Όταν το παιδί σας έχει εμβοές / When Your Child Has Tinnitus

ΜΕΛΕΤΗ ΤΩΝ ΕΜΒΟΩΝ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΚΑΙ ΠΡΩΙΜΗ ΕΦΗΒΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ
ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΚΟΥΡΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ

    Οι εμβοές είναι πιθανό να σχετίζονται με την ηλικία, καθώς στους μαθητές της πρώτης δημοτικού εντοπίστηκε μεγαλύτερη συχνότητα εμφάνισης εμβοών σε σύγκριση με τους μαθητές της έκτης. 

When Your Child Has Tinnitus

Βέβαια, αυτό το συμπέρασμα περιορίζεται στις ηλικιακές ομάδες που μελετήθηκαν, δηλαδή σε παιδιά του δημοτικού, και δε θα μπορούσε να γενικευθεί σε παιδιά μεγαλύτερων ηλικιών. 

Επιπλέον, ως πιθανός παράγοντας κινδύνου εμφάνισης των εμβοών προέκυψε και η απώλεια ακοής. 

    Τα ποσοστά των παιδιών με κάποιου είδους βαρηκοΐα που βίωναν εμβοές ήταν σημαντικά μεγαλύτερο από τα παιδιά με φυσιολογική ακοή. Συγκεκριμένα, στους μαθητές 7 ετών, το ποσοστό εμβοών σε παιδιά με απώλεια ακοής ήταν σχεδόν διπλάσιο σε σύγκριση με τα παιδιά που δεν είχαν κάποια ακοολογική διαταραχή. 

Όμως το συνολικό ποσοστό των εμβοών σε βαρήκοους μαθητές υπολογίστηκε κοντά στο 9%, με αποτέλεσμα η αξιοπιστία του συμπεράσματος να θεωρείται αμφισβητήσιμη. 

    Αναφορικά με το είδος της απώλειας ακοής, οι μαθητές με μονόπλευρη βαρηκοΐα ανέφεραν εμβοές πιο συχνά συγκριτικά με τους αμφίπλευρα βαρήκοους, χωρίς όμως να αναδεικνύονται σημαντικές διαφορές. Αντίθετα, σημαντικό παράγοντα φαίνεται να αποτελεί το εύρος συχνοτήτων που εντοπίζεται η απώλεια ακοής. 

    Η μονόπλευρη βαρηκοΐα υψηλών συχνοτήτων συνοδεύεται από εμβοές σε μικρότερο ποσοστό σε σχέση με άλλα είδη μονόπλευρης βαρηκοΐας, ενώ πιο συγκεκριμένα ο κίνδυνος εμφάνισης εμβοών υπολογίστηκε αυξημένος στα παιδιά με απώλεια ακοής σε πάνω από 2 συχνότητες. 

    Τέλος, πολλές έρευνες σχετικά με τις παιδικές εμβοές καταλήγουν πως οι πλειονότητα των παιδιών δε βιώνει εμβοές σε ενοχλητικό βαθμό. Παρόλα αυτά, επειδή οι ενοχλητικές εμβοές μπορούν να επηρεάσουν αρνητικά πολλές πτυχές της ζωής ενός παιδιού, είναι σημαντικό τα παιδιά αυτά να εντοπίζονται έγκαιρα και να δέχονται κατάλληλη θεραπευτική παρέμβαση. 

Σε αυτό τον τομέα, η παρούσα έρευνα μπορεί να χαρακτηριστεί ως ελλιπής, καθώς το ερωτηματολόγιο που απευθύνθηκε στα παιδιά δεν περιλάμβανε ερωτήσεις σχετικά με την αντίληψη των ίδιων των παιδιών για τη σοβαρότητα των εμβοών τους καθώς και για το βαθμό ενόχλησης που τους προκαλούν.

ολόκληρο το κείμενο εδώ
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Τότε και τώρα.... Άλλαξε η εποχή και χάσαμε την ουσία μας.

Μεγαλώσαμε με τον Παντελή Ζερβό, το Μάνο Κατράκη, το Θανάση Βέγγο, τον Άλκη Στέα («ευτυχείτε»), την Μαρία Αλιφέρη («σας αγαπώ»), τον Σεφέρη, τον Ελύτη, τον Ρίτσο και τόσους άλλους σοβαρούς ανθρώπους, που μετέφεραν στην γενιά μας το σεβασμό, την αγάπη, την ποιότητα και την ανθρωπιά.

Με μία τηλεόραση που πρόσεχε πολύ τι θα μεταδώσει, δίχως προστυχιά και μηνύματα που δεν θα έπρεπε να δούνε τα παιδιά.

Με δασκάλους που τους φοβόμασταν και τους σεβόμασταν. 

Με γονείς που τους σεβόμασταν και μία μόνο ματιά τους, μας έβαζε στη θέση μας.

Μεγαλώσαμε με σεβασμό προς τον συνάνθρωπο μας και με το φόβο της τιμωρίας αν θέλεις, διότι μην ξεχνάμε ότι “ο φόβος φυλάει τα έρημα”.

