Η νευρική ανορεξία μπορεί να θεωρηθεί ως ένα είδος ιδεοψυχαναγκαστικής ασθένειας.
Αν και είναι ευρέως αναγνωρισμένο ότι οι διατροφικές διαταραχές ξεκινούν κυρίως κατά την εφηβική περίοδο, ο κεντρικός ρόλος της ιδεοψυχαναγκαστικής συμπτωματολογίας και της δυναμικής, καθώς και η σχέση τους με τις εφηβικές συγκρούσεις και την ανάπτυξη, δεν έχει γίνει γενικά αποδεκτός ή κατανοητός.
Οι κοινωνικές πιέσεις για συμμόρφωση με το ιδανικό του (κυρίως γυναικείου) λεπτού σωματότυπου, οι οποίες ασκούν ιδιαίτερη επιρροή κατά την εφηβική περίοδο, συνδυάζονται με ιδεοψυχαναγκαστικές προδιαθέσεις για την παραγωγή συμπτωμάτων και προτύπων συμπεριφοράς διατροφικών διαταραχών.Η εμμονική ενασχόληση με τις εικόνες του φαγητού καθώς και η επαναληπτική καταμέτρηση θερμίδων και η τελετουργική συμπεριφορά σχετικά με το φαγητό, η χρήση καθαρτικών και ο εμετός, σε συνδυασμό με την εστίαση στον έλεγχο, την πραγματοποίηση και την αναίρεση τελετουργιών και άλλων ψυχαναγκαστικών αμυνών, καθώς και η σαδομαζοχιστική τάση προς το σώμα, όλα δείχνουν μια βασική ψυχαναγκαστική διαταραχή.
Ο έλεγχος αποτελεί σημαντικό παράγοντα σε όλες τις πτυχές της ασθένειας: έλεγχος των θερμίδων, του βάρους, της εκκένωσης του εντέρου, της πρόσληψης τροφής και της πέψης, της καθαριότητας, των επιτευγμάτων, της τελειομανίας, των αποτελεσμάτων της συνήθους συμπεριφοράς και των διαπροσωπικών σχέσεων.
Η παρουσία δυσφορικών συναισθημάτων (δυσφορία και δυσαρέσκεια) και η ενίοτε μέτρια επίδραση της αντικαταθλιπτικής φαρμακευτικής αγωγής σε ασθενείς με διατροφικές διαταραχές έχει οδηγήσει σε μια αδικαιολόγητη πεποίθηση για μια υποκείμενη καταθλιπτική διαταραχή.
Η παρουσία δυσφορικών συναισθημάτων (δυσφορία και δυσαρέσκεια) και η ενίοτε μέτρια επίδραση της αντικαταθλιπτικής φαρμακευτικής αγωγής σε ασθενείς με διατροφικές διαταραχές έχει οδηγήσει σε μια αδικαιολόγητη πεποίθηση για μια υποκείμενη καταθλιπτική διαταραχή.
Ωστόσο, η προσεκτική αξιολόγηση ερευνών που παρουσιάζουν διαφορικά διαγνωστικά δεδομένα σχετικά με τη νευρική ανορεξία αποκαλύπτει ότι τόσο τα ιδεοψυχαναγκαστικά-καταναγκαστικά πρότυπα και συμπτώματα που σχετίζονται με το φαγητό όσο και τα μη σχετιζόμενα με το φαγητό είναι καθολικά μαζί με μια συνολική συχνότητα καταθλιπτικών συμπτωμάτων.
Μέσω της κριτικής επανεκτίμησης των δεδομένων που παρουσιάζονται, η ψυχαναγκαστική κατάσταση ισοδυναμεί ή υπερισχύει της καταθλιπτικής σε πολλά δείγματα. Επιπλέον, δεδομένου του έντονου προσανατολισμού επίτευξης όλων σχεδόν των ατόμων με ιδεοψυχαναγκαστική ασθένεια, μαζί με άλλους ψυχοδυναμικούς παράγοντες, τα καταθλιπτικά συμπτώματα θα μπορούσαν κάλλιστα να θεωρηθούν ως δευτερογενές αποτέλεσμα της κατάστασης.
Εάν ληφθεί υπόψη η πανταχού παρούσα ιδεοψυχαναγκαστική φύση της συμπτωματολογίας που σχετίζεται με τη διατροφή, τα καταθλιπτικά συμπτώματα πρέπει να θεωρηθούν είτε τυχαία είτε ασήμαντα. Οι ασθενείς με διατροφικές διαταραχές είναι ιδιαίτερα μυστικοπαθείς και συχνά παραπλανητικοί σχετικά με τα συμπτώματά τους και τον εαυτό τους. Μια πρόσφατη έρευνα πραγματοποιήθηκε, κατά την οποία αξιολογήθηκαν ασθενείς που νοσηλεύονται μακροχρόνια σε νοσοκομειακή μονάδα της Μασαχουσέτης.
Μέσω της κριτικής επανεκτίμησης των δεδομένων που παρουσιάζονται, η ψυχαναγκαστική κατάσταση ισοδυναμεί ή υπερισχύει της καταθλιπτικής σε πολλά δείγματα. Επιπλέον, δεδομένου του έντονου προσανατολισμού επίτευξης όλων σχεδόν των ατόμων με ιδεοψυχαναγκαστική ασθένεια, μαζί με άλλους ψυχοδυναμικούς παράγοντες, τα καταθλιπτικά συμπτώματα θα μπορούσαν κάλλιστα να θεωρηθούν ως δευτερογενές αποτέλεσμα της κατάστασης.
Εάν ληφθεί υπόψη η πανταχού παρούσα ιδεοψυχαναγκαστική φύση της συμπτωματολογίας που σχετίζεται με τη διατροφή, τα καταθλιπτικά συμπτώματα πρέπει να θεωρηθούν είτε τυχαία είτε ασήμαντα. Οι ασθενείς με διατροφικές διαταραχές είναι ιδιαίτερα μυστικοπαθείς και συχνά παραπλανητικοί σχετικά με τα συμπτώματά τους και τον εαυτό τους. Μια πρόσφατη έρευνα πραγματοποιήθηκε, κατά την οποία αξιολογήθηκαν ασθενείς που νοσηλεύονται μακροχρόνια σε νοσοκομειακή μονάδα της Μασαχουσέτης.
Το δείγμα συγκρίθηκε με ομάδα ελέγχου, που επιλέχθηκε τυχαία από τον υπόλοιπο πληθυσμό των ασθενών του νοσοκομείου. Οι ιδεοψυχαναγκαστικές εκδηλώσεις μηρυκασμού, η τελετουργική συμπεριφορά, η υπερβολική καθαριότητα, η υπερβολική ευταξία, η τελειομανία, η φιλαργυρία, η ακαμψία, η σχολαστικότητα και η αυτοδικία συσχετίστηκαν σημαντικά με την ομάδα των ασθενών με διατροφικές διαταραχές.
...................
Η εφηβεία είναι μια δύσκολη περίοδος προσαρμογής στη ζωή, ιδιαίτερα στη σύγχρονη κοινωνία στην οποία οι πιέσεις για την ανάπτυξη στην ενήλικη ζωή είναι απατηλά ισχυρές, ανταγωνιστικές και συχνά μη καθοδηγούμενες Οι έφηβοι πρέπει να αναπτύξουν τόσο την αυτονομία όσο και τη σύνδεση με τους άλλους, να αντιμετωπίσουν τις τάσεις υπέρβασης του σημείου της ανεξαρτησίας με επαναστατικότητα, να φέρουν εις πέρας το σύνθετο έργο της ανάπτυξης της ταυτότητας και της αποκρυστάλλωσης σταθερής προσωπικότητας και ψυχικής επάρκειας.
Μεταξύ της ποικιλίας των συναισθηματικών προβλημάτων που αναπτύσσονται για πρώτη φορά κατά την εφηβεία είναι η ιδεοψυχαναγκαστική συμπτωματολογία που αναπτύσσεται από μια φοβική ανάγκη και προκατάληψη του ελέγχου και η επακόλουθη διατροφική διαταραχή της νευρικής ανορεξίας.
περισσότερα εδώ
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι
...................
Η εφηβεία είναι μια δύσκολη περίοδος προσαρμογής στη ζωή, ιδιαίτερα στη σύγχρονη κοινωνία στην οποία οι πιέσεις για την ανάπτυξη στην ενήλικη ζωή είναι απατηλά ισχυρές, ανταγωνιστικές και συχνά μη καθοδηγούμενες Οι έφηβοι πρέπει να αναπτύξουν τόσο την αυτονομία όσο και τη σύνδεση με τους άλλους, να αντιμετωπίσουν τις τάσεις υπέρβασης του σημείου της ανεξαρτησίας με επαναστατικότητα, να φέρουν εις πέρας το σύνθετο έργο της ανάπτυξης της ταυτότητας και της αποκρυστάλλωσης σταθερής προσωπικότητας και ψυχικής επάρκειας.
Μεταξύ της ποικιλίας των συναισθηματικών προβλημάτων που αναπτύσσονται για πρώτη φορά κατά την εφηβεία είναι η ιδεοψυχαναγκαστική συμπτωματολογία που αναπτύσσεται από μια φοβική ανάγκη και προκατάληψη του ελέγχου και η επακόλουθη διατροφική διαταραχή της νευρικής ανορεξίας.
περισσότερα εδώ
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι
No comments:
Post a Comment