Μέχρι σήμερα η θεωρία των μυστικιστικών δυνάμεων της Πανσελήνου δεν έχει αποδειχτεί επιστημονικά και οι ψυχίατροι υποστηρίζουν πως όλα τα "ακραία" συμβαίνουν γιατί περιμένουμε να συμβούν! Είναι μια πλασματική συσχέτιση της συμπεριφοράς μας και της Πανσελήνου, που με απλά λόγια σημαίνει ότι ο εγκέφαλός μας έχει την τάση να ανακαλεί τα περίεργα γεγονότα καλύτερα από ότι τα ασήμαντα.
Παραμερίζοντας, όμως, τη μεταφυσική φιλολογία, στην προσπάθεια να αντιληφθούμε τη γοητεία και την έλξη που μας ασκεί η Πανσέληνος θα έρθουμε αντιμέτωποι με την έννοια της ολότητας.
Η εικόνα της Πανσελήνου στο ουράνιο στερέωμα ήταν πάντα εντυπωσιακή. Μας προκαλεί δέος, θαυμασμό και μια μικρή μελαγχολία. Ζηλεύουμε την ολότητα του φεγγαριού που αναδύεται επιβλητικά στον νυχτερινό ουρανό.
Η Πανσέληνος έχει συνδεθεί με τον έρωτα και τον ρομαντισμό. Βρίσκουμε ρομαντική τη Σελήνη στο απόγειό της, μας γεμίζει με σκέψεις και συναισθήματα. Γιατί; Το ολόκληρο φεγγάρι συμβολίζει και τη δική μας, ίσως, ολοκλήρωση... μέσα από μία σχέση;
Ο ερωτευμένος βλέπει στον σύντροφό του το άλλο του μισό, το πρόσωπο που θα του χαρίσει ολοκλήρωση, συναισθηματική ικανοποίηση και πληρότητα. Βλέπει έναν τέλειο σύντροφο, χωρίς ελαττώματα, μια εξιδανικευμένη εικόνα που δε θα τον προδώσει ποτέ. Αντικατοπτρίζει στη σεληνιακή επιφάνεια τα δικά του όνειρα μελαγχολώντας, αλλά και με μια αισιοδοξία αφού μπροστά του προβάλλει ολόγιομο το ακατόρθωτο.
Το μισό ποτέ δε σου προκαλεί τα συναισθήματα που σου προκαλεί το ολόγιομο φεγγάρι. Γιατί δε θέλουμε να είμαστε μισοί όπως αυτό και δεν μπορούμε να συνδεθούμε, να ταυτιστούμε με την ημιτελή του φύση.
Στην ουσία δεν είναι ποτέ μισό και δεν περιμένει κανένα άλλο μισό να προστεθεί στο κομμάτι που του λείπει για να γευτεί το αίσθημα της ολοκλήρωσης. Το φεγγάρι ως διάδημα στο μέτωπο της νύχτας ολοκληρώνει απλά τις φάσεις της ωριμότητάς του.
Η πληρότητα της Πανσελήνου καθρεπτίζει και ευρύτερα την εκπλήρωση των ονείρων μας, την ελπίδα ότι μια μέρα θα φτάσουμε στη δική μας ολοκλήρωση. Ο άνθρωπος τείνει να ταυτίζεται με πρόσωπα και πράγματα, να κάνει αυθυποβολές και συνειρμικές σκέψεις. Και σίγουρα η Πανσέληνος δε μας εντυπωσιάζει μόνο μέσα από τη λάμψη της αλλά και μέσα από την τελειότητά της παρά τις μικρές της ατέλειες.
Δεν περιβάλλεται από ατμόσφαιρα. Η επιφάνειά της είναι άμεσα εκτεθειμένη σε πτώσεις αστεροειδών και μετεωριτών. Οι μικροί και μεγάλοι κρατήρες της που της αποδίδουν ατέλειες δε λαμβάνονται υπόψη όταν κοιτάμε το μεγαλείο της. Αποτελεί μια απατηλή αίσθηση τελειότητας μέσα σε ένα σύνολο φυσικών ατελειών που χαρακτηρίζουν τη σεληνιακή επιφάνεια
Κάπως έτσι δεν είμαστε και εμείς; -Ο άνθρωπος αρέσκεται να ερμηνεύει και να παραλληλίζει φυσικά φαινόμενα στο πλαίσιο των εγωιστικών του τάσεων- Εκτεθειμένοι όσο και η Σελήνη σε προσωπικές πτώσεις, εξωτερικούς κινδύνους και τραυματικές εμπειρίες, μέσα από τις ατέλειές μας, μέσα από τη δική μας αναζήτηση, αλλά και διανύοντας τους κύκλους της ζωής φτάνουμε στη δική μας ολοκλήρωση. Την εσωτερική. Την αυτογνωσία και αυτοεκτίμηση.
Ας θαυμάσουμε την Πανσέληνο, αλλά ας δούμε την ομορφιά και της δικής μας ολόγιομης μορφής σε ένα σύνολο ψυχικών κρατήρων, την πληρότητα και την ολοκλήρωση του προσωπικού μας «σεληνιακού» κύκλου.
“Yeah we all shine on, like the moon, like the stars, and like the sun.” -John Lennon
Γράφει η Χαρά Κουλοπούλου
Facebook: Xara Koulopoulou
No comments:
Post a Comment