.jpg)
George Lucas Wants More “Greek Philosophers and Cobblers”
Ο Τζορτζ Λούκας θέλει περισσότερους «Έλληνες φιλόσοφους και τσαγκάρηδες».jpg)
Πώς μπορούν οι άνθρωποι να κατανοήσουν τα συνεχώς αναπτυσσόμενα —και πολύ γρήγορα ξεπερασμένα— βουνά πληροφοριών στον κόσμο; Ο σκηνοθέτης Τζορτζ Λούκας πιστεύει ότι οι απαντήσεις μπορούν να βρεθούν σε εκπαιδευτικές πρακτικές που ήταν κοινές πριν από πολλούς αιώνες.
Το πρώτο μέρος είναι «η φιλοσοφική-διανοητική πλευρά», στο στυλ Αριστοτέλη/Πλάτωνα, όπου ένας δάσκαλος εμπλέκει και ενθαρρύνει μια μικρή ομάδα μαθητών με ερωτήσεις και συζητήσεις. Το δεύτερο μέρος είναι η πρακτική «σχολή μάθησης χειροτεχνών», όπου, ας πούμε, ένας τσαγκάρης αναλαμβάνει μερικούς μαθητευόμενους και τους δείχνει πώς να φτιάχνουν παπούτσια.
Μόλις μπήκαμε στη Βιομηχανική Επανάσταση, αυτές οι δύο μορφές μάθησης παραμερίστηκαν και η εκπαίδευση έγινε μια άσκηση για το “μπούκωμα” όσο το δυνατόν περισσότερων πληροφοριών στα παιδιά, λέει ο Lucas.
“Είναι σαν μια βιομηχανική γραμμή παραγωγής και στο τέλος της γραμμής παραγωγής, οι μαθητές φτύνουν πίσω τις πληροφορίες και παίρνουν ένα δίπλωμα. Αυτό δεν λειτουργεί.”
Μέσω του Μορφωτικού Ιδρύματος Τζορτζ Λούκας, εφαρμόζει την αφήγηση και την τεχνική του ικανότητα για να προσελκύσει μαθητές και να αναδείξει πιο οξυδερκείς στοχαστές που μπορούν να ευδοκιμήσουν σε μια εποχή υπέρ-πληροφόρησης. Πιστεύει ότι η μελλοντική μας επιτυχία εξαρτάται από αυτές τις αρχαίες πρακτικές – μια κατάλληλη ιδέα που προέρχεται από έναν άνθρωπο που έφτιαξε το φουτουριστικό Star Wars και ωστόσο το τοποθέτησε χρονολογικά «πολύ, πολύ καιρό πριν».
Διδάξτε «Συναισθηματική Νοημοσύνη»
«Με τα χρόνια, οι παλαιότερες μορφές μάθησης φαίνεται να είναι οι πιο αποτελεσματικές μορφές μάθησης»Χωρίζει αυτές τις μορφές σε δύο μέρη που είναι εξίσου σημαντικά στη διαμόρφωση του τρόπου με τον οποίο οι άνθρωποι σκέφτονται και ενεργούν.
Το πρώτο μέρος είναι «η φιλοσοφική-διανοητική πλευρά», στο στυλ Αριστοτέλη/Πλάτωνα, όπου ένας δάσκαλος εμπλέκει και ενθαρρύνει μια μικρή ομάδα μαθητών με ερωτήσεις και συζητήσεις. Το δεύτερο μέρος είναι η πρακτική «σχολή μάθησης χειροτεχνών», όπου, ας πούμε, ένας τσαγκάρης αναλαμβάνει μερικούς μαθητευόμενους και τους δείχνει πώς να φτιάχνουν παπούτσια.
Μόλις μπήκαμε στη Βιομηχανική Επανάσταση, αυτές οι δύο μορφές μάθησης παραμερίστηκαν και η εκπαίδευση έγινε μια άσκηση για το “μπούκωμα” όσο το δυνατόν περισσότερων πληροφοριών στα παιδιά, λέει ο Lucas.
“Είναι σαν μια βιομηχανική γραμμή παραγωγής και στο τέλος της γραμμής παραγωγής, οι μαθητές φτύνουν πίσω τις πληροφορίες και παίρνουν ένα δίπλωμα. Αυτό δεν λειτουργεί.”
Μέσω του Μορφωτικού Ιδρύματος Τζορτζ Λούκας, εφαρμόζει την αφήγηση και την τεχνική του ικανότητα για να προσελκύσει μαθητές και να αναδείξει πιο οξυδερκείς στοχαστές που μπορούν να ευδοκιμήσουν σε μια εποχή υπέρ-πληροφόρησης. Πιστεύει ότι η μελλοντική μας επιτυχία εξαρτάται από αυτές τις αρχαίες πρακτικές – μια κατάλληλη ιδέα που προέρχεται από έναν άνθρωπο που έφτιαξε το φουτουριστικό Star Wars και ωστόσο το τοποθέτησε χρονολογικά «πολύ, πολύ καιρό πριν».
Διδάξτε «Συναισθηματική Νοημοσύνη»
«Το κλειδί για την εκπαίδευση είναι να βοηθάς τους μαθητές να βρουν πληροφορίες, να αξιολογήσουν αυτές τις πληροφορίες για να ελέγξουν την ακρίβειά τους και να χρησιμοποιήσουν τις πληροφορίες με δημιουργικούς τρόπους»Η εργασία σε ομάδες και όχι σε απομόνωση θα διδάξει επίσης στους μαθητές «συναισθηματική νοημοσύνη». Οι μαθητές θα βαθμολογηθούν όχι μόνο με βάση τις ατομικές συνεισφορές τους, αλλά και με βάση την επιτυχία της ομάδας, την πνευματική ποιότητα του έργου και το πόσο καλά τα πήγαιναν τα μέλη της ομάδας.
«Η μάθηση βάσει έργου διδάσκει ευγένεια και συναισθηματική νοημοσύνη, τα οποία δεν φαίνεται να εκτιμούμε μέχρι να είναι πολύ αργά»,
λέει ο Lucas.
Αυτός ο τύπος εκπαιδευτικού συστήματος, πιστεύει ο Λούκας, θα βελτίωνε σημαντικά τον χαρακτήρα των ανθρώπων που προέρχονται από αυτό.
Αυτή η περιγραφή μοιάζει με τον μέντορα Τζεντάι Γιόντα — έναν από τους αξέχαστους χαρακτήρες δασκάλου που δημιούργησε ο Λούκας. Ως αφηγητές, δάσκαλοι όπως ο Γιόντα και ο καθηγητής Ιντιάνα Τζόουνς ιντριγκάρουν τον Λούκας.
«Εγγενώς, οι αφηγητές είναι δάσκαλοι», απαντά. «Ο Όμηρος ήταν περισσότερο δάσκαλος παρά αφηγητής. Το πραγματικό μας επάγγελμα είναι να διδάσκουμε, αλλά με διασκεδαστικό τρόπο. Αυτό χάνεται στο εμπόριο της σύγχρονης ζωής, αλλά τελικά η καλή αφήγηση βασίζεται σε ορισμένες αλήθειες, ιδέες και παρατηρήσεις από τις οποίες μπορούν να μάθουν οι άνθρωποι».
πηγή
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι
«Οι άνθρωποι δεν απολύονται επειδή είναι ηλίθιοι. Απολύονται επειδή δεν μπορούν να συνεργαστούν με άλλους ανθρώπους».Ο Όμηρος ήταν περισσότερο δάσκαλος παρά αφηγητής
Αυτός ο τύπος εκπαιδευτικού συστήματος, πιστεύει ο Λούκας, θα βελτίωνε σημαντικά τον χαρακτήρα των ανθρώπων που προέρχονται από αυτό.
«Θα ήταν πιο ανεξάρτητοι στοχαστές, πιο κριτικοί στοχαστές, πιο λογικοί στοχαστές. Και θα ήταν καλύτερα εξοπλισμένοι για έναν κόσμο που είναι εντελώς γεμάτος πληροφορίες».Μια άλλη κρίσιμη πτυχή – και αυτό που αρχικά τράβηξε τον Lucas στην εκπαίδευση – είναι η ανάγκη να αξιοποιηθεί η ψηφιακή επανάσταση. Λέει ότι άτομα με υψηλή μόρφωση, όπως μηχανικοί, δικηγόροι ή γιατροί, θα έκαναν καλύτερες παρουσιάσεις εάν η σχολική τους εκπαίδευση είχε τονίσει την ανάγκη να επικοινωνούν τόσο αποτελεσματικά με τα γραφικά και τον ήχο όσο και με τις λέξεις.
Αυτή η περιγραφή μοιάζει με τον μέντορα Τζεντάι Γιόντα — έναν από τους αξέχαστους χαρακτήρες δασκάλου που δημιούργησε ο Λούκας. Ως αφηγητές, δάσκαλοι όπως ο Γιόντα και ο καθηγητής Ιντιάνα Τζόουνς ιντριγκάρουν τον Λούκας.
«Εγγενώς, οι αφηγητές είναι δάσκαλοι», απαντά. «Ο Όμηρος ήταν περισσότερο δάσκαλος παρά αφηγητής. Το πραγματικό μας επάγγελμα είναι να διδάσκουμε, αλλά με διασκεδαστικό τρόπο. Αυτό χάνεται στο εμπόριο της σύγχρονης ζωής, αλλά τελικά η καλή αφήγηση βασίζεται σε ορισμένες αλήθειες, ιδέες και παρατηρήσεις από τις οποίες μπορούν να μάθουν οι άνθρωποι».
πηγή
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι
No comments:
Post a Comment