Δώστε στο Παιδί σας μια «Πλούσια» Ζωή, χωρίς να το κακομάθετε

Μην «ταΐζετε» τη συναισθηματική πείνα του παιδιού σας με υλικά αγαθά. 

Μήπως σήμερα τα παιδιά είναι περισσότερο κακομαθημένα σε σχέση με προηγούμενες γενιές; 

Μήπως θέλουμε να δώσουμε στο παιδί μας μια «πλούσια» ζωή, αλλά φοβόμαστε μήπως το μετατρέψουμε σε κακομαθημένο εγωιστή; Μπορούμε να βρούμε τη χρυσή τομή!

1. Μην «ταΐζετε» τη συναισθηματική πείνα του παιδιού σας με υλικά αγαθά. 

Τις περισσότερες φορές που ένα παιδί γκρινιάζει ή ζητάει πράγματα στην πραγματικότητα επιθυμεί περισσότερο χρόνο με και περισσότερη προσοχή από τους γονείς του. 

Οι γονείς είναι απασχολημένοι, δεν έχουν χρόνο ή διάθεση και καταλήγουν να νιώθουν ενοχές που δεν αφιερώνουν αρκετό χρόνο στο παιδί τους. 

Τι κάνουν λοιπόν; Του αγοράζουν ακόμα περισσότερα πράγματα. Και ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται….  

Δημιουργήστε χρόνο για το παιδί, δημιουργήστε οικογενειακές ρουτίνες, αφιερώστε ώρα και προσοχή στο παιδί και θα έχετε ένα χαρούμενο, καλά προσαρμοσμένο παιδί. 

Είναι αμετάφραστο το αγγλικό ρητό που λέει «children thrive when you give them half as many presents and twice as much of your presence» (τα παιδιά προκόβουν όταν τους δίνετε τα μισά δώρα και τη διπλή παρουσία σας).

2. Ενθαρρύνετε το παιδί σας να δημιουργήσει τη δική του «αφθονία». 

Συχνά οι γονείς, αγχωμένοι οι ίδιοι από τον αγώνα για τα χρήματα, (α) μαλώνουν τα παιδιά τους όταν ζητάνε υλικά αγαθά και τους δημιουργούν σύνδρομο στέρησης και ντροπής «εγώ στην ηλικία σου δεν είχα τίποτα από όλα όσα έχεις, μη γίνεσαι αχάριστος..» ή, στο αντίθετο άκρο, 

(β) δίνουν άκριτα στο παιδί τους ό,τι ζητήσει. Και οι δύο πρακτικές όμως περνούν λανθασμένο μήνυμα! 

Ο καλύτερος τρόπος (γ) είναι να ενθαρρύνουμε το παιδί και να του δείξουμε ότι έχει δύναμη το ίδιο. 

Ας δούμε τρία παραδείγματα των τριών αυτών προσεγγίσεων. 

Ο γονιός και το παιδί είναι σε ένα μαγαζί για να αγοράσουν δώρο για τα γενέθλια ενός φίλου.

(α) «Μην αρχίζεις πάλι να ζητάς… δεν πρόκειται να σου πάρω τίποτα.. είσαι αχάριστος... προχτές σου πήρα παιχνίδι... μα εσύ ποτέ δεν ευχαριστιέσαι με τίποτα και όλο ζητάς; και ούτε καν παίζεις με τα παιχνίδια που έχεις!»

Αυτή η τακτική δίνει στο παιδί το μήνυμα ότι δεν αξίζει το παιχνίδι (ή το οτιδήποτε ζητάει), κάτι που είναι λανθασμένο, διότι το κάθε παιδί αξίζει. 

 Του κολλάει την ταμπέλα ότι είναι αχάριστο και άπληστο που συνέχεια θέλει κάτι (αλλά βέβαια όλοι μας επιθυμούμε πράγματα όλη την ώρα!) ότι οι γονείς δεν έχουν τα χρήματα για όσα το παιδί ζητάει (και το κάνουν να αισθάνεται μια έλλειψη και άγχος για τα οικονομικά) και τελικά το μήνυμα που παίρνει το παιδί είναι ότι δεν έχει ούτε δύναμη ούτε έλεγχο των πραγμάτων και δε μπορεί να πάρει αυτό που επιθυμεί, ενώ οι άλλοι και αξίζουν και μπορούν.

(β) «Εντάξει, κατάλαβα.. το θέλεις πάρα πολύ.. για να δούμε πόσο κοστίζει.. εντάξει, θα σου το πάρω… Θα μου υποσχεθείς όμως ότι θα είσαι καλό παιδί όλη την εβδομάδα και θα ακούς ό,τι σου λέω;»

Αυτή η τακτική είναι ξεκάθαρα δωροδοκία! 

Και το πιθανότερο είναι ότι δε θα λειτουργήσει, διότι το παιδί και δε θα έχει καλή συμπεριφορά και δεν πρόκειται να ακούσει! Δυστυχώς, προσφέροντας σε ένα παιδί ό,τι υλικό αγαθό ζητήσει του δημιουργεί την προσδοκία ότι μπορεί να πάρει οτιδήποτε επιθυμεί στη ζωή του και ότι οι γύρω του οφείλουν να του το δώσουν. 

Όταν μάλιστα το παιδί αρχίσει να κλαίει, να φωνάζει μέσα στο μαγαζί και δώσει σόου (και ο γονιός ντρέπεται που τους βλέπουν) και όταν δώσει υποσχέσεις –που δεν θα κρατήσει- και τελικά ο γονιός λυγίσει και του πάρει το δωράκι, τότε το παιδί μαθαίνει ότι με τον κακό τρόπο κερδίζει! 

Φυσικά θα χαρεί το παιδί με το απόκτημά του (γιατί ο εγκέφαλος θα πάρει τη δόση του από μπόλικη ντοπαμίνη που φέρνει αίσθημα χαράς), αλλά σύντομα θα χάσει το ενδιαφέρον του και θα θέλει κάτι άλλο. 

Με αυτό τον τρόπο δημιουργείται από μικρή ηλικία έναν shop-aholic, ή αποκτά το παιδί εθισμό στην απόκτηση υλικών αγαθών.

(γ) «Ξέρω, ξέρω, το θέλεις πάρα πολύ.. είναι πραγματικά φανταστικό! Αλλά δεν είναι στο πρόγραμμά μας να πάρουμε παιχνίδι για σένα (δείχνουμε στο παιδί ότι υπάρχουν προτεραιότητες και οργάνωση- δεν έχει να κάνει ούτε με το ότι το ίδιο δεν το αξίζει αυτό που θέλει, ούτε με πνεύμα στέρησης). 

«Λυπάμαι που δεν μπορούμε να το αγοράσουμε σήμερα…αλλά αφού σου αρέσει τόσο μπορείς να το βάλεις στη λίστα για τα γενέθλια/γιορτή/Χριστούγεννα/Πάσχα και ανεξακολουθείς να το θέλεις μπορείς σίγουρα να το έχεις τότε». 

Εδώ θα μπορούσε να προσθέσει κάτι ο γονιός για το ότι το παιδί θα μπορούσε να κάνει μια μικρή δουλίτσα και να κερδίσει λίγα χρήματα ώστε να τα χρησιμοποιήσει γι’ αυτό που θέλει. 

Στην Ελλάδα όμως είμαστε πίσω σε αυτόν τον τομέα και θεωρούμε ότι δε χρειάζεται ένα παιδί να μπει στη διαδικασία του εργάζομαι-κερδίζω (όταν πρόκειται για κάποια μικροδουλίτσα) αλλά τέλος πάντων… αυτό είναι άλλη συζήτηση....  

Μπορούμε να προτείνουμε στο παιδί να χρησιμοποιήσει τις οικονομίες του κουμπαρά του. Με αυτή την προσέγγιση ουσιαστικά δίνουμε δύναμη στο παιδί και του περνάμε το μήνυμα ότι υπάρχουν πράγματα που μπορεί να κάνει είτε τώρα είτε αργότερα και να αποκτήσει αυτό που θέλει.

3. Δώστε στο παιδί σας ωραίες εμπειρίες και όχι υλικά αγαθά. 

Τα ερευνητικά δεδομένα δείχνουν ότι οι άνθρωποι που είναι πιο ευτυχισμένοι και ‘γεμάτοι’ από τη ζωή τους δεν έχουν απαραιτήτως περισσότερα υλικά αγαθά, αλλά περισσότερες εμπειρίες. 

Προτιμήστε λοιπόν αντί για ένα ακόμα παιχνίδι μια επίσκεψη σε ένα μουσείο, μια θεατρική παράσταση, κινηματογράφο, ένα αθλητικό γεγονός, ένα ταξίδι…. 

Εμπλουτίστε τον κόσμο και τις εμπειρίες του παιδιού σας και ανοίξτε του τα μάτια στα ωραία πράγματα που μπορεί να κάνει και να μοιραστεί με τους αγαπημένους του.

4. Δώστε το καλό παράδειγμα. 

Παρόλο που τα παιδιά δεν κάνουν απαραιτήτως αυτό που τους λέτε, τελικά όμως κάνουν αυτό που σας βλέπουν να κάνετε! 

Μάθετε να ευχαριστιέστε τα όσα έχετε, να νιώθετε ευγνωμοσύνη και να τονίζετε την αξία της οικογένειας και της φιλίας.

5. Διδάξτε στο παιδί ότι η ευτυχία δεν αγοράζεται. 

Συζητήστε για τα χόμπι σας, τα ενδιαφέροντά σας όσα σας αρέσουν και αγαπάτε, καλλιεργήστε αντίστοιχα ενδιαφέροντα στο παιδί σας. 

Διδάξτε του την αξία της οικογένειας, της φιλίας και να τονίζετε με κάθε ευκαιρία το ότι περνάτε ωραία και είστε ευτυχισμένοι άσχετα με την αγορά υλικών αγαθών.

6. Βοηθήστε τον εγκέφαλο του παιδιού σας να λειτουργήσει διαφορετικά, αναζητώντας διαφορετική επιβράβευση. 

Μάθετε στο παιδί σας να αναγνωρίζει τη χαρά που αισθάνεται σε περιπτώσεις διαφορετικές από την αγορά υλικών αγαθών: όταν παίζει το αγαπημένο του παιχνίδι, όταν είναι με τους κολλητούς του, όταν βρει ένα παράξενο βότσαλο στην παραλία, όταν κάνει το πρώτο του μπάνιο, όταν σκοράρει, κλπ. 

Διδάξτε του να αναγνωρίζει τη συναισθηματική ανταμοιβή που παίρνει από χίλια δυο άλλα πράγματα εκτός κατανάλωσης. 

Καθώς το παιδί κάνει πράγματα που αγαπά (διάβασμα, αθλητισμό, χειροτεχνίες, γράψιμο, μουσική, κλπ) στην πραγματικότητα εξασκεί τις δεξιότητές του, ενισχύει την αυτοπεποίθησή του και χτίζει ψυχική ανθεκτικότητα- με αυτό τον τρόπο ‘καλωδιώνεται’ ο εγκέφαλός του να βρίσκει ευχαρίστηση που τη δημιουργεί ο ίδιος και έχει διάρκεια.

Παρατηρείτε κάτι σε όλα αυτά; Αν τελικά τα παιδιά σήμερα είναι κακομαθημένα, αυτό συμβαίνει επειδή μεγαλώνουν σε μια γενική κουλτούρα και νοοτροπία που καλλιεργεί το να είναι κανείς κακομαθημένος. 

 Αν λοιπόν εμείς οι γονείς κάνουμε μια στροφή, και δεν εννοώ κάτι ακραίο, αλλά αν αρχίσουμε να δίνουμε περισσότερη έμφαση σε άλλες εκφάνσεις της ανάπτυξης του παιδιού, αμέσως καταφέρνουμε να μην έχουμε κακομαθημένα παιδιά! 

Έμφαση λοιπόν στο να καλλιεργήσει το παιδί τα ταλέντα και τις κλίσεις του, να μάθει στις αξίες της αγάπης, της φιλίας, της αλληλεγγύης, της προσφοράς! 

Φυσικά και θα του αγοράζουμε παιχνίδια, φυσικά και δε θα του στερήσουμε πράγματα! 

Όμως, θα προσέχουμε και θα παρατηρούμε και όταν το παιδί ζητάει επικύρωση και σύνδεση μαζί μας θα του προσφέρουμε ακριβώς αυτά και όχι περισσότερα υλικά αγαθά! 

Τονίζοντας τη συναισθηματική σύνδεση των ανθρώπων, την αυτοβελτίωση, το μοίρασμα εμπειριών, και τη σημασία που έχει καθένας μας στον κόσμο βοηθάμε το παιδί να βρει εσωτερικές, δυνατές και σταθερές πηγές χαράς.
Dr. Λίζα Βάρβογλη

greekpsychologypages
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Όταν το παιδί μας ζητάει δώρα, αλλά τα οικονομικά μας...

... είναι περιορισμένα (ή άστα να πάνε😟)

    Αρκετές οικογένειες μεγαλώνουν παιδιά σε μια περίοδο οικονομικής κρίσης για τη χώρα, με αποτέλεσμα η οικονομική κατάστασή τους να μην είναι αυτή που πρέπει. 

Τι γίνεται όμως όταν τα παιδιά θέλουν να τους αγοράσετε δωράκια και πρέπει να τους αρνηθείτε;
    Μην επικοινωνήσετε ευθέως την οικονομική αδυναμία σας στο παιδί γιατί θα σοκαριστεί και θα νιώσει τεράστια ανασφάλεια, όχι μόνο στο κομμάτι των δώρων. Απλώς, αν είναι ένα παιδί που ζητάει συνεχώς νέες αγορές, θα του αρνείστε ευγενικά, όταν αδυνατείτε ή δεν πρέπει να ανταποκριθείτε στα αιτήματά του.

    Από εκεί και πέρα, η χρυσή τομή είναι το ιδανικό. Να του πάρετε μια στο τόσο δηλαδή ένα ακριβό δώρο και τις υπόλοιπες φορές κάτι πιο οικονομικό, το οποίο όμως δεν είναι εκτός ενδιαφερόντων του. Άλλωστε δε θα ξέρει και δε θα μάθει την τιμή για να επηρεαστεί και θα δείτε ότι θα χαρεί εξίσου το ακριβό με το πιο οικονομικό δώρο.

    Σε μια περίοδο οικονομικών δυσκολιών, είναι εξέχουσας σημασίας να επενδύσετε στον ποιοτικό, οικογενειακό χρόνο. Αφού δηλαδή το παιδί διαμαρτύρεται ότι έχει βαρεθεί τα παιχνίδια του και δεν έχετε τη δυνατότητα για νέες αγορές, βρείτε εναλλακτικές δραστηριότητες που θα κάνετε όλοι μαζί και τελικά θα περάσει και το μικρό σας καλύτερα.

    Εκείνες τις φορές που θα νιώσετε τύψεις και ενοχές, αναλογιστείτε απλά ότι δεν είναι κάτι που το επιλέξατε εσείς, αλλά τα έφεραν έτσι οι συγκυρίες. Δεν έχει λοιπόν νόημα να τα βάζετε με τον εαυτό σας και προσαρμοστείτε αποτελεσματικά στις δύσκολες συγκυρίες το συντομότερο. Άλλωστε και για το παιδί είναι καλό να ακούει και κανένα «όχι» πού και πού!

mother

Νοσταλγικές αναμνήσεις από τις μεγάλες Χριστουγεννιάτικες γιορτές της δεκαετίας του 60-70

Το χαμηλόκτιστο σπίτι ξεχώριζε από την πέτρινη καπνοδόχο του, που έστελλε λευκές κορδέλες καπνού, στον μαυρισμένο Χειμωνιάτικο, μουντό ουρανό. Έξω λυσσομανούσε ο βοριάς, με το ψιλοβρόχι να παγώνει τον τρομαγμένο κοκκινολαίμη, που κούρνιαζε στις φυλλωσιές των θάμνων.

Έκαιγε η παρασκιά και στο κουμούλι γύρω- γύρω, καθόταν τα παιδιά. Με το φως της λάμπας πετρελαίου, το μεγαλύτερο παιδί διάβαζε για τα αδέρφια του, τα Χριστουγεννιάτικα διηγήματα του Παπαδιαμάντη. Δεν τους περίσσευαν λεφτά, για να τ’ αγοράσουν και δανείστηκαν το βιβλίο από το μονοθέσιο Σχολειό τους. Έπρεπε να περπατούν από το ξημέρωμα αρκετές ώρες δρόμο, με φθαρμένα παπούτσια και ρούχα, για να φτάσουν στο Σχολειό του χωριού. Η μάντρα με τα προβατάκια της, και το φτωχικό τους σπίτι, ήταν πολύ μακριά.

Ο μοναδικός δάσκαλος, δίδασκε τα παιδιά έξι ώρες την ημέρα. Κάθε ώρα, αντιστοιχούσε και σε μια τάξη. Έτσι τα παιδιά μάθαιναν την ύλη όλων των τάξεων. Ήταν μικρό εκείνο το Σχολείο, στο χωριό  και τα στενά χωμάτινα δρομάκια του, τα περνούσαν καθημερινά τα λιγοστά παιδιά που διψούσαν για μάθηση.

Ο μικρός Κωστής, η Ελενίτσα, ο Δημήτρης, η Μαρία, ο Γιωργάκης, η Κατερίνα, δεν έχαναν ούτε μια μέρα από τα αγαπημένα τους μαθήματα.

Εκεί στο Σχολειό διάβαζαν και έπαιζαν στην μικρή αυλή, που ήταν παράλληλα και η αυλή της Εκκλησίας της Παναγιάς.

Ώσπου ήρθαν οι Χριστουγεννιάτικες διακοπές και τα παιδιά χαρούμενα απάγγειλαν τα γιορτινά ποιήματα τους. Για δυο βδομάδες θα αποχωρίζονταν τα φιλαράκια τους, το τσίγκινο κουβαδάκι, την καστανιά και το εμαγιέ κατσαρολάκι, που τους έβαζε ο Σχολικός επιστάτης ο Πέτρος, το ζεστό γάλα, από το συσσίτιο, ακολουθούμενο με ένα κομμάτι κίτρινο τυρί του γκαζοντενεκέ.

Χαρούμενα πέταξαν τα βιβλία, στην άκρη του ξύλινου τραπεζιού και μόλις το ημερολόγιο έδειξε παραμονές των μεγάλων Γιορτών, ξεχύθηκαν στις γειτονιές με ένα αυτοσχέδιο σιδερένιο τριγωνάκι. Φόρεσαν και τα χοντρά παλτά τους, τους πλεκτούς σκούφους και τα γάντια, που τους έπλεξε η γιαγιά. Έψαλλαν τα Κάλαντα, παρέες- παρέες και από πόρτα σε πόρτα, ενώ οι μελωδικές παιδικές φωνές τους ζωντάνευαν το σιωπηλό ορεινό χωριό.

Θα μοιράζονταν στο τέλος κατά το σούρουπο, μερικές τρύπιες δεκάρες, λίγα αυγά και πολλά σπιτικά γλυκίσματα.

Στο ζεστό, πέτρινο σπιτάκι, σε μια γωνιά για γιορτινό Χριστουγεννιάτικο  δεντράκι,  έστεκε ένα κλαδάκι από κυπαρίσσι. Ήταν φορτωμένο με μύγδαλα και καρύδια, τυλιγμένα στο ασημόχαρτο της καραμέλας και της σοκολάτας. Κάτω στη ρίζα του η κάρτα των ξενιτεμένων με την Θεία Γέννηση του Χριστού. Πουθενά δεν υπήρχαν τα συνηθισμένα δώρα.

Δεν περίσσευαν λεφτά ούτε για παιχνίδια. Λίγες πάνινες κούκλες και μπάλες, λίγα θρύψαλα από σπασμένα πιατικά, γίνονταν πολύτιμο σερβίτσιο φαγητού, στο φανταστικό παιχνίδι.

Το τσέρκι αρκούσε, ώστε ένα στεφάνι από παλιό βαρέλι και ένα κομμάτι σίδερο, να τρέχει και να διασκεδάζει  τους μικρούς παίχτες, ως τα πέρατα της γης. Άλλοτε πάλι ένα χαρτονένιο καραβάκι, τους ταξίδευε σε φουρτουνιασμένες θάλασσες, σε απέραντους ωκεανούς και σε χώρες μακρινές. Έτσι όπως τις μάθαιναν στο μάθημα τις Γεωγραφίας και με διάπλατα μάτια, τις εντόπιζαν στον Παγκόσμιο χάρτη, του Άτλαντα.

Έπεφτε νωρίς το σκοτάδι και η μάνα έπρεπε να έχει έτοιμο, εκτός από το γάλα και  βραστικό από αλεσφακιά ή από σάψυχο, για να ζεσταθούν όλοι. Λίγο σπιτικό ψωμί, βγαλμένο από το φούρνο του Σαββάτου και αλειμμένο με τη γλίνα από τα τελευταία χοιροσφάγια, μερικές ελιές και έτοιμο το δείπνο.

Ο πατέρας, μόλις είχε γυρίσει από το καφενεδάκι του μπάρμπα Γιάννη. Κρατούσε γλυκές καραμέλες ή λουκούμια, που ήταν τα κέρδη του από το βραδινό τάβλι με τους λεσπέρηδες, δηλ τους (γεωργό -κτηνοτρόφους) φίλους του. Τα κρύα βράδια του Χειμώνα, στις αποσπερίδες, εκτός από το τζάκι που έκαιγε ξερόκλαδα, η πραγματική ζεστασιά βρισκόταν στην καρδιά της οικογένειας. Οι γιορτές θα περνούσαν όχι στερημένα, αλλά με τα απαραίτητα. Ο πάππους έλεγε με σοφία πως ‘με την αγάπη και την ομόνοια της οικογένειας, τα λίγα γίνονταν πολλά.’

Ο καλοθρεμμένος κόκορας στην αυλή, θα πρωταγωνιστούσε στο οικογενειακό και συγγενικό τραπέζι. Ξεροψημένος, γεμιστός, νόστιμος, βγαλμένος από τον σπιτικό ξυλόφουρνο.

Το σπιτικό, Χριστόψωμο και η Βασιλόπιτα της μαμάς, μαζί με τους παραδοσιακούς κουραμπιέδες, τα φοινίκια ή μελομακάρονα και τις μελωμένες δίπλες, θα επιβράβευαν την νοικοκυροσύνη και την μαγειρική της τέχνη.

Ξημέρωσε η 25 η του Δεκέμβρη. Χριστούγεννα αχάραγα, και  οι γλυκόλαλες καμπάνες των Εκκλησιών, καλούσαν τους πιστούς να ευλογηθούν με τη  Θεία Γέννηση του Χριστού.

«Ξυπνήστε Χριστιανοί, η Εκκλησία αρχίνισε και ο παπάς δεν θα μας περιμένει.» Έλεγαν οι γειτόνοι και χτυπούσαν τις πόρτες των συγχωριανών τους, για να είναι έτοιμοι όλοι και να προλάβουν τα χαράματα την Εκκλησία.

Ήρθαν  τα  ευλογημένα Χριστούγεννα και  η κάθε οικογένεια θα βάλει τα καλά της ρούχα, φρεσκοπλυμένα και καλό σιδερωμένα με το σίδερο τον καρβουνιάρη και θα πάει με το ξημέρωμα ως την Εκκλησιά.

Ένα ανθρώπινο ποτάμι, κρατώντας κεριά αναμμένα θα ανηφορίσει το πέτρινο μονοπάτι, για να φτάσει ως την πετρόχτιστη αιωνόβια Εκκλησία. Εκεί μπροστά στην εικόνα της Παναγιάς, θα ακουστούν οι  ικεσίες, οι προσευχές και οι δεήσεις, μαζί με τους πιο μελωδικούς ύμνους, στο αναλόγιο των ψαλμωδών.  ‘Χριστός γεννάτε δοξάσατε’. Θα μοσχοβολά το ευωδιαστό θυμίαμα και θα λαμποκοπούν τα μανουάλια, από τα αναμμένα κεριά, μπροστά στο εικονοστάσι.

Όλο το χωριό μια οικογένεια, μια αγκαλιά αγάπης, πλημμυρισμένη με ευχές.

Την Πρωτοχρονιά, η γλυκόλαλη καμπάνα από το χιονισμένο πανύψηλο καμπαναριό, θα καλέσει ξανά τους πιστούς του χωριού, να βάλουν τα καλά τους ρούχα και να πάνε στην Εκκλησία. Ύμνοι και Ευχές θα ακουστούν και πάλι  στην Βυζαντινή εκείνη ιστορική Εκκλησιά.

Ύστερα ο αφέντης θα κάνει το ‘ποδαρικό’, κρατώντας μια Εικονίτσα του Χριστού και της Παναγιάς και σπάζοντας ένα ρόδι, στην καλό ασπρισμένη είσοδο του  χαμηλόκτιστου, φτωχικού σπιτιού.

Η νοικοκυρά, σύμφωνα με το έθιμο, θα τον υποδεχτεί μαζί με τα παιδιά.

Θα κάνει  το ‘κλου’, σκορπώντας στο πάτωμα εκτός από λίγα κέρματα, μερικά  καρύδια και αμύγδαλα,  για την άφθονη καρποφορία του χρόνου.

Και όταν θα κόψουν τη Βασιλόπιτα, μετά το γιορτινό, πρωτοχρονιάτικο τραπέζι, όποιος θα ήταν ο τυχερός που θα εύρισκε το κρυμμένο μισό-φράγκο, για επιβράβευση, θα είχε ένα γλύκισμα παραπάνω, από μελομακάρονα ή κουραμπιέδες. 

Μετά από λίγες μέρες όταν ο παπάς θα  κάνει τον Μικρό Αγιασμό, θα Αγιάσει τις αυλές και τα χωράφια, θα μπει μέσα στα σπίτια και φεύγοντας θα ραντίσει τα ζωντανά και το πηγάδι του σπιτιού. Τα Φώτα όλοι θα νηστέψουν, για να πιουν στην Εκκλησιά  το Μεγάλο Αγιασμό.

Το βράδυ θα γευτούν τους ολόγλυφους μαρμαρίτες, ψημένους στο καυτό μάρμαρο. Μέχρι την άλλη μέρα που ο Αι Γιάννης, θα τραβήξει την αυλαία και θα κλείσει το λαμπερό, γιορταστικό Δωδεκαήμερο των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς.

Όμορφα χρόνια, νοσταλγικά, χωρίς τηλεόραση, με ένα παλιό ραδιόφωνο με λυχνίες, χωρίς ενοχλητικά τηλέφωνα, εκτός από το μοναδικό στον καφενέ του χωριού. Χωρίς ηλεκτρονικούς υπολογιστές και διαδίχτυα, να μπερδεύουν στα ‘δίχτυα’ τους, ανθρώπους και καταστάσεις και να δημιουργούν χιλιάδες προβλήματα. Όμορφα χρόνια, που πέρασαν μέσα στο ανελέητο ρυάκι του χρόνου και άφησαν ανεξίτηλα τα σημάδια τους, στους τυχερούς. Σε όσους  πρόλαβαν και τα έζησαν στα χωριά, αλλά και στις πόλεις, πριν η πικρή μεταπολεμική, οικονομική μετανάστευση, αδειάσει την γεμάτη ζωντάνια Ελληνική ύπαιθρο χώρα.

Χρόνια Πολλά - Καλές Γιορτές με Υγεία

Ξανθίππη Αγρέλλη - (22/12/ 2020)

vimatisko.gr

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι