Ο Μεγάλος Σασμός...

Ἥπλωσας τὰς παλάμας, καὶ ἥνωσας τὰ τὸ πρὶν διεστῶτα

Ο Σταυρός, το υπέρτατο Σύμβολο της Συμφιλίωσης, του Υπέρτατου Σασμού.

Σασμός από την ελληνική λέξη ἰσασμός < αρχαία ελληνική ἰσάζω < ἴσος
Είναι το ίσιασμα, η εξομάλυνση και κατ' επέκταση η εξομάλυνση διαφορών, η συμφωνία, η συμφιλίωση.

    Με την έξοδο από τον κήπο της Εδέμ, έχουμε το χάσμα, μεταξύ του Πατέρα και του ανθρώπου. Ο άνθρωπος επέλεξε την ρήξη, προς μεγάλη λύπη του Πατέρα.

    Στα χρόνια της απομάκρυνσης ο άνθρωπος δεν καταφέρνει να αμβλύνει τις διαφορές, μεγαλώνει το χάσμα, η απόσταση αυξάνεται. Είναι προφανές ιστορικά, ο άνθρωπος δεν καταφέρνει να γεφυρώσει την απόσταση.

    Ο Πατέρας, μεγαλόψυχος, θα δώσει την νέα ευκαιρία στον άνθρωπο. Θα κάνει την νέα Συμφωνία. Θα δώσει την δυνατότητα να επέλθει ο Μεγάλος Σασμός.

Και στέλνει τον Γιο Του, να μας διδάξει και να επωμισθεί ο ίδιος όλα μας τα βάρη. 

Να πληρώσει για τα κρίματα μας με λύτρο τη ζωή Του.
Και αφήνεται να οδηγηθεί στον Σταυρό.

Τα Χέρια σε έκταση, αγκαλιάζουν όλο το ανθρώπινο γένος, περικλείουν όλα τα αδέλφια Του και δίνουν την δυνατότητα της συμφιλίωσης των παιδιών του.
    Ο κατακόρυφος στύλος, ο Στύλος της Οικουμένης, ενώνει τον Πατέρα με τα παιδιά Του.

    Τα απλωμένα χέρια Του πάνω στο Σταυρό, καλούν τον άνθρωπο σε συμφιλίωση με το συνάνθρωπό του, αποτελούν ένα διαρκές προσκλητήριο θυσιαστικής αγάπης προς τον πλησίον, τον οποίο καλούμαστε να αγαπάμε όπως τον εαυτό μας, με μια αγάπη χωρίς όρους και όρια, αληθινά θεϊκή.

Ο Άνθρωπος στην Εδέμ απαρνιέται το Ξύλο της Ζωής, απαρνιέται την Αθανασία.
Ο Άνθρωπος με τον Σταυρό, μπορεί να ξανακερδίσει τη Ζωή, την Αθανασία, να επιστρέψει στην αγκαλιά, στον κήπο του Πατέρα.

Ο "Μεγάλος Σασμός" έχει επιτευχθεί.
Χαμομηλάκι

Ο Θεάνθρωπος, ανέβηκε στο Σταυρό για να γκρεμίσει κάθε φραγμό, που χώριζε τον άνθρωπο από το Θεό, αλλά και από το συνάνθρωπό του.
    Όρθιος, επάνω στο Σταυρό, ένωσε τον άνθρωπο με το Θεό, ή καλύτερα συμφιλίωσε τον άνθρωπο και πάλι με με το Θεό, που ο ίδιος με τις επιλογές του τον είχε εγκαταλείψει.
    Ο Χριστός στάθηκε μετέωρος μεταξύ ουρανού και γης, ανάμεσα στους δυο κόσμους, του Θεού και του ανθρώπου, άπλωσε τα χέρια του και ειρηνοποίησε τη γη με τον ουρανό, ένωσε τον άνθρωπο με το Θεό!
    Ο Σταυρός του Χριστού έγινε το εργαλείο εκείνο, που γκρέμισε κάθε διαχωριστικό μεταξύ των ανθρώπων φραγμό, είναι ο οδοδείκτης που μας δείχνει το δρόμο προς τον Ουρανό, μας οδηγεί στου επίγειου βίου μας τον τελικό, τον αληθινό σκοπό και μας καλεί, είναι το κλειδί, που μας άνοιξε την πόρτα της φυλακής του Άδη, είναι η επιταγή, με την οποία μας εξαγόρασε και μας ελευθέρωσε.

.......

πηγή
πηγή