Ήταν αδιανόητο να καπνίσεις μπροστά σε δασκάλους, να βρίσεις, να βιαιοπραγήσεις και γενικά να φερθείς άσχημα, μπροστά σε μεγαλύτερους ανθρώπους!

Τώρα έχουμε μία γενιά που δε μεγαλώνει με το “ευτυχείτε”, αλλά με το “δυστυχείτε” και πάρτε και τους άλλους μαζί σας στον πάτο.
Δε μεγαλώνει με το “σας αγαπώ”, αλλά με το σας μισώ και να πάτε να πνιγείτε.

Μεγαλώσαμε με τραγούδια που έλεγαν για τον κόπο και την σκληρή δουλειά. Τώρα μεγαλώνουν με τραγούδια, που δείχνουν όπλα, κλοπές, ναρκωτικά, γυμνά, πορνεία, αναρχία, βιαιοπραγίες και πώς μπορείς να βγάλεις εύκολα χρήματα, χωρίς να κουραστείς.

Από μικρούς μας έπαιρναν στις δουλειές τους και μας έδειχναν πώς βγαίνει το ψωμί. Τώρα τα παιδιά 13+ ετών, βγάζουν τα ρούχα τους μπροστά στην οθόνη και ανεβάζουν προκλητικά βίντεο, για να καταφέρουν να προσελκύσουν, εκείνους που θα τους βοηθήσουν να αποκτήσουν εύκολο χρήμα.

Σίγουρα υπήρχαν και τότε ναρκωτικά, όμως τώρα δυστυχώς είναι της μόδας. Τα βρίσκεις και στα περίπτερα και θεωρείσαι εκτός μόδας εάν δεν πάρεις. Ενώ τότε, σε θεωρούσαν απόβλητο.

Οι παρουσιαστές τότε – καθώς και οι καλεσμένοι τους – ήταν με κουστούμια και οι γυναίκες με ταγιέρ ή ευπρεπώς ντυμένες. Τώρα καθημερινά, βλέπουμε μία παρέλαση από τα πρωινάδικα, κάθε λογιών ανθρώπων, που υποτιμούν τη νοημοσύνη μας και πλασάρουν συμπεριφορές που πολλές φορές είναι ανάρμοστες.

Και δεν με νοιάζει τι κάνει ο καθένας στο κρεβάτι του – καλά το κάνει. Με νοιάζει ότι δε χρειάζεται να το διαφημίζει σε όλη την κοινωνία, γιατί κατά πρώτον δεν μας ενδιαφέρει και κατά δεύτερον επειδή πολλά παιδιά ταυτίζονται. Και επειδή είναι παιδιά, μπορεί να ταυτιστούν με λάθος συμπεριφορές.

Κάθε σίχαμα, είναι ελεύθερο να βγει και να διαφημίσει την “πραμάτεια του”.

Μεγαλώσαμε με τηλεπαιχνίδια που αύξαναν τις γνώσεις και τώρα τα παιδιά μεγαλώνουν με τηλεπαιχνίδια που αναγάγουν το κουτσομπολιό, την κακία και την υποβάθμιση, ως πρώτο ενδιαφέρον.

Με τηλεπαιχνίδια απελπισμένων γυναικών, που προσπαθούν να κερδίσουν έναν άντρα. Αντρών και γυναικών που ξεφτιλίζονται καθημερινά, για μερικές σταγόνες τηλεθέασης και αναγνωρισιμότητας, παρασύροντας μαζί τους όλη τη νεολαία, που θεωρεί ότι είναι ο κατάλληλος τρόπος για να βγάλει χρήματα και να έχει δόξα.

Όλα τα “νούμερα” έχουν ξεσαλώσει και οι σοβαροί άνθρωποι έχουν λουφάξει στη γωνία τους. Και μετά, απορούμε γιατί βλέπουμε όλα αυτά που διαδραματίζονται καθημερινά;

Ασέβεια, μαθητές με φούστες και με τα βρακιά τους, ξυλοδαρμούς, νταήδες, κοπέλες ξεβράκωτες, επιθέσεις σε ανύποπτους πολίτες και τόσα άλλα λυπηρά πράγματα που συμβαίνουν γύρω μας.

Η κοινωνία μας σάπισε και ας το πάρουμε χαμπάρι ότι φταίμε όλοι μας.
Η ανθρωπιά χάθηκε, η ευγένεια χάθηκε, η αγάπη “μας τελείωσε” και μας έμεινε το σεξ, τα ναρκωτικά, η βία, η μαγκιά, η προστυχιά και μία γενιά που μαθηματικά οδεύει προς την καταστροφή.

Ας προσπαθήσουμε – έστω και τώρα – να πετάξουμε όλα αυτά τα σκουπίδια από την ζωή μας και να δώσουμε τα σωστά παραδείγματα, μήπως σωθεί κάτι!

Διαφορετικά, όλη αυτή η γενιά πάει χαμένη.
Και μεις μαζί!

Γράφει ο Τριστάνος

πηγή

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Αυτά που θα λέτε πάρα πολλές φορές στα παιδιά σας!

Ανάμεσα στα «σ’ αγαπάω πολύ» και «είσαι πολύ καλό παιδάκι», αυτές είναι οι φράσεις που σίγουρα θα πείτε περισσότερες φορές όταν μιλάτε στα παιδιά σας!

«Κλείσε την πόρτα»!
Πόσο δύσκολο είναι να κλείσεις την πόρτα πίσω σου; 

Κι όμως, φήμες λένε ότι κανένα παιδί δεν σκέφτηκε ποτέ να την κλείσει χωρίς να χρειαστεί κάποιος να του πει «κλείσε την πόρτα» (συχνά, ούτε καν μετά). 

Η φράση αναφέρεται σε κάθε είδους πόρτα (αυτής του ψυγείου μη εξαιρουμένης) και συχνά συνοδεύεται ή εναλλάσσεται με τις λέξεις «κλείσε το φως» -άλλη μία αληθινή πρόκληση για παιδιά κάθε ηλικίας!

«Κάνε λίγο ησυχία»

Ή «μη φωνάζεις» ή «σσσσςςς» ή «σιγά». Γιατί πρέπει να κάνουν τόση φασαρία;

«Κάθισε κάτω»

Μέχρι να τελειώσεις το φαγητό σου. Μέχρι να τελειώσεις με τα κακά σου. Έστω για πέντε λεπτά. Τα παιδιά μπορούν να χρησιμοποιήσουν μια καρέκλα με δεκάδες (άκρως επικίνδυνους συνήθως) τρόπους, εκτός από τον πιο απλό: να ακουμπήσουν επάνω τον ποπό τους! 

Πώς είναι δυνατόν να κατανοούν πώς λειτουργεί το τηλεκοντρόλ της τηλεόρασης αλλά ΟΧΙ τι ακριβώς κάνουμε σε μια καρέκλα;

«Πρόσεχε»!

Πρόσεχε όταν κόβεις με το ψαλίδι, όταν κατεβαίνεις τη σκάλα, όταν ανεβαίνεις τη σκάλα, όταν καρφώνεις το κεφτεδάκι με το πιρούνι, όταν κάνεις κωλοτούμπες στο διπλό κρεβάτι, όταν πας ψηλά πάνω στην κούνια, όταν περνάς μπροστά από την κούνια όταν ένα άλλο παιδάκι πηγαίνει ψηλά… 

Πρόσεχέ με όταν σου μιλάω!

«Πάει, πέρασε»

Οκ, αγνόησε την προηγούμενη φράση (θυμάσαι, όταν σου είπα να προσέχεις με το ψαλίδι) και τώρα το χεράκι πονάει. Μπααα. Να, πάει, πέρασε. 

Μην γκρινιάζεις άλλο, δεν πρόκειται να ασχοληθώ περισσότερο με ένα τόσο δα κοψιματάκι. Άλλωστε είσαι ολόκληρος άντρας / ολόκληρη γυναίκα πια!

«Θα δούμε»

Τι θέλεις; Σκυλάκι; Θα δούμε! 

Το ρομπότ Lego που κοστίζει 400 ευρώ για τα Χριστούγεννα; Θα δούμε! 

Να κοιμηθείς το επόμενο Σαββατοκύριακο στο σπίτι της κολλητής σου; Θα δούμε! 

Βασικά, κι οι δύο ξέρουμε ότι ΔΕΝ θα το δούμε (δηλαδή, για σένα δεν ξέρω, αλλά εγώ είμαι σίγουρη).

«Κοντεύουμε»

Είτε έχουμε να διανύσουμε άλλα 200 χιλιόμετρα είτε ο προορισμός μας είναι στο επόμενο οικοδομικό τετράγωνο, η στάνταρ απάντηση στην ερώτηση «πότε φτάνουμε» είναι μία: «κοντεύουμε»!

«Είπες ευχαριστώ;»

Στη γιαγιά που σου έδωσε παγωτό, στο παιδάκι που έφυγε από την κούνια για να κάνεις εσύ, στη νονά που σου έφερε τη λαμπάδα… Πότε θα μάθεις επιτέλους να το λες χωρίς να στο υπενθυμίζω;

«Έπλυνες τα χέρια σου;»

Πριν φας, μετά την τουαλέτα, μετά το παιχνίδι με τις πλαστελίνες, πριν τον ύπνο… 

Προειδοποίηση: η θετική απάντηση δεν ανταποκρίνεται απαραίτητα σε αυτό που στον κόσμο των μεγάλων θεωρείται «καθαρά χέρια».

«Σε παρακαλώ»

Σε παρακαλώ, τελείωνε με το φαγητό σου. 

Σε παρακαλώ, βάλε τις πιτζάμες σου. 

Σε παρακαλώ, πήγαινε να πλύνεις τα δόντια σου. 

Σε παρακαλώ, μην με εκνευρίζεις. 

Σε παρακαλώ, στείλε μου έστω ένα σημάδι ότι ξέρω τι κάνω εδώ πέρα… 

Ειλικρινά, σε παρακαλώ…
mamamia