Πάλι μου έφτιαξε τη μέρα "ο απέναντι"...

Η ώρα 7:50.
Ησυχία στη γειτονιά. Όμορφη πάλι η μέρα σκεφτόμουν, μέχρι που "ο απέναντι" (που θέλω δε θέλω τον ακούω) άνοιξε με βία την εξώπορτα του σπιτιού του.
Στάθηκε εκεί και, μεγαλόσωμος καθώς είναι, ύψωσε κορμί και φωνή.

«Ηλίθιος είσαι; Τώρα βρήκες να πλύνεις τα δόντια σου, @@λακισμέ@ο; Πρώτη μέρα και θα αργήσουμε, βλάκα...»

Ταράχτηκα...
Το βλέπω το παιδί του, το βλέπω από μικρό. 

Δεν έχω παρτίδες με την οικογένεια, αλλά τους βλέπω και τους ακούω, τόσο θορυβώδεις που είναι.
Τσακίστηκε να βγει έξω ο μικροκαμωμένος έφηβος.
Σκυφτός μπήκε στο αμάξι, πάτησε γκάζι ο τραμπούκος και έφυγε σαν σίφουνας.

Πρώτη μέρα στο σχολείο....
Μάλιστα. Και αυτή η μέρα ίδια με όλες για το παιδί.... 

Ίδια και απαράλλαχτη...
Πικράθηκα, κυριολεκτικά... Φαρμάκι το στόμα μου...

Πάλι μου έφτιαξε τη μέρα "ο απέναντι"...

Το Χαμομηλάκι