Έρχεται ένα παιδί στον κόσμο και από τους πρώτους μήνες γίνεται ένα αντικείμενο στο οποίο βγάζουν τα κόμπλεξ και τη ματαιοδοξία τους γονείς και κυρίως παππουδο/γιαγιάδες.
Πολλές φορές εμείς οι Ιερείς όταν υψώνουμε το παιδί να το βαπτίσουμε, μονολογούμε μέσα μας «Αχ, παιδί μου! Που έμπλεξες!», αναλογιζόμενοι τη στάση και τη συμπεριφορά των γονέων, με τους οποίους έχουμε συζητήσει, απέναντι στο Βάπτισμα.
Δυστυχώς τα περισσότερα νέα ζευγάρια όταν έρχονται στον Ιερέα για να κλείσουν το Ιερό Μυστήριο του Βαπτίσματος έρχονται με κατεβασμένο το κεφάλι σαν να είναι η ημέρα της Μεγάλης Παρασκευής ή σαν να πρόκειται να μιλήσουμε για την τέλεση κάποιας κηδείας.
Γιατί όμως τέτοια πίκρα και στεναχώρια ; Μα φυσικά για το όνομα του παιδιού !
Δυστυχώς τα περισσότερα νέα ζευγάρια όταν έρχονται στον Ιερέα για να κλείσουν το Ιερό Μυστήριο του Βαπτίσματος έρχονται με κατεβασμένο το κεφάλι σαν να είναι η ημέρα της Μεγάλης Παρασκευής ή σαν να πρόκειται να μιλήσουμε για την τέλεση κάποιας κηδείας.
Γιατί όμως τέτοια πίκρα και στεναχώρια ; Μα φυσικά για το όνομα του παιδιού !
Παππουδο/γιαγιάδες και από τις δύο πλευρές σφάζονται για το «προϊόν», δηλαδή για το όνομα του παιδιού.
Τα περιστατικά είναι απίστευτα.
Απειλές ότι δεν θα έρθουν στη Βάπτιση, ότι θα κάνουν φασαρία την ώρα του Μυστηρίου αλλά και λάδωμα (Θα σου γράψω το τάδε σπίτι αν βγάλεις το όνομά μου κλπ). Δεν λείπουν οι εκβιασμοί αλλά ακόμα και οι αποκληρώσεις !!!Και, όταν λέμε ότι το όνομα η Εκκλησία το δίνει την 8η ημέρα και όχι στη Βάπτιση, οι περισσότεροι μένουν κόκκαλο.
Ο άνθρωπος που αγαπάει πραγματικά έχει την αγάπη που ελευθερώνει και όχι την αγάπη που εγκλωβίζει.
Ο παππούς και η γιαγιά θα πρέπει να ενδιαφέρονται να είναι καλά τα παιδιά και τα εγγόνια τους και όχι να σφάζονται για το όνομα και να εκβιάζουν.
Στην τελική τα ονόματα δεν μας ανήκουν! Τα ονόματα ανήκουν στους Αγίους, είναι τιμή μας να τα έχουμε και φυσικά οφείλουμε να τους έχουμε ως παράδειγμα προς μίμηση.
Πολλοί βλέπουν τα παιδιά σαν προϊόν ή επέκταση του ναρκισσισμού τους, αντί να καταλάβουμε ότι είμαστε συνδημιουργοί με τον Θεό στη γέννηση ενός ανθρώπου.
Δεν μας ανήκουν τα παιδιά. Δεν τιμάς τον γονιό σου με το να βγάλεις στο παιδί σου το όνομά του. Αυτή είναι δυστυχώς λανθασμένη θεώρηση των πραγμάτων. Αν θες να το κάνεις ας το κάνεις. Αλλά το όνομα και η τιμή είναι του Αγίου και κανενός άλλου. Τελεία και παύλα.
(...)
Φυσικά είχαμε από χρόνια ξεκινήσει το λεγόμενο κόψιμο των ονομάτων, οπότε τώρα προχωράμε στο «παζλ».
Για παράδειγμα αν μια κοπέλα την ονόμαζαν Αναστασία αργότερα γινότανε Τασία ή Τασούλα για να καταλήξει σε Σία ή Ία !!!! Στο τέλος θα φωνάζουμε τους ανθρώπους με κραυγές!
Και όλα αυτά λόγω κοσμικότητας και ματαιοδοξίας.
(...)
(...)
η συνέχεια εδώ
Συντάκτης π. Σπυρίδων Σκουτής Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι
No comments:
Post a Comment