Σε γέννησε, σε μεγάλωσε, σ' ανάθρεψε....

Κάτι για τη μάνα σου…

Αυτή σε γέννησε. Σε μεγάλωσε. Σε ανέθρεψε.

Αυτή σου έμαθε να μιλάς, να περπατάς, να τρέχεις. Ήταν εκεί σε κάθε βήμα σου. Στα άγχη. Στις λύπες. Στις χαρές σου. 

Τώρα μεγάλωσες. 

Μεγάλωσε και αυτή. Πρέπει να ‘χει πατήσει τα εξήντα.

Και εσύ παραπονιέσαι.
Γκρινιάζεις. Δε σε καταλαβαίνει λες. Σε πιέζει. Σε κουράζει.

Λες πως θες να αλλάξει η μάνα σου. Να φέρεται αλλιώς, να γίνει κάποια άλλη. 

Αν δεν αλλάξει, χωριό δεν κάνετε. Έτσι λες. 

Αν δεν αλλάξει, δεν μπορείτε μαζί να πορευτείτε.

Δες…
Εγώ δεν λέω. Δεν είναι αγία η μάνα σου. Όχι. 

Άνθρωπος και αυτή και κάνει λάθη.

Σκέψου λίγο όμως. Σκέψου και πες μου ειλικρινά.
Πώς ζητάς από αυτήν να κάνει την αλλαγή; 

Αυτή, ήτανε πάντα η ίδια. 

Εσύ είσαι που άλλαξες. Εσύ μεγάλωσες. 

Εσύ είσαι που πρέπει να βρεις ισορροπίες και να τις κρατήσεις.

Πρόσεξε. Δεν σου λέω πως έχει δίκιο.
Όχι.
Μπορεί λάθη πολλά να κάνει.
Η μάνα σου όμως πάντα η ίδια ήτανε. 

Εσύ μεγάλωσες. Εσύ άλλαξες.

Είναι δικό σου χρέος να βρεις ισορροπίες…

πηγή

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι