Η παθολογική συλλογή αντικειμένων δεν αποτελεί χόμπι, και δεν είναι παρά η δυσκολία κάποιου να απαλλαγεί από διάφορα πράγματα που έχει στην κατοχή του.
.jpg)
Η συλλογή αντικειμένων είναι πανανθρώπινο φαινόμενο, κάτι που επιβεβαιώνεται από έρευνες που δείχνουν πως το 70% των παιδιών και το 30% των ενήλικων ατόμων έχουν στην κατοχή τους κάποιου είδους συλλογή.
Από εξελικτική άποψη, αυτό αποτελούσε αναγκαιότητα και σοβαρό πλεονέκτημα για τους πρώτους προγόνους μας, και όχι μόνο, καθώς η συλλογή και αποθήκευση τροφής και εργαλείων αύξαναν κατά πολύ τις πιθανότητες επιβίωσής τους, ιδιαίτερα στη διάρκεια πολύ δύσκολων περιόδων, όπως ανομβρία, πλημμύρες κ.τ.λ.
Η παθολογική συλλογή αντικειμένων δεν αποτελεί χόμπι, και δεν είναι παρά η δυσκολία κάποιου να απαλλαγεί από διάφορα πράγματα που έχει στην κατοχή του. Μοιάζει σαν το άτομο αυτό να διακατέχεται από μια ανεξέλεγκτη ανάγκη να συνεχίσει να τα κατέχει και να νιώθει έντονη δυσφορία ακόμα και στη σκέψη να απαλλαγεί από αυτά.
Τα άτομα αυτά υπερεκτιμούν τη σημασία ενός αντικειμένου και τη χρησιμότητα που μπορεί να έχει μελλοντικά.
Το αποτέλεσμα αυτής της αδυναμίας είναι ένα σπίτι ιδιαίτερα ακατάστατο και διάσπαρτο από πράγματα που καταλαμβάνουν ολοένα και περισσότερους χώρους, ακόμα και αυτούς που είναι απόλυτα απαραίτητοι στην καθημερινότητα του καθενός (κουζίνα, υπνοδωμάτια, κ.ά.)
Ο όρος «συλλογή» σχετίζεται με τον όρο «παθολογική συσσώρευση» αλλά, παρόλα αυτά, διαφέρουν μεταξύ τους. Μία βασική διαφορά έγκειται στο ότι η συλλογή ενός συλλέκτη χαρακτηρίζεται από μια σαφή τάξη και οργάνωση, ενώ τα διάφορα αντικείμενα που συσσωρεύει με παθολογικό τρόπο ένα άτομο δεν έχουν καμία τάξη και οργάνωση (συχνά και καμία αντικειμενική ή συναισθηματική αξία) και μπορεί να βρίσκονται σε κάθε χώρο του σπιτιού, εμποδίζοντας τον κάτοχό του ακόμα και να τους χρησιμοποιήσει.
Στη νέα έκδοση του ψυχιατρικού ταξινομικού συστήματος D.S.M., το D.S.M.-V., η συμπεριφορά αυτή θα αποτελεί καινούργια διάγνωση.
Φαίνεται πως πρόκειται για μια αρκετά συνηθισμένη κατάσταση, από τη στιγμή που την παρουσιάζει το 2-6% του γενικού πληθυσμού, και έχει συχνά καταστροφικές συνέπειες στη ζωή αυτών που την εμφανίζουν, όπως κοινωνική απομόνωση, οικογενειακές συγκρούσεις, εξώσεις και, σε ορισμένες περιπτώσεις, ακόμα και θάνατο εξαιτίας ατυχημάτων από την πτώση βαριών αντικειμένων.
Η διαταραχή αυτή μπορεί να συνυπάρχει με την ψυχαναγκαστική-καταναγκαστική διαταραχή, σε ποσοστό 18-40%. Επίσης, σε άτομα με νευροψυχιατρικού τύπου παθήσεις, όπως διάφορες διαταραχές του αυτιστικού φάσματος, η συχνότητα εμφάνισης συμπτωμάτων παθολογικής συσσώρευσης είναι δεκαπλάσια απ΄ότι στον υπόλοιπο πληθυσμό. Παιδιά με διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας (Δ.Ε.Π./Υ.) εμφανίζουν συμπτώματα παθολογικής συσσώρευσης αντικειμένων σε ποσοστό 29%.
Συννοσηρότητα υπάρχει και με την κατάθλιψη σε ποσοστό 51%.
Οι διάφορες έρευνες δείχνουν πως η παθολογική συσσώρευση αντικειμένων έχει ως ηλικία έναρξης το 12-13 έτος της ζωής και τα συμπτώματα γίνονται για πρώτη φορά αισθητά στην ηλικία των 20 χρόνων περίπου, ίσως εξαιτίας του ότι η συμβίωση με τους γονείς αποτρέπει, ως ένα βαθμό, την πλήρη εκδήλωσή των συνεπειών τους. Στα περισσότερα άτομα, η διαταραχή είναι χρόνια και επιδεινώνεται σταδιακά ανά δεκαετία.
Ο όρος «συλλογή» σχετίζεται με τον όρο «παθολογική συσσώρευση» αλλά, παρόλα αυτά, διαφέρουν μεταξύ τους. Μία βασική διαφορά έγκειται στο ότι η συλλογή ενός συλλέκτη χαρακτηρίζεται από μια σαφή τάξη και οργάνωση, ενώ τα διάφορα αντικείμενα που συσσωρεύει με παθολογικό τρόπο ένα άτομο δεν έχουν καμία τάξη και οργάνωση (συχνά και καμία αντικειμενική ή συναισθηματική αξία) και μπορεί να βρίσκονται σε κάθε χώρο του σπιτιού, εμποδίζοντας τον κάτοχό του ακόμα και να τους χρησιμοποιήσει.
Στη νέα έκδοση του ψυχιατρικού ταξινομικού συστήματος D.S.M., το D.S.M.-V., η συμπεριφορά αυτή θα αποτελεί καινούργια διάγνωση.
Πρόκειται για μια δύσκολα αντιμετωπίσιμη διαταραχή για την οποία, όμως, υπάρχει αρκετά αποτελεσματική θεραπευτική αντιμετώπιση.Συχνότητα εμφάνισης – συνοσηρότητα – εμφάνιση
Φαίνεται πως πρόκειται για μια αρκετά συνηθισμένη κατάσταση, από τη στιγμή που την παρουσιάζει το 2-6% του γενικού πληθυσμού, και έχει συχνά καταστροφικές συνέπειες στη ζωή αυτών που την εμφανίζουν, όπως κοινωνική απομόνωση, οικογενειακές συγκρούσεις, εξώσεις και, σε ορισμένες περιπτώσεις, ακόμα και θάνατο εξαιτίας ατυχημάτων από την πτώση βαριών αντικειμένων.
Η διαταραχή αυτή μπορεί να συνυπάρχει με την ψυχαναγκαστική-καταναγκαστική διαταραχή, σε ποσοστό 18-40%. Επίσης, σε άτομα με νευροψυχιατρικού τύπου παθήσεις, όπως διάφορες διαταραχές του αυτιστικού φάσματος, η συχνότητα εμφάνισης συμπτωμάτων παθολογικής συσσώρευσης είναι δεκαπλάσια απ΄ότι στον υπόλοιπο πληθυσμό. Παιδιά με διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας (Δ.Ε.Π./Υ.) εμφανίζουν συμπτώματα παθολογικής συσσώρευσης αντικειμένων σε ποσοστό 29%.
Συννοσηρότητα υπάρχει και με την κατάθλιψη σε ποσοστό 51%.
Οι διάφορες έρευνες δείχνουν πως η παθολογική συσσώρευση αντικειμένων έχει ως ηλικία έναρξης το 12-13 έτος της ζωής και τα συμπτώματα γίνονται για πρώτη φορά αισθητά στην ηλικία των 20 χρόνων περίπου, ίσως εξαιτίας του ότι η συμβίωση με τους γονείς αποτρέπει, ως ένα βαθμό, την πλήρη εκδήλωσή των συνεπειών τους. Στα περισσότερα άτομα, η διαταραχή είναι χρόνια και επιδεινώνεται σταδιακά ανά δεκαετία.
Συνήθη συμπτώματα
- Επίμονες δυσκολίες απαλλαγής από αντικείμενα, ανεξαρτήτως αξίας.
- Οι δυσκολίες οφείλονται σε μια έντονη ανάγκη διακράτησης των αντικειμένων και σε έντονη δυσφορία στο ενδεχόμενο απαλλαγής από αυτά.
- Τα ανωτέρω συμπτώματα έχουν ως συνέπεια...
No comments:
Post a Comment