Ποιοι είναι οι «Κακοί Άνθρωποι»; / The man who studies everyday evil

Άρθρο του David Robson στο BBC Γιατί ορισμένοι άνθρωποι είναι ιδιαίτερα εγωιστές, χειριστικοί και αγενείς; 

Ο David Robson ζητά από έναν επιστήμονα να μιλήσει για τις πιο σκοτεινές πλευρές της ανθρώπινης διάνοιας.

The man who studies everyday evil

• Αν είχατε την ευκαιρία να αλέσετε ακίνδυνα έντομα σε έναν μύλο του καφέ, θα απολαμβάνατε την εμπειρία; 
• Ακόμη και αν τα έντομα αυτά είχαν ονόματα και μπορούσατε να ακούσετε το κέλυφός τους να σπάει; 
• Ή μήπως θα νιώθατε μια διεστραμμένη ευχαρίστηση τρομάζοντας έναν ανυποψίαστο άνθρωπο με κάποιον έντονο θόρυβο;

Αυτά είναι μόνο μερικά από τα πειράματα που εφαρμόζει ο καθηγητής Ψυχολογίας Delroy Paulhus με σκοπό να κατανοήσει τις «σκοτεινές προσωπικότητες» που υπάρχουν γύρω μας. Ουσιαστικά, προσπαθεί να δώσει απάντηση σε μια ερώτηση που όλοι ίσως θέλουμε να κάνουμε: γιατί ορισμένοι άνθρωποι ευχαριστιούνται όταν φέρονται με σκληρότητα; 

Και δεν αναφερόμαστε μόνο σε ψυχοπαθείς δολοφόνους, αλλά και σε άτομα που επιδίδονται σε σχολικό εκφοβισμό και διαδικτυακό τρολάρισμα, ακόμη και σε φαινομενικά έντιμα μέλη της κοινωνίας, όπως είναι οι πολιτικοί και οι αστυνομικοί.

Ο καθηγητής από το Βρετανικό Πανεπιστήμιο της Κολούμπια στον Καναδά αναφέρει ότι είναι εύκολο να βγάλουμε γρήγορα και απλοϊκά συμπεράσματα σχετικά με αυτούς τους ανθρώπους: 

«Έχουμε την τάση να χαρακτηρίζουμε «άγγελο» ή «διάβολο» το κάθε άτομο που συναντάμε, διότι θέλουμε να απλοποιήσουμε τον κόσμο μας σε καλούς ή κακούς ανθρώπους». 

Αν και ο Paulhus δεν δικαιολογεί τη σκληρότητα, η προσέγγισή του είναι πιο αποστασιοποιημένη, όπως θα έκανε ένας ζωολόγος που μελετά δηλητηριώδη έντομα, επιτρέποντάς του να δημιουργήσει μια «ταξινόμηση», όπως την αποκαλεί, με διαφορετικά είδη από τη σκοτεινή πλευρά της καθημερινότητας.

Αυτοεκτίμηση
Το ενδιαφέρον του Paulhus ξεκίνησε με τους ναρκισσιστές, δηλαδή τους απίστευτα εγωιστές και φιλάρεσκους ανθρώπους, οι οποίοι μπορεί να επιτεθούν με σκοπό να προστατεύσουν τη δική τους αίσθηση αυτοαξίας. 

Στη συνέχεια, περισσότερο από μια δεκαετία πριν, ο απόφοιτος Kevin Williams του πρότεινε να διερευνήσουν κατά πόσον αυτές οι εγωκεντρικές τάσεις συνδέονται με δύο άλλα αρνητικά χαρακτηριστικά: 

• τον μακιαβελισμό (ψύχραιμη χειραγώγηση των άλλων) 
• την ψυχοπάθεια (αναισθησία και απάθεια για τα συναισθήματα των άλλων). 

Μαζί ανακάλυψαν ότι αυτά τα τρία χαρακτηριστικά ήταν σε μεγάλο βαθμό ανεξάρτητα, αν και μερικές φορές συνέπιπταν δημιουργώντας μια «σκοτεινή τριάδα» – ένα τριπλό χτύπημα αγριότητας.

Είναι εκπληκτικό το πόσο ειλικρινείς μπορεί συχνά να είναι οι συμμετέχοντες στα πειράματά του. Στα ερωτηματολόγιά του ζητά συνήθως από τους συμμετέχοντες να συμφωνήσουν με δηλώσεις όπως 

«Μου αρέσει να ενοχλώ τα πιο αδύναμα άτομα» ή 

«Είναι προτιμότερο να μην μου αποκαλύψετε τα μυστικά σας». 

Θα φανταζόσασταν ίσως ότι αυτά τα χαρακτηριστικά θα ήταν πολύ δυσάρεστο να τα παραδεχτεί κανείς, αλλά τουλάχιστον στο εργαστήριο οι άνθρωποι ανοίγονται και οι απαντήσεις τους φαίνεται ότι σχετίζονται με τη χρήση εκφοβισμού στην πραγματική ζωή τους τόσο κατά την εφηβεία όσο και στην ενήλικη ζωή. Επίσης, έχουν περισσότερες πιθανότητες να απατήσουν τους/τις συζύγους τους (ιδιαίτερα εκείνοι που έχουν μακιαβελικές και ψυχοπαθητικές τάσεις) και να αντιγράψουν στις εξετάσεις.

Ο Paulhus επικεντρώνεται κυρίως σε άτομα της καθημερινότητας παρά σε εγκληματικά ή ψυχιατρικά περιστατικά. Τα γνωρίσματα αυτά λοιπόν δεν είναι με κανένα τρόπο εμφανή από την πρώτη συνάντηση. 

«Οι άνθρωποι αυτοί ζουν μέσα στην κοινωνία κι έτσι διατηρούν τον έλεγχο προκειμένου να μην έχουν οι ίδιοι μπλεξίματα. Μπορεί όμως να τραβούν την προσοχή σας πότε πότε». 

Οι άνθρωποι που παρουσιάζουν ιδιαίτερα υψηλό ναρκισσισμό, για παράδειγμα, εμφανίζουν γρήγορα την τάση τους να υπερβάλλουν για τον εαυτό τους, γεγονός που αποτελεί μια από τις στρατηγικές που τους βοηθά να ενισχύουν τον εγωισμό τους. 

Σε μερικά πειράματα, ο Paulhus τους παρουσίασε ένα θέμα που είχε επινοήσει ο ίδιος και εκείνοι προσπάθησαν γρήγορα να δείξουν ότι γνώριζαν τα πάντα – μόνο και μόνο για να θυμώσουν, όταν στη συνέχεια τους αμφισβήτησε. 

«Προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι αυτό εντάσσεται σε μια αντίληψη που τους επιτρέπει να ζουν με μια διαστρεβλωμένη θετική άποψη για τον εαυτό τους».

Οι άνθρωποι γεννιούνται κακοί;
Μόλις ο Paulhus άρχισε να ερευνά τις σκοτεινές προσωπικότητες, σύντομα υπήρξαν κι άλλοι που ήθελαν να βρουν απαντήσεις σε μερικές βασικές ερωτήσεις σχετικά με τον άνθρωπο. 

Για παράδειγμα, οι άνθρωποι γεννιούνται κακοί; 

Μελέτες στις οποίες έγινε σύγκριση σε πανομοιότυπα και διζυγωτικά δίδυμα, έδειξαν μια σχετικά μεγάλη γενετική συνιστώσα τόσο για τον ναρκισσισμό όσο και για την ψυχοπάθεια. 

Ο μακιαβελισμός φαίνεται ότι οφείλεται περισσότερο στο περιβάλλον, δηλαδή είναι δυνατόν να μάθει κανείς από τους άλλους πώς να χειραγωγεί. Πάντως, οτιδήποτε και αν έχουμε κληρονομήσει, δεν απομακρύνει την προσωπική μας ευθύνη. Η Minna Lyons από το Πανεπιστήμιο του Λίβερπουλ ισχυρίζεται ότι κανείς δεν γεννιέται με γονίδια ψυχοπάθειας ώστε να μην μπορεί να γίνει τίποτα γι’ αυτό.

Το μόνο που πρέπει να κάνετε είναι να σκεφτείτε τους αντιήρωες της λαϊκής κουλτούρας – τον James Bond, τον Don Draper από την τηλεοπτική σειρά Mad Men ή τον Jordan Belfort από την κινηματογραφική ταινία Wolf of Wall Street για να συνειδητοποιήσετε ότι οι σκοτεινές προσωπικότητες έχουν σεξαπίλ, κάτι που υποστηρίζεται από πολλές επιστημονικές μελέτες.

Περαιτέρω ενδείξεις μπορεί να προέλθουν από ένα άλλο βασικό χαρακτηριστικό του ανθρώπου: από το γεγονός του αν είστε πρωινοί ή βραδινοί τύποι. Η Lyons και η φοιτήτριά της Amy Jones διαπίστωσαν ότι τα «νυχτοπούλια», οι άνθρωποι που μένουν ξύπνιοι μέχρι αργά αλλά δεν μπορούν να σηκωθούν το πρωί, έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να διαθέτουν κάποια από τα παραπάνω αρνητικά χαρακτηριστικά.

Συχνά είναι ριψοκίνδυνοι, είναι πιο χειριστικοί (μακιαβελικό χαρακτηριστικό) και ως ναρκισσιστές τείνουν να εκμεταλλεύονται τους άλλους ανθρώπους. Αυτό θα μπορούσε να βγάζει νόημα, αν σκεφτεί κανείς την εξέλιξή μας: ίσως οι σκοτεινές προσωπικότητες έχουν περισσότερες πιθανότητες να κλέψουν, να χειρίζονται τους άλλους και να έχουν παράνομες σεξουαλικές σχέσεις όταν όλοι οι άλλοι κοιμούνται, κι έτσι εξελίχθηκαν σε πλάσματα της νύχτας.

Όποια και αν είναι η αλήθεια αυτής της θεωρίας, ο Paulhus συμφωνεί ότι πάντα θα υπάρχει χώρος γι’ αυτούς να εκμεταλλευτούν τους άλλους: «Οι ανθρώπινες κοινωνίες είναι τόσο περίπλοκες που υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί τρόποι για την ενίσχυση της επιτυχίας – ορισμένοι απαιτούν να φερόμαστε ευγενικά και άλλοι να φερόμαστε άσχημα».

Σκοτεινές πλευρές
Πρόσφατα, ο ερευνητής άρχισε να εξετάζει ακόμη περισσότερο τις πιο σκοτεινές πτυχές της ανθρώπινης ψυχής. 

Το ερωτηματολόγιό του περιελάμβανε ακόμα πιο ακραίες ερωτήσεις, όταν ανακάλυψε ότι μερικοί άνθρωποι παραδέχονταν εύκολα ότι προξενούσαν πόνο στους άλλους μόνο και μόνο για δική τους ευχαρίστηση. 

Αυτές οι τάσεις δεν είναι απλώς μια αντανάκλαση του ναρκισσισμού, της ψυχοπάθειας ή του μακιαβελισμού, αλλά φαίνεται ότι σχηματίζουν τον δικό τους υπότυπο – τον «καθημερινό σαδισμό». Για τον λόγο αυτό, ο Paulhus τον ονομάζει «σκοτεινή τετράδα».

Το «μηχάνημα σύνθλιψης εντόμων» προσέφερε τον ιδανικό τρόπο στον Paulhus και τους συναδέλφους να ελέγξουν αν αυτό αντανακλά τη συμπεριφορά τους στην πραγματική τους ζωή. Αν και οι συμμετέχοντες δεν το γνώριζαν, ο μύλος διέθετε μια οδό διαφυγής για τα έντομα, αλλά το μηχάνημα εξακολουθούσε να παράγει έναν ήχο που μιμούνταν το κέλυφος τον εντόμων όταν συνθλίβεται. Μερικοί ένιωθαν αηδία κι αρνήθηκαν να πάρουν μέρος, ενώ άλλοι απολάμβαναν τη διαδικασία. 

Ο Paulhus σχολιάζει: 

«Ήταν πρόθυμοι όχι μόνο να κάνουν κάτι κακό στα έντομα, αλλά ζητούσαν ακόμα περισσότερα, ενώ άλλοι θεώρησαν ότι ήταν τόσο αηδιαστικό που δεν ήθελαν καν να βρίσκονται στο ίδιο δωμάτιο. Αυτά τα άτομα παρουσίασαν επίσης υψηλό ποσοστό στα τεστ που αφορούσαν τον καθημερινό σαδισμό».

Αναμφισβήτητα, ένα λογικό ανθρώπινο ον δεν πρέπει να...

.............

ολόκληρο το άρθρο εδώ

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Βουβό το πένθος...

... χωρίς λόγια...

Το Χαμομηλάκι

Οι πολιτικοί δεν πρέπει να ποντάρουν στον τρόμο

...................

Ο κόσμος δεν διχάζεται μόνο όταν δεν είναι σωστά ενημερωμένος. Ο κόσμος διχάζεται και όταν υπάρχει διχαστικός πολιτικός λόγος.

Στη ζωή μετράει όχι μόνο το τι θα πεις, αλλά κατά βάση το πώς θα το πεις. Μπορείς να πεις το ίδιο πράγμα σ’ έναν άνθρωπο με δύο διαφορετικούς τρόπους: Ο ένας να τον κάνει έξαλλο και ο άλλος να τον ηρεμήσει. Θα έχεις πει κάτι διαφορετικό; Όχι. Θα έχεις πει το ίδιο πράγμα με άλλα λόγια.

Οι άνθρωποι με υψηλό EQ χαρακτηρίζονται απ’ την ικανότητα -και θέλησή τους- να μιλάνε στους άλλους χωρίς να θέλουν να τους επιβάλλουν την άποψή τους, χωρίς να είναι επικριτικοί και δείχνουν υψηλό βαθμό ενσυναίσθησης, αναγνωρίζοντας ότι οι λέξεις πονάνε. Γι’ αυτό επιλέγουν να κάνουν ορθή χρήση της γλώσσας, να μην αναφέρουν πολλά “πρέπει”, δεν θέλουν να χειραγωγούν, αντιθέτως κατανοούν και μπαίνουν στη θέση του άλλου και γενικά ενδιαφέρονται για την ψυχολογία του συνανθρώπου τους.

Η ορθή χρήση της γλώσσας είναι επίσης ένα πολύ αποτελεσματικό εργαλείο μάρκετινγκ. Το μάρκετινγκ -ως γνωστόν- για να είναι αποτελεσματικό πρέπει να μπορεί να κατανοήσει την ψυχολογία του καταναλωτή. 

Πώς θα πουλήσω κάτι, εάν προσπαθήσω να το επιβάλλω; 

Οι διαφημιστές θέλουν να σε κάνουν να πιστέψεις ότι έχεις ανάγκη αυτό το προϊόν, ότι εσύ το θέλεις, όχι ότι σου επιβάλλει κάποιος άλλος να το πάρεις. 

Ποιος θα αγόραζε το iPhone εάν η Apple δεν το έκανε τόσο ελκυστικό και δεν το παρουσίαζε ως την απόλυτη συσκευή που έχουμε όλοι ανάγκη; Η ψυχολογία στο μάρκετινγκ μπορεί να κάνει μια καμπάνια επιτυχημένη ή αποτυχημένη.

Κι αν διαβάζοντας το κείμενο μέχρι στιγμής νιώθεις ότι έχεις μπερδευτεί και δεν καταλαβαίνεις πώς όλα αυτά συνδέονται με τη διαχείριση της πανδημίας, θα σου πω ότι η απάντηση είναι πολύ απλή: Η χρήση της γλώσσας απ’ την πλευρά των πολιτικών μέσα στην πανδημία μπορεί πραγματικά να αλλάξει ακόμα και τον τρόπο που αντιδράμε σε νέα μέτρα, σε επιβολές προστίμων, σε lockdowns κι ό,τι άλλες αποφάσεις καλούνται να πάρουν οι πολιτικοί για να την αντιμετώπιση του κορωνοϊού.

Ένας λαός αναπόφευκτα θα “χωριστεί” σε δύο στρατόπεδα, τους υπέρμαχους του εμβολίου και τους ανθρώπους που διατηρούν τις επιφυλάξεις τους, ωστόσο, όταν αυτός ο διχασμός ενισχύεται από έναν διχαστικό πολιτικό λόγο, η σύγκρουση θα είναι ισχυρότερη. 

Οι πολιτικοί έχουν χρέος να ενώνουν κι όχι να διχάζουν τον λαό δημιουργώντας πόλους. 

Οι πολιτικοί δεν πρέπει να χρησιμοποιούν χαρακτηρισμούς όταν μιλάνε για τους πολίτες. Πρέπει να αντιμετωπίζουν τον κάθε πολίτη με τον ίδιο τρόπο, σαν ισότιμο μέλος αυτής της κοινωνίας.

Επιστρέφοντας στο κομμάτι του μάρκετινγκ και της ψυχολογίας, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι και στην πολιτική δανειζόμαστε πολλές τακτικές του μάρκετινγκ. 

Μπορείς να ανακοινώσεις τα ίδια μέτρα με δύο διαφορετικούς τρόπους. Με τον έναν τρόπο να ενώσεις και να καθησυχάσεις τον λαό και με τον δεύτερο να πυροδοτήσεις εντάσεις. Μην παρεξηγηθώ, αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει οι πολιτικοί να μας πλασάρουν αντισυνταγματικές αποφάσεις με όμορφα λόγια, απλώς να προσπαθούν να κάνουν λίγο πιο συνετή χρήση των λέξεων. Γιατί οι λέξεις έχουν δύναμη.
................
Δεν είναι τυχαίο που εδώ και δεκαετίες οι ψυχολόγοι επιμένουν να μην χρησιμοποιούμε αρνητικές λέξεις, γιατί αυτές δημιουργούν αρνητικές εντυπώσεις. 

..........

Δυστυχώς, πολλοί πολιτικοί θεωρούν ότι χρησιμοποιώντας λέξεις που δίνουν έμφαση στους περιορισμούς και τον αποκλεισμό, θα πείσουν τον κόσμο να εμβολιαστεί ή να υπακούσει σε οποιοδήποτε μέτρο. Ποντάρουν δηλαδή στον τρόμο που θα νιώσουν οι πολίτες συνειδητοποιώντας ότι ανήκουν στη μερίδα του πληθυσμού που είναι αποκλεισμένοι από πολλές δραστηριότητες.

Ωστόσο, ηγέτες και πολιτικοί αυτού του κόσμου, που είστε σ’ αυτές τις θέσεις εξουσίας, πρέπει να μάθετε ότι οι πολίτες δεν θέλουν να τους τρομοκρατείτε. 

Θέλουν να τους πείθετε, να τους “αγκαλιάζετε”, να τους αποδέχεστε, να τους καθησυχάζετε, να τους προστατεύετε και να τους δείχνετε ότι είστε ικανοί να παίρνετε τις σωστές αποφάσεις για το καλό του κοινωνικού συνόλου, χωρίς να ενισχύετε τη δημιουργία πόλων μέσα στην κοινωνία.

Αν θέλετε να είστε σωστοί πολιτικοί, δεν θα πρέπει να παίζετε με την ψυχολογία του λαού σας. Γιατί ο ψυχολογικός πόλεμος και ο εκβιασμός δεν έχει κάνει καμία σχέση να λειτουργήσει. Και η σχέση ενός πολιτικού με τους πολίτες της χώρας όπου κυβερνά είναι απ’ τις πιο σημαντικές σχέσεις της ζωής του. Βλέποντας τους πολιτικούς όλου του κόσμου, αναρωτιέμαι γιατί δεν επενδύουν περισσότερο σ’ αυτή την τόσο σημαντική σχέση;

ολόκληρο το άρθρο εδώ
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

30 Μαρτίου 1822: Η Σφαγή της Χίου

Το 1818 ο Παντιάς Ροδοκανάκης και ο Νικόλαος Μυλωνάς αποτάθηκαν στο Δημήτριο Υψηλάντη για την απελευθέρωση του νησιού από τους Τούρκους. Ζήτησαν έτσι ναυτική βοήθεια από τις Σπέτσες , την Ύδρα και τα Ψαρά, που συμφώνησαν με την ιδέα απελευθέρωσης του νησιού.  Μεγάλη μερίδα όμως Χιωτών διαφωνούσαν με την ιδέα του ξεσηκωμού, λόγω των προνομίων που κατείχαν στο νησί. 

Στις 27 Απριλίου 1821 ο Υδραίος Ιάκωβος Τομπάζης φτάνει στη Χίο με 25 πλοία με σκοπό να παρακινήσει τους Χιώτες να εξεγερθούν κατά των Τούρκων. Στέλνει κάποιον ψαριανό να μεταφέρει το μήνυμα της επανάστασης στην ύπαιθρο και στα χωριά , γιατί γνώριζε την αντίθετη στάση των προκρίτων και των κατοίκων της πόλης. Τρεις Δημογέροντες πήγαν «στου πασά τη βρύση» και επικοινώνησαν μαζί του κρυφά. Εξήγησαν τους λόγους που δεν μπορούσαν να δώσουν βοήθεια, επειδή ο περισσότερος πληθυσμός ήταν άοπλος , άπειρος και απροετοίμαστος. Επίσης του εξήγησαν ότι οι επιπτώσεις στον πληθυσμό των Ελλήνων κατοίκων της Χίου , όπως και των άλλων Χιωτών που είχαν εγκατασταθεί εκτός του νησιού(Κωνσταντινούπολη, Σμύρνη),  θα ήταν τραγικές. Έτσι παρακάλεσαν τον Τομπάζη να φύγει από το νησί. Μετά από 3 μέρες ο στόλος εγκατέλειψε άπρακτος το νησί.

Οι Τούρκοι πληροφορήθηκαν το γεγονός της άφιξης των ελληνικών πλοίων έξω από το νησί, κάλεσαν τους Δημογέροντες (Μικές Βλαστός, Ιωάννης Πατρικούσης και Χατζή Πολυχρόνης Διοματάρης), για να τους πάρουν πληροφορίες. Οι Δημογέροντες αρνήθηκαν ότι γνωρίζουν κάτι σχετικά και οι Τούρκοι τους ζήτησαν να καλέσουν και άλλους πρόκριτους.  Στη συνέχεια ήρθαν 10 πρόκριτοι και ο μητροπολίτης Πλάτων με το διάκονό του Μακάριο Γαρρή. Οι Τούρκοι τους φυλάκισαν στη σκοτεινή φυλακή του κάστρου. Επιπλέον οι Τούρκοι ζήτησαν από τους Χιώτες να παραδώσουν ό,τι όπλα είχαν και να μην κυκλοφορούν τις βραδινές ώρες.

Τον Οκτώβρη του 1821 οι Τούρκοι ζήτησαν στρατιωτική βοήθεια από το σουλτάνο. Πράγματι ήρθαν 1000 στρατιώτες από την Κωνσταντινούπολη και 200 από την Κρήτη. Το Γενάρη του 1822 τρεις Χιώτες πρόκριτοι, οι Θ. Ράλλης, Ι. Σκυλίτζης και Π. Ροδοκανάκης φτάνουν στην Κωνσταντινούπολη ως ενέχυρα και ρίχνονται στη φυλακή.

Το Σάββατο 11 Μαρτίου του 1822 ο Αρχηγός της επανάστασης στη Σάμο , Λυκούργος Λογοθέτης, φτάνει στη Χίο με το Χιώτη Μπουρνιά και με 2500-4500 άνδρες(ο στόλος ήταν 8 μπρίκια και 30 βοηθητικά πλοία). Η απόβαση του Λογοθέτη έγινε ταυτόχρονα στον κόλπο της Αγίας Ελένης και στην Αγκάλη. Στο εντωμεταξύ είχαν ειδοποιηθεί αρκετοί Χιώτες , οι οποίοι έσπευσαν να ενωθούν με τους άνδρες του Λογοθέτη.  Ο Βαχήτ Πασάς στέλνει δύο τμήματα στρατού , ένα για να εμποδίσει την απόβαση και ένα άλλο στον Κάμπο, για να πλευροκοπήσει την αποβατική δύναμη του Λογοθέτη. Αρχικά οι μάχες γέρνουν προς την πλευρά των Ελλήνων. Οι Τούρκοι αναγκάζονται να κλειστούν στο κάστρο. Ο Μπουρνιάς με τους στρατιώτες του χτυπούν τους Τούρκους από το Παλαιόκαστρο(σημερινά σχολεία Βουνακίου). Στο ύψωμα της Παναγίας Τουρλωτής μια ομάδα από Σαμιώτες κανονιοβολούν την πόλη. Άλλοι επαναστάτες οχυρώνονται στο «Ψωμί»(Μπέλλα Βίστα), στο λόφο «Ασωμάτων»(Ευαγγελίστρια) και στον κάτω Γιαλό.

Η απελευθέρωση της Χίου έγινε δεκτή από τους Χιώτες με ένα αίσθημα φόβου σχετικά με την έκβαση της επανάστασης. Μάλιστα πολλοί Χιώτες πλούσιοι φεύγουν από το νησί.

Μόλις οι Τούρκοι στην Κωνσταντινούπολη μαθαίνουν το γεγονός της επανάστασης της Χίου,  στέλνουν τον Τουρκικό στόλο με ναύαρχο τον Καρά Αλή. Στις 30 Μαρτίου 1822 ο Τουρκικός στόλος (46 πλοία και 7000 στρατιώτες) φτάνει στο βόρειο τμήμα του νησιού. Λίγες ώρες μετά ενώνονται με άλλους ομοεθνείς τους που βγήκαν από το κάστρο και ξεκινούν τη σφαγή , τις λεηλασίες και το κάψιμο της πόλης. Ο Λογοθέτης και ο Μπουρνιάς αποχώρησαν προς το εσωτερικό του νησιού , λέγοντας το σύνθημα « ο σώζων εαυτό σωθήτω».

Τη Μεγάλη Παρασκευή, 31 Μαρτίου 1822, καίγεται ο ναός της Τουρλωτής και δίνεται το σύνθημα στους Τούρκους για γενική αιματοχυσία και αποτέφρωση της πόλης. Από εκείνη τη μέρα και για 4 μήνες φτάνουν Τούρκοι κατάδικοι από τις απέναντι Τουρκικές ακτές με σκοπό το φόνο, τη λεηλασία και τα λάφυρα. Υπολογίζεται ότι κατέφθασαν 40.000 Τούρκοι άτακτοι αυτήν την περίοδο. Ταυτόχρονα ο Βαχήτ Πασάς αναγγέλλει τη διαταγή του σουλτάνου να θανατώνονται βρέφη έως 3 ετών , αγόρια και άνδρες άνω των 12 ετών , γυναίκες άνω των 40 ετών , να αιχμαλωτίζονται κορίτσια και γυναίκες από 3 έως 40 ετών και αγόρια από 3 έως 12 ετών. Γλίτωναν μόνο όσοι ασπάζονταν το μωαμεθανισμό.

Οι περισσότεροι Χιώτες άρχισαν να μετακινούνται προς το εσωτερικό του νησιού για να σωθούν από το μένος των Τούρκων. Τα καταφύγιά τους ήταν αρχικά οι  Καρυές, το Αίπος, η Νέα Μονή, το μοναστήρι του Αγίου Μηνά και ο Άγιος Γεώργιος ο Συκούσης.

Το Μεγάλο Σάββατο, 1η  Απριλίου 1822 καίγεται η Σχολή της Χίου, σφαγιάζονται σχεδόν όλοι, ακόμα και οι λεπροί. Ο Βαχήτ Πασάς είχε εκδώσει διαταγή ότι όσες γλώσσες και αυτιά του πήγαιναν , τόσα περισσότερα κέρδη θα είχαν.  

Στις 2 Απριλίου 1822(Πάσχα) μπαίνουν οι Τούρκοι(15000 άνδρες) στο μοναστήρι του Αγίου Μηνά από ένα μικρό άνοιγμα που υπήρχε στον περίβολο και σφαγιάζουν τους  3000 Χιώτες που είχαν κρυφτεί. Στη συνέχεια πυρπολούν το μοναστήρι. Την ίδια μέρα το ίδιο γεγονός γίνεται και στη Νέα Μονή. Η κατάσταση γενικεύεται και σε άλλα χωριά της Χίου. Οι Σαμιώτες εγκατέλειψαν τη Χίο και έπλευσαν προς τα Ψαρά.

Την Τετάρτη 5 Απριλίου του 1822 βγάζει ανακοίνωση ο Καρά Αλής , πως όσοι Χιώτες παραδώσουν τα όπλα τους και επιστρέψουν στην πόλη , θα αφεθούν ελεύθεροι(αμνηστία). Μάλιστα εξασφάλισαν οι Τούρκοι και επιστολή του φυλακισμένου Μητροπολίτη και των Δημογερόντων , η οποία ανέφερε τις ειλικρινές προθέσεις των Τούρκων. Οι πρόξενοι της Αγγλίας , της Αυστρίας και της Γαλλίας ανέλαβαν να μεταφέρουν την πρόταση στους Χιώτες και να τους πείσουν. Οι Χιώτες εμπιστεύθηκαν τους πρόξενους και άρχισαν να επιστρέφουν και να παραδίδουν τα όπλα τους. Βέβαια, όπως ήταν αναμενόμενο, οι Τούρκοι αθέτησαν το λόγο τους και άρχισαν να σφάζουν όσους κατέβαιναν στην πόλη. Η μεγάλη σφαγή συνεχίστηκε και στην κεντρική Χίο(Βροντάδο , Πιτυός, Θυμιανά και μετά Βορειόχωρα).  Στο ακρωτήρι του Κάβο Μελανιός, απέναντι από τα Ψαρά  βρήκαν καταφύγιο περίπου 10.000 Χιώτες και περίμεναν τα ψαριανά πλοία να τους μεταφέρουν στα Ψαρά. Δυστυχώς όμως η μεγάλη θαλασσοταραχή τους στάθηκε εμπόδιο και σφαγιάσθηκαν σχεδόν όλοι από τους Τούρκους με απερίγραπτη λύσσα. Ήταν τόσο πολύ το αίμα των αθώων, που η θάλασσα «μελάνιασε» γύρω από τον κάβο και την  παραλία.

Στις 18 Απριλίου στην Κωνσταντινούπολη σφαγιάζονται 3 Χιώτες όμηροι (Ράλλης, Σκυλίτζης , Ροδοκανάκης) και άλλοι 60 Χιώτες επιφανείς. Στις 23 Απριλίου του 1822 απαγχονίζονται   στην τάφρο του κάστρου της πόλης ο μητροπολίτης Πλάτων , ο διάκονός του Γαρρής και 9 πρόκριτοι. Στη συνέχεια θανατώνονται με τον ίδιο τρόπο και οι δημογέροντες που ήταν φυλακισμένοι ανά δέκα. Τα σκοτωμένα σώματά τους χλευάζονται από τους Τούρκους , οι οποίοι τα ρίχνουν μετά στη θάλασσα.

Λίγες μέρες μετά την καταστροφή , σχεδιάστηκε ναυτική επίθεση του στόλου των τριών ναυτικών νησιών εναντίον του Τουρκικού στόλου στο στενό του Τσεσμέ. Στις 18 Μαΐου πραγματοποιήθηκε η πρώτη επίθεση . Οι έλληνες έκαναν αρκετές ζημιές στον Τούρκικό στόλο , αλλά απέτυχαν να πυρπολήσουν τη ναυαρχίδα του Καρά Αλή. Την 1η Ιουνίου του 1822 ο Κωνσταντίνος Κανάρης μαζί με τον Ανδρέα Πιπίνο και 40 ψαριανούς ξεκίνησαν από τα Ψαρά με 2 πυρπολικά και 4 περιπολικά πλοία και αφού μετάλαβαν των Αχράντων Μυστηρίων , μπήκαν στο στενό της Χίου με βόρειο άνεμο. Κρύφτηκαν και περίμεναν να βραδιάσει. Τέλειωνε τότε το ραμαζάνι των Τούρκων και ξεκινούσε η γιορτή του μπαϊραμιού. Στην τουρκική ναυαρχίδα επικρατούσε χαρά και κέφι με πολλούς καλεσμένους και κάποιες δυστυχισμένες αιχμάλωτες,  περίπου 2000 άτομα. Τότε τα δύο πυρπολικά κατάφεραν να μπουν ανάμεσα στα τουρκικά πλοία. Ο Κανάρης κατευθύνθηκε κατά την ναυαρχίδας του Καρά Αλή , ενώ ο Πιπίνος κατά της υποναυαρχίδας. Ο Κανάρης τα κατάφερε να πυρπολήσει την ναυαρχίδα , ενώ ο Πιπίνος δεν τα κατάφερε , γιατί βιάστηκε και έγινε αντιληπτός από τους Τούρκους.  Η ναυαρχίδα όμως τυλίχθηκε στις φλόγες και μετά ανατινάχθηκε , σκοτώνοντας και τον Καρά Αλή. Στις 7 Ιουνίου εξαπολύεται και τρίτο γιουρούσι των μαινόμενων Τούρκων στα  Μαστιχοχώρια και ολοκληρώνεται η καταστροφή του νησιού.

Το νησί ερημώθηκε. Οι Τούρκοι έφεραν από τον Τσεσμέ άλλους 600 Χριστιανούς για να μαζέψουν τη μαστίχα. Αυτοί όμως αγνοούσαν την καλλιέργειά της και οι Τούρκοι αναγκάστηκαν να αφήσουν ελεύθερους αρκετούς Μαστιχοχωρίτες για να καλλιεργήσουν τους σχίνους. 

Μετά την καταστροφή, από τους 117.000 Χριστιανούς που ήταν ο τότε πληθυσμός της Χίου , έμειναν περίπου 1800 -2000 άνθρωποι. 21.000 ήταν οι φυγάδες(κατέφυγαν στα Ψαρά, Τήνο, Σύρο, Άνδρο, Αγκώνα, Τεργέστη, Μασσαλία, Οδησσό, Μάλτα, Λονδίνο)  και 52.000 οι αιχμάλωτοι. Υπολογίζουμε δηλαδή ότι σφαγιάσθηκαν περίπου 52.000 Χιώτες.

Η καταστροφή της Χίου συγκλόνισε όχι μόνο τον Ελληνισμό , αλλά και όλη την Ευρώπη. Οι εφημερίδες έγραφαν άρθρα εκφράζοντας τον αποτροπιασμό τους για τη μεγάλη σφαγή. Βιβλία κυκλοφορούσαν στην Αγγλία, Γαλλία , Γερμανία και οι φιλέλληνες προσπαθούσαν να ευαισθητοποιήσουν την κοινή γνώμη για να βοηθήσουν τα θύματα. Από τη μεγάλη σφαγή της Χίου εμπνεύστηκε ο μεγάλος Γάλλος ζωγράφος Ντελακρουά και ο Βίκτωρ Ουγκώ στο ποίημά του «Το Ελληνόπαιδο».

ΠΗΓΗ: chioshistory.gr 

militaire.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Η Κοινωνική Φοβία στους Ενήλικες

..............
Ως φοβία θεωρείται η κάθε μη ρεαλιστική και συνήθως ακραία αντίδραση φόβου που προκαλείται αυτόματα, δεν μπορεί να ελεγχθεί με τη θέλησή μας και οδηγεί σε μια αποφευκτική συμπεριφορά. 

Τα άτομα που υποφέρουν από φοβίες έχουν επίγνωση της υπερβολής τους, άσχετα αν δεν μπορούν να την ελέγξουν.

Social anxiety (social phobia)

        Το κοινωνικό άγχος μπορεί να περιορίζεται σε ένα μόνο είδος κοινωνικών καταστάσεων (π.χ. μόνο όταν απαιτείται από το άτομο να αναλάβει δραστηριότητα μπροστά σε κοινό) ή να εμφανίζεται σε κάθε είδους κοινωνική συναναστροφή. 

        Η κοινωνική φοβία αναφέρεται στο φόβο του ατόμου ότι θα γίνει αντικείμενο παρατήρησης και κριτικής από τους γύρω του. Το άτομο που υποφέρει από κοινωνική φοβία αισθάνεται ότι στις κοινωνικές του συναναστροφές αποτελεί το επίκεντρο της προσοχής, ότι οι γύρω του παρατηρούν και σχολιάζουν αρνητικά τα λόγια, τις πράξεις του και γενικά την παρουσία του, γεγονός που του προκαλεί άγχος και ντροπή.
        Η κοινωνική φοβία συγκαταλέγεται στις αγχώδης διαταραχές. Οι σκέψεις και τα συναισθήματα αυτά είναι τόσο έντονα που μας απασχολούν πάντα σε καταστάσεις στις οποίες θεωρούμε ότι γινόμαστε αντικείμενο κριτικής και παρατήρησης από τους άλλους και τις οποίες οι άλλοι αντιμετωπίζουν με λιγότερο άγχος. Το άτομο ταράζεται πολύ στην ιδέα και φοβάται ότι θα βρεθεί σε αμηχανία από κάτι που δεν κάνει σωστά το ίδιο ή επειδή θα το σχολιάσουν οι άλλοι ακόμα κι όταν κάνει κάτι με το σωστό τρόπο. Βασικό χαρακτηριστικό των ατόμων αυτών είναι ο έντονος φόβος κριτικής και ταπείνωσης. Σκέφτεται ότι οι άλλοι θα τον παρατηρούν, θα εξετάζουν προσεκτικά κάθε του κίνηση. Αναμένει ότι θα γελοιοποιηθεί, θα υποτιμηθεί, και ότι οι άλλοι θα κάνουν προσβλητικά και αποδοκιμαστικά σχόλια και όταν μπορεί αποφεύγει αυτές τις καταστάσεις.
        Συχνά ακόμα αισθάνεται θλίψη, μοναξιά και ότι είναι αποκομμένο από τους άλλους, κάτι ωστόσο φυσιολογικό και αναμενόμενο αφού και το ίδιο αποφεύγει την αλληλεπίδραση μαζί τους. Επίσης, τα άτομα με κοινωνική φοβία έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση, μειωμένη αυτοπεποίθηση και αρνητική εικόνα για τον εαυτό τους. Σκέφτονται ότι δεν έχουν τις κοινωνικές δεξιότητες που οι άλλοι έχουν για να αντιμετωπίζουν αποτελεσματικά τέτοιες καταστάσεις. Πιστεύουν ότι όλοι οι άλλοι τα καταφέρνουν καλύτερα σε διάφορους τομείς της ζωής τους ενώ για τον εαυτό τους πιστεύουν ότι κάνουν συνέχεια και μόνο λάθη, κυρίως στις συναναστροφές τους με άλλους ανθρώπους. Ωστόσο συχνά αναγνωρίζουν ότι το άγχος τους και οι φόβοι τους είναι υπερβολικοί αλλά παραβλέπουν τις εμπειρίες στις οποίες τα έχουν καταφέρει εξίσου καλά με τους άλλους και εμμένουν στις ίδιες δυσλειτουργικές και στρεσογόνες σκέψεις.

Υπάρχουν 2 κατηγορίες κοινωνικής φοβίας .

        Η πρώτη κατηγορία είναι η ειδική κοινωνική φοβία, όπου το άτομο φοβάται να προβεί σε συγκεκριμένες δραστηριότητες, όταν το παρατηρούν άλλα πρόσωπα, π.χ. πολλά άτομα αποφεύγουν να τρώνε μπροστά σε τρίτους, να γράφουν, να μιλάνε μπροστά σε κοινό, να απευθύνονται σε άτομα κύρους κ.α. 

        Η δεύτερη κατηγορία είναι η γενικευμένη κοινωνική φοβία, όπου το άτομο φοβάται την κριτική από τρίτους σε μια πληθώρα καταστάσεων της καθημερινής ζωής.
        Η κοινωνική φοβία παρατηρείται συχνά τόσο σε άνδρες όσο και σε γυναίκες. Έρευνες δείχνουν ότι 3% ως 13% των ανθρώπων εμφανίζουν αυτή τη διαταραχή κατά την διάρκεια της ζωής τους. 

Τις περισσότερες φορές η κοινωνική φοβία εμφανίζεται στις ηλικίες από 5 έως 13 χρονών, ωστόσο αρκετές φορές εμφανίζεται και μετά τα 25 χρόνια.

Οι Αιτίες Εκδήλωσης της Κοινωνικής Φοβίας
• Τραυματικά γεγονότα. Το άτομο σκέφτηκε ή παρατήρησε ότι οι άλλοι φέρονται υποτιμητικά σε αυτό κατά τη διάρκεια μιας δραστηριότητας με αποτέλεσμα να αξιολόγησε ως αρνητική την εμπειρία και έκτοτε να αποφεύγει παρόμοιες καταστάσεις.
• Μίμηση προτύπων. Το άτομο έμαθε να φοβάται ορισμένες καταστάσεις παρατηρώντας τις αντιδράσεις και υιοθετώντας τις αντιλήψεις άλλων προσώπων κυρίως εκείνων που θεωρεί σημαντικά στη ζωή του.
• Υπάρχουν ενδείξεις ότι παίζουν ρόλο, μεταξύ άλλων παραγόντων, και η γονιδιακή προδιάθεση του ατόμου

Συνήθη Συμπτώματα
Όταν ένα άτομο εκτίθεται στο φοβικό του αντικείμενο ή σε μια φοβική του κατάσταση, τότε...

...............

η συνέχεια εδώ

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Χρόνια πολλά… γιαγιά

Η γιορτή της γιαγιάς Καθιερώθηκε στις 28 Μαρτίου. Η πρώτη κίνηση αναγνώρισης της ειδικής σχέσης που υπάρχει μεταξύ γιαγιάδων και εγγονών έγινε το 1987 στη Γαλλία.

Ίσως είναι μόδα, ίσως εμπορικό τρικ, αλλά κάθε τόσο εμφανίζονται καινούργιες γιορτές, όπως της μητέρας, του πατέρα, των ερωτευμένων, των λουλουδιών, της φύσης, του νερού, των ζώων και άλλες.

Αυτοί, όμως, που μένουν παραπονεμένοι -μ' όλο τους το δίκιο- είναι οι παππούδες και οι γιαγιάδες. Και ιδίως αυτές που αποτελούν πάντα λύση ανάγκης για τους νέους γονείς, πότε για να φύγουν το Σαββατοκύριακο, πότε για τις τακτικές εβδομαδιαίες υποχρεώσεις τους, αλλά και για κανονική καθημερινή φροντίδα.

Του παιδιού μου το παιδί είναι δυo φορές παιδί λένε και αυτή είναι η αλήθεια. Η γιαγιά από τη στιγμή που θα γεννηθεί και πάρει στην αγκαλιά το εγγόνι της, νοιώθει ότι όλη η πλάση γεμίζει με αστέρια όλων των χρωμάτων, τα λουλούδια όλα ανθίζουν, μυρωδιές γεμίζουν τον κόσμο και ότι ο Θεός της έκανε το ωραιότερο δώρο.

Κοιτάζει το πλασματάκι και υπόσχεται ότι ποτέ δεν θα το αφήσει από την προστασία της. Ξεχνά τα σχέδια που κάνει πολλά χρόνια τώρα μαζί με τον σύντροφό της ότι μόλις τα παιδιά παντρευτούν -ε τότε θα πάμε το ταξίδι που μέχρι τώρα δεν καταφέραμε να κάνουμε.

Ο παππούς και η γιαγιά αφιερώνουν τον εαυτό τους στο παιδί που ήρθε και γέμισε πια τη ζωή τους. Κι έτσι με πολλή χαρά αναλαμβάνουν σχεδόν το μεγάλωμά του. Του δίνουν ό,τι δεν μπόρεσαν να δώσουν στα δικά τους παιδιά γιατί τώρα έχουν χρόνο, γνώση και πολλή σοφία. Βλέπετε τα παιδιά τους έχουν την ανάγκη τους και πρέπει να τα βοηθήσουν.

Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις παιδιών που μεγάλωσαν περισσότερο με τους γονείς του πατέρα ή της μητέρας τους, παρά με τους δικούς τους και η γιαγιά αναλαμβάνει εκτός από το μεγάλωμα και εν μέρει τις σπουδές τους. Και δεν είναι λίγες οι φορές που η γιαγιά αναλαμβάνει εξ ολοκλήρου τη φροντίδα και τις σπουδές τους, αν οι γονείς είναι ανίκανοι, επικίνδυνοι ή έχουν αποβιώσει. Αφιερώνεται όχι από ανάγκη μα από αγάπη στο εγγόνι της και η μεγάλη της ευτυχία και ικανοποίηση είναι όταν ακούει το «γιαγιά μου σ' αγαπώ». 

Ω τι θεία λέξη να σε φωνάζουν γιαγιά, γιατί για τη γυναίκα ίσον ολοκλήρωση του προορισμού της πάνω στη γη.
Αλλά, δυστυχώς, δεν είναι και λίγες οι περιπτώσεις των γιαγιάδων που, αφού έχουν υποστεί μια τέτοια «εκμετάλλευση», μπαίνουν στο περιθώριο μόλις αλλάξουν λίγο οι συνθήκες ή τα παιδιά μεγαλώσουν. 

Βέβαια δεν περιμένουν αντάλλαγμα για ό,τι προσφέρουν γιατί σ' όλες τις περιπτώσεις η χαρά ν' ασχολούνται με τα παιδιά των παιδιών τους είναι μεγάλη. Μα και τα παιδιά αναγνωρίζουν το κίνητρο μιας τέτοιας κίνησης, ανταποδίδουν την αγάπη που παίρνουν, δημιουργούν στενούς δεσμούς και σχέσεις με τη γιαγιά και τον παππού.

Η πρώτη κίνηση αναγνώρισης της ειδικής σχέσης που υπάρχει μεταξύ γιαγιάδων και εγγονών έγινε το 1987 στη Γαλλία. Καθιερώθηκε η γιορτή της γιαγιάς στις 28 Μαρτίου και μάλιστα είχε μεγάλη επιτυχία, ενώ στην Ελλάδα ποτέ δεν γιορτάστηκε, ποτέ δεν έγινε μια εκδήλωση, ποτέ δεν γράφτηκαν δύο αράδες γι' αυτήν, ποτέ η τηλεόραση δεν της αφιέρωσε ένα δεκάλεπτο. Παράπονο, ίσως, από όλες τις γιαγιάδες.

Νομίζω ότι τους αξίζει να τις βγάζουμε όσο πιο συχνά μπορούμε από το περιθώριο, στο οποίο ακούσια συνήθως βρίσκονται και να σκύψουμε για λίγο πάνω τους με ενδιαφέρον. 

Τα γκρίζα κεφάλια τους είναι γεμάτα σοφία, από αυτήν που μόνο η πείρα της ζωής μπορεί να χαρίσει και η ψυχή τους εξημερωμένη από τον πανδαμάτορα χρόνο και γαλήνια πια είναι έτοιμη να προσφέρει.

Οι περισσότεροι άνθρωποι του κόσμου, έχουν μια ειδική σχέση με τους γονείς των δικών τους γονέων. 

Η συγγένεια δεν είναι τόσο πιεστική, το περιθώριο ν' αναπτυχθεί μια στενή σχέση είναι μεγάλο, οι κουβέντες γίνονται με ίσους όρους και η εμπιστοσύνη απεριόριστη. 

Η διαφορά ηλικίας είναι ένα θετικό στοιχείο σ' αυτή την περίπτωση. Οι δύο διαφορετικοί κόσμοι στους οποίους ζουν, προσφέρουν τη δυνατότητα να μάθει ο ένας από τον άλλον ενδιαφέροντα πράγματα. 

Η γιορτή, λοιπόν, της γιαγιάς είχε -και έχει- κάθε λόγο να πετύχει. Μπορεί κάποιος μεγάλος να μην έχει εγγόνια, αλλά κανένας δεν ήρθε στον κόσμο χωρίς γονείς, άρα και χωρίς γιαγιά. Μπορεί, λοιπόν, να τη θυμηθεί όπου κι αν είναι εκείνη.
Μια τέτοιου είδους γιορτή ταιριάζει και με τον χαρακτήρα της σχέσης. Η ηθική αναγνώριση είναι αρκετή και οι «γενικές» αυτές γιορτές προσφέρουν τέτοιου είδους «δώρα».
Σκεφθείτε τη γιαγιά -δική σας και των παιδιών σας- και θυμηθείτε την ημέρα της 28 Μαρτίου. Δεν χρειάζεται παρά λίγος από τον χρόνο σας για μια σύντομη επίσκεψη, μια ευγενική χειρονομία, έναν καλό λόγο, ένα χάδι, ένα φιλί.
Η ανταμοιβή που σας περιμένει είναι σπάνια. Ένας τρύγος υψηλής ποιότητας!
Βλέπετε, οι ρίζες του καθενός είναι σπουδαία πηγή δύναμης και τα στοιχεία που αντλεί απ' αυτές θρεπτικά σαν το μάννα, αναγκαία σαν το νερό της βροχής, πολύτιμα σαν τα ψήγματα χρυσού και ευεργετικά σαν τα παραμύθια που πλούτισαν τον παιδικό μας κόσμο.

Μην την ξεχάσετε, λοιπόν, γιατί η χαρά που θα της δώσετε δεν μπορεί να ειπωθεί με λόγια ή με λίγες γραμμές στο άψυχο χαρτί κι εκείνη με χαρά και στοργή θ' αδειάσει τις τσέπες της, τις γεμάτες πάντα συμβουλές για να τις μοιράσει στα εγγόνια της.

Γιατί του παιδιού μου το παιδί είναι δυο φορές παιδί μου.

 

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΩΝ. ΚΑΤΣΙΦΑΡΑΚΗ, πρόεδρος Πειθαρχικού Συμβουλίου Συλλόγου Πολυτέκνων Γονέων Ν. Χανίων, μέλος Δ.Σ. Συλλόγου Στιχουργών Ν. Χανίων

haniotika-nea.gr 
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Φαιναρέτη: Υποστηρίζοντας τους γονείς, υποστηρίζουμε το παιδί

...............
Πέραν των παθολογικών καταστάσεων, φαίνεται ότι, όταν οι γονείς δεν είναι ευχαριστημένοι από τη ζωή τους, αλλά νιώθουν εγκλωβισμένοι σε αυτή, είναι πολύ πιο πιθανό να υπάρχουν επιπτώσεις όχι μόνο για αυτούς, αλλά και στο παιδί.

Οι νέοι γονείς, έχοντας ιδιαίτερα αυξημένο αίσθημα ευθύνης για το παιδί που φέρνουν στον κόσμο, αγωνιούν μήπως η δική τους δυσφορία, τα δικά τους «άλυτα» προβλήματα, το επηρεάσουν. 

Και η αγωνία τους μήπως η ιστορία επαναληφθεί, μήπως δεν καταφέρουν να υποστηρίξουν τον ρόλο της μητέρας ή του πατέρα, όπως το φαντάζονται, είναι αυτό που καταθέτουν συχνά στους επαγγελματίες με τους οποίους έρχονται σε επαφή.

Αυτός ο φαύλος κύκλος δεν είναι ανάγκη να γίνει το πεπρωμένο της επόμενης γενιάς. Ήδη από την περίοδο της κύησης ή και το πρώτο διάστημα μετά τον τοκετό, υπάρχουν γονείς που δυσκολεύονται με την αλλαγή στη ζωή τους, με αποτέλεσμα να έχουμε ποικίλες ενδείξεις δυσφορίας, που μπορεί να οξυνθούν μετά τον τοκετό αν μείνουν χωρίς παρέμβαση.

Η έγκαιρη ανίχνευση και παρέμβαση στις δυσκολίες κατά την περιγεννητική περίοδο, είναι εξαιρετικά σημαντική για τη νέα ζωή των γονιών και του παιδιού που έρχεται στον κόσμο. 

Η φροντίδα και η υποστήριξη των νέων γονέων είναι μια επένδυση ζωής!

πηγή

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Σαν σήμερα στις 28 Μαρτίου το 1776 ιδρύθηκε το Θέατρο Μπολσόι!

Ονομαστό θέατρο της Μόσχας για παραστάσεις όπερας και μπαλέτου. «Μπολσόι» (ορθότερη προφορά «Μπαλσόι») στα ρωσικά σημαίνει «μεγάλο» (Большо́й теа́тр = Μεγάλο Θέατρο).

Αποτελεί ένα από τα αξιοθέατα της ρωσικής πρωτεύουσας και στη μακραίωνη ιστορία του, που ξεκινά το 1776, έχει χτιστεί και ανακαινιστεί πολλές φορές.

Στις αρχές του 1776 κι ενώ ο άνεμος του Διαφωτισμού έπνεε στην αχανή Ρωσική Αυτοκρατορία, η αυτοκράτειρα Αικατερίνη Β’ η Μεγάλη παραχώρησε στον εισαγγελέα της Μόσχας, πρίγκηπα Πιοτρ Ουρούσοφ την άδεια να ιδρύσει θέατρο, με σκοπό την προβολή δημοσίων παραστάσεων.

Ο Ουρούσοφ συνεταιρίστηκε με τον άγγλο ιμπρεσάριο Μάικλ Μάντοξ και στις 28 Μαρτίου 1776 ίδρυσαν θίασο, που στεγάστηκε προσωρινά στο Μέγαρο του κόμη Βοροντσόφ.

Παράλληλα, ξεκίνησαν με ταχείς ρυθμούς οι εργασίες για τη μόνιμη στέγαση του θιάσου κοντά στην όχθη του ποταμού Πέτροφκα, που ολοκληρώθηκαν στα τέλη του 1780.

Τα εγκαίνια του νέου θεάτρου, που ονομάστηκε αρχικά «Πέτροφσκι», έγιναν στις 30 Δεκεμβρίου 1780, οπότε δόθηκε και η πρώτη παράσταση.

Το 1805 καταστράφηκε από πυρκαϊά. Τον επόμενο χρόνο το θέατρο έγινε κρατικό και στις 6 Ιανουαρίου 1825 εγκαινιάστηκε η νέα του στέγη σε σχέδια του γάλλου αρχιτέκτονα Ζοζέφ Μποβέ.

Στο νέο κτίριο δέσποζε η εντυπωσιακή είσοδός του σε αρχαιελληνικό ύφος και με το γλυπτό του Απόλλωνα στην κορυφή του αετώματος που έστεφε το πρόστυλο. Το νέο θέατρο ονομάστηκε «Μπολσόι Πέτροφσκι».

Στις 11 Μαρτίου 1853 μία νέα πυρκαϊά που μαινόταν επί τρεις ημέρες κατέστρεψε τα πάντα στο εσωτερικό του θεάτρου, εκτός από τους τοίχους. Η αποκατάσταση του θεάτρου επιτεύχθηκε γρήγορα σε σχέδια του ιταλορώσου αρχιτέκτονα Αλμπέρτο Κάβος.

Μετά την επικράτηση της Οκτωβριανής Επανάστασης το 1917 μετονομάστηκε σε Ακαδημαϊκό Κρατικό Θέατρο Μπολσόι. Κάποια μέλη της επαναστατικής ηγεσίας εισηγήθηκαν το κλείσιμό του, επειδή το θεωρούσαν σύμβολο του παλαιού (τσαρικού) καθεστώτος. Επικράτησαν, όμως, ψυχραιμότερες σκέψεις και μεταπολεμικά με την καλλιτεχνική του δραστηριότητα το Μπολσόι αναδείχτηκε σε βασικό μέσο προβολής της Σοβιετικής Ένωσης.

Μετά την κατάρρευση του κομμουνιστικού καθεστώτος, το Μπολσόι συνέχισε την καλλιτεχνική του δραστηριότητα στο πλαίσιο της Ρωσικής Ομοσπονδίας.

Από το 2005 έως το 2011 έγιναν εκτεταμένες εργασίες συντήρησης, που κόστισαν έξι φορές πάνω από το προϋπολογισθέν ποσό, γεγονός που χαρακτηρίστηκε σκάνδαλο και προκάλεσε την επέμβαση των εισαγγελικών αρχών της Μόσχας. Στις 28 Οκτωβρίου 2011 έγιναν τα επίσημα εγκαίνια του ανακαινισθέντος θεάτρου.

Στο θέατρο Μπολσόι εδρεύουν και τα περίφημα Μπαλέτα Μπολσόι, από τα κορυφαία χορευτικά συγκροτήματα του κόσμου.

Πρεμιέρες στο Μπολσόι

• «Βοεβόδας», όπερα του Π.Ι Τσαϊκόφσκι (11 Φεβρουαρίου 1869).
• «Η Λίμνη των Κύκνων» του Π.Ι. Τσαϊκόφσκι (4 Μαρτίου 1877).
• «Μαζέπα», όπερα του Π.Ι Τσαϊκόφσκι (3 Φεβρουαρίου 1884).
• «Μπόρις Γκοντούνοφ», όπερα του Μόντεστ Μουσόργκσκι (16 Δεκεμβρίου 1888).
• «Αλέκο», όπερα του Σεργκέι Ραχμάνινοφ (9 Μαίου 1893).
• «Φραντσέσκα ντα Ρίμινι», όπερα του Σεργκέι Ραχμάνινοφ (11 Ιανουαρίου 1906).
• «Θωρηκτό Ποτέμκιν», κινηματογραφκή ταινία του Σεργκέι Αϊζενστάιν (28 Απριλίου 1925).
• «Η Λαίδη Μάκβεθ του Μτσενσκ», όπερα του Ντμίτρι Σοστακόβιτς (24 Ιανουαρίου 1934).
• «Σταχτοπούτα», μπαλέτο του Σεργκέι Προκόφιεφ (21 Νοεμβρίου 1945).
• «Ωδή στη μνήμη του Βλαδίμηρου Λένιν», συμφωνικό ποίημα του Αράμ Χατσατουριάν (26 Δεκεμβρίου 1948).
• «Οκτώβρης», συμφωνικό ποίημα του Ντμίτρι Σοστακόβιτς (16 Σεπτεμβρίου 1967).
• «Κοντσέρτο για βιολί αρ. 2» του Ντμίτρι Σοστακόβιτς (26 Σεπτεμβρίου 1967).

Πηγή: sansimera.gr

athensmagazine.gr

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Κλαίτε αυθόρμητα και συχνά; Πολύ καλά κάνετε!

Στις δυτικές κοινωνίες της ταχύτητας, των εξοντωτικών ρυθμών και των κυνικών συμπεριφορών, τα δάκρυα «μεταφράζονται» ως ένδειξη ενός ανίσχυρου χαρακτήρα που δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα με τους… «κακούς» της αγέλης, δεν μπορεί να ηγηθεί, δεν είναι ικανός να επιβάλλει την τάξη.

Μέγα λάθος. Σύμφωνα με νεότερες μελέτες και στοιχεία ψυχοθεραπευτών από την άλλη άκρη του Ατλαντικού όσοι κλαίνε αυθόρμητα και συχνά, συνήθως, είναι προσωπικότητες απείρως πιο ισχυρές από τους υπόλοιπους που προτιμούν να κάνουν την καρδιά τους πέτρα, μόνο και μόνο για να κερδίσουν τις εντυπώσεις. 

Δεν είναι ένδειξη αδυναμίας, λένε οι ειδικοί, ούτε σημάδι αυτολύπησης και ψυχολογικής κατάρρευσης.
Το να κλαίμε είναι η έκφραση μιας ισχυρής προσωπικότητας, που ξέρει να αντιδρά σωστά στις αντιξοότητες και να τις μετασχηματίζει σε κάτι πραγματικά καλό. 

Να 6 λόγοι που σύμφωνα με τη σύγχρονη ψυχοθεραπευτική συμβουλευτική οι «κλαψιάρηδες» είναι πιο δυνατοί από τους υπόλοιπους.

Δεν φοβούνται να εκφράσουν τα συναισθήματα τους
Με τον ίδιο τρόπο που όταν μας συμβαίνει κάτι συναρπαστικό δεν διστάζουμε να χαμογελάσουμε και να μεταδώσουμε τη θετική μας ενέργεια, λένε, είναι απολύτως φυσιολογικό να μας στενοχωρεί και να μας καταβάλλει μία αρνητική εξέλιξη. Όσοι κλαίνε, μπορεί να κάνουν κακό στα μάτια τους (αν και όχι πάντα), αλλά δείχνουν να έχουν επαφή με την πραγματικότητα, να κατανοούν πολύ καλύτερα ό,τι συμβαίνει γύρω τους και να το «μεταφράζουν» σωστά για να βρουν λύσεις στη συνέχεια.

Ξέρουν ότι τα δάκρυα «καθαρίζουν» την ψυχή
Λογικά ξεσπάσματα λειτουργούν σαν ψυχική κάθαρση. Κάποιος που κλαίει – με λόγο και αιτία – καθαρίζει την ψυχή του από περιττά βάρη, αφήνει διόδους για να βγει η θλίψη, ώστε να μην τον κατασπαράξει ψυχολογικά. Το κλάμα, διαπιστωμένα ανακουφίζει πνεύμα και σώμα από αρνητικά συναισθήματα και εμποδίζει το άτομο από το να αναπτύξει συμπλέγματα και αντικοινωνικές συμπεριφορές.

Τα δάκρυα φέρνουν… χαμόγελα
Μοιάζει παράδοξο, αλλά η ανακούφιση που προσφέρει ένα καλό ξέσπασμα, φτιάχνει τη διάθεση. Πολλές μελέτες πάνω στο ανθρώπινο κλάμα καταλήγουν στο συμπέρασμα, ότι όσοι κλαίνε συχνά, λίγο μετά αισθάνονται πολύ καλύτερα και γενικώς είναι προσωπικότητες που αμέσως μετά θα αναζητήσουν πηγές χαράς. Τεκμηριώνεται επιστημονικά από το γεγονός ότι όταν κλαίμε, ο εγκέφαλος παίρνει την εντολή να εκκρίνει ενδορφίνες και ωκυτοκίνη, που είναι γνωστή και ως η ορμόνη της χαράς. Γι’ αυτό αμέσως μετά, οι «κλαψιάρηδες», σκέφτονται πιο καθαρά, πιο ήρεμα και συνήθως επανέρχονται με τη λύση του προβλήματος που τους «έσπρωξε» προς την κούτα με τα χαρτομάντιλα.

Δεν νοιάζονται για το τι θα πει ο κόσμος
Κι αυτό είναι μόνο καλό, λένε οι ψυχοθεραπευτές, αφού κάποιος που δεν χολοσκάει για τους τίτλους και τους ρόλους μέσα στον κοινωνικό ιστό, συνήθως είναι ο καλύτερος ηγέτης μιας ομάδας. Όσοι κλαίνε, χωρίς ντροπή, είναι άνθρωποι με μυαλό που κινείται πέρα από το τυπικό κοινωνικό στίγμα, προσωπικότητες με ισχυρό πνεύμα, που ιεραρχούν σωστά όσα αξίζουν και όσα όχι. Δηλαδή, το τι θα πει ο κόσμος, αν σε δει να κλαις.

Λειτουργούν ως πρότυπο
Κι αυτό φαίνεται παράδοξο, αλλά δεν είναι. Όσοι είναι ειλικρινής με τον εαυτό τους και τους γύρω τους, συνήθως ενθαρρύνουν και τους άλλους να σκέφτονται, ακόμη και να νιώθουν έτσι. Δεν είναι τυχαίο ότι με κάποιους ανθρώπους νιώθουμε πιο κοντά, πιο άνετα, ακριβώς επειδή είναι… ανθρώπινοι, με πραγματικά συναισθήματα και ειλικρινείς εκδηλώσεις.

Τα δάκρυα «σκοτώνουν» τα μικρόβια
Το συναρπαστικό με τα δάκρυα δεν είναι μόνο ότι «σκοτώνουν» τα αρνητικά συναισθήματα. Το ίδιο κάνουν και με τα βακτήρια σε ποσοστό 90%-95%, ενώ «καθαρίζουν» την όραση.

tonwtiko.com 

Tο διαβάσαμε εδώ

Ξέρεις πως το κλάμα κάνει καλό στα παιδιά;

Όταν βλέπεις μια παιδική φατσούλα να μην σταματάει το κλάμα , σίγουρα το πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι δεν είναι ότι του κάνει καλό. Κάνεις, όμως, λάθος!

Το κλάμα του παιδιού δεν σημαίνει μόνο ότι σε έχει ανάγκη και σε θέλει κοντά του, ότι πεινάει ή λερώθηκε και θέλει καθάρισμα, μπορεί να σημαίνει και άλλα πράγματα πιο περίπλοκα. 

Τώρα, όμως, ήρθαμε να σου πούμε πως το κλάμα του παιδιού σου, του κάνει καλό και δεν το λέμε εμείς αλλά οι επιστήμονες. Συγκεκριμένα σε έρευνα που διεξήχθη από το Αμερικάνικο Πανεπιστήμιο διαπιστώθηκε πως το κλάμα των μικρών αγγέλων μπορεί να τα ωφελήσει και όχι να τα βλάψει.

Πώς εξηγείται επιστημονικά η ευεργετική αξία που έχει το κλάμα;
Τα παιδιά μέσω του κλάματος εξωτερικεύουν τα νεύρα τους και παράλληλα χαλαρώνουν. 

Όταν, λοιπόν, το παιδί από την μικρή ηλικία μαθαίνει να βγάζει τη χαρά του με γέλιο και τον πόνο ή το θυμό του με κλάμα έχει περισσότερες πιθανότητες να εξελιχθεί σε έναν υγιή και ώριμο έφηβου που δεν θα αναζητά ως λύση τον τσακωμό αλλά το διάλογο.

Η ψυχούλα του δεν θα βαραίνει με πόνο, καθώς θα τον βγάζει με το κλάμα και όταν χαμογελά θα χαμογελά αληθινά και όχι επιφανειακά και στιγμιαία. 

Οι λογομαχίες και οι διαπληκτισμοί δεν θα υπάρχουν μέσα στην καθημερινότητα του και θα αναζητά την λύση του κάθε προβλήματος μέσω του διαλόγου και της περισυλλογής.

Συμβουλή!
Άσε το παιδί σου να κλάψει και να εκφραστεί ελεύθερα και όχι με περιορισμούς και περίμενε να δεις στο μέλλον πόσο καλό του έκανες.

πηγή

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Πολύ Επικίνδυνες Εφαρμογές για Παιδιά / The 12 Most Dangerous Apps for Kids

Ελέγχουμε τις εφαρμογές που έχουν τα παιδιά μας στο κινητό τους για να τα προστατεύσουμε από κακόβουλους χρήστες.

Το 2013, ένα δωδεκάχρονο κορίτσι παρασύρθηκε από έναν άντρα 21 χρονών. Όταν συναντήθηκαν, την οδήγησε σε ένα μοτέλ και την κακοποίησε. Πώς συναντήθηκε αυτό το παιδί με ένα μεγαλύτερό του που δε γνώριζε καθόλου από πριν;

The 12 Most Dangerous Apps for Kids
Μέσω μιας εφαρμογής που λέγεται Whisper στο κινητό της. Αυτό το ίδιο κινητό που οι γονείς της της αγόρασαν. 

Και η συγκεκριμένη εφαρμογή είναι μια από τις πολλές επικίνδυνες εφαρμογές που οι γονείς θα πρέπει να γνωρίζουν για να προστατεύσουν τα παιδιά τους.

Η τρομακτική αλήθεια
Ο «κακός» δεν παραμονεύει πια στις σκοτεινές γωνιές (μόνο). Μπορεί πια να μπει στο υπνοδωμάτιο του παιδιού μας και ενώ εμείς κοιμόμαστε αμέριμνοι δίπλα, χάρη στο κινητό του (ή τάμπλετ). Τα διάφορα «αρπακτικά» παραμονεύουν ακόμη κι όταν εμείς είμαστε απλά στο διπλανό δωμάτιο. Και δε μιλάμε μόνο για σεξουαλικό κίνδυνο εδώ, αλλά και για κυβερνο-επιθέσεις -το γνωστό ως Cyber-bullying – αλλά και κάθε άλλης μορφής κακοποίηση.

Νέες εφαρμογές συνεχώς δημιουργούνται με σκοπό την επικοινωνία των ανθρώπων, αλλά πρέπει να έχουμε το νου μας όσον αφορά το τι κάνει το παιδί μας με αυτές. Αν λοιπόν γνωρίζουμε τα κόλπα που χρησιμοποιούν τα αρπακτικά, θα γνωρίζουμε και σε τι πρέπει να έχουμε το νου μας. Έτσι, σας δίνουμε παρακάτω μια λίστα με κάποιες από τις επικίνδυνες εφαρμογές που υπάρχουν.

1. Whisper

Αυτή η εφαρμογή επιτρέπει να στέλνει κάποιος μυστικά ανώνυμα μηνύματα και επιτρέπει τη συζήτηση (chatting) χρηστών από την ίδια γεωγραφική περιοχή, μεταξύ τους.

Γιατί είναι επικίνδυνη: 

Πολλά παιδιά παρασύρονται από την ατμόσφαιρα μυστηρίου που δημιουργεί η αίσθηση να μιλάνε με αγνώστους και να νομίζουν ότι τα μυστικά τους δεν τα ξέρει κανείς παρά μόνο άγνωστοι που δεν θα δουν ποτέ. Όμως το ότι οι άνθρωποι που επικοινωνούν είναι από την ίδια στενή γεωγραφική περιοχή, μπορεί να χρησιμοποιηθεί από κακόβουλους χρήστες που επιθυμούν σιγά-σιγά να αποκτήσουν επαφή με το παιδί (κι έτσι, η ανωνυμία παύει πια να υπάρχει).

2. YikYak

Όλοι οι χρήστες του YikYak είναι ανώνυμοι. 

Δεν χρειάζονται λογαριασμό για να στείλουν μηνύματα, απλώς τα μηνύματά τους είναι προσβάσιμα στους 500 ανθρώπους που είναι πλησιέστερα σε μια ακτίνα 1,5 ως 8 χιλιομέτρων. Ένας ψυχίατρος αποκαλεί αυτή την εφαρμογή «την πιο επικίνδυνη που υπάρχει γιατί μπορεί να μετατραπεί σε ένα εικονικό δωμάτιο συζητήσεων (chat room) όπου ο καθένας μπορεί να λέει ό,τι θέλει ανώνυμα. Ψευδή, κακόβουλα μηνύματα που σκοπεύουν να αμαυρώσουν την προσωπικότητα του άλλου, δημόσια και χωρίς έλεγχο».

Γιατί είναι επικίνδυνη: 

Ήδη η εφαρμογή αυτή δημιουργεί προβλήματα σε πολλά σχολεία των ΗΠΑ, καθώς μαθητές «θάβουν» ανελέητα τους καθηγητές τους και ο ένας τον άλλο. Κάποια σχολεία έφτασαν να απαγορέψουν εντελώς τα κινητά λόγω της συγκεκριμένης εφαρμογής.

3. Kik

Μια δωρεάν υπηρεσία μηνυμάτων που επιτρέπει την αποστολή κειμένου/εικόνας χωρίς αυτό να φαίνεται στο ιστορικό της συσκευής. (Παρόμοιες εφαρμογές: Viber, WhatsApp, TextNow).
Γιατί είναι επικίνδυνη: 

Κάνει εύκολο στο παιδί το να επικοινωνεί με ξένους χωρίς να το ξέρουμε, εφόσον παρακάμπτει την υπηρεσία SMS του παρόχου. Τα παιδιά επίσης μπορούν να τη χρησιμοποιήσουν για «sexting» (αποστολή προσωπικών πονηρών φωτογραφιών) χωρίς οι γονείς να το μάθουν. Επίσης ένας ξένος μπορεί να στείλει στο παιδί «αίτημα φιλίας».

Προειδοποίηση προς γονείς για το KIK πατώντας ΕΔΩ

4. Snapchat

Επιτρέπει τη σύλληψη φωτογραφίας ή βίντεο και το κάνει προσβάσιμο σε κάποιον αποδέκτη για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Με το πέρας του χρόνου, η εικόνα ή το βίντεο εξαφανίζεται αυτόματα (ή έτσι τουλάχιστον ισχυρίζεται το Snapchat). Παρόμοιες εφαρμογές: Poke, Wire, και Wickr.
Γιατί είναι επικίνδυνη: 

Τα παιδιά μπορούν να στείλουν ή να λάβουν πονηρές φωτογραφίες. Επίσης ο ισχυρισμός περί εξαφάνισης της φωτό/βίντεο μετά από λίγο τα κάνει – ψευδώς – να νιώθουν ασφαλή ότι οι φωτογραφίες τους δε θα χρησιμοποιηθούν. Η πραγματική αλήθεια είναι ότι τίποτε στο Internet δε χάνεται. Πάντα υπάρχουν τρόποι να αποκτήσει κάποιος αυτό που θέλει.

5. Vine

Επιτρέπει σε χρήστες να στέλνουν 6λεπτα βίντεο.
Γιατί είναι επικίνδυνη: 

Ενώ τα περισσότερα βίντεο είναι ακίνδυνα, μπορούν (και το κάνουν) να εμφανιστούν και βίντεο σεξουαλικού περιεχομένου, που εκθέτουν τα παιδιά σε ακατάλληλο υλικό. Επίσης μπορεί κάποιος εύκολα να ψάξει και να βρει τέτοια βίντεο μέσω της εφαρμογής. Τα αρπακτικά χρησιμοποιούν την εφαρμογή αυτή για να ψάξουν και να βρουν παιδιά. Μετά, προσπαθούν να επικοινωνήσουν μαζί τους για τα περαιτέρω.

6 & 7. ChatRoulette και Omegle

Αυτές οι εφαρμογές επιτρέπουν την επικοινωνία μέσω βίντεο με άλλους (video chat).
Γιατί είναι επικίνδυνη: 

Όχι μόνο μπορεί να μιλάνε τα παιδιά με ξένους, αλλά και με «ψευδο-ξένους». Οι συγκεκριμένες ιστοσελίδες προσπαθούν να προειδοποιήσουν με κάθε τρόπο τους χρήστες όταν κάποιος χρησιμοποιεί ψεύτικη κάμερα για να μη φαίνεται ποιος είναι, ωστόσο, οι κακόβουλοι χρήστες εξακολουθούν να ξεφεύγουν από το «ραντάρ» με όλο και πιο καινούριες τεχνολογίες. 

Έτσι, ένας πενηντάχρονος, μπορεί να χρησιμοποιήσει λογισμικό ψευδούς κάμερας που να τον κάνει να φαίνεται για δεκαπεντάχρονος που προσπαθεί να πείσει ένα νεαρό κορίτσι να του στείλει πονηρές φωτογραφίες της ή πληροφορίες για την περιοχή που μένει.

8. Tinder

Χρήστες αποστέλλουν φωτογραφίες τους και βλέπουν τις φωτογραφίες άλλων χρηστών. Αν νομίζουν ότι κάποιος-α τους αρέσει, μπορούν να βάλουν «σημαία» (flag) στη φωτογραφία του-της. Αν το άλλο πρόσωπο τους έχει επίσης βάλει σημαία, τότε η επικοινωνία καθίσταται δυνατή μεταξύ τους.
Γιατί είναι επικίνδυνη: 

Αυτή η εφαρμογή και άλλες παρόμοιες όπως οι Down, Skout, Pure, και Blendr, χρησιμοποιούνται επί τούτου για να βρει κανείς φίλο-φιλενάδα.

9. Poof

Κρύβει άλλες εφαρμογές στη συσκευή σας. Επιλέγουμε ποιες εφαρμογές θέλουμε να κρύψουμε και αυτές δε θα φαίνονται πια στην οθόνη του κινητού μας.

Γιατί είναι επικίνδυνη: 

Αν το παιδί έχει εφαρμογές που θέλει να κρύψει από τους γονείς του, το μόνο που χρειάζεται είναι το Poof. Αν λοιπόν δείτε το Poof στην οθόνη του κινητού του παιδιού σας θα πρέπει να το ρωτήσετε τι προσπαθεί να σας κρύψει.

Και τώρα τι;
Ας θυμόμαστε ότι, η ασφάλεια του παιδιού μας είναι σημαντικότερη από την ιδιωτικότητά του. Σα γονείς οφείλουμε να ελέγχουμε τι κάνει με το κινητό του και αυτό είναι δική μας ευθύνη. Καλό είναι να έχουμε ενεργοποιημένο τον «Γονικό έλεγχο» στο κινητό του παιδιού μας – αν υπάρχει – ή γενικότερα να θέσουμε ως κανόνα το να γνωρίζουμε εμείς και να δίνουμε άδεια για τις εφαρμογές που θέλει να κατεβάσει. Το να έχουμε ένα κοινό φορτιστή σε κοινή θέα ως δικαιολογία για να ελέγχουμε το κινητό του παιδιού μας είναι μια ιδέα.

Ακόμη σημαντικότερο και απαραίτητο, είναι το να μιλήσουμε στο παιδί μας και να του εξηγήσουμε διεξοδικά ξανά και ξανά τους κινδύνους που ελλοχεύουν όπως θα κάναμε με οτιδήποτε άλλο, προκειμένου να μάθει να προστατεύει τον εαυτό του, γιατί εμείς δε θα μπορούμε πάντα να ελέγχουμε τα πάντα. Η πληροφόρηση είναι ο καλύτερος τρόπος να προστατέψουμε τα παιδιά μας.

Τελικά, η ασφάλεια στο Internet είναι το ίδιο με την ασφάλεια οπουδήποτε αλλού. Όπως δε δείχνουμε στα παιδιά μας μία και μόνο φορά πως να διασχίζουν μια λεωφόρο, έτσι κι εδώ, θα πρέπει να επιμείνουμε προκειμένου τα παιδιά μας να καταλάβουν ότι ο κόσμος δεν είναι τόσο αθώος όσο φαίνεται. «Η επανάληψη είναι η μήτηρ της μαθήσεως».

Και σε τελευταία ανάλυση, δεν είναι οι εφαρμογές οι ίδιες μόνο επικίνδυνες. Είναι η λανθασμένη χρήση τους που μπορεί να τις καταστήσει επικίνδυνες όπως και κάθε τι άλλο.

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Επανάληψη - Γλώσσα Τρίτης Δημοτικού: Η Προστακτική Αορίστου και το Κέικ Πουά!!

miteroula.blogspot.com

Μαθαίνω την Προστακτική Αορίστου φτιάχνοντας ένα υπέροχο κέικ με τη μαμά ή τον μπαμπά!! 

Κέικ, το... πουά!!!! 
Μια συνταγή βήμα - βήμα, που θα σας ενθουσιάσει!

Υλικά για το μείγμα κέικ
510 γραμμάρια αλεύρι για όλες τις χρήσεις
340 γραμμάρια ζάχαρη
300 γραμμάρια μαλακό βούτυρο
6 αυγά
3 κουταλάκια γλυκού βανίλια
2 1/2 κουταλάκια γλυκού μπέικιν πάουντερ
λίγο αλάτι
90 γραμμάρια γάλα

Παρασκευή 

------------------ (Χτυπάω) με μίξερ χειρός το βούτυρο και τη ζάχαρη μέχρι το μείγμα να γίνει αφράτο.
Στη συνέχεια,--------------- (προσθέτω) ένα - ένα τα αυγά και τη βανίλια.
-------------- (Ρίχνω) λίγο αλεύρι και μετά λίγο γάλα εναλλάξ στο μείγμα και όταν είναι ομοιόμορφο και αφράτο, είναι έτοιμο για ψήσιμο.

Για τη βουτυρόκρεμα
* 450 γραμμάρια ανάλατο βούτυρο, σε θερμοκρασία δωματίου
* 1,5 κιλό μπορεί να τραβήξει και 2 ζάχαρη άχνη
* 1/4 φλιτζάνι πλήρες γάλα, σε θερμοκρασία δωματίου
* 1 κουταλιά της σούπας εκχύλισμα βανίλιας

Παρασκευή
Σε ένα μπολ ----------------- (χτυπάω) στην δυνατή ταχύτητα το βούτυρο μέχρι να αφρατέψει.
------------------- (Χαμηλώνω) το μίξερ και σιγά σιγά και κουταλιά κουταλιά ------------------ (προσθέτω) τη μισή ζάχαρη άχνη μέχρι να γίνει ένα ομοιογενές μείγμα.
Έπειτα --------------- (ρίχνω) το γάλα και την υπόλοιπη ζάχαρη πάλι κουταλιά κουταλιά.
Πριν ρίξετε όλη την ζάχαρη ενδιάμεσα ------------ ( βάζω) και την βανίλια και ---------------- (συνεχίζω) το χτύπημα.
Αφού ομοιογενοποιηθούν όλα τα υλικά ------------ (γυρίζω) το μίξερ στην δυνατή ταχύτητα και ------------- (χτυπάω) για 3-4 λεπτά για να σας γίνει αρκετά αφράτο.

Να Προθερμάνετε τον φούρνο στους 180 βαθμούς.

-------------- (Παίρνω) ένα ταψάκι σαν της φωτογραφίας (με 18 τρύπες), ------------------ το (ψεκάζω) με βούτυρο και
------------------ το (αλευρώνω).
---------------- (Παίρνω) το μισό μείγμα από το κέικ, ------------------ το (χωρίζω) σε πέντε διαφορετικά μπολάκια και ----------------- (προσθέτω) χρώματα ζαχαροπλαστικής που σας αρέσουν.

--------------------- (Τοποθετώ) το μείγμα στο ταψάκι με τις τρύπες και -------------------- το (ψήνω) σε προθερμασμένο φούρνο για 15 λεπτά περίπου.
---------------- (Αφήνω) τις μπάλες να κρυώσουν εντελώς και
-------------------- τις (βγάζω) προσεχτικά από το ταψάκι.

------------------- (Τοποθετώ) λαδόκολλα σε ένα ταψάκι στρογγυλό,
----------------------- (προσθέτω) τις χρωματιστές μπάλες κολλητά τη μια δίπλα στην άλλη και ------------------- (ρίχνω) το υπόλοιπο μείγμα από το κέικ προσέχοντας να πάει παντού.
--------------------- (Ψήνω) στο φούρνο για 30 λεπτά ακόμη.
--------------------- (Δοκιμάζω) αν έχει ψηθεί με μια οδοντογλυφίδα.

----------------- το (αφήνω) κάνα πεντάλεπτο να κρυώσει, πριν το βγάλετε από τη φόρμα.
------------------- (Ετοιμάζω) τη βουτυρόκρεμα και ----------------- (αλείφω) το κέικ.

Αν θέλετε μπορείτε να χρωματίσετε τη βουτυρόκρεμα και να το κάνετε ό,τι χρώμα σας αρέσει.

-------------------- (φτιάχνω) και δυο τρεις χρωματιστές μπάλες παραπάνω και ----------------- (διακοσμώ) το κέικ!!!

ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΔΥΟ!! 

Φιλάκια πολλά πολλά και αγκαλίτσες από το Χαμομηλάκι

Τσοπανάκος: Ο ποιητής της Ελληνικής Επανάστασης

Τσοπανάκος ήταν το προσωνύμιο του ποιητή Παναγιώτη Κάλλα, που διακρίθηκε με τους εμψυχωτικούς στίχους του κατά τη διάρκεια των πρώτων χρόνων της Ελληνικής Επανάστασης

Οι λόγιοι της εποχής του τού απέδωσαν τους χαρακτηρισμούς «Ομηρίδιον», λόγω και του μικρού του ύψους και «Τυρταίος της Επανάστασης».

Ο Παναγιώτης Κάλλας γεννήθηκε το 1789 στη Δημητσάνα της Αρκαδίας και ήταν πολύ κοντός, σχεδόν νάνος και καμπούρης. «Το ανάστημά του ήτον ως δωδεκαετούς νέου, ο δε χαρακτήρ του προσώπου του παιδικός» γράφει ο βιογράφος και εκδότης των ποιημάτων του Νικόλαος Παππαδόπουλος.

Από μικρός απέκτησε την ευχέρεια στη στιχουργία, σκαρώνοντας σατιρικούς στίχους, με τους οποίους ειρωνευόταν τα κακώς κείμενα της πατρίδας του. Καθόταν σε μια γωνιά της Δημητσάνας και τους απήγγειλε μεγαλοφώνως. Εξ αυτού του λόγου, οι συμπολίτες του τού «κόλλησαν» το παρατσούκλι Τσοπανάκος, με το οποίο έγινε γνωστός.

Ο Κάλλας παρακολούθησε μόνο για δύο χρόνια μαθήματα στο Ελληνικό Σχολείο της Δημητσάνας, λόγω προβλημάτων υγείας. Ήταν, όμως, φιλομαθής και όταν ένιωθε καλά, επέστρεφε στα θρανία.

Απ’ όλους τους Τουρκομάχους θαύμαζε και αγαπούσε τον Νικηταρά, και πρώτα σ’ αυτόν διάβαζε τα νέα του ποιήματα. Μια μέρα ο Νικηταράς, σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για την προσφορά του Τσοπανάκου στην Επανάσταση, του απέστειλε ως δώρο ένα λάφυρο από την καταστροφή του Δράμαλη στα Δερβενάκια το καλοκαίρι του 1822. Ήταν ένα όμορφο άλογο χωρίς ουρά, που θα του χρησίμευε για να περιέρχεται τα στρατόπεδα έφιππος και να εξάπτει με τους στίχους του το φρόνημα των μαχητών.Με την έκρηξη της Επανάστασης άλλαξε τις χορδές της λύρας του και αντί σατιρικών επιγραμμάτων συνέθετε θούρια που προέτρεπαν τους Έλληνες στον αγώνα υπέρ της ελευθερίας και υμνούσε τα κατορθώματα του Κολοκοτρώνη, του Μιαούλη του Κανάρη και των άλλων ηρώων της Επανάστασης.

Ο Τσοπανάκος, που ήταν πάμπτωχος και μόλις που κατόρθωνε να θρέψει τον εαυτό του, ξαναβρήκε τον σατιρικό του οίστρο και ευχαρίστησε τον Νικηταρά με τους παρακάτω στίχους:

Το δώρο σου Νικηταρά
είν’ άλογο χωρίς ουρά
Ή μου στέλνεις και κριθάρι
ή σου στέλνω το τομάρι.

Ο Νικηταράς τού έστειλε το κριθάρι που ζητούσε και η Πελοποννησιακή Γερουσία ανέλαβε να τον συντηρεί. Ο θάνατος του Τσοπανάκου το 1825 ήταν αρκετά πεζός. Καθ’ οδόν προς τη Δημητσάνα συνάντησε μια κορομηλιά και αποφάσισε να χορτάσει την πείνα του. Στάθηκε καβάλα στο άλογο κάτω από το δέντρο και άρχισε να καταβροχθίζει λαίμαργα τους καρπούς του. «Αφού η φύσις τον εστέρησε το σώμα, του έδωκε μεν πνεύμα πολύ, αλλά κοιλίαν μικρήν και αδύνατον και δια τούτο μη δυνάμενος να χωνεύση τα κορόμηλα απέθανεν» γράφει ο Φωτάκος στους «Βίους Πελοποννησίων Ανδρών».

Τα πατριώτικα ποιήματά του εκδόθηκαν μετά το θάνατό του το 1838 από τον Νικόλαο Παππαδόπουλο, με τίτλο «Άσματα Πολεμιστήρια του υπέρ της Ανεξαρτησίας της Ελλάδος Αγώνος». Τα σατιρικά του, όμως, επιγράμματα χάθηκαν και μόνο κάποια από αυτά διασώθηκαν από στόμα σε στόμα.

pentapostagma.gr

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι