεί να συστήσει αύξηση της φαρμακευτικής αγωγής κατά τη διάρκεια των δύσκολων περιόδων. Δίνετε επίσης προσοχή σε άλλους πιθανούς παράγοντες ενεργοποίησης, όπως ισχυρές οικιακές χημικές ουσίες, όπως προϊόντα καθαρισμού ή διαχυτές αρωμάτων.

Προστατέψτε το παιδί σας από τον καπνό

Εάν καπνίζετε, θα μπορούσατε να βλάψετε τους πνεύμονες του παιδιού σας. Σε μια μελέτη που δημοσιεύτηκε τον Φεβρουάριο του 2015 στο περιοδικό Drug and Alcohol Dependence, τα παιδιά στην Ιαπωνία με πατέρα και μητέρα που κάπνιζαν σε εσωτερικούς χώρους είχαν 43 έως 72% αυξημένες πιθανότητες νοσηλείας για άσθμα — και ο κίνδυνος ήταν παρόμοιος εάν οι γονείς κάπνιζαν σε εξωτερικούς χώρους. Ακόμη και το παθητικό κάπνισμα μπορεί να είναι επιβλαβές όμως, καθώς τα σωματίδια παραμένουν σε χαλιά, καναπέδες και άλλα υλικά. Εάν καπνίζετε, μιλήστε με το γιατρό σας για στρατηγικές που θα σας βοηθήσουν να το κόψετε.

Κρατήστε τα φάρμακα έκτακτης ανάγκης κοντά σας

Εξοπλίστε το νοικοκυριό σας με τα φάρμακα που έχει συνταγογραφήσει ο παιδίατρός σας για επείγουσες περιπτώσεις και βεβαιωθείτε ότι τα έχει και το σχολείο του παιδιού σας. Ελέγξτε την πολιτική του σχολείου σας για να δείτε εάν τα παιδιά μπορούν να κρατήσουν φάρμακα στα σακίδια τους.

Δώστε στο παιδί σας θετικά πρότυπα

Πείτε στο παιδί σας για επιτυχημένους ανθρώπους που δεν άφησαν το άσθμα να τους μειώσει. Ο ποδοσφαιριστής πρότυπο Ντέιβιντ Μπέκαμ το έχει, όπως και η τραγουδίστρια Pink, αλλά και η ηθοποιός Jessica Alba. Για να βοηθήσετε ένα παιδί με άσθμα να αξιοποιήσει πλήρως τις δυνατότητές τους, δώστε του το καλό παράδειγμα στο σπίτι, μην ατμίζοντας ή καπνίζοντας.

Ενθαρρύνετε τις καλές προσδοκίες

Διδάξτε στο παιδί σας να έχει θετική άποψη για το άσθμα του. Το ζητούμενο δεν είναι μόνο να ελέγχει τις κρίσεις του αλλά και να μπορεί να το διαχειρίζεται σωστά σε καθημερινή βάση. Ενθαρρύνοντας το παιδί σας να πάρει τον έλεγχο του άσθματός του, είναι μια καλή αρχή για να μάθει να διαχειρίζεται την κατάστασή του.

patrasevents.gr

Ιδεοψυχαναγκαστική και Διατροφική Διαταραχή στην Εφηβεία / The Link Between OCD and Eating Disorders in Adolescence

Η ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή συνδέεται με την ανάπτυξη διατροφικών διαταραχών στην εφηβεία. 
Η νευρική ανορεξία μπορεί να θεωρηθεί ως ένα είδος ιδεοψυχαναγκαστικής ασθένειας.

The Link Between OCD and Eating Disorders in Adolescence

Αν και είναι ευρέως αναγνωρισμένο ότι οι διατροφικές διαταραχές ξεκινούν κυρίως κατά την εφηβική περίοδο, ο κεντρικός ρόλος της ιδεοψυχαναγκαστικής συμπτωματολογίας και της δυναμικής, καθώς και η σχέση τους με τις εφηβικές συγκρούσεις και την ανάπτυξη, δεν έχει γίνει γενικά αποδεκτός ή κατανοητός. 

Οι κοινωνικές πιέσεις για συμμόρφωση με το ιδανικό του (κυρίως γυναικείου) λεπτού σωματότυπου, οι οποίες ασκούν ιδιαίτερη επιρροή κατά την εφηβική περίοδο, συνδυάζονται με ιδεοψυχαναγκαστικές προδιαθέσεις για την παραγωγή συμπτωμάτων και προτύπων συμπεριφοράς διατροφικών διαταραχών.

Η εμμονική ενασχόληση με τις εικόνες του φαγητού καθώς και η επαναληπτική καταμέτρηση θερμίδων και η τελετουργική συμπεριφορά σχετικά με το φαγητό, η χρήση καθαρτικών και ο εμετός, σε συνδυασμό με την εστίαση στον έλεγχο, την πραγματοποίηση και την αναίρεση τελετουργιών και άλλων ψυχαναγκαστικών αμυνών, καθώς και η σαδομαζοχιστική τάση προς το σώμα, όλα δείχνουν μια βασική ψυχαναγκαστική διαταραχή. 

Ο έλεγχος αποτελεί σημαντικό παράγοντα σε όλες τις πτυχές της ασθένειας: έλεγχος των θερμίδων, του βάρους, της εκκένωσης του εντέρου, της πρόσληψης τροφής και της πέψης, της καθαριότητας, των επιτευγμάτων, της τελειομανίας, των αποτελεσμάτων της συνήθους συμπεριφοράς και των διαπροσωπικών σχέσεων.

Η παρουσία δυσφορικών συναισθημάτων (δυσφορία και δυσαρέσκεια) και η ενίοτε μέτρια επίδραση της αντικαταθλιπτικής φαρμακευτικής αγωγής σε ασθενείς με διατροφικές διαταραχές έχει οδηγήσει σε μια αδικαιολόγητη πεποίθηση για μια υποκείμενη καταθλιπτική διαταραχή. 

Ωστόσο, η προσεκτική αξιολόγηση  ερευνών που παρουσιάζουν διαφορικά διαγνωστικά δεδομένα σχετικά με τη νευρική ανορεξία αποκαλύπτει ότι τόσο τα ιδεοψυχαναγκαστικά-καταναγκαστικά πρότυπα και συμπτώματα που σχετίζονται με το φαγητό όσο και τα μη σχετιζόμενα με το φαγητό είναι καθολικά μαζί με μια συνολική συχνότητα καταθλιπτικών συμπτωμάτων.

Μέσω της κριτικής επανεκτίμησης των δεδομένων που παρουσιάζονται, η ψυχαναγκαστική κατάσταση ισοδυναμεί ή υπερισχύει της καταθλιπτικής σε πολλά δείγματα. Επιπλέον, δεδομένου του έντονου προσανατολισμού επίτευξης όλων σχεδόν των ατόμων με ιδεοψυχαναγκαστική ασθένεια, μαζί με άλλους ψυχοδυναμικούς παράγοντες, τα καταθλιπτικά συμπτώματα θα μπορούσαν κάλλιστα να θεωρηθούν ως δευτερογενές αποτέλεσμα της κατάστασης.

Εάν ληφθεί υπόψη η πανταχού παρούσα ιδεοψυχαναγκαστική φύση της συμπτωματολογίας που σχετίζεται με τη διατροφή, τα καταθλιπτικά συμπτώματα πρέπει να θεωρηθούν είτε τυχαία είτε ασήμαντα. Οι ασθενείς με διατροφικές διαταραχές είναι ιδιαίτερα μυστικοπαθείς και συχνά παραπλανητικοί σχετικά με τα συμπτώματά τους και τον εαυτό τους. Μια πρόσφατη έρευνα πραγματοποιήθηκε, κατά την οποία αξιολογήθηκαν ασθενείς που νοσηλεύονται μακροχρόνια σε νοσοκομειακή μονάδα της Μασαχουσέτης. 

Το δείγμα συγκρίθηκε με ομάδα ελέγχου, που επιλέχθηκε τυχαία από τον υπόλοιπο πληθυσμό των ασθενών του νοσοκομείου. Οι ιδεοψυχαναγκαστικές εκδηλώσεις μηρυκασμού, η τελετουργική συμπεριφορά, η υπερβολική καθαριότητα, η υπερβολική ευταξία, η τελειομανία, η φιλαργυρία, η ακαμψία, η σχολαστικότητα και η αυτοδικία συσχετίστηκαν σημαντικά με την ομάδα των ασθενών με διατροφικές διαταραχές.
...................
Η εφηβεία είναι μια δύσκολη περίοδος προσαρμογής στη ζωή, ιδιαίτερα στη σύγχρονη κοινωνία στην οποία οι πιέσεις για την ανάπτυξη στην ενήλικη ζωή είναι απατηλά ισχυρές, ανταγωνιστικές και συχνά μη καθοδηγούμενες Οι έφηβοι πρέπει να αναπτύξουν τόσο την αυτονομία όσο και τη σύνδεση με τους άλλους, να αντιμετωπίσουν τις τάσεις υπέρβασης του σημείου της ανεξαρτησίας με επαναστατικότητα, να φέρουν εις πέρας το σύνθετο έργο της ανάπτυξης της ταυτότητας και της αποκρυστάλλωσης σταθερής προσωπικότητας και ψυχικής επάρκειας.

Μεταξύ της ποικιλίας των συναισθηματικών προβλημάτων που αναπτύσσονται για πρώτη φορά κατά την εφηβεία είναι η ιδεοψυχαναγκαστική συμπτωματολογία που αναπτύσσεται από μια φοβική ανάγκη και προκατάληψη του ελέγχου και η επακόλουθη διατροφική διαταραχή της νευρικής ανορεξίας.

περισσότερα εδώ
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Πίστεψα ότι εγώ όλα τα μπορώ.

«Μια ζωή να είμαι εγώ ο δυνατός.

Να είμαι αυτός που δε θα σπάσει. Να έχω λύση για το κάθε πρόβλημα και μια απάντηση για όλα. Να στέκομαι χωρίς δείγμα αδυναμίας, δίπλα σε όποιον έχει ανάγκη και να είμαι διαθέσιμος όποτε μου ζητηθεί…»

Και περνούσε κάπως έτσι ο καιρός και εγώ όλο και πιο φορτωμένος ήμουνα, όλο και μπούκωνα, όλο και ένιωθα πιο εγκλωβισμένος.

Μέχρι που έσκασα. Έσπασα. Κατέρρευσα.

Και επειδή έσπασα, απογοητεύτηκα.

Απογοητεύτηκα, που δεν μπορούσα άλλο πια, να είμαι ο δυνατός.

Ξέρεις όμως. Ήμουν λάθος. Πολύ λάθος…

Γιατί πίστεψα ότι εγώ όλα τα μπορώ. Γιατί φόρτωσα τον εαυτό μου με φορτία που δεν μπορούσα να τα κουβαλήσω. Φορτία, που κανένας άνθρωπος μόνος του δεν μπορεί…

Ήμουν λάθος. Φέρθηκα εγωιστικά.

Και αντί να αφήσω και κάτι στο Θεό, αντί να ζητήσω βοήθεια, το έπαιξα εγώ Θεός και έφαγα τα μούτρα μου.

Μια ζωή να είμαι εγώ ο δυνατός…

Όχι.

Πλέον θα κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ και από κει και πέρα έχει ο Θεός…

Αυτό θα κάνω…

Εσύ;

 

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος, Ψυχολόγος M.Sc. 

e-psyxologos.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Δεν ξεχνώ το φασισμό - Διεθνής Ημέρα Μνήμης για τα Θύματα του Ολοκαυτώματος

«Κι ένας άλλος είπε:

«Μέσα στα πέντε χρόνια που έμεινα κλεισμένος εδώ μέσα, τρεις φορές η Ελλάδα έστειλε την ελευθερία να χτυπήσει την πόρτα του Μαουτχάουζεν. Η πρώτη ήταν, όταν μάθαμε πως ο Μουσολίνι νικήθηκε στα βουνά της Αλβανίας. Η δεύτερη, όταν έφτασε ως εδώ το μήνυμα πως στην Ακρόπολη των Αθηνών οι Έλληνες ανέβηκαν μια νύχτα και κατέβασαν τη γερμανική σημαία. Η Τρίτη φορά ήταν εκείνη που εδώ κοντά μας, στο λάκκο του λατομείου, ένας Έλληνας, ο Αντώνης,…».

Μόλις ακούστηκε το όνομά του το πλήθος άρχισε να τον φωνάζει και να τον ζητάει. Πλησίασα το μικρόφωνο και είπα πως ο Αντώνης έφυγε.»

Μαουτχάουζεν / Καμπανέλλης

 Εκεί στη σκάλα την πλατιά
στη σκάλα των δακρύων
στο Βίνερ Γκράμπεν το βαθύ
το λατομείο των θρήνων

Εβραίοι κι αντάρτες περπατούν
Εβραίοι κι αντάρτες πέφτουν,
βράχο στη ράχη κουβαλούν
βράχο σταυρό θανάτου.

Εκεί ο Αντώνης τη φωνή
φωνή, φωνή ακούει
ω καμαράντ, ω καμαράντ
βόηθα ν’ ανέβω τη σκάλα.

Μα κει στη σκάλα την πλατιά
και των δακρύων τη σκάλα
τέτοια βοήθεια είναι βρισιά
τέτοια σπλαχνιά είν’ κατάρα.

Ο Εβραίος πέφτει στο σκαλί
και κοκκινίζει η σκάλα
κι εσύ λεβέντη μου έλα εδω
βράχο διπλό κουβάλα.

Παίρνω διπλό, παίρνω τριπλό
μένα με λένε Αντώνη
κι αν είσαι άντρας, έλα εδώ
στο μαρμαρένιο αλώνι.

Ιάκωβος Καμπανέλλης 

 

ο βιβλιοθηκάριος
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Ζατρίκιον - Το Αρχαίο Ελληνικό παιχνίδι Σκακιού

Το σκάκι που όλοι γνωρίζουμε σήμερα είναι το αρχαιοελληνικό ΖΑΤΡΙΚΙΟΝ. Σήμερα δεν υπάρχει άνθρωπος σε ολόκληρο τον πλανήτη που να μην γνωρίζει το ΣΚΑΚΙ που στην αρχαιότητα το ονόμαζαν ΖΑΤΡΙΚΙΟΝ και που ήταν επινόηση των αρχαίων Ελλήνων από την αρχή της ιστορικής τους διαδρομής.

Όταν ο Βρετανός αρχαιολόγος Σερ Άρθουρ Έβανς πραγματοποιούσε ανασκαφές στον αρχαιολογικό χώρο της Κνωσού στα τέλη του 19ου αιώνα, έμεινε έκθαμβος όταν αντίκρισε μια μεγάλη πλάκα από ελεφαντόδοντο και πέτρα χρώματος μπλε, με γυάλινη επικάλυψη και χρυσά φύλλα. Το εντυπωσιακό αυτό εύρημα ήταν το «Μέγα Ζατρίκιον» που συνοδευόταν από πέντε πιόνια από ελεφαντόδοντο και είχε διαστάσεις 104Χ61 εκατοστά και χρονολογείται γύρω στο 1600 π.Χ. Το «Μέγα Ζατρίκιον» ήταν ένα βασιλικό παιχνίδι ανάλογο με το σύγχρονο σκάκι και γι’ αυτό ο χώρος που ανακαλύφθηκε ονομάστηκε «Διάδρομος του Ζατρικίου».

Στην αρχική του μορφή απεικόνιζε ένα τέλειο ημερολόγιο με τέσσερα έτη, όπου οι 72 περιφερειακές γραμμές αντιστοιχούν σε 72 χρονικά διαστήματα των 20 λεπτών, δηλαδή μια 24ωρη μέρα (72Χ20 =1440 λεπτά = 24ώρες Χ 60 λεπτά = μία 24ωρη ημέρα).

Η λέξη Ζατρίκιον είναι ξεκάθαρα αρχαιοελληνική και ετυμολογικά προέρχεται από δύο λέξεις, το επιτακτικό μόριο «ζα-» και του ρήματος τριάζω ή τριάσσω. Το επιτακτικό μόριο «ζα» είναι πολύ γνωστό και το χρησιμοποιούμε σε πολλές λέξεις και έχει ως στόχο να ενισχύει το δεύτερο συνθετικό της λέξης.

Για παράδειγμα ζά(μ)πλουτος ή ζάπλουτος σημαίνει ο πολύ πλούσιος, ο πάμπλουτος, ο βαθύπλουτος, ζαφελής ο πανύ αφελής, ο πανβλαξ (ο ζα- αφελής), ζατρεφής ο ευτραφής (ο ζα- τρεφής) και (Λεξικό Σούδα) τα εξής: Ζαχρειής ο άγαν χρειώδης, Ζατρεφής ο ευτραφής κ.λπ. Και πλήθος άλλων παραδειγμάτων, που αναφέρουν τα σύγχρονα λεξικά, όπως: Ζάης, -ής, ές (επιθ.) = ορμητικός, θυελλώδης από το <θ. επιτ. μόριο ζα + άημι = πνέω. Ζάθεος, -ος, -ον (επιθ.) = ο πολύ θείος, ο ιερός, ο καθηγιασμένος από το <επιτ. μόριο ζα + θεός. Ζαθερής, -ής, -ές (επιθ.) = ο πολύ θερμός από το <επιτ. μόριο ζα + θέρος. Ζαμενής, -ής, ές = ο πανίσχυρος, ο πολύ ισχυρός από το <επιτ. μόριο ζα + μένος. Ακόμη τονίζεται ότι με το ζα- έχουμε και σε αρχαία γραφή το JA το οποίο σημαίνει: ζάλ, Sas, ζάρ, ζάρ-ι, saihs, szeszi, δηλαδή ζάρι ή κύβος. Και ο αριθμός 6 JA+, δηλαδή zal, ζάλ.

Το ρήμα τριάζω ή τριάσσω ή τριάττω σημαίνει νικώ. Και τριαγμός σημαίνει νίκη. Ζατριάζω σημαίνει υπερνικώ ή κατανικώ. Ακόμη γνωρίζουμε την λέξη Τρισμέγιστος (τρεις φορές Μέγιστος) και η έκφραση «τρισί πάλαις» δηλώνει αυτόν που νίκησε τρεις φορές, ο Τρινικητής. Συνεπώς με την λέξη Ζατρίκιον δηλώνεται η πλήρης συντριβή του αντιπάλου. Και ο παίζω το Ζατρίκιον είναι ο αήττητος νικητής. Το νικητήριο άθυρμα Ζατρίκιον ή Ζητρίκιον.
Το ρήμα το βρίσκουμε στο Μέγα Ετυμολογικόν ως εξής: Τριάσσειν = Το νικάν, από μεταφοράς των παλαισταιστών, εν ταις τρισί πάλαις την νίκην καρπούμενον, και ατρίακτος, ο αήττητος.

Αυτό αναφέρεται και στο Λεξικό του ψευδο-Ζωναρά, γράμμα Τ, ως εξής: Τριάσσω και τριάττω = το νικώ, εκ μεταφορά των παλαισταιστών, εν ταις τρισί πάλαις την νίκην καρπούμενον, και ατρίακτος, ο αήττητος. Εδώ θα πρέπει να τονιστεί ότι από το ζα- και ζη- βγαίνει και η λέξη ζάω (ζάω ή ζήω = ζω) = είμαι στην ζωή, ζω, είμαι ζωντανός ακμάζω, είμαι ακμαίος.
Με αυτήν την λογική Ζατρίκιον σημαίνει ακόμη και «ζω για να κινώ» ή διαβιώνω νικηφόρα». Θα μπορούσε δηλαδή να είναι Ζατρίκιον και Ζητρίκιον. Ακόμη έχουμε τριάσσω ή τριάττω και πεσσεία ή πεττεία.

Η κοινή καταγωγή των επιτραπέζιων παιχνιδιών που στην αρχαία Ελλάδα ονομάζονταν «πεττείες» είναι το «Πολυπολιτισμικό Σχέδιο για τα 50 χρόνια από την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης» που έχει προταθεί στα 27 Κοινοβούλια και στην ΕΕ και έχει γίνει αποδεκτό, στο σύνολό του, με πλήθος εγγράφων, από την εποχή του Ντελόρ και του Σαντέρ, με γνωμοδοτήσεις:
1. «Σας συγχαρώ για το έργο σας, το οποίο παρέχει προστιθέμενη αξία στα κοινά Ευρωπαϊκά μας ιδεώδη» Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
2. «Σας συγχαίρω για το σημαντικό έργο σας και ειδικότερα σας συγχαίρω για το έργο του κ Ζώρζου το οποίο προάγει τον ελληνικό και Ευρωπαϊκό πολιτισμό» Επιτροπή Πολιτισμού και Παιδείας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Ποιος δεν γνωρίζει το Ζατρίκιον (Σκάκι) το οποίο παίζουν και στις 27 χώρες της Ε.Ε. προσαρμόζοντας το με τον τοπικό εθνικό πολιτισμό της η κάθε χώρας; Το Ζατρίκιον ως άθυρμα πεττείας είχε και τις τρις μορφές, δηλαδή Ζατρίκιον με κυβείες, ζατρικίων με προκαθορισμένες κινήσεις κομματιών και τέλος Ζατρίκιον με κυβείες και με προκαθορισμένες κινήσεις κομματιών.
Το ότι προϋπήρχαν τα αρχαία ελληνικά αθύρματα είναι αυτονόητο γιατί γνωρίζουμε τις εκστρατείες του Διονύσου και του Ηρακλή που έγιναν χιλιάδες χρόνια πριν. Τα αθύρματα αναφέρονται στον Ησίοδο, την Σαπφώ, τον Αλκαίο, τον Όμηρο, τους Ομηρικούς ύμνους που γράφτηκαν αιώνες πριν τα περσικά ή ινδικά Ζατρίκια, τα οποία προφανώς είναι από εκείνες τις εκστρατείες. Δεν είναι τυχαίο όπου θεοί και προστάτες των πεττειών είναι η Αθηνά, ο Διόνυσος, ο Ερμής και ο Πάν.

Η θεά της σοφίας και των αθυρμάτων (παιχνιδιών) ήταν η Αθηνά η οποία ξεπήδησε από τον μυαλό του Διός ως σκέψη και την βλέπουμε σε πλήθος παραστάσεων σε αρχαία αγγεία με επιτραπέζια αθύρματα τύπου πεττείας ως επιβλέπον ή ως διαιτητής σε παρτίδες. Μεγάλοι αρχαίοι αντιπαίζοντες (πεττευτές και κυβευτές) είναι οι εξής: Παλαμήδης, Αχιλλέας, Αίας του Οιλέα, Εύβουλος, Άμφις, Αλέξιος, Θερσίτης, Αίαντας ο Σαλαμίνιος, Πρωτεσίλαος, Πλάτων, Αλκιβιάδης, Περικλής, Μεγας Αλέξανδρος και οι στρατιώτες του, Ξενοφών, Οδυσσέας και μνηστήρες Πηνελόπης και τόσοι άλλοι. (στην παραπάνω φώτο, δεξιά, βλέπουμε ενα αρχαιοελληνικό αγγείο με την παράσταση της Αθηνάς να επιβλέπει ένα παιχνίδι ζατρικίου ανάμεσα στον Αχιλλέα και τον Οδυσσέα.)

Στο Βυζάντιο, εκτός από το αρχαιοελληνικό όνομα Ζατρίκιον χρησιμοποιούσαν και το όνομα σκάκους, το οποίο διασώθηκε για αιώνες. Αναφέρεται π.χ. και από τον συγγραφέα Γρηγόριο Ξενόπουλο, ο οποίος σε έργο του γράφει την έκφραση «παίξαμε τους σκάκους». Στο Βυζάντιο το Ζατρίκιον ονομαζόταν και Κιόσα και σε παράφραση Ζατριζάν, εξ ου πιθανόν και το Σαντράζ. Στα λατινικά scacco σημαίνει τετράγωνη εικόνα.

Αναφέρεται ότι το Ζατρίκιον διαχρονικά έχει υποστεί πλήθος από παραλλαγές και αλλαγές και άλλαξε πολλά ονόματα όπως Ζατρίκιον, Τσατουράνγκα, Τσατράνγκ, Σατράντζι και Σκάκι.

Δεν διαφωνεί όμως κανείς ότι το Τσατουράνγκα μετονομάστηκε σε Τσατράνγκ και στην συνέχεια σε Σατράντζι. Στην Ασία έχουμε Ελέφαντες και βεζίρηδες και στην Ευρώπη ευγενείς αξιωματικοί και βασίλισσες.

Ενώ σε παραλλαγές υπάρχουν κανόνια, ελέπολις, πολυβόλα κ.λπ. Στην Ευρώπη το σκάκι έγινε το αγαπημένο παιχνίδι των βασιλιάδων, και υπήρξε και αιτία πολέμου ανάμεσα στην Αγγλία και τη Γαλλία, το έτος 1061 μ.Χ., όταν κατά την διάρκεια μιας σκακιστικής παρτίδας ο Γάλλος βασιλιάς χτύπησε στο κεφάλι με τη σκακιέρα τον Άγγλο βασιλιά. Το 1196 μ.Χ. η καθολική εκκλησία απαγορεύει το σκάκι με την απειλή ότι όποιος παίζει σκάκι δεν πάει στον παράδεισο με αιτιολογία ότι η συνεχή παρατήρησή των κομματιών του Ζατρικίου ήταν ένα είδος ειδωλολατρίας!..

Μετά από 3 αιώνες το Ζατρίκιον έγινε άθυρμα για όλους και με την στήριξη των Εκκλησιών. Θα πρέπει να τονίζουμε ότι ισχυρός παίκτης Ζατρικίου ήταν και ο γνωστός μας Γκρέκο.
Σύμφωνα με τον Αιγύπτιο ιερέα του ναού της Σαίδος, ο οποίος μίλησε στο Σόλωνα, οι Έλληνες είναι αρχαιότεροι των Αιγυπτίων κατά χίλια έτη. Σημαντικά είναι επίσης όσα λέει ο Σωκράτης στον πλατωνικό διάλογο «Φαίδρος», όπου επιβεβαιώνεται ότι οι Αιγύπτιοι διδάχθηκαν το Ζατρίκιον από τους Μιλήσιους Έλληνες, οι οποίοι έχτισαν την πόλη Ναύκρατις.
Στο αρχαίο απόσπασμα υπάρχουν δύο σημεία που δηλώνουν την πανάρχαια ελληνική ύπαρξη του Ζατρικίου (Σκακιού) από την εποχή των εκστρατειών του Διονύσου, του Ηρακλή και του Μεγαλέξανδρου.

Είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι στο έργο του Θεόκριτου αναφέρεται ότι «έπαιζαν το κοινολεκτικώς λεγόμενον ζατρίκιον. Εκείνοι γάρ όταν πολλά ποιήσαντες ου δύναται ο έτερος νικήσαι τον ομοπαίκτορα, κινεί και τον από γραμμής λίθον, ήγουν ούτο βασιλέα καλούμενον».
Το σημείο αυτό είναι πολύ σημαντικό διότι η έκφραση «κινεί και τον από γραμμής λίθον» (απονενοημένη κίνηση κατά τους αρχαίους) είναι ξεκάθαρο ότι την αρχαία Ελλάδα ήταν όρος των επιτραπέζιων αθυρμάτων τύπου πεττείας και σαφέστατα δηλωτικό ότι το Ζατρίκιον, σήμερα Σκάκι, ήταν συνέχεια των αθυρμάτων Μικροί και Μεγάλοι Πεσσοί (κατά τόπους πεσσοί), αρχαιοελληνική Πεττεία (με παραλλαγές), Δωδεκάγραμμο, Τάβλα, Τρίγραμμο, Πεντάγραμμο κ.λπ.

Ακόμη η αναφορά «ούτο βασιλέα καλούμενον» δηλώνει το αρχαίο ελληνικό άθυρμα της Πεττείας, τύπου Ludus Latrunculi, που είχαν πάρει οι ρωμαίοι από τους αρχαίους Έλληνες.
Ήδη το 1525 ο Ιταλός Μάρκο Τζιρόλαμο Βίντα δημοσιεύει ένα μεγάλο ποίημα στα λατινικά αφιερωμένο στο σκάκι, ακριβέστερα σε μια παρτίδα σκάκι του Απόλλωνα εναντίον του Ερμή, παρουσία των άλλων θεών του Ολύμπου.
 

Σε αυτό, προτείνει ονόματα κλασικής έμπνευσης για τα κομμάτια του σκακιού. Άλλωστε είναι γνωστό ότι το πρώτο στην ιστορία σκακιστικό περιοδικό, που κυκλοφόρησε στο Παρίσι το 1836, είχε τον τίτλο Palamede.
 

Απλά μερικές αποδείξεις ότι εκείνες τις εποχές γνώριζαν περισσότερα για την αρχαιοελληνική προέλευση του σκακιού, από ότι γνωρίζουμε εμείς σήμερα. Συνεπώς το Ζατρίκιον έχει ιστορική διαδρομή χιλιάδων χιλιάδων χρόνων.

Του Γρηγόρη Ζώρζου

 

Λόγιος Ερμής
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Υπάρχει και η Ελλάδα που δεν μας πληγώνει...

... ένας ειδικευόμενος γιατρός – παθολόγος που βγήκε μέσα στην κακοκαιρία για να πάει στην εφημερία του στον Ερυθρό Σταυρό!

«Βγήκαμε με τη μητέρα μου στο μπαλκόνι για να τον χαιρετήσουμε και, όταν είδα το τοπίο πριν εμφανιστεί στο πλάνο ο αδερφός μου, λέω πού πάει Χριστέ μου», λέει ο Μάριος Μάντζος, αδερφός του γιατρού στην κάμερα του MEGA. 

Ο 35χρονος γιατρός, αφού χαιρέτησε την οικογένειά του, ξεκίνησε με τα πόδια από το Νέο Ηράκλειο με προορισμό το νοσοκομείο, με την ελπίδα να μεταφερθεί με τον ηλεκτρικό. Όταν έφτασε εκεί όμως, συνειδητοποίησε πως ήταν εκτός λειτουργίας και έτσι περπάτησε μέσα στα χιόνια για περίπου πέντε ώρες.

«Η αλήθεια είναι ότι εγώ έχω κάνει μαραθώνιο 42 χλμ. αλλά νομίζω ότι αυτό που έκανε ο αδερφός μου χθες τα ισοπεδώνει όλα. Για τον αδερφό μου δεν ήταν ηρωισμός, ήταν κάτι αυτονόητο για να βρεθεί στο νοσοκομείο, ήταν το καθήκον του».

Παρόμοιο περιστατικό βίωσε και ένας διασώστης του ΕΚΑΒ, που εγκλωβίστηκε με ασθενή λόγω κακοκαιρίας. 

«Ένας άνθρωπος του ΕΚΑΒ έμεινε στον δρόμο λόγω της κακοκαιρίας και χρειάστηκε να έρθει τζιπ να τον παραλάβει μαζί με τον ασθενή να τον πάει στον Ερυθρό και από εκεί να φύγει με τα πόδια να πάει πίσω να παραλάβει το όχημά του», ανέφερε πολίτης που ήταν κι αυτός εγκλωβισμένος.

Και ενώ η πίεση στα νοσοκομεία παραμένει μεγάλη, ακόμη ένας γιατρός ήταν εγκλωβισμένος στην Αττική Οδό: «Η κατάσταση είναι ελεεινή, είναι ελεεινή. Δεν έχει εμφανιστεί ένας άνθρωπος να μας απεγκλωβίσει. Ένα περιπολικό να μας ρωτήσει τι κάνουμε».

......................

περισσότερα εδώ

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι