Το τραύμα δεν είναι δικό σου λάθος, αλλά η επούλωσή του είναι δική σου ευθύνη / Trauma Is Not Your Fault

But Healing Is Your Responsibility

Αυτό που σου συνέβη δεν ήταν δικό σου λάθος. Δεν ήταν κάτι που ζήτησες και σίγουρα δεν ήταν κάτι που σου άξιζε. Αυτό που σου συνέβη δεν ήταν καθόλου δίκαιο. 

Μπορεί να ήσουν μια παράπλευρη απώλεια στον αγώνα και στη σύγκρουση κάποιου άλλου, μπορεί να βρέθηκες τυχαία σε εκείνο το σημείο, να ήσουν ένας αθώος περαστικός, που όμως τραυματίστηκε βαθιά.

Όλοι τραυματιζόμαστε από τη ζωή, κάποιοι από εμάς από τραγικά λάθος πράξεις, άλλοι από ανεπεξέργαστο πόνο και παραγκωνισμένα συναισθήματα. Ανεξαρτήτως της πηγής, σε όλους μας δίνεται η σειρά να παίξουμε, ακόμα κι αν δεν είναι η τυχερή μας παρτίδα.

Αυτό όμως που δεν πρέπει να ξεχάσουμε είναι πως ακόμα κι αν κάτι δεν είναι δικό μας λάθος, η επούλωση πέφτει πάντα πάνω μας – και αντί να περιοριζόμαστε από αυτό, μπορούμε να μάθουμε να το βλέπουμε ως ένα σπάνιο δώρο.

Η επούλωση είναι ευθύνη μας επειδή αν δεν είναι, μια άδικη συνθήκη γίνεται μια ζωή που δεν ζήσαμε. Η επούλωση είναι δική μας ευθύνη επειδή ο ανεπεξέργαστος πόνος θα μεταφερθεί σε όλους τους άλλους γύρω μας, και δεν πρέπει να επιτρέψουμε να συμβεί αυτό που συνέβη και σε εμάς.

Η θεραπεία είναι δική μας ευθύνη επειδή έχουμε αυτή τη μία ζωή, αυτή τη μονή ευκαιρία να κάνουμε κάτι σημαντικό. 

Η επούλωση είναι ευθύνη μας επειδή θέλουμε η ζωή μας να είναι διαφορετική και αν περιμένουμε κάποιον άλλο να το καταφέρει αυτό για εμάς, η αλλαγή δεν θα έρθει μάλλον ποτέ. Το μόνο που θα κερδίσουμε είναι εξάρτηση και πικρία.

Η επούλωση είναι ευθύνη μας επειδή έχουμε τη δύναμη να θεραπεύσουμε τους εαυτούς μας, ακόμα κι αν παλαιότερα μας είχαν κάνει να πιστέψουμε ότι δεν μπορούμε. Και είναι δική μας δουλειά επειδή θεραπεία δεν είναι το να ξαναγίνουμε αυτό που ήμασταν πριν, αλλά κάτι δυνατότερο, ένας άνθρωπος σοφότερος και καλύτερος.

Όταν θεραπευόμαστε, γινόμαστε οι άνθρωποι που πάντα θέλαμε να γίνουμε. Δεν μεταβολίζουμε μόνο τον πόνο, μπορούμε να φέρουμε πραγματική αλλαγή στη ζωή μας, στις οικογένειές μας και στις κοινότητες που ζούμε. Μπορούμε να κυνηγήσουμε με μεγαλύτερη ελευθερία τα όνειρά μας.

Αποκτούμε τη δύναμη να διαχειριζόμαστε ό,τι μας πετά η ζωή, επειδή γινόμαστε αυτάρκεις και σίγουροι για εμάς. Είμαστε πιο πρόθυμοι να τολμήσουμε, να ρισκάρουμε.

Το πρόβλημα είναι πως όταν κάποιος άλλος έρχεται και μας κάνει κάτι κακό, συχνά καθόμαστε περιμένοντας κάποιος να μας πάρει αυτό τον πόνο, αυτό το βαρίδιο. Αποτυγχάνουμε πολλές φόρες να συνειδητοποιήσουμε ότι τα πιο σημαντικά μαθήματα της ζωής είναι αυτές οι καταστάσεις· αυτές μας δίνουν τα οικοδομικά υλικά για να χτίσουμε ό,τι θέλουμε.

Brianna Wiest
enallaktikidrasi
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Πώς ένας φωτογράφος ζωγράφισε ξανά το χαμόγελο στα παιδικά πρόσωπα

Χρηματοδότησε την εκπαίδευση εργαζόμενων παιδιών στο Μπαγκλαντές και οι φωτογραφίες τους, πριν και μετά, αποδεικνύουν ότι κάθε παιδί πρέπει να παραμένει παιδί.

 

Ο βραβευμένος φωτορεπόρτερ από το Μπαγκλαντές, Golam Mostofa Bhuiya Akash, έχει τραβήξει τα τελευταία χρόνια πολλές φωτογραφίες στην προσπάθειά του να ευαισθητοποιήσει τον κόσμο για αρκετά θέματα της πατρίδας του, μεταξύ των οποίων η παιδική εργασία.

Τη στιγμή που το σχολείο σε όλο σχεδόν τον κόσμο θεωρείται ως κάτι δεδομένο, στο Μπαγκλαντές περισσότερα από 4 εκατομμύρια παιδιά αναγκάζονται να μεγαλώσουν γρήγορα, εισερχόμενα από πολύ μικρή ηλικία στον κόσμο της εργασίας, προκειμένου να βοηθούν τις οικογένειές τους. Συχνά μάλιστα κινδυνεύουν από προβλήματα υγείας ή πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης, αλλά ίσως το πιο σημαντικό είναι ότι χάνουν το λαμπρό μέλλον τους και μαζί την παιδικότητά τους.

Ο φωτορεπόρτερ GMB Akash, με έδρα την Ντάκα του Μπαγκλαντές, παλεύει εδώ και χρόνια να αναδείξει τη ζωή και τις ιστορίες των περιθωριοποιημένων ανθρώπων της πατρίδας τους. Ασχολείται με υποθέσεις παιδικής εργασίας στο Μπαγκλαντές για πάνω από 15 χρόνια, συμβάλλοντας στο να αλλάξει προς το καλύτερο η ζωή παιδιών που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν γρήγορα την παιδική τους ηλικία, για να εργαστούν. Μάλιστα, ο ίδιος με δικά του έξοδα, χρηματοδότησε την εκπαίδευση αρκετών εργαζομένων παιδιών, βοηθώντας τα να ξεφύγουν από την κόλαση και να επιστρέψουν στο σχολείο.

Οι φωτογραφίες αυτών των παιδιών, πριν και μετά, με τα χαμόγελα ζωγραφισμένα ξανά στο πρόσωπό τους, δείχνουν το αυτονόητο: ότι κάθε παιδί πρέπει να παραμένει παιδί.

Ο Akash, μιλώντας για το φιλανθρωπικό του έργο, επικαλείται τη φράση του Άγγλου κωμικού Paul Shane Spear: «Ως ένα άτομο, δεν μπορείς να αλλάξεις τον κόσμο, αλλά μπορείς να αλλάξεις τον κόσμο ενός ατόμου». Μέχρι στιγμής, ο GMB Akash έχει φέρει 30 παιδιά στο σχολείο και ελπίζει να μπορέσει να φέρει ακόμη περισσότερα προσεχώς.

«Με τη βοήθεια του Θεού, πήρα αυτά τα παιδιά στο σχολείο και τα παρακολουθώ πολύ στενά. Επισκέπτομαι συχνά τα σπίτια και τα σχολεία τους, για να έχω γνώση της κατάστασης. Καλώς εχόντων των πραγμάτων, σε μερικούς μήνες, θα είμαι σε θέση να φέρω και άλλα 10 εργαζόμενα παιδιά στο σχολείο, αυξάνοντας τον αριθμό τους στα 40. Ανέλαβα την ευθύνη για την εκπαίδευσή τους εφ’ όρου ζωής», ανέφερε στο Bored Banda ο ίδιος.

Το να πείσει βέβαια, τους γονείς να αφήσουν τα παιδιά τους να πάνε στο σχολείο δεν ήταν πάντα εύκολο για τον GMB Akash. Τα παιδιά αυτά συχνά φορτώνονται το βάρος της υποστήριξης της οικογένειας στους ώμους τους, ενώ αναγκάζονται να κάνουν ανεπαρκώς αμειβόμενες και επικίνδυνες δουλειές.

«Προκειμένου να φέρω εργαζόμενα παιδιά στο σχολείο, έπρεπε να πηγαίνω πολλές φορές από πόρτα σε πόρτα ζητώντας από τους γονείς να τα στείλουν στο σχολείο. Τελικά, μπόρεσα να πείσω μερικούς από τους γονείς για τη σημασία της εκπαίδευσης. Τους παρακίνησα να στείλουν τα παιδιά τους στο σχολείο. Δεν ήταν καθόλου εύκολο. Γι’ αυτό, έπρεπε να αναλάβω όλη την οικονομική ευθύνη γι’ αυτά τα παιδιά», δήλωσε ο Akash, συμπληρώνοντας πως «έπρεπε επίσης να αποζημιώνω τους γονείς οικονομικά για τα χρήματα που θα κέρδιζαν κάθε μήνα αν τα παιδιά τους δούλευαν αντί να πηγαίνουν στο σχολείο».

Ο βραβευμένος φωτορεπόρτερ προσφέρει, επίσης, εκατοντάδες υποτροφίες κάθε χρόνο. «Έως 200 φοιτητές έχουν λάβει υποτροφίες μου μέχρι τώρα. Χωρίς την χρηματοδότηση, θα ήταν αδύνατο να συνεχίσουν την εκπαίδευσή τους. Μάλιστα, πολλοί από αυτούς σπουδάζουν σε αναγνωρισμένα πανεπιστημιακά ιδρύματα», αναφέρει.

 

Πηγή: Bored Banda

city.sigmalive.com